حضرت آقا #حسن_زاده_آملی در ادامه استناد به عبارتی از #بوعلی_سینا در نمط نهم اشارات فرموده اند: که «من آثر العرفان للعرفان فقد قال بالثانی»؛ یعنی هر کس عرفان و معرفت شهودی را برای نیل به معرفت شهودی برگزیند قائل به دوم شده است. در اوایل راه می فرمایند: اگر علم فکری مقدمه علم شهودی قرار بگیرد بسیار خوب و نیکو است، اما در مرتبه ی روح نه تنها علم فکری و طلب آن حجاب سالک می شود، بلکه درخواست و طلب علم شهودی نیز مانع از طهارت مرتبه ی روح خواهد بود، یعنی در این مرتبه علم شهودی هم با اینکه حظ شریفی است حجاب می شود، و نباید در این مقام حتی معرفت و شناخت خدا را طلب کرد، شناخت و معرفت اشیاء اگر به واسطه حواس پنجگانه صورت گیرد #معرفت_حسی و اگر بواسطه #وهم و #خیال صورت گیرد #معرفت_خیالی و اگر به واسطه #عقل انجام گیرد #معرفت_فکری و اگر به واسطه #قلب صورت پذیرد #معرفت_شهودی نامیده می شود، پس طلب عرفان و شهود تا زمانی که در مقام قلب باشد بسیار نیکو و پسندیده است، زیرا جبلی قلب بر شهود است اما همین که از مرتبه قلب بالاتر رفت و به #مرتبه_روح رسید، شهود و عرفان نیز کنار می رود، و او می شود و او و این #مقام_توحید_محضه است. اما در غیر از این مرتبه چه بسا ممکن است شخص #تمثلات_شیرینی داشته باشد، و خواب های خوشی هم ببیند، اما هنوز موحد نشده است. زیرا عقل بر خلاف روح در وحدت محضه نیست، در عقل مقداری کثرت نیز وجود دارد، زیرا وظیفه عقل ادراک مفهومات کلی اعم از مفهوم کلی انسان، حیوان، گیاهان و دیگر موجودات عالم است. لذا رسیدن عقل به مقام شهود فرشتگان امر بسیار عظیم و والائی است، اما همین گمان در مرتبه روح که مقام محو شدن تام در حق تعالی است نقص و کاستی به حساب می آید، زیرا شخص در این مرتبه نه خود را می بیند و نه شهودش را هر چه هست مشهود است و بس. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 💢 قلوب مضطر https://eitaa.com/ezterarebemahdi