3-1-2 ساخت مساجد، مراكز آموزش عالي ديني: ساخت مسجد توكيو 1993 – 1998 ساخت مسجد غازي‌طغرل عشق‌آباد 1993 - 1999 ساخت‌و‌تجهيز دانشكده الهيات باكو (ج.آذربايجان) 1992- 1993 ساخت‌و‌تجهيز دانشكده الهيات اوش (قرقيزستان) 1993- 1994 ساخت‌وتجهيز دانشكده‌الهيات مختوم‌قلي(تركمنستان) 1994- 1995 ساخت‌وتجهيز دانشكده الهيات افغانستان 1996 – 1997 ساخت‌وتجهيز دانشكده الهيات داغستان 1996 - 1997 ساخت‌وتجهيز دانشكده الهيات قرقيزستان 1997 - 1998 ساخت‌وتجهيز دانشكده الهيات انستيتوي عالي علوم‌اسلامي صوفيه‌( بلغارستان‌) ساخت مدرسه علوم ديني (امام خطيب) در نخجوان 1994 - 1995 ساخت مدرسه علوم ديني در كوستنسه (روماني) 1996 ساخت مدرسه علوم ديني در صوفيه (بلغارستان) 1996 2-2- فعاليتهاي تبليغي، فرهنگي، آموزشي، غيردولتي- سمن‌ها - طي حمايت‌ اوقاف - فعاليت‌هاي تعيين اول ماه‌هاي قمري از طريق رصدخانه و ماهواره. - برگزاري دوره‌هاي آموزش و تفسير قرآن در سطوح مختلف و بويژه براي كودكان و نوجوانان. - تجهيز كتابخانه‌هاي داخل و خارج از كشور. - اختصاص بورسيه و كمك هزينه تحقيقاتي و پژوهشي در داخل و خارج از كشور. - تعيين و اعلام موارد خرافي در آداب و رسوم كه به نام اعتقاد و دين جريان دارد. 🔺شیعیان جعفری ترکیه و گروه‌های‌نژادى و مناطق مورد سکونت تاریخ شیعیان جعفری ترکیه با مهاجرت ترکان از آسیای‌میانه به سرزمین فعلی ترکیه و گرویدن بخش مهمی از ترکان به تشیّع و گروه‌های منشعب آن نظیر #قزلباش، #علی‌اللهی، #بکتاشی و #علوی آغاز می‌شود. بخش اعظم گروه‌های نژادی شیعیان ترکیه را #ترکان‌آذری تشکیل می‌دهند که از تبار آذری زبان‌های ایران زمین (جمهوری‌آذربایجان، جمهوری خودمختار نخجوان، جمهوری‌ارمنستان و جمهوری‌گرجستان و ...) هستند که به سوی آناتولی (آنادولی) سرازیر گردیده‌اند. محل اصلی(تاریخی) اسکان شیعیان دوازده امامی ترکیه، استان‌های #کارس و #ایغدیر ترکیه است که در منطقه مرزی با جمهوری‌اسلامی ایران، جمهوری‌آذربایجان، جمهوری‌خودمختار نخجوان و جمهوری‌ارمنستان قرار دارند. مردم این استان‌ها با لهجه ترکی‌آذری، نزدیک به لهجه آذری در جمهوری‌اسلامی‌ایران سخن می‌گویند. شیعیان ترکیه اعم از بومی و مهاجر، پیرو مذهب شیعه‌جعفری دوازده امامی هستند و اغلب در مناطق شمال‌شرقی، شمال‌غربی، مرکزی‌(آناتولی)، و در شهرهایی چون #ایغدیر، #کارس، #توزلوجا، #آرالیک، #تاشلی‌چای، #آک‌یاکا و #آرپاچای، و نیز در شهرهای #استانبول، #بورسا، #ازمیر، #آنتالیا، #مانیسا، #تورگوتلو، و همچنین #آنکارا، #قونیه، #سیواس، #چوروم و حتی در منطقه دریای‌سیاه، از جمله در #طرابوزان و #سامسون نیز سکونت دارند. در تظاهرات و مخالفت‌های موسوم به «وقایع‌گزی‌پارک» به سان دیگر اقشار جامعه، اعم از موافق، مخالف، ناراضی و ....، شیعیان جعفری نیز نقش و جایگاه متفاوتی داشتند، اما گروه موسوم به #زینبیه، به رهبری #صلاح‌الدین‌اوزگوندوز، نسبت به عملکرد و موضع‌گیری دولت اردوغان مخالفت نمود و در تظاهرات مذکور نیز شرکت داشتند. البته شیعیان جعفری ترکیه به دلیل فقدان رهبری و درگیری‌های جناحی، هیچگاه در سطح علویان و اکراد ترکیه نتوانسته‌اند جایگاهی موثر در مخالفت و نقشی پررنگ در تظاهرات داشته باشد. ضمن آن که بسیاری از شیعیان‌جعفری ترکیه به دلیل تهدیدات متعدد، در کشورهای مختلف اروپایی، به ویژه #آلمان، به سر می‌برند. شیعیان ترکیه از نظر اصول اعتقادی و اجرای احکام و فرهنگ تشیع، به سان شیعیان ایرانی هستند و بدلایل مختلف تاریخی و فرهنگی از مراجع ساکن ایران و عراق تقلید می‌کنند. جمعیت واقعی شیعیان‌جعفری در ترکیه و علل وجود ابهامات گسترده در مورد جمعیت، عملکرد و... شیعیان جعفری در ترکیه از سوی نظام لائیک ترکیه، تاکنون در خصوص تعداد شیعیان امامی، آمار رسمی و دقیقی ارائه نشده است. در آخرین گزارش مجلس ملی ترکیه(2010.م)، جمعیت شیعیان ترکیه حدود ۳ میلیون نفر پیش‌بینی شده است. در این بین به دلیل سیاست‌های خاص نظام لائیک ترکیه و عدم ثبت مذهب افراد در شناسنامه‌هایشان، در خصوص تعداد شیعیان آمار رسمی و دقیقی ارائه نشده است. بدلایل عدیده از جمله موقعیت جغرافیایی، عقب‌ماندگی تاریخی، دور افتادگی از مراکز آموزشی، علمی، ارتباطی، فرهنگی، اقتصادی، فقدان رهبری دینی و سیاسی، کمبود علماء آگاه و روحانیون مسئول، شیعیان‌جعفری ترکیه یکی از #عقب #افتاده‌ترین_قشر‌های_جامعه_ترکیه به شمار می‌روند. علیرغم ارتقاء کمّی و کیفی سطح زندگی شیعیان طی دهه اخیر در شهرهای بزرگ، هنوز هم به طور کلی از سطح مطلوبی برخوردار نیستند. شیعیان جعفری ترکیه نیز همانند علویان از مزایای حقوقی و اقتصادی(بودجه‌های ذیربط تخصیصی دولت به امور اقلیت‌ها) و نیز امتیازهای سازمان اموردیانت جمهوری ترکیه محروم هستند. ادامه در پُست بعدی... ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist

✔️جناح چپ و علويان و تهديد گروه‌هاي راست‌گرا در خلال دهه‌هاي 1960و 1970 در پي جنگ جهاني دوم و تشكيل نظام چندحزبي در تركيه، سياست‌ها نيز تغيير كرد و ديکتاتوري کماليستي با ليبراليسم جايگزين شد. حزب دموکراتيک(DP) که در 1950 قدرت را به دست گرفت، برنامه‌اش خصوصي‌سازي مؤسسات اقتصادي دولتي بود. هدف نهايي اين بود که ترکيه در يک دوره زماني کوتاه به يک آمريکاي کوچک تبديل شود که البته اين برنامه شکست خورد. سبب آن نيز پايين بودن شديد ذخاير[مالي]، محدوديت رشد ارزش اعتبارات و مساعدت‌هاي خارجي، فقدان تجارب اداري براي مديريت اقتصاد آزاد و ناتواني در مهار رشد فزاينده تورم بود. اين فرايندها از آن زمان تقريباً هر ۱۰سال يکبار تکرار شده‌است كه معمولاً به بي‌ثباتي اقتصادي، توسعه بي‌ثباتي سياسي و ظهور يک سلسله بحران‌هاي حکومتي و در نهايت کودتاي ارتش منتهي مي‌شود. در طي اين تحولات، کشمکش و درگيري ميان چپ‌گراها و راست‌گراها و نيز ميان علويان و سنّي‌ها بشدت افزايش مي‌يابد. به هرحال نقش رهبران نظامي ترکيه تا 1961 يعني زماني که ماده 111قانون اساسي براي ايجاد شوراي امنيت ملي تصويب شد، پذيرفته شده بود. ژنرال‌ها عموماً بصورت سنتي به احزاب راست ميانه متمايل بودند(مانند حزب عدالت jp به رهبري سليمان دميرل). اين احزاب داراي يک برنامه پيشبرد اقتصاد و سرمايه‌داري در ترکيه علي‌رغم مخالفت گروه‌هاي محافظه کار سنتي بودند؛ البته احزاب مذكور با گروه‌ها و احزاب سوسياليست‌(مانند حزب کارگران ترکيه (wpt)‌که گرايش‌هاي علوي را هدايت و مديريت مي‌کردند، خصومت بيشتري داشتند. در آغاز ژنرال‌ها از حزب جمهوري‌خواه خلق(RPP)‌حمايت مي‌کردند که ميراث آتاتورک بود؛ اما در 1972 آنان مردد شدند، زيرا حزب مزبور در جهت دمکراسي اجتماعي و سياست خارجي با استقلال بيشتر حرکت مي‌کرد که با تمايلات ژنرال‌ها و نيز اعضاي ناتو مخالف بود. چهره(RPP) تحت رهبري جانشين آتاتورک، سرهنگ اينونو در اواخر دهه 1970 تا حدودي با چپ گرايان علوي و جدايي‌طلبان کُرد شناخته مي‌شد. همزمان حزب دميرل پيوندش را با مبارزان بنيادگراي سني و نيز گروه‌هاي راست‌گرا مانند انجمن‌ها و اتحاديه‌هاي پليس و معلمان افزايش مي‌داد. در خلال دهه 1970تروريسم در ترکيه افزايش شديدي يافت. حملات متعددي به جامعه علويان صورت پذيرفت. علويان همان‌طور که قبلاً ذکر شد، اغلب از سکولاريسم حمايت مي‌کردند؛ بدين ترتيب به ائتلاف بزرگ حزب جمهوريخواه خلق(RPP)‌رأي دادند. آنان مورد هدف اعضاي حزب ملّي‌گراي افراطي يعني #گرگ‌هاي‌خاکستري قرار گرفتند که آن‌ها را کمونيست قلمداد مي‌کردند. بيشترين حملات در سال 1978 در مناطق #ملطيه، #سيواس و #بينگول رخ داد. بولنت اجويت، نخست‌وزير وقت، از حاميان علويان بود. [با اين حال] خشونت فرقه‌اي عليه علويان ادامه يافت که بزرگ‌ترين آن‌ها حمله ژوئيه 1980 در #قرم بود. در سپتامبر همين سال ارتش يکبار ديگر قدرت را به دست گرفت. مهم‌ترين موفقيت حزب نئوفاشيست و ملي‌گراي(NAP)‌در خلال دهه 1970، بهره‌برداري از يک ايدئولوژي خشن و سرسخت برضد دشمنان داخلي موسوم به کمونيست‌ها بود که معادل کُردها و علوي‌ها قرار مي‌گرفت. بيانيه‌هاي اين حزب از تأسيس «يک ترکيه بزرگ که يکبار ديگر کل جهان را تحت سيطره خود داشته باشد» سخن مي‌گفت و اينکه حزب(NAP)‌ دولت ملّي را از وجود همه اقليت‌ها پاکسازي خواهد کرد. #ترک‌گرايي و خشونت حزب عليه اقليت‌ها در آغاز يک موضوع تاکتيکي بود؛ چنانکه در مناطق داراي بافت فرقه‌اي و قومي متفاوت مانند #کردها و #علوي‌ها، اين گروه‌ها مهم‌ترين دشمنان بعد از #کمونيسم قلمداد مي‌شدند، همزمان گروه‌هاي فقير و تحت فشار در جامعه ترکان سني عليه صاحبان امتيازات ويژه تحريک مي‌شدند. ادامه در پُست بعدی.... فرقه‌ها و ادیان جهان اسلام https://eitaa.com/joinchat/1739522124Ca6c226e120 ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist

♦️ جريان نو اسلام‌گرا احياي عمومي و تقويت اسلام در دهه 1980 بسيار آشکار بود. آموزش‌هاي مذهبي در مدارس ابتدايي و متوسطه به موجب قانون سال 1982 اجباري شد. در خلال اين دهه شمار طلبه‌هاي مدارس قرآني از حدود 68500 نفر به بيش از 155000 نفر افزايش يافت. اين مدارس را اداره امور مذهبي مديريت و تأمين بودجه مي‌كرد. مدارس مزبور يک برنامه‌ريزي کامل آموزش‌هاي مذهبي داشتند و به روي دانش‌آموزان پس از مقطع ابتدايي باز بودند. اداره مزبور پيش از 1980 داراي 20 کارمند بود، در پايان دهه 1980 اين رقم به 628 نفر افزايش يافت. در طول دهه 1980 و اوايل دهه 1990 حدود 1500 مسجد جديد در هر سال ساخته شد و از 1979 تا 1989 اعضاي اداره مزبور از حدود 50000 تقريباً به 85000 افزايش يافت. ساخت مسجد از طريق ترکيبي از درآمدهاي خصوصي و عمومي تا آخر دهه 1980 و دهه 1990 ادامه يافت. شوراي امنيت ملي تركيه تصور مي‌کرد که اسلام مي‌تواند عامل وحدت در جهت تضعيف جريان چپ و پلي بين ترک‌ها و کُردها باشد؛ و لذا اين نگاه و برداشت از [کارکرد اسلام] را دولت #حزب_مام‌ميهن به رهبري تورگوت اوزال پذيرفت؛ اما چنين سياستي نتيجه عکس داد و تحرک علويان شديدتر از گذشته شد. موارد متعدد تنش و رويارويي بين شورشيان مسلمان سني و علوي‌ها در خلال دهه 1990 رخ داد. يک مورد شايان ذکر از اين تنش‌ها به حادثه #سيواس مشهور است که در آن شورشيان مسلمان سنّي تلاش کردند که شرکت‌کنندگان در يک همايش فرهنگي علوي را شب هنگام، در هتل‌شان به آتش کشيده و بکشند. در دسامبر 1995 حزب‌اسلام‌گراي_رفاه (RP)‌ در انتخابات عمومي با آراي بالايي پيروز شد و اميد به حضور يک اسلام‌گرا در دولت افزايش يافت. در انتخابات شوراهاي شهر و شهرداري‌ها در 1994 بسياري از شهرهاي بزرگ ترکيه از جمله بزرگ‌ترين آن‌ها استانبول و آنکارا شهرداران حزب رفاه را برگزيدند. سکولارها شامل علوي‌ها و نيز اتحاديه اروپا و آمريکا نگران شدند. گويي از طريق حزب رفاه و رهبر آن نجم‌الدين اربکان، دروازه اروپا در اختيار اسلام‌گراها قرار گرفته بود. ♦️تظاهرات گسترده براي دفاع از قانون اساسي در خلال دهه 1990 چندين تظاهرات گسترده با شعار دفاع از قانون اساسي برپا شد که تأكيد ويژه آن‌ها بر اصل سکولاريسم بود. سکولارها و از جمله علوي‌ها از جريان #نواسلام‌گرا احساس خطر مي‌کردند. نگراني آن‌ها به محدوديت آزادي‌هاي فردي‌شان در درون جامعه ترکيه و نيز شرايط و وضعيت ترکيه در اروپا و ديگر جوامع غربي مربوط مي‌شد. آزادي مذهب در قانون اساسي تضمين شده بود، به گونه‌اي که به موجب آن دولت نبايد آن را تهديد كند. اين بدين معنا بود که هيچکس نبايد وادار به عبادت يا شرکت در مراسم و آيين‌هاي مذهبي بشود. مدارس ابتدايي و متوسطه به تهيه يک دستورالعمل مذهبي تحت نظارت و کنترل دولت نياز داشتند. اصل سکولاريسم مجدداً تأکيد مي‌کرد که در تهيه، فراهم‌آوري و تدوين اصول اقتصادي، سياسي، اجتماعي و قانون حتي استفاده محدود از رويکردهاي مذهبي ممنوع است. از اواخر سال 1997 اين سياست تغيير کرد و مدت تحصيل در مدارس ابتدايي براي جلوگيري از انتخاب مدارس مذهبي به 3 سال افزايش يافت. با بازگشت #اجويت به دولت، شرايط حمايت از علويان بهبود يافت. اين سياست از زماني ممکن شد که رهبر حزب رفاه، #اربکان، مجبور به ترک سياست شد و به اقدام عليه قانون سكولاريسم متهم گرديد. ♦️ واکنش علويان به گرايش‌هاي #پان‌ترکي اگر چه هويت ترکي ترکان علوي بطور چشم‌گيري باقي بود و هنوز تأثير مثبت بر مواضع آن‌ها در قبال جمهوري‌هاي تازه #آسياي_مرکزي و #آذربايجان داشت؛ اما نشانه‌هايي از ترديد در ميان علويان بر مبناي تجارب قبلي جنبش‌هاي مدعي «ترکيه بزرگ» مانند #حزب_اقدام‌ملي‌ در خلال دهه 1970وجود داشت. سياست اين حزب #نئوفاشيست، با آرمان تشکيل دولت ترکيه بزرگ نه فقط بر ضد کُردها بلکه عليه علويان نيز ساماندهي شده بود. افزايش نقش‌آفريني و تقويت اهل سنت به ويژه #بنيادگراها و #صوفيان مانند #نقشبنديه، از ديگر عوامل ترديد مزبور بود. ادامه در پُست بعدی.... فرقه‌ها و ادیان جهان اسلام https://eitaa.com/joinchat/1739522124Ca6c226e120 ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist