قسمتی از حرفای #شهید_مدافع_حرم #بابک_نوری_هریس به مردم کشور #حتما‌گوش‌کنید👌👌

❣نامت شروع فصـ🍂ــل ☆•★هر #عاشقانه ی توست ❣حتی اگر نباشی 👤 ☆•★باران بهانه ی #توست ❣در #خواب های تلخم ☆•★کابوس را شکستـ⚡️ـم ❣آنجا چه جای کابوس⁉️ ☆•★این آشیانه ی #توست ❣دلتنگ💔 می نویسم ☆•★یک صفحه از دلم را ❣حتی اگر #نباشی ☆•★این خانه خانه ی توست....😔 #شهید_بابک_نوری_هریس #شبتون_شهدایی🌙 🌹🍃🌹🍃

#مدافعان_عشق🌱 *نیستی😭 و حالا مردم شهر شبیه تو لباس👔میپوشند... خیابان ها🛣عطر تو را به خود گرفته اند🥀... غم انگیز نیست؟💔 اینکه من پشت یک شهر🛣 بایستم و تو را صدا بزنم🗣 داداش بابک؟؟👱‍♂ همه برگردند و به من🙍‍♀ خیره شوند و هیچکدام تو👱‍♂ نباشی💔...* #شهید_مدافع_حرم_بابک_نوری_هریس

‍ #مهمانی_شهدا سلام دوستان مهمون امشبمون داداش محمد هست✋ #به_جایِ_رَختِ_دامادی....❓ شهید محمد رضا فخیمی هریس🌹 تاریخ تولد: ۵ / ۱۰ / ۱۳۷۰ تاریخ شهادت: ۲۸ / ۹ / ۱۳۹۴ محل تولد: شهرستان هریس/ تبریز محل شهادت: حلب / سوریه 🌹شهيد محمدرضا فخيمي، دلير مرد ۲۴ ساله از اهالي شهرستان هريس و ساكن تبريز بود 💫که باوجود قبولی در آزمون پزشکی میتوانست پزشک شود اما دفاع از حرم حضرت زینب (س) را به پزشک شدن ترجیح داد💫 از زبان مادرش↓🌺 هنگام خداحافظي با برادر كوچكش حرف هایی درگوشش زد كه بعدها فهميدم به برادرش سپرده بود كه من ديگر باز نخواهم گشت، مراقب پدر و مادرمان باش، اين رفتن برگشتي نخواهد داشت...🕊 💫او شب ها دعای عهد و زیارت عاشورا را ترک نمیکرد و حتی همرزم هایش میگویند او هرشب در سوریه این کارها را انجام میداد..💫 🔹هوای حلب سرد بود که محمدرضا در این هوا، مشغول راز و نیاز با خدا بود و صبح نیز با این حال بدون صبحانه عملیات را آغاز کرد که موشک هدایت شده، سمت تانکش شلیک کرد🖤 او به شدت مجروح🖤 و پس از ۲ روز ماندن در کما در سن ۲۴ سالگی🖤 به فیض شهادت نائل شد🕊🕋 به حجله می روم شـادان🎊 ولی زخمی به سر دارم🖤 به جایِ رَختِ دامــادی💐 لبــاسِ خـون به تن دارم . . .🖤 شهید محمد رضا فخیمی هریس شادی روحش صلوات💙🌹 🍂اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج🍂 #ثواب_نشر_مطالب_هدیه_به_امام_زمان_عج_و_شهدا

#بشنوید 🎙صوت دعای هفتم صحیفه سجادیه ( دعای سفارش شده رهبر انقلاب جهت دفع بلا) #بانوای:کربلایی محمد گلچین #دستهای_خالی_ام_را_بنگر #دعای_هفتم_صحیفه_سجادیه #الدعا_رفع_البلا #صوت_دعای_هفتم 🌹 دعایی که رهبر عزیزم فرمودن بخونید برای رفع بلای کرونا

#شهیدآوینی: نمــازِ #عشــق دو رکعت است، رکعتِ اول در دنیــا رکعتِ دوم در جنتِ لقاءالله وضوی آن صحیح نیست مگــر با #خـــون .. #لحظات_عاشقانه #التماس_دعای_شهادت ☘☘☘

از شهدا جا موندم مادر برام دعا کن منم مثل حسینت شهید کربلا کن 😭😭☘☘☘

نماهنگی زیباتقدیم به مدافعان حرم عمه جان حضرت زینب.س.😭😭. شهدا را یاد کنید با ذکر صلوات ☘☘☘

🕊 شهدا را یاد کنید با یک صلوات اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ☘☘☘

🌹🌹🌹 لطفـا با قلبۍ شکسته وارد شوید💔 اینجا تعمیرگاهِ دل هایِ خستهـ است..✌ زمین خورده اے؟😔 قدم بگذار به وادی شهداء شهدا دست گیرت میشوند... اینجا یک جایِ دنج برای هوایی شدن دل هاے خسته از شهر پر از ازدحام استــــــ...💔 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

برخیز دلا ڪہ دل بہ دلدار دهیم جان را بہ جمال آن خریدار دهیم این جان و دل و دیدہ پیِ دیدنِ اوست جان و دل و دیدہ را بہ دیدار دهیم. ☘☘☘

◻️🌼◻️ کاش روزی برسد، که به هم مژده دهیم یوسف فاطمه آمد دیدی؟! ◻️من سلامش کردم ◻️پاسخم داد امام پاسخش طوری بود با خودم زمزمه کردم که امام‌ می شناسد مگر این بی سر و بی سامان را؟! ◻️و شنیدم فرمود: تو همانی که #فرج می خواندی سلام تنها پادشاه زمین ✋

روایت #حاج_قاسم_سلیمانی از عڪس العمل شهید مهدی باکری نسبت به شهادت بردارش #حمید در جبهه. #عملیات‌خیبر #جزیره‌مجنون #سرداربی‌نشان #عاشورایی #جاویدالاثر #شهیدحمیدباکری #سلام‌برسرداران‌بی‌نشان‌جزیره‌مجنون

#قبله‌عشق #قسمت_39 که صبح پیاده شدم، حرکت می کنم. سر کوچه منتظر می ایستم. روی پنجه ی پا بلند می شوم تا بتوانم مدرسه را ببینم. حتما الان می آید. یکدفعه دستی روی شانه ام قرار میگیرد. نفسم بند می آید و قلبم می ایستد. دست را کنار می زنم و به پشت سر نگاه می کنم. بادیدن لبخند نیمه محمدمهدی نفسم را پر صدا بیرون می دهم و دستم را روی قلبم می گذارم. دستهایش را بالا می گیرد و می گوید: من تسلیمم! چیه اینقدر ترسیدی؟! من.. فک...فکر کردم که... ببخشید! نمی خواستم بترسی! تو کوچه پارک کردم قبل از این که تو بیای! نه آخه...آخه...شما... تند تند نفس می کشم. باورم نمی شود! دستش را روی شانه ام گذاشت! طوری که انگار ذهنم را می خواند، لبخند معنا داری می زند و میگوید: دستمو گذاشتم رو بند کوله ات، خودم حواسم هست دختر جون! آب دهانم را قورت می دهم و لب هایم را کج و کوله می کنم. اما نمی توانم لبخند بزنم! برای آنکه آرام شوم خودم را توجیه می کنم: رو حساب استادی دست گذاشت! چیزی نشده که! نفسهایم ریتم منظم به خود می گیرد. سوار ماشین می شوم. نگاه نگرانش را می دوزد، به دستم که روی س*ی*ن*ه ام مانده. هنوزم تند میزنه؟! یعنی اینقدر ترسیدی؟! دستم را بر می دارم و بارندی جواب می دهم: نه! خوبه! همین جوری دستم اینجا بود! آها! خب... قراره کجا درسارو بهم بگید؟! گرسنه ات نیست؟ یکم! تا برسیم حسابی گرسنت میشه! نمیدانم کجا می خواهد برود! ولی هرچه باشد حتما فقط برای درس های عقب مانده و یک گپ معمولی است! بازهم خودم را توجیه می کنم: یه ناهار با ╲\╭┓ ╭⁦🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\╲ @chatreshohada

#قبله‌عشق #قسمت_40 استاده! همین! سرعت ماشین کم می شود و در ادامه مقابل یک آپارتمان می ایستد. پنجره را پایین می دهم و به طبقاتش زل میزنم. "چرا اینجا اومدیم؟!" به سمتش رو می گردانم و با تعجب می پرسم: استاد؟! اینجا کجاست؟! میخندد مگه گشنه ات نبود دختر خوب؟! گنگ جواب می دهم: چرا! ولی...مگه. کیف سامسونتش را برمیدارد و میگوید: پیاده شو! شانه بالا میندازم و پیاده می شوم. سریع با قدمهای بلند به طرفم می آید و شانه به شانه ام می ایستد. کمی خودم را کنار می کشم و می پرسم: دقیقا کجا ناهار می خوریم؟! نیشش راباز می کند خونه ی من! برق از سرم می پرد! "چی میگه؟!" پناهی- همسرم چند روزی رفته! خونه تنهام، گفتم ناهار رو با شاگرد کوچولوم بخورم! حال بدی کل وجودم را میگیرد. اما باز با این حال ته دلم میگوید: قبول کن! یه ناهاره! بعدشم راحت می تونه بهت درس بده. بعدم اگر یه تعارف زد برت میگردونه خونه! می پرانم: لطف دارید واقعا! ناهار به دست پخت شما؟! نه دیگه شرمنده... یکم حاضریه! و بلند می خندد. جلو می رود و در را برایم باز می کند. همانطور که به طرف راه پله میرویم، بدون فکر و کودکانه می گویم: چقد خوبه ناهار پیش شما! ازبالای عینک نگاه کوتاه و عمیقی به چشمانم و مسیرش را به سمت آسانسور کج می کند. چیزی نگفتنش باعث می شود که بدجنسی بپرسم: همسرتون کجا رفتن؟! از سوالم جا می خورد و من من می کند رفته خونه مادرش. یکم حال و هواش عوض شه... ╲\╭┓ ╭⁦🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\╲ @chatreshohada

دعا برا سلامتی مدافعان حرم عشق یادتون نره .. شب بخیر ╲\╭┓ ╭⁦🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\╲ @chatreshohada

خنده هاشان خاڪی بــود... گریه هاشان آسمـــــانے... بےریا و #خاڪے ڪہ باشـــــی ، آسمــــــــانےها خـاطرخواهت مےشونـد ... #جــــامانده_ام😔 صبحتون شهدایی❤️🥀 ╲\╭┓ ╭⁦🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\╲ @chatreshohada

#قبله‌عشق #قسمت_41 لواسون! آسانسور به همکف می رسد. با آرامش در را برایم باز می کند و داخلش می رویم. باز می گویم: خب چرا شما نرفتید؟ چون یکی مثل تورو باید درس بدم! دوست دارم به او بفهمانم که از جدا شدنش باخبرم! لبم را به دندان می گیرم. چشمانم را ریز می کنم و باصدایآهسته می پرسم: ناراحت نمیشه من بیام خونتون؟ قیافه اش درهم می شود نه! نمیشه! آسانسور در طبقه ی پنجم می ایستد. پیش از اینکه در را باز کند. تصمیمم را میگیرم و با همان صدای آرام و مرموز ادامه میدهم: ناراحت نمیشن یا. کلا دیگه بهشون ربط نداره؟! در را رها می کند و سریع به سمتم برمی گردد یعنی چی؟ کمی می ترسم ولی با کمی ادا و حرکت ابرو می گویم: آخه خبر رسیده دیگه نیستن! مات و مبهوت نگاهم می کند. یک قدم به سمتم می آید و چشمانش را ریز می کند. از کجا خبر رسیده؟ عقب می روم و به آینه ی آسانسور می چسبم... حرفم را می خورم و جوابی نمی دهم. شاید زیاده روی کرده ام! عصبی نگاهش را به لبهایم میدوزد -محیا پرسیدم کی خبر آورده؟! با صدایی ضعیف جواب می دهم: یکی از بچه ها شنیده بود! بدون قصد! ته صدایم می لرزد. کمی از صورتم فاصله می گیرد و می گوید: به کیا گفت؟! سریع جواب میدهم: فقط به من! خوبه! ازآسانسور بیرون می رود و ادامه می دهد: البته اصلا خبر خوبی نبود! توام خیلی بد به روم آوردی دخترجون! عذرخواهی می کنم و پشت سرش می روم. کمی کلافه به نظر می رسد، دوباره ╲\╭┓ ╭⁦🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\╲ @chatreshohada