#با_معارف_نهج، شماره 1 #تندروی_ بجا و #کندروی_ بجا؛ مثل #مالک_اشتر بُرِشی از #نامه_13 نهج البلاغه: وَ قَدْ أَمَّرْتُ عَلَيْكُمَا ... مَالِكَ بْنَ الْحَارِثِ الْأَشْتَرَ فَاسْمَعَا لَهُ وَ أَطِيعَا ... فَإِنَّهُ‏ مِمَّنْ لَا يُخَافُ وَهْنُهُ وَ لَا سَقْطَتُهُ وَ لَا بُطْؤُهُ عَمَّا الْإِسْرَاعُ إِلَيْهِ أَحْزَمُ وَ لَا إِسْرَاعُهُ إِلَى مَا الْبُطْءُ عَنْهُ أَمْثَلُ (نهج. نامه 13) ترجمه: مالک اشتر را به امیری شما ... برگزیدم. پس به سخنش گوش فرادهید و از او اطاعت کنید... زیرا وی از کسانی است که هرگاه #تندروی_، عاقبت اندیشانه باشد اهل سستی، سقوط و کندروی‌ نیست و هرگاه کندروی شایسته باشد، اهل تندروی نیست. برداشتها: 1. امام علیه السلام در عبارت «لَا يُخَافُ وَهْنُهُ وَ لَا سَقْطَتُهُ وَ لَا بُطْؤُهُ عَمَّا الْإِسْرَاعُ إِلَيْهِ أَحْزَمُ» نشان داده‌اند که #تندوروی_ (اسراع) اگر همراه با #حزم‌اندیشی_ باشد نه تنها نامطلوب نیست بلکه مطلوب هم هست. 2. در توصیف #مالک_اشتر نشان داده‌اند که او نه تندور است و نه کندرو بلکه "#موقعیت‌شناس_" است به طوری که هرگاه #تندوری_ شایسته باشد تندروی می‌کند و هر گاه #کندروی_ شایسته باشد، کندروی می‌کند. 3. #فا_ در جمله «فاسمعا له و اطیعا» نشان می‌‌دهد که انگیزه لازم و کافی برای اطاعت از یک شخص این است که آن شخص توسط امام ع به امیری انتخاب شده باشد چنانکه #فإنه_ در جمله «فإنه ممن لا یخاف...» نشان می‌دهد که انگیزه دوم برای این اطاعت، همان الگوی شخصیتی جناب مالک یعنی تندروی بجا و کندروی بجا (#موقعیت‌شناسی_) است. 4. چنانکه در نکته پیش نیز بیان شد، در اینجا #الگوی_موقعیت‌شناسی (تندروی بجا و کندروی بجا) به عنوان الگوی شخصیتی که می‌شود از او اطاعت کرد، معرفی می‌شود جالب اینکه در آیه 28 کهف، #الگوی_افراطی_ (تندروی دائمی) به عنوان شخصیتی که نباید از او اطاعت کرد، معرفی شده است (وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً) تأمل: از کلام امام ع برداشت می‌شود که مجوّز اسراع، حزم اندیشی است. اینک آیا شما بر اساس ادله نقلی و عقلی مجوز دیگری برای اسراع سراغ دارید؟ #با_معارف_نهج شماره 1 @banahjolbalaghe

#با_معارف_نهج، شماره 4 👈#شوق_به_هدایت_دشمن حتی در میدان جنگ 2 بُرِشی از #خطبه_55 نهج البلاغه 👇 ...وَ أَمَّا قَوْلُكُمْ شَكّاً فِي أَهْلِ الشَّامِ فَوَاللَّهِ مَا دَفَعْتُ الْحَرْبَ يَوْماً إِلَّا وَ أَنَا أَطْمَعُ أَنْ تَلْحَقَ بِي طَائِفَةٌ فَتَهْتَدِيَ بِي وَ تَعْشُوَ إِلَى ضَوْئِي وَ ذَلِكَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَقْتُلَهَا عَلَى ضَلَالِهَا... 🌺🌾🍃🌾🍃🌺 اما اين كه مىگوييد در[ پيكار با] مردم شام دچار ترديد شدهام، به خدا سوگند جنگ را حتى يك روز به تأخير نينداختم مگر به آن اميد كه گروهى از مخالفان به من پيوندند تا به وسيله من هدايت شوند و با چشمان كم سوى خود نوری از [وجود] من بگیرند. این که آنان را هدایت کنم برایم دوست داشتنی تر است از آن که انها را در جنگ بکشم... 🌺🌾🌺 شناسنامه خطبه 👇 در آوردگاه #صفین_ ابتدا معاویه بر آب تسلط داشت و لشکر امام را از آب محروم کرد. پس از آنکه نیروهای امام ع آب را از تصرف او خارج کردند و از باب مقابله به مثل می‌خواستند آب را از شامیان دریغ کنند، حضرت آنان را منع فرمودند و دستور دادند کسی مانع از دسترسی شامیان به آب نشود. پس از این ماجرا دیگر تا چند روز، دو طرف نه جنگ را شروع می‌کردند و نه مذاکره‌ای می‌کردند. لشکریان امام ع به ایشان اعتراض کردند که چرا اذن جنگ صادر نمی‌شود. حضرت در پاسخ آنان سخنانی ایراد کردند که این 👆سطور برشی از آن سخنان است. نکته‌ها: 👇 1. 👈یارگیری از سپاه مقابل دشمن یک ترفند جنگی بوده است اما از #عبارت_ « أَطْمَعُ أَنْ تَلْحَقَ بِي طَائِفَةٌ فَتَهْتَدِيَ بِي» برداشت می‌شود که هدف امام از این تأخیر، آن هم تأخیر همراه با دلجویی از شامیان (در اختیار قرار دادن آب) یارگیری از سپاه شام نبوده است بلکه آنچه امام ع به آن می‌اندیشیدند، این بود که گمراهان شامی به امام ملحق شوند تا بتوانند به صراط مستقیم علی ع هدایت شوند. (حرف عاطفه #فا_ در جمله « فَتَهْتَدِيَ بِي» مهم است) 2. 👈دومین قرینه‌ای که نشان می‌دهد حضرت در صدد یارگیری از شامیان نبودند بلکه شیفته هدایت آنان بودند، #عبارت_ زیبای «ذَلِكَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَقْتُلَهَا عَلَى ضَلَالِهَا» است که نشان می‌دهد اولویت اول امام، #هدایت_دشمن بوده نه کشتن او. 3. 👈به گزارش مورخان، جذبه رحمانی امام موجب شد تعدادی از نیروهای معاویه در این روزها به امام ملحق شوند که یکی از آنها پسر عموی #عمروعاص_ و دیگری خواهرزاده #شرحبیل_ (رئیس ستاد تبلیغات جنگ معاویه) بود! 🌺🌾🌾🌺 تامل: 👇 به نظر شما بین مبانی کلامی امامت و این رفتار جنگی امام ع چه نسبتی وجود دارد؟ @Banahjolbalaghe