🔴 بیایید دست‌به‌عصا #احساس_تکلیف کنیم!
(مواردی که خیلی زود به احساس تکلیف منجر شد و جا داشت بیشتر در آنها تأمل شود)
خوب است از اینجا شروع کنیم:
🔸تشکلی بزرگ از اساتید حوزه علمیه تاسیس کنیم و در عرض #جامعه_مدرسین و تضعیف این نهاد مهم و اساسی، احساس تکلیف کنیم.
🔸 تقسیمی‌ها و واریزهایی برای اساتید سطوح عالی، آن‌هم با ضمیمه ی پیامکِ #نام_واریزکننده هم لابد خودش نوعی احساس دَین و تکلیف شرعی‌ست.
🔸بعدش هم مصاحبه کنیم که :
ما در مجموعه #نشست_اساتید این هنر را داشتیم که به احترام بزرگان و #پیرمردها که الان هستند، از نشست اساتید، یک #رساله هم بیرون نیامده؛ نه به احترام! ما به این #رویه_حوزوی عمل کردیم.
نمیدانیم چه می‌شود که دیگر ضرورت احترام به پیرمردها عن تفقهٍ و با احساس تکلیف (!) از بین میرود و ناگهان رویه حوزوی #نسخ می‌شود و رساله‌ای چاپ و منتشر می‌شود.
🔸در همان گیر و دار همان فرد صاحب رساله کاملا بر خلاف سیره علمای سلف و مقدسین حوزه که اصل را بر #مرجعیت_گریزی میگذاشتند، مصاحبه میکند که :
«مرجعیت در شیعه آزاد است. یعنی هر کسی خودش را دارای صلاحیت می‌داند ورود پیدا میکند...»
حال آنکه اصالتهای حوزوی در تاریخ روحانیت شیعه، به گونه‌ای دیگر بود.
مرجعیت گریزی، تلاش برای مطرح کردن دیگران بجای تمهید مقدمات مرجعیت شخصی، خط ممتد مرجعیت عامه و زعامت و رئاست دینیه در ادوار مختلفه، ظرفیت نقد پذیری و تلاش برای جبران، حفظ اقتدار مرجعیت شیعه با پرهیز از تشتت و انشقاق، پرهیز از هر نوع تزاحم راهبردی با فقیه حاکم و زعیم و حتی مرجع عام شیعه، برخی از این اصالت هاست.
🔸 از هیئت‌ها و سبکهای #غیرمتعارف عزاداری که #مسجد_اعظم قم به راه افتاده هم که بگذریم. برهنگی در عزاداری در شبستان اصلی (در ایام قبل از کرونا) و دعوت از برخی مداحان بنام با جهت‌گیری‌های خاص، همه و همه نوعی احساس تکلیف شرعی‌ست.
اصلا همان سبکهای زننده برخی از این مداحان در مسجدی که تولیت آن را بر عهده داریم هم، احساس تکلیف است.
(ایجاد طرفدارانی از قشر هیئتی هم همینطور)
🔸 رفته رفته با آزادی بیشتری آراء شاذی را فریاد میزنیم. مثلا مجددا شبهات مربوط به #کتاب‌سوزی مسلمانان و حمله به ایران را مطرح کنیم. همان مواردی که سالهای سال است در کتب مختلف از جمله «خدمات متقابل اسلام و ایران» شهید مطهری پاسخ داده شده.
🔸در این میان رسانه‌های بیگانه همچون #رادیو_فردا تعریف و تمجیدهای خوبی همچون «فقیه روشن‌اندیش» و «تحت فشار و مضیقه حکومت» از ما داشته باشد و چپ گراهای داخلی هم مدام موضع‌گیریهایمان را تیتر کنند و سخنان‌مان خوراک پستهای فضای مجازیِ این جماعت باشد.
اما دریغ از سخنی علیه این رسانه‌چی‌های دروغگو و ضد اسلام.
🔹حالا این سیر به نفی کامل اقتصاد اسلامی رسیده.
مقابل دوربین یک نشریه نئولیبرال نشسته و سخنمان این باشد که #اقتصاد_اسلامی_نداریم، تا فرمایشاتمان دستاویزی شود برای دمیدن در سکولاریسم و زدن ریشه تفقه اقتصادی در دین و در نتیجه تحمیل ذهنیات پوچ و باطل امثال میلتون فریدمن به اقتصاد ما.
✅ پ.ن: حوزه مقدسه شیعی یک نهاد #تهذیب_محور است که تربیت انسان‌های #تکلیف_مدار از بزرگترین کارکردهای آن است اما از یاد نبریم که در تشخیص وظیفه برای پذیرش مسئولیت های خطیر چون مرجعیت، همواره با وسواس و احتیاطی عجیب قرین بوده است. لذا بزرگان شیعه اولا خود را از معرض ریاست دینیه دور نگه می داشتند، ثانیا بدون تعاضد قرائن و حجج متکثره، هرگز به تکلیف نمی رسیدند! جدا از موارد صرف #احساس تکلیف برای ورود به عرصه مرجعیت منطق ندارد و منطبق با سیره بزرگان تشیع نیست.
@bahaneee
هدایت شده از بهانه
🔴 بیایید دست‌به‌عصا #احساس_تکلیف کنیم!
(مواردی که خیلی زود به احساس تکلیف منجر شد و جا داشت بیشتر در آنها تأمل شود)
خوب است از اینجا شروع کنیم:
🔸تشکلی بزرگ از اساتید حوزه علمیه تاسیس کنیم و در عرض #جامعه_مدرسین و تضعیف این نهاد مهم و اساسی، احساس تکلیف کنیم.
🔸 تقسیمی‌ها و واریزهایی برای اساتید سطوح عالی، آن‌هم با ضمیمه ی پیامکِ #نام_واریزکننده هم لابد خودش نوعی احساس دَین و تکلیف شرعی‌ست.
🔸بعدش هم مصاحبه کنیم که :
ما در مجموعه #نشست_اساتید این هنر را داشتیم که به احترام بزرگان و #پیرمردها که الان هستند، از نشست اساتید، یک #رساله هم بیرون نیامده؛ نه به احترام! ما به این #رویه_حوزوی عمل کردیم.
نمیدانیم چه می‌شود که دیگر ضرورت احترام به پیرمردها عن تفقهٍ و با احساس تکلیف (!) از بین میرود و ناگهان رویه حوزوی #نسخ می‌شود و رساله‌ای چاپ و منتشر می‌شود.
🔸در همان گیر و دار همان فرد صاحب رساله کاملا بر خلاف سیره علمای سلف و مقدسین حوزه که اصل را بر #مرجعیت_گریزی میگذاشتند، مصاحبه میکند که :
«مرجعیت در شیعه آزاد است. یعنی هر کسی خودش را دارای صلاحیت می‌داند ورود پیدا میکند...»
حال آنکه اصالتهای حوزوی در تاریخ روحانیت شیعه، به گونه‌ای دیگر بود.
مرجعیت گریزی، تلاش برای مطرح کردن دیگران بجای تمهید مقدمات مرجعیت شخصی، خط ممتد مرجعیت عامه و زعامت و رئاست دینیه در ادوار مختلفه، ظرفیت نقد پذیری و تلاش برای جبران، حفظ اقتدار مرجعیت شیعه با پرهیز از تشتت و انشقاق، پرهیز از هر نوع تزاحم راهبردی با فقیه حاکم و زعیم و حتی مرجع عام شیعه، برخی از این اصالت هاست.
🔸 از هیئت‌ها و سبکهای #غیرمتعارف عزاداری که #مسجد_اعظم قم به راه افتاده هم که بگذریم. برهنگی در عزاداری در شبستان اصلی (در ایام قبل از کرونا) و دعوت از برخی مداحان بنام با جهت‌گیری‌های خاص، همه و همه نوعی احساس تکلیف شرعی‌ست.
اصلا همان سبکهای زننده برخی از این مداحان در مسجدی که تولیت آن را بر عهده داریم هم، احساس تکلیف است.
(ایجاد طرفدارانی از قشر هیئتی هم همینطور)
🔸 رفته رفته با آزادی بیشتری آراء شاذی را فریاد میزنیم. مثلا مجددا شبهات مربوط به #کتاب‌سوزی مسلمانان و حمله به ایران را مطرح کنیم. همان مواردی که سالهای سال است در کتب مختلف از جمله «خدمات متقابل اسلام و ایران» شهید مطهری پاسخ داده شده.
🔸در این میان رسانه‌های بیگانه همچون #رادیو_فردا تعریف و تمجیدهای خوبی همچون «فقیه روشن‌اندیش» و «تحت فشار و مضیقه حکومت» از ما داشته باشد و چپ گراهای داخلی هم مدام موضع‌گیریهایمان را تیتر کنند و سخنان‌مان خوراک پستهای فضای مجازیِ این جماعت باشد.
اما دریغ از سخنی علیه این رسانه‌چی‌های دروغگو و ضد اسلام.
🔹حالا این سیر به نفی کامل اقتصاد اسلامی رسیده.
مقابل دوربین یک نشریه نئولیبرال نشسته و سخنمان این باشد که #اقتصاد_اسلامی_نداریم، تا فرمایشاتمان دستاویزی شود برای دمیدن در سکولاریسم و زدن ریشه تفقه اقتصادی در دین و در نتیجه تحمیل ذهنیات پوچ و باطل امثال میلتون فریدمن به اقتصاد ما.
✅ پ.ن: حوزه مقدسه شیعی یک نهاد #تهذیب_محور است که تربیت انسان‌های #تکلیف_مدار از بزرگترین کارکردهای آن است اما از یاد نبریم که در تشخیص وظیفه برای پذیرش مسئولیت های خطیر چون مرجعیت، همواره با وسواس و احتیاطی عجیب قرین بوده است. لذا بزرگان شیعه اولا خود را از معرض ریاست دینیه دور نگه می داشتند، ثانیا بدون تعاضد قرائن و حجج متکثره، هرگز به تکلیف نمی رسیدند! جدا از موارد صرف #احساس تکلیف برای ورود به عرصه مرجعیت منطق ندارد و منطبق با سیره بزرگان تشیع نیست.
@bahaneee
ostoore sazi ba tahrife sokhanane rahbari.mp3
985.6K
دیشب در شب جمعه و دهه کرامت که جزو شلوغترین شب‌های حرم حضرت معصومه(ع) بود،مراسم بزرگداشتی در مسجد تحت تولیت جناب #علوی_بروجردی برای #مرحوم_دعایی برگزار شد.
با وجود تبلیغات،غالب گوشه‌های مسجد اعظم تقریبا خالی از جمعیت و افراد محدودی مقابل منبر اجتماع کرده بودند.
مرتضی جوادی که سخنران مراسم بود به پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی اشاره کرد؛عجب اینکه با تحریف و نقل غیر دقیق پیام رهبری سعی در نسبت دادن برداشتی غلط و خلاف واقع از نظر رهبری داشت.
این که جماعت اصلاح‌طلب که معمولا اهمیت چندانی برای پیامها و سخنان رهبری قائل نیستند،امروز با تحریف و مصادره پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی سعی در #اسطوره_سازی از مرحوم دعایی دارند، واقعیتی است که این روزها بسیار به چشم می‌خورد.
جناب آقای جوادی
تا به امروز شما برای تعابیر دیگر رهبری چه کرده‌اید؟ آیا رهبری مشی مرحوم علامه #مصباح_یزدی را تأیید نکرده بودند و درباره آن مرحوم از تعابیر بلندی چون «متفکر برجسته»،«دارای زبان گویا در اظهار حق و پای با استقامت در صراط مستقیم» و...استفاده نکردند؟
چطور شد حال که به مرام سیاسی‌تان خوش آمده بیانات رهبری برایتان مهم شده و به تفسیر به رأی روی آورده‌اید
در کجای پیام رهبری این برداشتی که شما داشتید آمده است که«از پیامها و بیانات رهبری معظم کاملا این نکته بر میآید که مواضع،افکار، اندیشه و کردار مرحوم دعائی مورد نظر و تأیید ایشان بوده است.»
مائیم و پیام امام خامنه‌ای؛ چگونه چنین برداشت غلطی آن هم در تریبون #مسجد_اعظم در ایام سالروز۱۵خرداد در شهر خون و قیام براحتی به رهبری نسبت داده شده و انگار نه انگار؟!
@bahaneee
هدایت شده از بهانه
🔴 بیایید دست‌به‌عصا #احساس_تکلیف کنیم!
(مواردی که خیلی زود به احساس تکلیف منجر شد و جا داشت بیشتر در آنها تأمل شود)
خوب است از اینجا شروع کنیم:
🔸تشکلی بزرگ از اساتید حوزه علمیه تاسیس کنیم و در عرض #جامعه_مدرسین و تضعیف این نهاد مهم و اساسی، احساس تکلیف کنیم.
🔸 تقسیمی‌ها و واریزهایی برای اساتید سطوح عالی، آن‌هم با ضمیمه ی پیامکِ #نام_واریزکننده هم لابد خودش نوعی احساس دَین و تکلیف شرعی‌ست.
🔸بعدش هم مصاحبه کنیم که :
ما در مجموعه #نشست_اساتید این هنر را داشتیم که به احترام بزرگان و #پیرمردها که الان هستند، از نشست اساتید، یک #رساله هم بیرون نیامده؛ نه به احترام! ما به این #رویه_حوزوی عمل کردیم.
نمیدانیم چه می‌شود که دیگر ضرورت احترام به پیرمردها عن تفقهٍ و با احساس تکلیف (!) از بین میرود و ناگهان رویه حوزوی #نسخ می‌شود و رساله‌ای چاپ و منتشر می‌شود.
🔸در همان گیر و دار همان فرد صاحب رساله کاملا بر خلاف سیره علمای سلف و مقدسین حوزه که اصل را بر #مرجعیت_گریزی میگذاشتند، مصاحبه میکند که :
«مرجعیت در شیعه آزاد است. یعنی هر کسی خودش را دارای صلاحیت می‌داند ورود پیدا میکند...»
حال آنکه اصالتهای حوزوی در تاریخ روحانیت شیعه، به گونه‌ای دیگر بود.
مرجعیت گریزی، تلاش برای مطرح کردن دیگران بجای تمهید مقدمات مرجعیت شخصی، خط ممتد مرجعیت عامه و زعامت و رئاست دینیه در ادوار مختلفه، ظرفیت نقد پذیری و تلاش برای جبران، حفظ اقتدار مرجعیت شیعه با پرهیز از تشتت و انشقاق، پرهیز از هر نوع تزاحم راهبردی با فقیه حاکم و زعیم و حتی مرجع عام شیعه، برخی از این اصالت هاست.
🔸 از هیئت‌ها و سبکهای #غیرمتعارف عزاداری که #مسجد_اعظم قم به راه افتاده هم که بگذریم. برهنگی در عزاداری در شبستان اصلی (در ایام قبل از کرونا) و دعوت از برخی مداحان بنام با جهت‌گیری‌های خاص، همه و همه نوعی احساس تکلیف شرعی‌ست.
اصلا همان سبکهای زننده برخی از این مداحان در مسجدی که تولیت آن را بر عهده داریم هم، احساس تکلیف است.
(ایجاد طرفدارانی از قشر هیئتی هم همینطور)
🔸 رفته رفته با آزادی بیشتری آراء شاذی را فریاد میزنیم. مثلا مجددا شبهات مربوط به #کتاب‌سوزی مسلمانان و حمله به ایران را مطرح کنیم. همان مواردی که سالهای سال است در کتب مختلف از جمله «خدمات متقابل اسلام و ایران» شهید مطهری پاسخ داده شده.
🔸در این میان رسانه‌های بیگانه همچون #رادیو_فردا تعریف و تمجیدهای خوبی همچون «فقیه روشن‌اندیش» و «تحت فشار و مضیقه حکومت» از ما داشته باشد و چپ گراهای داخلی هم مدام موضع‌گیریهایمان را تیتر کنند و سخنان‌مان خوراک پستهای فضای مجازیِ این جماعت باشد.
اما دریغ از سخنی علیه این رسانه‌چی‌های دروغگو و ضد اسلام.
🔹حالا این سیر به نفی کامل اقتصاد اسلامی رسیده.
مقابل دوربین یک نشریه نئولیبرال نشسته و سخنمان این باشد که #اقتصاد_اسلامی_نداریم، تا فرمایشاتمان دستاویزی شود برای دمیدن در سکولاریسم و زدن ریشه تفقه اقتصادی در دین و در نتیجه تحمیل ذهنیات پوچ و باطل امثال میلتون فریدمن به اقتصاد ما.
✅ پ.ن: حوزه مقدسه شیعی یک نهاد #تهذیب_محور است که تربیت انسان‌های #تکلیف_مدار از بزرگترین کارکردهای آن است اما از یاد نبریم که در تشخیص وظیفه برای پذیرش مسئولیت های خطیر چون مرجعیت، همواره با وسواس و احتیاطی عجیب قرین بوده است. لذا بزرگان شیعه اولا خود را از معرض ریاست دینیه دور نگه می داشتند، ثانیا بدون تعاضد قرائن و حجج متکثره، هرگز به تکلیف نمی رسیدند! جدا از موارد صرف #احساس تکلیف برای ورود به عرصه مرجعیت منطق ندارد و منطبق با سیره بزرگان تشیع نیست.
@bahaneee