🌱بِسـمِ ࢪبِّ الشُہدا🌱 #ناے_سوختہ📕 #قسمت_اول #پیشگُفتآر 🦋 صبح یک روز خنک پاییزی🍂 سال ۹۳، تهرانپارس، چهارراه سیدالشهداء. همه چیز آرام بود جز دل🌊 سعید که تنها علت ناآرامی اش امتحان📝 بود؛ ولی حالا... –مگه چی گفت؟ مگه حرف بدی زد؟ بد کرد از ناموس مردم دفاع کرد؟ حقش این بود؟ سرهنگ👮‍♂ دست های سعید را که مثل دو قالب یخ❄️ شده است در دست می‌گیرد. از سرمای دست های او، حرارت🔥 عصبانیت سرهنگ هم کم می‌شود. سعی می‌کند معنی کار های او را بفهمد.😇 دستش را آرام روی شانه ی پسر می‌گذارد. شانه اش گرم می‌شود😌 و بغضش آرام آرام سر باز می‌کند.😭 کلماتش در لا به لای هق هق گریه به سختی شنیده می‌شود. –آقا....! آقا....! سرش را بالا می‌آورد. به صورت سرهنگ خیره می‌شود.👁👁 اشک پهنای‌ صورتش را خیس💦 کرده است. #اِدامـہ_دارَد...🎈 ....•🌸°∞°❀🌸❀°∞°🌸•....

#ناے_سوختہ 📚 #قسمت_دوم #پیشگُفتآر 🦋 –مگه واجب نیست!؟ مگه واجب نیست!؟... +چی؟ چی واجبه؟!!🤔 –امر به معروف. نهی از منکر.🌿 صدای نفس های طولانی و تند پسر، سرهنگ را نگران می‌کند.😥 +چرا پسرم. واجبه!! –پس چرا؟ چرا اینجوری زدنش؟!!😭 ذهن🧠 سرهنگ برای لحظه ای جمع و جور می‌شود، چهارراه سیدالشهداء، امر به معروف، نهی از منکر،... و جمله ای مثل مدار در سرش می‌پیچد. «جوان طلبه‌ای که به ضرب چاقوی اوباش...» –#علی! #علی خلیلی !❤️ و سعید زمزمه‌ی خفیف او را با بستن آرام چشم هایش تایید می‌کند.👌🏻 دست هایش را روی سر سعید می‌کشد و سرش را به نشانه‌ی تأسف تکان می‌دهد. او نه حرفی برای گفتن دارد و نه پاسخی برای...😔 🔹برای سوالات مبهم جوانی ۱۹ ساله–هم سن و سال #علی– که پس از چند سال از #علی می‌پرسد! 🔸برای لبخند ناتمام #علی! 🔹برای رگ بریده‌ی گردنش! 🔸برای بدن نیمه لمس او! 🔹برای نگاه نگران مادرش که دو سال و نیم نگران بود و یک عمر نگران خواهد ماند! 🔸برای سکوت آنهایی که دست و پا زدن او در خون را با همه‌ی جوانی‌اش به تماشا نشستند! 🔹برای نه گفتن و نپذیرفتن آمبولانس ها و بیمارستان هایی که امتیاز نامشان از امتیاز بودن جوانی با همه‌‌ی جوانی‌اش بیشتر بود! 🔸برای آن همه بی‌تفاوتی به فریادهای #علی! 🔹و بالاخره برای سنگی که روی آن نوشته شده است.... 🌹مُرَّبے‌ِمُجـاهِدشَہــیدعَــلےخَـلیـلے🌹 ولادت: ۷۱/۸/۹ تهران شهادت: ۹۳/۱/۳ تهران #اِدامـہ_دارَد...🎈 ....•🌸°∞°❀🌸❀°∞°🌸•....