🔴 #شعر_معنوی 💠 شعری از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ : 🔸اى خدا؛ پروردگار ماسوا! 🔸می‌کنم دائمْ تو را از دلْ صدا (پروردگار: پرورش‌دهنده. ماسوا (به کسر و ضمّ سین): آنچه غیر از خداوند والا است، همۀ آفریدگان.) 🔹تو کریم و مهرْبانیّ و وَدود 🔹پس به من هر نعمتی را کن عطا (کریم: بخشنده. ودود: بسیارمهربان.) 🔸بارالاها! تو غَفوریّ و رحیم 🔸پس ببخشا معصیت‌های مرا (غفور: آمرزنده. رحیم: بخشاینده / مهربان. معصیت: گناه.) 🔹خوب مي‌دانى كه در قلبم تویی 🔹گویيا می‌بینمت در هر كجا (کجا: جا، مکان.) 🔸هر كجا را می‌كنم با دلْ نگاه 🔸در كَنار خلق می‌بینم تو را (خلق: آفرینش / آفریده / مردم.) 🔹ای خدا! هم خالق و هم رازِقى 🔹از تو هر موجود می‌یابد صفا (رازق: روزی‌دهنده.) 🔸از صفايت عاشقت معشوق تو است 🔸عاشق تو از تو می‌خواهد رضا (رضا: خشنودی. مقصود، خشنودی خداوند والا است.) 🔹عارفان از درک کُنهت عاجزند 🔹ذات تو از هر كسى باشد خَفا (کنه: حقیقت، ذات. خفا: پنهان.) 🔸مؤمنان از کیفر تو در هَراس 🔸گرچه می‌باشند از اهل رَجا (کیفر: مجازات. هراس: ترس. رجا: امید (به رحمت خداوند والا).) 🔹تو كريمىّ و، كَرامتْ كار تو است 🔹می‌کنم بر بارگاهت اِلتِجا (کریم: بخشنده. کرامت: بخشندگی. التجاءکردن: پناه‌بردن.) 🔸من فِدای پنج تن که بهر تو 🔸جمع گردیدند در زیر کِسا! (کساء: گلیمی که آن را می‌پوشند.) 🔹تو، به آنان لطف دارى از اَزَل 🔹آفریدی بهرشان اَرض و سَما (ازل: زمان بی‌ابتدا. ارض: زمین. سماء: آسمان.) 🔸نام آنان مصطفىٰ و فاطمه 🔸مرتضیٰ بود و حسین و مجتبیٰ 🔹نه امامِ نسل آنان کرده‌اند 🔹کلّ عالَم را پر از نور و ضِیا (ضیاء: نور، روشنایی.) 🔸شد «بِنیسی» دست‌بردامانشان 🔸تا شود از دام مِحنت‌ها رها (محنت: رنج، سختی، زحمت.) #آفرینش، #آل_کسا (علیهم السّلام)، #استعاذه، #استغفار، #ایمان، #بلا، #توسل، #تولی، #حدیث_کسا، #خداترسی، #خدادوستی، #خداشناسی، #خوف، #دل، #رجا، #رضوان‌الله، #صفا، #نور @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 شعری از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ : 🔸اى آن كه آفريدى ماسوا را! 🔸هدايت کرده‌ای دل‌های ما را (ماسوا (به کسر و ضمّ سین): آنچه غیر از خداوند والا است، همۀ آفریدگان.) 🔹به انسان عقل دادى تا شناسد 🔹تو را، تا كه دَهى بر او عطا را (عطا: آنچه بخشیده شود.) 🔸عطاى تو بهشت جاودانى است 🔸به نيكان مى‏دهى تو آن سَرا را (سرا: مکان.) 🔹صفا از تو در آن‏جا حکم‌فرما است 🔹به قلب ما عنایت کن صفا را (حکم‌فرما: حاکم، فرمانروا / مسلّط، غالب.) 🔸تو آن نورى كه هر نوری است از آن 🔸به ما هم کن عطا قدری ضِيا را (ضیاء: نور، روشنایی.) 🔹یقیناً هست لازمْ حق‌شناسی 🔹خوشا بر آن که بشناسد خدا را! 🔸تو فرمودى: «هميشه دوست دارم 🔸همانا مؤمنان پارسا را» (پارسا: باتقوا، پرهیزکار، اطاعت‌کننده از خداوند والا.) 🔹فراوان گفته‌ای تو: «اِتَّقوا الله» 🔹به تقوای تو می‌یابم هُدا را (اتّقوا الله: نسبت به (نافرمانی‌کردن از) خدا خویشتن‌داری کنید. هدا: هدایت.) 🔸خدايا! از تو دارم خوْف، امّا 🔸نخواهم داد از كفْ من رَجا را (خوف: ترس (از عذاب‌های) خداوند والا. رجا: امید (به رحمت خداوند والا).) 🔹بوَد سعیم همیشه این که باشم 🔹رضا از تو، بجویم تا رضا را (رضا: خشنودی. مقصود از «رضا»ی دوم، خشنودی خداوند والا است. جُستن: جستجوکردن / طلب‌کردن / پیداکردن.) 🔸تو هم ای یار! راضی باش از من 🔸و از من دور کن درد و بلا را 🔹«بِنيسى» دردمند است اى شِفابخش! 🔹ببخش از لطف خود بر او شِفا را #ایمان، #بهشت، #تقوا، #خداترسی، #خداشناسی، #خوف، #رجا، #رضا، #رضوان‌الله، #رفع_بلا، #شفا، #صفا، #عقل، #قدرشناسی، #نور، #هدایت @benisiha_ir