یادداشت ۱۰۰: استقلال یعنی آزادی عمومی(شماره۳) ✍ جعفرعلیان‌نژادی 🔺یکی از تعابیر پرمعنا و کمتر کارشده‌ای که رهبر انقلاب به کار برده‌اند، تعریفی نو از مفهوم استقلال است. در این تعریف، رهبری استقلال را به معنای آزادی عمومی ملت، یا آزادی به مقیاس یک ملت بکار برده است. طبیعی است هر وقت صحبت از آزادی می‌شود، معنایی از آزادی به ذهنمان‌ می‌آید که ماهیت فردی دارد. یعنی این جملات در ذهنمان شکل می‌گیرد که مثلا من اجازه داشته باشم فلان کار مشروع و قانونی را انجام دهم و برای این اقدام محدودیتی نداشته باشم. یعنی کسی یا چیزی مانع انجام این کار نشود. به زبان دیگر مداخله‌ای نکند. چنین چیزی یعنی من برای داشتن آزادی نیاز به استقلال از دخالت دیگران دارم.‌ اگر قدری تأمل کنیم متوجه می‌شویم حتی ضامن این آزادی فردی، وجود نوعی استقلال است که مانع دخالت دیگران می‌شود. حالا فرض کنید، به جای یک فرد یا یک «من»، یک «ما» یا جمعی بخواهد آزاد باشد، سوالی که بوجود می‌آید آن است که این آزادی چگونه محقق می‌شود؟ یقینا با استقلال جمعی‌. یعنی ما باید مستقل از دخالت دیگران یا غریبه‌ها باشیم. دقیقا این استقلال از دخالت بیگانگان، همان چیزی بود که مردم ما قبلا از انقلاب دنبالش بودند، چرا؟ چون می‌خواستند خودشان، آزادانه، دینشان، زندگیشان، ایرانشان و نظامشان را بسازند. #کوتاه‌وگویا

یادداشت ۱۰۰(۹): رهبر یا ولی‌فقیه ✍ جعفرعلیان‌نژادی 🔺دو روز پیش رخصت یافتم در یکی از جلسات درس استاد گرامی جناب آقای دکتر مهدوی‌زادگان حضور پیدا کنم. فارغ از مباحث ارزشمند مطرح شده در این نشست، بعد از جلسه، نکته‌ای بیان داشتند که گفتم از این طریق به مخاطبین محترم انتقال دهم. ایشان بنده را تنبه دادند بهتر است برای ارجاع دادن یا استناد به بیانات رهبری یا نام بردن از ایشان، در کنار کلماتی نظیر مقام معظم رهبری یا رهبر انقلاب از واژه «ولی‌فقیه» نیز استفاده شود. بنظرم شاید این غفلت شایع در ادبیات نوشتاری و گفتاری‌مان، تا حدودی ما را نسبت به بهره‌گیری از ظرفیت‌های عظیم این مفهوم بی‌اعتنا کرده باشد. متاسفانه در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که مدلول‌ها به شدت مورد دست‌کاری قرار گرفته و بر اهمیت مادیت مفاهیم در قالب کلمات افزوده شده است. امروزه درست یا غلط به جای اصالت معنا، تسلسل دال‌ها اعتبار یافته است. کلمات به خودی خود انرژی مضاعف یافته‌اند، حتی اگر به معنایی خاص دلالت نکنند. باید استفاده از واژه «ولی فقیه» عمومی شود. این یک کلمه ساده نیست، ظرفیتی است که هم تداولش انرژی ایجاد می‌کند و هم معنا یا مدلولش تأمل و تفکر برمی‌انگیزد. کلمه «رهبر» تاحدودی تبدیل به دالی میان‌تهی شده است. واژه «ولی فقیه» اما مدلولی است که هنوز در حد ظرفیت بالایش تجسد پیدا نکرده. یاد بگیریم از این کلمه بیشتر استفاده کنیم. #کوتاه‌وگویا

یادداشت صد(۱۳): مالک واقعی فضا ✍جعفرعلیان‌نژادی 🔺در یکی از فرازهای دعای جوشن می‌خوانیم «یا من له الهواء و الفضاء»، ای کسی که مالکیت هوا و فضا با اوست. مالکیت خداوند بر فضا، ایده‌ای را به ذهنم متبادر کرد. منطقا کسی که مالکیت بر چیزی دارد، هم اوست که حق، «حفظ»، «تولید»، «تغییر»، «تخریب»، «اجاره» و یا «قرض‌دادن» آن را دارد. آنچه به ذهن ناقص بنده می‌رسد آن است که مالکیت خداوند بر فضا، هم شامل فضای مابین «اجرام آسمانی»، مابین «اجسام زمینی»، مابین «موجودات زنده»، مابین «اشیاء و انسان‌ها»، مابین «انسان‌ها با انسان‌ها» و در نهایت مابین «حقیقت و مجاز» است. در برخی نظریات جدید مطرح شده، قدرت با کسی است که توان مالکیت بر فضاها را داشته باشد. و مالکیت بر فضاها برای کسی ممکن است که توان تولید فضا را داشته باشد. حال اگر بنابر فراز مورد اشاره، مالک همه فضاها خداوند باشد، به طریق اولی هر فضای تولید شده جدید نیز متعلق به خداوند است. نتیجه‌ای که می‌توان گرفت آن است که اگر بخواهیم قدرت‌مند شویم، قبل از هر چیز باید حق مالکیت الهی بر تمام فضاها را دریابیم. اگر از توانایی لازم برای تولید فضای مطلوب در مجازی یا تولید فضای مناسب اقتصادی، برخوردار نیستیم، لازم است، در این شب‌ها واقعا و با اطمینان از خدا بخواهیم قدرت تولید فضای جدید را به ما عطا فرمایند. #کوتاه‌وگویا