“تـا لحـظــه لـقـاء” با هر نگاهِ خويش صدا می‌زنم تو را دائم به #جستجوی توأم، با خود بِبَر مرا می‌جويَمَت مدام به يادِ گذشته‌ها #شهرِ_غريب و مادرِ پنهان و بچه‌ها #مادر! هميشگی است يادِ تو درقلب‌های ما دلبسته‌ی توايم #ای_نورِ_آشنا ما كودكان هنوز در بُهْت و حيرتيم مبهوتِ فهمِ نورِ تو و كُنْهِ ماجرا #بارانْ_صِفَت، شديم جاری به إذنِ أبر ما را ببر به بحر! ای أصلِ قطره‌ها داريم می‌دَويم در پیِ جلبِ رضای تو آيا شود كه #نيم_نگاهی كنی به ما #مولای خوبِ ما به فريادمان برس! مثلِ هميشه رحم كن به يتيمانِ بينوا آن عدّه‌ای كه از همه جا رانده می‌شدند سوی تو آمدند در #نورِ_كربلا می‌گفت: #أربعين، #موسِمی از نور می‌وَزد در اين #قرارگاهِ_رسولان_و_أنبياء تا كربلا به تاخت! خود را رسانده‌ايم تا بهره‌مندمان كنی از نورِ اين فضا در پيشگاهِ تو، #محضرِ_مولايمان_حسين ما هم قسم شديم به #سربازیِ شما زين پس شبانه روز با تو هماهنگ می‌شويم مادر! تويی همان #نورِ_هماهنگ_با_خدا همراه با توأيم به هر سو كه می‌روی پَر می‌كِشيم با تو به هر سو…! به هر كجا...! چشمانِ جستجوگری ای نور! دائماً در جستجوی توست تا #لحظه‌ی_لِقاء… #حمدِ خدا كه با همه‌ی بی‌لياقتیم پيغام داده‌ای! که فلانی تو هم #بيا…! ✍🏻 شاعر: سید محسن مسعودی https://eitaa.com/bineshaneha