❣️ 🔺 #سفر_سرخ 8️⃣3️⃣ نوشته: نصرت الله محمودی ━•··‏​‏​​‏•✦❁❁✦•‏​‏··•​​‏━ حالا كه حسين اين حرفهارا اززبان يكي ازاعضاي گروه منصورون ميشنيد، متوجه شد كه آنها به موازات هم در صدد ضربه زدن به شركت نفت هستند. حاج آقا جزايري با اين كه مستقل عمل ميكرد، اما حسين متوجه شده بود كه او بدون اجازه رهبران نهضت، اقدام نميكند، براي همين آن جلسه نتيجه اي به همراه نداشت. هنگام خروج، محمد،حسين را كناركشيد و گفت: «با يداالله كار دارم. اگر پيدايش كردي، بگو با من تماس بگيرد.» - امروز او را ميبينم. شما كجاهستيد؟ محمد لبخند زد و گفت: «كاظم مرا پيدا خواهد كرد.» محمد اهل كرمان بود. او پس از ورود به دانشگاه اهواز با مبارزان اين شهر همراه شده بود و اكنون عضو برجسته نهضت به حساب ميآمد. محمد بيشتر دوست داشت در لاك خود عمل كند. وقتي هم كه به كمك يداالله فعاليت دانشجويان را دنبال ميكرد، خارج از تشكيلات چپ و راست عمل ميكرد و اكنون كه دنبال يداالله ميگشت، ً يقينا نقشه انجام عملياتي را در سر ميپروراند. حسين كه بين او و برادرش كاظم وجوه مشترك زياد ميديد، پرسيد: «كاظم را از كجا پيدا كنيم؟» - همان جا كه خودت را پيدا ميكني. - خانه ي ما ديگر امن نيست. كاظم خيلي كم به خانه ميآيد. محمد با طعنه گفت: «اگر با كاظم كاري داشتي، به من اطلاع بده.» - مواظبش باشيد، جوان جسوري است. - جسورتر از تو؟ حسين مجدداًرفت سراغ حاج آقا جزايري. ترجيح داد او را تنها بگذارد،درحالي كه فكر ميكرد: «بايد به او ميگفتم چه طرحي براي خنثي كردن حكومت نظامي دارم اگر مراكز نظامي و كلانتريهاي شهر را در يك حمله غافلگيرانه مورد هجوم قرار دهيم، ديگر در خيابانها جرأت برخورد خشن با مردم را نخواهند داشت. تشكيل گروه مسلح براي چنين مواقعي ضروري است. اين طور كه روزنامه ها مينويسند، اكثر شهرهاي بزرگ وضعي مشابه اهواز دارند. اگر ابتكار عمل را از دست بدهيم، آنها بر اوضاع مسلط خواهند شد.» حسين چشمان خواب آلود خود را ماليد و پتو را كنار زد. وارد حياط كه شد، سرما خواب را از سرش پراند. يك چراغ مهتابي حياط را روشن كرده بود. سر حوض صاحبخانه را ديد كه داشت وضو ميساخت. از ديشب كه وارد آبادان شده بودند، مستقيم به منزل كياوش آمده بودند و او نيز با آغوشي باز آن ها را پذيرفته بود. كياوش را ساواك آبادان و فرماندار نظامي لحظه اي رها نميكرد. او نيز ميدانست كه چگونه فعاليتهاي ضد رژيم را دنبال كند. كياوش، معزالدين را از سالها قبل ميشناخت. براي او، حسين كه سالها با پدرش نشست و برخاست داشت، دوست داشتني بود. هنوز باورش نميشد اين جوانان تا اين حد پيش رفته باشند،تا حدي كه براي تخريب كنسولگري عراق در خرمشهر با افرادي مسلح همراه شده باشد. - صبح به خير كياوش همراه با لبخند پاسخش راداد و گفت: «آن كتابي كه ديشب ازقفسه كتابخانه بيرون كشيدي،هنوز ناشناخته است.» - من مسئله ولايت فقيه را بحث جديدي ميدانم كه هنوز براي بسياري روشن نشده است. تنها اين كتاب امام است كه ميتواند راهگشا باشد. - ولايت فقيه رمز وحدت ما در آينده خواهد بود. - اما علما در حد و حدود آن اختلاف دارند. - وقتي انقلابمان طعم پيروزي را چشيد، جايگاه و كاربرد آن مشخص خواهد شد. اگر مشكلات و راه حل هاي آينده را پيشبيني نكنيم، شايد همه زحمات ما توسط دشمن عليه خودمان به كار رود. كياوش به جاي اين كه پاسخي بدهد، در انديشه شگرف اين جوان فرو رفت، او تا پاسي از شب بيدار بوده و حالا هم براي انجام يك عمليات سخت خودرا آماده مي كرد. ازپله ها بالا رفت و وارد اتاق شد. مالكي و يداالله به همراه معزالدين نيز وضو ساختند و آماده نماز شدند. معزالدين اصرار كرد كه كياوش نماز را به جماعت برگزار كند. هر چهار نفر پشت سرش اقامه بستند. كياوش پس از نماز در حالي كه اشك در چشمهايش حلقه زده بود، دعايي درگوش آن چهار نفر زمزمه كرد و گفت: «جز دعا كاري از من ساخته نيست. كاش ميتوانستم با شماهمراه شوم.» - همين قدر همراهي شما براي ما كافي است. سخنرانيهاي شما در مساجد آبادان نياز به اين عمليات دارد تا پيام امام را بهتر به مردم برسانيم.آنها ميبايد قبل از روشن شدن هوا كارشان را انجام ميدادند. مالكي و يداالله زودتر از منزل خارج شدند تا اتومبيل را حاضر كنند. اتومبيل پژو سفيدرنگي كه حاج خسرو در اختيار آنها قرار داده بود، پلاكش را عوض كرده بودند. هنوز حسين در حياط بود. دو بطري و يك گالن را پر از بنزين كرد و درشان را محكم بست. بطريها را در يك ساك مشكي قرار داد و به سوي در دويد. كياوش نگاهي به بطريها انداخت و گفت: «اين عمل شما روند انقلاب را سرعت خواهد بخشيد.» در تاريكي و سكوت از كوچه پس كوچه هاي آبادان راهي خرمشهر شدند. ━•··‏​‏​​‏•✦❁❁✦•‏​‏··•​​‏━ ادامه دارد...✒️ https://eitaa.com/joinchat/2216820748Cfb12fb35c1 ۳۸

❣️ 🔺 #سفر_سرخ 9️⃣3️⃣ نوشته: نصرت الله محمودی ━•··‏​‏​​‏•✦❁❁✦•‏​‏··•​​‏━ مالکی كلت خود را فشنگ گذاري كرد. سلاح كهنه و زنگ زده اي كه او رانگران ميكرد. ترديد داشت كه تا آخر عمليات او را همراهي كند. يداالله سعي ميكرد از خيابانهايي كه نظاميها در آن مستقرند، عبور نكند. او اين مسير را طي سه روز گذشته بارها شناسايي كرده بود و حتي وضعيت گشتيها را هم زيرنظر داشت. زماني را كه براي انجام عمليات انتخاب كرده بودند، نيم ساعت پس ازتعويض پست آن ناحيه بود. اكنون كه به كنسولگري عراق نزديك ميشدند،مأموران گشت آنجا را ترك كرده بودند. زمزمه مالكيقرآن در داخل اتومبيل بيشتر شد. حسين ابتدا آيات قرآن را در دل ميخواند، اما مالكي از او خواسته بود كه بلندتر قرائت كند. حسين اكثراً پس از نماز صبح آياتي از قرآن را با صوت خوش تلاوت ميكرد. اكنون كه معلوم نبود تا دقايقي بعد چه خواهد شد، صدايش براي دوستانش بسيار دلچسب بود، طوري كه اشك مالكي را درآورده بود. پيشنهاد اين عمليات از حسين بود. اعضاي گروه موحدين احساس ميكردند پا به پاي انقلاب با امام همراه هستند. وقتي دولت عراق تصميم به اخراج امام گرفت، موجي از خشم و تنفر عليه دولت عراق در مردم شكل گرفت. هدايت و رهبري امام از نجف، شاه را كلافه كرده بود و از صدام خواسته بود او را از كشور خارج كند تا به كشور ديگري كه هم جوار با ايران نباشد، منتقل شود. خروج امام از عراق منجر به تظاهرات گسترده اي در سطح كشور شد و حالا گروه موحدين تصميم گرفتند، كنسولگري عراق در خرمشهر را به آتش بكشند. حسين با اصرار زياد توانسته بود به دوستانش بقبولاند كه خودش مرحله اصلي عمليات را كه با خطري جدي مواجه خواهد شد، اجرا كند. اكنون كه به صد متري كنسولگري رسيده بودند، با يك بطري و يك گالن چهار ليتري پر از بنزين آماده عمليات بود. يداالله سرعت را كم كرد. ساختمان دو طبقه كنسولگري سر چهار راه يك خيابان عريض واقع شده بود. - بهتر است يك باراز جلو ساختمان عبوركنيم. هر كدام به نكاتي كه مربوط به خودتان ميشود، توجه كنيد. معزالدين به يداالله اشاره كرد كه به راست بپيچد. سه مرد مسلح جلو كنسولگري قدم ميزدند. حسين يكبار ديگر نگاهي به پنجره طبقه اول انداخت. ميله هاي آهن مانع پرتاب بطري به داخل اتاقها ميشد، اما طبقه دوم هيچ حفاظي نداشت و اگر ميخواست گالن را به داخل آن پرتاب كند، مجبور بود تا كنار ديوار جلو برود. - صبر كن يداالله. - به ما مشكوك خواهند شد. حسين همچنان از شيشه عقب به ساختمان خيره شده بود. وقتي اتومبيل پيچيد،گفت: «فقط طبقه دوم مناسب است.» يداالله دور زد. به چهارراه كه رسيد، حسين پياده شد. خيلي خونسرد ازعرض خيابان عبوركرد. معزالدين و مالكي دو طرف خيابان پشت ديوار آماده شليك بودند. آن دو به مأموراني كه قدم ميزدند، خيره شدند. هنوز حسين بيست متري با پنجره فاصله داشت. - ايست، ايست. حسين كنار جوي نشست. ظرف بنزين را كنارگذاشت و منتظر ماند. مأمور مضطرب به سمتش آمد. كمي كه جلوتر آمد،گلوله اي او را روي زمين انداخت. نوري كه در اثر شليك گلوله ها به چشم ميخورد، از چند طرف مشاهده شد. رگبار مسلسل در اطراف حسين به زمين ميخورد. حسين پريد تو جوي كنار پياده رو. مجبور شد تا زير پنجره را سينه خيز برود، آن هم زير رگبار. كمي سر بلند كرد. گلوله ها مثل زنبور دوره اش كردند. چند شليك از طرف ديوار روبرو، مسلسل چي را مجبور به موضعگيري كرد. معزالدين مسلط و خونسرد شليك ميكرد. سعي داشت گلوله ها را به موقع شليك كند. اين بار حسين برخاست. نيم خيز دويد. ديگر اعتنايي به گلوله ها نداشت. معزالدين با همان كلت پوشش خوبي برايش فراهم كرده بود. چراغهاي منازل اطراف روشن شده بود و تعدادي هم جرأت پيداكرده بودند كه از در خانه سر بيرون كنند تا از ماجرا سر در بياورند. صداي شليك گلوله لحظه اي قطع نميشد. مالكي تصميم گرفت با يك خيز به مأموري كه سعي داشت مانع حركت حسين شود، نزديكتر شود. همين كه روي زمين غلطيد، خشابش ازاسلحه بيرون پريد و فشنگها در اطرافش پخش شدند. اين آخرين خشابش بود. زير رگبار مأموري كه متوجه او شده بود، فشنگها را جمع كرد و پشت ديوار مخفي شد. آن دو مأمور براي لحظه اي حسين را رها كرده بودند و همين فرصت براي او كفايت ميكرد كه خودرا به زير پنجره ساختمان برساند. ━•··‏​‏​​‏•✦❁❁✦•‏​‏··•​​‏━ ادامه دارد...✒️ https://eitaa.com/joinchat/2216820748Cfb12fb35c1 ۳۹

❣️ 🔺 #سفر_سرخ 0️⃣4️⃣ نوشته: نصرت الله محمودی ━•··‏​‏​​‏•✦❁❁✦•‏​‏··•​​‏━ سعي كرد بطري را به داخل ساختمان پرت كند. ديگر نميتوانست جلوتر برود. وقتي بطري را پرتاب كرد، با سر به پنجره خورد و بنزين در پياده رو پخش شد. حسين خشم خود را فرو برد. بايد از معركه ميگريخت. اگر خودش را تا سر خيابان نميرساند، جا ميماند. يداالله منتظر نشد و به سوي ساختمان كنسولگري حركت كرد. ابتدا حسين را سوار كرد و سپس در حالي كه معزالدين و مالكي آخرين گلوله هاي خود را شليك ميكردند، سوار اتومبيل شدند و آنجا را ترك كردند. - در طول دو ماه حكومت نظامي همه چيز عوض شده است. تعداد شهدا رو به افزايش است. شاه فرمانداري نظامي شهرها را به خشن ترين تيمسارها سپرده است. - اما وضعيت كرمان متفاوت است. كشتار در مسجد جامع بسيار وقيحانه بود. الان تو اين شهر كسي جرأت فعاليت ندارد. تمام افراد فعال ضد رژيم زير نظرند، بنابراين... محمد مكث كرد. چهره اش سرخ شده بود. او اهل كرمان بود. سرش را پايين انداخت . گفت: «اگر ما در شهر شناخته شده نبوديم، اين جو را از بين ميبرديم.» - گروه موحدين قادر است اين مأموريت را انجام دهد. حسين اين حرف را كه زد، با نگاه شگفت زده معزالدين مواجه شد. سكوت اتاق را فراگرفت. مادرش با يك سيني چاي وارد شد. يدالله كه جلو نشسته بود، سيني را از دست او گرفت و او نيز اتاق را ترك كرد. اتاق حسين پر از كتاب بود، طوري كه آن پنج نفر نميتوانستند به راحتي بنشينند. معزالدين استكان چاي را سركشيد و گفت: «فقط غير بوميها ميتوانند از پس آنها بربيايند.» - عامل اصلي اين كشتار سرهنگي است به نام ”سروري“. او براي ايجاد رعب و وحشت به عمد زن و بچه ها را به گلوله ميبندد. هنوز آثار خون شهدا را از در وديوار مسجد كرمان پاك نكرده اند. تا دو روز كسي جرأت نميكرد وارد مسجد شود. جنازه ها روي زمين مانده بود. - فردا عازم ميشويم. امشب اسلحه و مقداري مواد منفجره فراهم ميكنيم. شوق در چهره محمد گل انداخت. دوباره ادامه داد: - اگر سر راه در قم با برادرم ملاقات كنيد، بسياري از مسائل را به شماخواهد گفت. يك منزل امن و چند راهنما برايتان آماده خواهيم كرد. تا شما به كرمان برسيد،همه چيز فراهم خواهد شد. ماهم سعي ميكنيم اعتصاب شركت نفت را جا بيندازيم. روي مسترلينگ و پل گريم خيلي كاركرده ايم. اينها مغز متفكر شركت نفت هستند. حسين نگاهي به معزالدين انداخت و گفت: « مأموريت ما در كرمان خيلي زود انجام خواهد شد. وقتي برگشتيم، مجدداً روي اين قضيه صحبت ميكنيم.» محمد از اتاق خارج شد. در حياط با مادر حسين كه ظرف ميوه دردستش بود، روبه رو شد. رفتار صميمي مادر به دلش نشست. - كجا؟ ميوه آوردم. - متشكرم، بايد بروم به امان خدا. مادر با ظرف ميوه وارد شد و آن را وسط اتاق گذاشت. حسين از اين همه پذيرايي مادر احساس شرمندگي ميكرد، اگر چه ميدانست مادر از پذيرايي جوانان انقلابي لذت ميبرد. بايد براي سفري طولاني آماده ميشدند. حسين به پيشنهاد يداالله در منزل ماند تا شبي آرام با مادرهمراه باشد. شهر خاموش و بي رمق بود. باد سردپائيزي به صورت حسين ميوزيد. اگر چه هنوز وقت ممنوعيت عبور و مرور شبانه نرسيده بود، اما خيابانها خلوت بود. از تردد اتومبيلهاي شهرباني و نيروهاي گشت حكومت نظامي مشخص بود كه شهر در قبضه فرماندار نظامي است.يداالله كه پشت فرمان نشسته بود، وارد ميدان اصلي شهر شد. ساختمان شهرباني درمحاصره چند تانك و تعدادي خودرو قرار گرفته بود. يداالله بي اعتنا وارد خيابان بعدي شد. معزالدين كه كنار يداالله نشسته بود، به تابلوي خيابانها دقت ميكرد تا منزلي را كه بايد در آن مستقر ميشدند، پيدا كنند. به كوچهاي باريك رسيدند كه اتومبيل به سختي وارد آن ميشد. - بايد همين جا باشد. شما منتظر باشيد. اگر تأخير داشتم، اينجا را ترك كنيد. معزالدين وارد كوچه شد. نگاهي به اطراف انداخت و در زد. ━•··‏​‏​​‏•✦❁❁✦•‏​‏··•​​‏━ ادامه دارد...✒️ https://eitaa.com/joinchat/2216820748Cfb12fb35c1 ۴۰

❣ شهید مجتبی مرعشی بخاطر صدای خوبش همیشه در شناسایی‌ها زمزمه ای بر لب داشت. در روزی که در بلم ها پارو زنی زیادی داشتیم و حسابی خسته شده بودیم، در نزدیکی‌ خط دشمن ایستادیم تا استراحتی کنیم. مجتبی شروع کرد، به خواندن قسمتی از دعای کمیل، " الهی و ربی من لی غیرک اساله کشف ضری.. " 😉 تو همان لحظه که داشت این را می‌خواند، پیرمردی داشتیم که راهنمای ما بود، بنام، جوحی. بنده خدا همان لحظه داشت پاهاشو ماساژ می‌داد که همزمان شد با مداحی مجتبی😉 جوحی فکر کرد برای درد پای او این فراز از دعای کمیل را خوانده. بلافاصله بعد از مجتبی گفت، آولا رونم درد می‌کنه😉 مجتبی تعجب کرد و به زبان شوشتری گفت، عزیه نگراش، کی په ای‌بید 🤣 (کی با او بود!) و خنده ای در آن شرایط بر لبانمان نشست. عرب ها به ران پا می‌گویند "ضر" محمود قاری پور ❣

پدر شهید مجتبی مرعشی که عکس شهید را در مراسم تشیع به دست گرفته...

❣️ 🔺 #سفر_سرخ 1️⃣4️⃣ نوشته: نصرت الله محمودی ━•··‏​‏​​‏•✦❁❁✦•‏​‏··•​​‏━ قيافه منزل كه بسيار قديمي و ً تقريبا متروكه بود، نشان ميداد كه درست آمده اند. در با صداي ضعيفي باز شد. جواني خوش سيما كه در چهره اش نگراني موج ميزد، با لهجه غليظ كرماني گفت: «بفرماييد.» معزالدين پيام فلاح را كه به او داد، گل از گل جوان شكفت و به گرمي او را در آغوش گرفت. - دوستانم سر كوچه منتظرند. مشكلي براي ورود ما كه نيست؟ - نه. از صبح اين اطراف را زير نظر داشتم. مثل روزهاي گذشته بود. و سپس به طرف اتومبيل پيكان سفيد رنگي كه سركوچه پارك شده بود،رفتند. حسين پياده شده بود و منتظر بود. از دور معزالدين را ديد كه خونسرد به طرف او ميآيد. اشاره كرد كه يداالله و مالكي پياده شوند. - بهتر است شما وارد شويد تا ما چمدانها را بياوريم. انگار از مدتها قبل كسي در آن خانه زندگي نميكرد. خانه اي قديمي بادر چوبي كه سه پله ميخورد تا به حياط ميرسيد. يك حوض كوچك وسط حياط بود و ضلع جنوبي آن از طريق راه پله به يك خانه زير زميني منتهي ميشد كه محل استقرارآنها بود. جوان كرماني طبق سفارش فلاح يك دستگاه موتورسيكلت برايشان فراهم كرده بود. - من راهنماي شماهستم. به تمام كوچه پس كوچه هاي كرمان مسلط هستم. - ما در وهله اول با ساختمان اصلي شهرباني كار داريم. نقشه شهر را پهن كرد و با علامت قرمز محل شهرباني را مشخص كرد. حسين نگاهي به ضلع جنوبي خيابان انداخت و پرسيد: - اين خيابان به كجا ختم ميشود؟ يك طرفه است يا دو طرفه؟ - دو طرفه، اما گاهي با تانك آن را مسدود ميكنند. - ما وقت زيادي نداريم. در اين شرايط كه آنها فكر ميكنند بر اوضاع شهرمسلط شدهاند، بايد ضربهاي كاري بهآنها زد. - ً اتفاقا ما هم همين را ميخواهيم. اگر شهر از اين حالت خفقان خارج شود، مردم جان ميگيرند. در جريان حمله به مسجد جامع، نفس مردم را بريدند. پيام امام پس از اين فاجعه مردم را كمي آرام كرد. نيمي از افرادي كه اعلاميه امام را پخش كرده اند، دستگير شدند، با اين وجود اعلاميه به صورت گسترده توزيع شد. - نقش اصلي را چه كسي دارد؟ - سرهنگ سروري، جانشين رئيس شهرباني كه دستور شليك به طرف مردم را داد. نفر دوم اين ماجرا رئيس ساواك كرمان است. شهر ً كاملا در كنترل اين دو نفر است. - پس بهتر است ازهمين دو نفر شروع كنيم. حسين اين حرف را بسيار آرام به زبان آورد. سرش را پايين انداخت و بي آن كه به چهره دوستانش نگاه كند، ادامه داد: - و قاتلو هم حتي لا تكون فتنه. معزالدين گفت: «اول بايد مركز حكومت نظامي را منفجر كنيم. اين عمل برد تبليغاتي خوبي خواهد داشت.» - اما نفوذ به آنجا خيلي سخت است. - ً اتفاقا اگر با اين همه مسائل امنيتي بمبي در ساختمان شهرباني منفجر شود، اثر خوبي در روحيه مردم خواهد گذاشت. مالكي گفت: «بعد هم كلك آن دو نفر را ميكنيم.» جوان كرماني كه معلوم بود تا به حال تا اين حد وارد مبارزه نشده بود، با ترديد به آنها نگاه ميكرد. روكرد به معزالدين كه سنش بيش از ديگران بود و گفت: «اما شما...» - ما آمده ايم حكم امام را پياده كنيم. بهتر است مجدداً پيام امام خميني را در مورد فاجعه مسجد كرمان بخوانيد. طرح عمليات ما از دل آن پيام بيرون آمده است. در طول راه قم تا كرمان چند بار روي اين مسأله فكر كرده ايم. ما در قم توسط آقاي فلاح ً كاملا در جريان وقايع قرار گرفته ايم. - امكان اين كه شما از كرمان جان سالم در ببريد، ضعيف است. حسين گفت: «در اين صورت ما هم به جمع شهداي مسجد جامع كرمان خواهيم پيوست» و برخاست و به طرف چمدان رفت. در ميان لباس شخصي و چند جلد كتاب، دو اسلحه كلت بيرون آورد و آن ها را زير پتو گذاشت. يك جعبه كوچك پر از مواد منفجره را كه بسيار سنگين بود، در كمدي در انتهاي اتاق جاسازي كرد. مسافرت آنها را خسته كرده بود. هر كدام گوشه اي دراز كشيدند، جز حسين كه زير نور ضعيف چراغي كه در حياط روشن بود، كتابي را با ولع ميخواند. خستگي تا زماني اذيتش ميكرد كه غرق كتاب نشده بود.تا نزديك صبح، صفحات كتاب را دنبال كرد. گويي خود در جريان جنگ صفين با علي(ع) همراه است و ريزترين مسائل و حتي رفتارهاي فردي اطرافيان امام علي(ع) را زير نظر دارد. حسين تكرار تاريخ را اين طور تصور ميكرد كه «تاريخ تكرار تجربه گرانبهايي است كه در هر دوره ميتواند بارورتر شود، طوري كه اشتباهات گذشته تكرار نشود. در اين صورت اين تجربه نوين كه اشتباهات گذشته در آن نيست، تكرار تاريخ خوانده نميشود.» كتاب را كه تمام كرد، فكر كرد: «ما آمده ايم فرمان امام را در كرمان اجرا كنيم. اگر دريافت ما از اين پيام اشتباه باشد، زحمات ما به پشيزي نميارزد. بهتر است در اين مورد بيشتر دقت كنيم. ━•··‏​‏​​‏•✦❁❁✦•‏​‏··•​​‏━ ادامه دارد...✒️ https://eitaa.com/joinchat/2216820748Cfb12fb35c1 ۴۱