📙 برشی از یک کتاب ✅ گسترش جهان 🔸 کسی که قرآن را مطالعه می کند باید توجه داشته باشد دقیقاً در کلاسی نشسته است که معلم آن خداوند است خدای عظیم، خدائی که نه تنها کار عبث نمی کند، کار کوچک و بی اهمیت نیز نمی کند، پس باید در کلاس این معلم عظیم، مغز و ذهن و روح و عقل خود را آزاد گذاشته و برای مسائل عظیم آماده کند؛ کوچک بین و خرده نگر نباشد و با مغز و اندیشه کوچک به مسائل گوش ندهد. همچنین کسی که در احادیث اهل بیت(ع) به ویژه احادیث هستی شناسی مطالعه می کند باید توجه داشته باشد که در کلاس اشرف مخلوقات و اعلم انبیاء و اعلم اوصیاء نشسته است. با همت کوچک و آمادگی روحی محدود و با روح افسرده نمی‌توان به سخنان چنین اساتیدی گوش داد. اندیشۀ باز و فراخ، همت و حوصله بزرگ می‌طلبد. 🔹 الله اعظم: خدا عظیم‌تر است. و جهانی که آفریده نیز عظیم است و بحث جهان‌شناسی نیز یک بحث عظیم است، بحث در عرصه‌ای که کرۀ زمین در آن میان به حدی کوچک و ناچیز است که حتی قریب به صفر می‌شود. 🔸 جهانی که مکتب قرآن و اهل بیت(ع) ارائه می‌دهد به حدی عظیم است که جهان مورد نظر کیهان شناسان غربی در مقایسه با آن، بس کوچک است. 🔹 پس از پایان دفتر «قرآن و نظام رشته ای جهان»، توجه خوانندگان محترم را به یک مسئله مهم در هستی شناسی و کیهان شناسی قرآن و اهل بیت(ع) جلب می کنم که پس از تدوین کتاب «تبیین جهان و انسان» به عنوان یک پرسش دربارۀ «قانون گسترش جهان» بارها مطرح شده است. 🔸 پرسش: شما می‌گوئید و مطابق استدلال‌هایتان تاکید می‌کنید که گسترش جهان انبساطی نیست بلکه جهان می‌خورد و بزرگ می‌شود و این بزرگ شدن الی الابد ادامه خواهد داشت. اما آیۀ 104 سورۀ انبیاء می فرماید: يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلينَ. یعنی: آن روز آسمان را چون طوماری در هم می‌پیچیدم همان گونه که در آغاز آفرینش بود باز می گردانیم، وعده‌ای است بر ما و حتماً آن را انجام خواهیم داد. این آیه می‌گوید: در پایان انبساط جهان، انقباض آن شروع خواهد شد. بنابراین گسترش جهان انبساطی است (همان طور که دانشمندان غربی گفته‌اند) و ابدی نخواهد بود و روزی منقبض خواهد شد همان طور که یکی از نظریه‌های احتمالی کیهان شناسان غربی همین است. 🔹 پاسخ: در این آیه لفظ «سماء» آمده نه «سماوات»، یعنی سماء (فقط یک آسمان) در هم پیچیده خواهد شد نه همه آسمان های هفتگانه. بنابراین پیام این آیه تنها به یک آسمان مربوط است. 🔸 از نظر قرآن و اهل بیت(ع)، کائنات دارای هفت آسمان است و آن طرف آسمان هفتم، پایان جهان است. جهانی که گسترش یافته و به آن سرعت بزرگ می شود بدیهی است که قهراً باید همه آسمان‌هایش بزرگ شود و اگر بنا است منقبض شود باید همه آسمان های آن منقبض شود نه فقط یکی. 🔹 اشکال: آیه 47 سوره ذاریات که اساسی ترین دلیل بر قانون گسترش جهان است، نیز لفظ «سماء» را آورده که می فرماید: «وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ». پس خارج از دو صورت نیست: 1️⃣ یا باید بگوئیم: تنها یک آسمان و محتوای آن است که گسترش می‌یابد و همان نیز منقبض خواهد شد. 2️⃣ و یا باید بگوئیم: لفظ «سماء» مطلق است و شامل هر هفت آسمان می شود. یعنی همه کائنات با هفت آسمانش در حال انبساط است و آن روز همگی منقبض خواهند شد. 🔸 جواب: دربارۀ آیه ذاریات، هم معنی اول درست است و هم معنی دوم زیرا وقتی که آسمان اول (که محتوای آن عبارت است از همه کهکشان ها و اقیانوس عظیم انرژی در خلال و اطراف آن ها) بزرگ می شود قهراً آسمان های دیگر نیز بزرگ می‌شوند و الی الابد نیز چنین خواهد بود. ♦️ اما دربارۀ آیه سوره انبیاء چنین نیست، به دو دلیل: 1️⃣ انقباض آسمان اول با انقباض دیگر آسمان‌ها ملازمۀ قهری ندارد؛ یعنی اثبات چنین ملازمه ای نیازمند دلیل است. 2️⃣ در صورت پذیرش انقباض همه کائنات، با مشکل‌های اساسی مواجه می‌شویم. لطفاً به شرح این مشکل‌ها در مقدمه‌های زیر بیش تر دقت کنید... 📖 مطالعه و دانلود 🛒 سفارش کتاب #قرآن_و_نظام_رشته‌ای_جهان #برشی_از_یک_کتاب 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno 🆔 بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی

📙 برشی از یک کتاب ✅ تفسیر سوره عادیات (تلخیص) 🔸 سوره عادیات با قسم به الکترون‌ها و حرکت آن‌ها، نگاهی علمی و فلسفی به ساختار جهان و وجود ماده دارد. 🔹 این آیات را می‌توان به عنوان اشاره‌ای عمیق به بنیادهای فیزیک مدرن و ذره‌ای جهان تفسیر کرد. کلمه "عادیات" از ریشه "عَدَوَ" گرفته شده است و به معنای حرکت سریع، دورانی و پی‌درپی است؛ ویژگی‌ای که به خوبی با الکترون‌های در حال چرخش به دور هسته اتم هم‌خوانی دارد. 🔸 این تفسیر با توجه به غریب بودن واژه‌ها در زبان عرب، نشان از این دارد که منظور از این آیات چیزی غریب و ناشناخته برای مردم آن زمان بوده است. قرآن، به عنوان کتابی الهی و برای تمام عصرها، نیازمند واژه‌هایی است که معانی نوین و پیچیده را برجای بگذارند. این واژه‌ها نه تنها ابعاد لغوی بلکه بعد‌های معنوی و علمی را شامل می‌شوند. 🔹 در ادامه، آیه "فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا" به آتشی اشاره می‌کند که از الکترون‌ها ناشی می‌شود. کلمه "قدح" به معنای اخگر یا انرژی الکتریکی است که در آن زمان به صورت عینی وجود نداشت، اما امروزه با اتصال دو سیم برق می‌توان آن را مشاهده کرد. این یادآوری قرآنی، حکمت الهی در بیان حقایق علمی قبل از کشف آن‌ها را نشان می‌دهد. 🔸 سومین آیه "فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا"، به سرعت و تحرک الکترون‌ها و همراهی آن‌ها با نور و برق اشاره دارد. این بخش به نوعی به وجود انرژی الکتریکی و نور در سطح ذره‌ای می‌پردازد. این نور، در حالت بالقوه در الکترون‌ها وجود دارد و در برهمکنش با سایر ذرات، ظهور می‌کند. 🔹 آیه "فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا" به تاثیر الکترون‌ها در ایجاد اختلال یا واکنش‌های شیمیایی و فیزیکی اشاره دارد. این واکنش‌ها، پایه اصلی تغییرات ماده و انرژی در جهان را تشکیل می‌دهند. همچنین "فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا" به تعامل الکترون‌ها با هسته اتم (پروتون و نوترون) و ایجاد تعادل و ساختار اتمی اشاره دارد. 🔸 این تفسیر، نه تنها ابعاد علمی بلکه بعد فلسفی عمیقی دارد: جهان نه تنها از ماده تشکیل شده، بلکه از نظامی دقیق و منظم که با قوانین ثابت و حکمت الهی اداره می‌شود. الکترون‌ها با حرکت، انرژی، تاثیرگذاری و ایجاد تعادل، نمونه‌ای از این نظم و حکمت هستند. 🔹 در نهایت، این تفسیر، ما را به تفکر درباره وحدت ماده و انرژی، وجود نسبی نور و تاریکی و نقش ذرات زیراتمی در خلق عالم دعوت می‌کند. قرآن نه تنها کتاب دینی است، بلکه منبعی غنی از دانش و حکمت که با عمق و گستردگی آن، می‌توان به حقایق فیزیکی و فلسفی دست یافت. 📖 مطالعه و دانلود 🛒 سفارش کتاب #قرآن_و_نظام_رشته‌ای_جهان #برشی_از_یک_کتاب 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی