بسم الله... تو گیر و دار شلوغی های این هفته و تقدیر از اساتید مختلف که بخشی ش انجام شده و بخشی ش مونده، تو اوج کلافگی ناشی از چشم درد و معده درد وحشتناکی که با گریه از خواب بیدارم کرده ، در حالیکه تلاش می کردم پشت لپ تاپ نشینم و به چشمام استراحت بدم، یهو پرت شدم به دوسال پیش ، کنار بچه های دوازدهم ریاضی ، بچه های بی حال و کسلی که وقتی زنگ فیزیک وارد کلاسشون شدم با دیدن این حجم از انرژی پایین شوکه شده بودم. من که تا اون سال همیشه با شاگردام ارتباط خیلی خوبی داشتم و همیشه کلاسام یکی از پرشورترین کلاسا بود، تو اون کلاس داشتم کلافه می شدم، تقریباً یک ماه زمان برد تا ارتباطم با بچه ها شکل بگیره ، تا یه پل بین مون ساخته بشه و حرف همو بفهمیم، کار به جایی رسید که بچه ها می گفتن هیچی کلاس فیزیک نمیشه، کنار درس و تست و مسئله های سخت، دور هم مینشستیم و حرف میزدیم، با چیزای مختلف غافلگیرم میکردن و کلی لحظه های خوب تا آخر سال ساختیم، حالا اکثرشون شدن دانشجوهای مهندسی و دیگه بزرگ شدن، هنوزم بهم پیام میدن و حرف میزنیم، این پتوس یادگار همون روزاست.... برام بوی ساختن میده، بوی تلاش برای بهترکردن اوضاع، بوی عشق... #متین_پسندیده #روز_معلم #شب_نوشت_ها_ی_من @daftarcheyesheer