رمان واقعی«تجسم شیطان» #قسمت_صد_پنجم 🎬: روح الله قاشقی خورش قیمه روی برنج ها ریخت و همانطور که قاشق را پر می کرد و به طرف دهانش میبرد،رو به فاطمه گفت: به به! چه خوشمزه شده، فک کنم این بیماریت بهتر شده چون هروقت بهتری غذاها خوشمزه تری می پزی.. فاطمه سری تکان داد و گفت: آره از وقتی داروهای طب گیاهی را مصرف می کنم خیلی بهترم، البته همراه داروها یه حرز هم بهم داد، من نمی دونم این حرز برای چیه؟ روح الله سری تکان داد و گفت: خدا خیری به مادرت بده که بردت اینجا برای درمان، حرز یه نوع سلاحه یه سپر در مقابل چشم حسود و سحر و طلسم و..در هر حال خدا را شکر می کنم بهتری، گوش شیطان کر تمام کارها رو روال افتاده، فردا باید زنگ بزنم آقای حشمتی، با هم بریم برای فروش ماهی ها، عکس های ماهی ها را که بهش نشون دادم خیلی طالب شد و گفت: این روزها ملت به ماهی های تزئینی خیلی بها میدن و توی خونه هر متمولی که بریم هر کدوم یکی یه آکواریم بزرگ دارن که از این ماهی ها نگه میدارن فاطمه لبخندی زد و گفت: خدا را شکر، کار سعید هم رونق بگیره ما هم خوشحال میشیم و البته سود بیشتری هم نصیب ما میشه. روح الله لقمه را فرو داد و جرعه ای دوغ روی آن خورد که صدای زنگ گوشی اش بلند شد. نگاهی به گوشی کنار دستش کرد و با اشاره به آن رو به فاطمه گفت: حلال زاده هم هست، الان سعید پشت خطه فاطمه قاشق غذا را در دهان عباس گذاشت و گفت: تا قطع نشده جواب بده دیگه.. روح الله تماس را وصل کرد و صدای هراسان سعید بدون اینکه سلام و علیکی کند در گوشی پیچید: الو داداش! خاک بر سرم شد، بدبخت شدم، شرمندت شدم.. روح الله وسط حرف سعید پرید و گفت: چرا اینجوری حرف میزنی؟! شراره طوریش شده؟! نکنه بابا یا فتانه؟! سعید نفسش را محکم بیرون داد و گفت: من شب و روز تو باغ بودم، دیروز که فیلم از ماهی ها گرفتم برات فرستادم دیدی همه شون سرحال بودن، اما الان ...الان تمام ماهی ها یا مردن یا در حال مرگ هستن. اون حوضچه آخری هم ترک برداشته و آبش داره هی کم میشه، من نمی دونم چه اتفاقی داره اینجا میافته! روح الله از جایش بلند شد و گفت: یعنی چه؟! همینطور بی دلیل مردن؟! به همین راحتی مردن؟ مگه تو اونجا نبودی؟ شاید یکی اومده چیزی ریخته تو حوضچه؟! سعید که دوباره لکنت زبانش برگشته بود گفت:ن..نه..م...من خودم اینجا بودم، کسی نیومد، دیشب هم از ترس داشت روح از بدنم خارج میشد و.. ناگهان تماس قطع شد و سعید نتوانست ادامه بدهد روح الله شماره سعید را گرفت،اما بوق اشغال میزد، دوباره و دوباره گرفت، ولی وصل نمیشد. روح الله پیام داد: همونجا باش،سعی کن با تماس با مهندس نوری بفهمی ماهی ها چشون شده، اصلا بگو‌مهندس حضوری بیاد باغ و از نزدیک ببینه و اگر لازمه آزمایشی چیزی انجام بشه،بگو انجام بدن، من فردا میرم اداره، مرخصی میگیرم و بعد خودم را میروسنم روستا.. فاطمه که خیره به حرکات سریع روح الله بود جلو امد و گفت: چی شده روح الله؟! ماهی ها چی شدن؟! روح الله روی مبل کنار اوپن نشست نفسش را محکم بیرون داد و همان‌طور که سرش را به پشتی مبل تکیه میداد، چشمانش را بست و گفت: ماهی ها همه مردن، بدون دلیل... یکی از حوضچه ها هم ترک برداشته، اگر ترکش عمیق بشه، اون قسمت باغ میره زیر آب و خرابی بار میاره، باید زودتر بریم روستا... فاطمه پشتش را به روح الله کرد و قطره اشک کنار چشمش را گرفت تا روح الله متوجه ناراحتی او نشود. ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی براساس واقعیت @bartaren 🌼🍂🌼🍂🌼🍂🌼🍂

#داستان_واقعی #روایت_انسان #قسمت_صد_پنجم🎬: مردم قوم عاد دور تا دور کعبه را گرفتند و دست هایشان را به آسمان بالا بردند و همه باهم در حالیکه گرداگرد کعبه طواف می کردند فریاد می زدند: ای خدای کعبه، شما را به ایشتار بزرگ قسم می دهیم که خشکسالی را از سرزمین ما ببر و باران های نیرو بخش و با طراوت را به سرزمین ما نازل کن... طبق توصیه کاهنان، قوم عاد چندین شبانه روز خدای کعبه را به یاری خواستند و سپس عزم سفر به آکاد نمودند. کاروان از سمت بکه به آکاد در صحرا حرکت می کرد و بالای سرشان هم ابرهای سیاه و بزرگ و عظیمی همراه آنها حرکت می کردند، مردم با خوشحالی ابرها را به یکدیگر نشان میدادند و میگفتند: ببینید که کاهنان چه راست می گفتند و خدای کعبه که ایشتار را عزیز می داشت درخواست آنان را پذیرفت و ابرهای باران زا را به همراه آنان به سمت شهر آکاد فرستاد. کاروان به شهر نزدیک و نزدیک تر میشد تا اینکه به شهر رسیدند، جمعی از کاهنان معبد و سربازان پادشاه به استقبال آنان آمدند، آنها با دیدن ابرهای سیاه شادی کنان به سمت خانه حضرت هود راه افتادند، سردسته کاروان به اشاره یکی از کاهنان درب خانه هود را زد، حضرت هود بیرون آمد کاهن نگاهی از سر تکبر و افتخار به هود انداخت و سپس ابرهای سیاهی که آسمان شهر را پوشیده بودند به نبی خدا نشان داد و گفت: حالا فهمیدی که خدایگان ما بسیار نیرومند است و این از معجزه خدای ماست که درخواستمان را پذیرفت و ابرها را به سمت شهر ما فرستاد. حضرت هود نگاهی به آسمان انداخت و در حالیکه چهره اش از ناراحتی در هم شده بود رو به مردم کرد و فرمود: ای مردم! بدانید که این ابرها نوید باران را به شما نمی دهد و آنها پیام آور شروع عذاب الهی برای شما هستند، همان عذابی که حضرت نوح وعده اش را به قومش داد و به گوش شما هم رسیده، اما بدانید ای مردم، هنوز وقت توبه و بازگشت به درگاه خداوند هست، تا وقت دارید توبه کنید و به سوی خداوند بازگردید. مردم غافل، سخنان هود را نیشخند کردند و از دور او پراکنده شدند و حضرت هود سریعا به تمام پیروانش پیغام داد که به دنبال او از شهر خارج شوند و در کمتر از چند ساعت حضرت هود و چهارهزار از یارانش که با او بیعت کرده بودند از شهر بیرون رفتند و در باغی که پشت دیوارهای سر به فلک کشیده شهر آکاد به همین منظور بنا شده بود جمع شدند. با خارج شدن هود و یارانش از شهر، بادی سوزنده و ویرانگر که او را باد صرصر می نامیدند شروع به وزیدن کرد. چون قوم عاد به بناهای مستحکم و برج و باروهای بلند و عظیمشان غرّه بودند و خداوند اراده کرد تا فقط با یک باد ، کل بناها و تفاخر آنها را خوار و خفیف کند تا بدانند قدرت اصلی در دستان کیست در روایت است که این باد آنچنان ویران کننده بود که به هر کدام از مردم شهر آکاد که به بلندی درختان نخل بودند برخورد می کرد، آنها را از جا می کند و محکم بر زمین می کوبید و در یک چشم بهم زدن آنها را پودر می کرد. هفت شبانه روز این باد در شهر آکاد وزید، یاران هود با چشم خویش شاهد نابودی شهر پر از برج و باروی آکاد بودند، این باد زمانی که به هود و یارانش می رسید همچون نسیمی مفرح و روح افزا میشد و اینچنین بود که مردم طغیان گر قوم عاد از بین رفتند و مومنینی از این قوم برجا ماندند تا تمدن قوم عاد را به نسل دیگر منتقل کنند ادامه دارد 📝به قلم:ط_حسینی @bartaren 🌕✨🌕✨🌕✨🌕✨