#نظر_شهروند ❇️ مصوبه ساخت خانه های ویلایی در  دلیجان را دریابیم. مصوبه جدید شورایعالی شهرسازی و معماری  کشور فرصت ممتازی برای کاهش معضل مسکن است این مصوبه در شهریور۱۴۰۱ تصویب و اخیرا به استانداری ها ابلاغ شده و به دنبال مدیریت وضعیت ناهنجار مسکن و نیز کاهش تراکم ناخالص واحدهای مسکونی است که در ۲۰ساله گذشته به نحوی بشدت آسیب زا و مغایر با سبک زندگی ایرانیان رشد داشته است و مردم را با محدودیت ها و مشکلات جدی مواجه ساخته است. بطور خلاصه بر اساس این مصوبه : 📌{در شهرهایی که الگوی تراکمی ساختمانی غالب آنها، یک طبقه یا دوطبقه است اگر امکان تامین زمین دولتی و زیرساخت هایی مثل آب و برق وجود داشته باشد واحدهای مربوط به طرح های خانه سازی دولتی  می تواند به صورت مستقل و حیاط‌دار یک یا دوطبقه احداث گردد.} این مصوبه ارزشمند با شرایط فعلی تراکم ساختمانی شهر دلیجان مطابقت دارد و بنابراین قابل پیگیری بوده و می تواند اجرا و محقق شود. با #اجرای_صحیح این مصوبه نه‌تنها مشکل مسکن شهر #دلیجان تا حد زیادی کمتر خواهد شد بلکه از فشار بر بنیه مالی دولت که ناشی از تامین مالی طرح هایی چون اقدام ملی و نهضت ملی مسکن در سه سال گذشته بوده و از دلایل تاخیر در شروع و سرعت گرفتن کار و تا حدی نیز موجب تورم در کشور بابت تامین نقدینگی و استقراض دولت از شبکه بانکی بوده است کاسته خواهد شد. بدلیل کمتر بودن هزینه ساخت خانه های ویلایی نسبت به مجتمع سازی ها، بار مالی تحمیل شده بر متقاضیان نیز که غالبا از طبقات آسیب پذیر و محروم تا متوسط هستند کاهش پیدا خواهد کرد. امتیاز دیگر این نوع خانه سازی ها، ایجاد ارزش افزوده و خلق سرمایه برای متقاضیان از همان شروع عملیات ساختمانی خواهد بود. (به تفاوت بارز ارزش اقتصادی خانه های ویلایی نسبت به واحدهای مجتمعی و  آپارتمانی و انبوه سازی شهر دقت شود). از جمله امتیازات خوب این مدل مسکن سازی می توان به کاهش مسائل اجتماعی و  مشکلات روانی ناشی از حضور در مجتمع های شلوغ و خوابگاهی شده و نیز تقویت زندگی تراز انسانی و متناسب با کرامت شهروندان در خانه های با تراکم پایین و خلوت اضافه کرد. موضوعی که در بیشتر ۲۲۰۰ واحد مسکونی مهر در بین سال های۸۸ تا ۹۵در دلیجان کمتر رعایت شد و آسیب های خود را نشان داد. به یاد بیاوریم مدل مسکن سازی ویلایی در  دهه های۶۰ و ۷۰خورشیدی در دلیجان تجربه شده و نتایج موفقی داشته است. از حسن اتفاق، همزمانی تدوین طرح جامع جدید دلیجان که توسعه شهری را تا افق ۱۴۱۵ پوشش خواهد داد، با ابلاغ رسمی این مصوبه، فرصت درخشانی حاصل شده است تا شهر دلیجان بعنوان موفق ترین شهر استان مرکزی برای اجرای طرح مسکن ویلایی عمل کند (طرح جامع جدید دلیجان که در آن الحاق زمین های مورد نیاز به شهر پیش بینی می شود در دست تهیه است). خوشبختانه شروط اصلی این مصوبه شامل زمین مناسب دولتی (با هزینه آماده سازی بسیار پایین تر نسبت به شهرهای دیگر استان) و امکان تامین زیر ساخت های اولیه خدماتی، حاضر و موجود است. تعداد خانواده های بدون مسکن مناسب و ملکی شهر دلیجان تا سال۱۴۰۰ بین ۴۰۰۰تا ۴۵۰۰خانواده برآورد شده است (با در نظر گرفتن حدود۳۰ تا۳۳ درصد جمعیت شهری فاقد مسکن). در ثبت نام سه فاز مسکن دولتی بین سال های۱۳۹۹ تا ۱۴۰۱ بیش از ۱۸۰۰ خانواده ثبت نام کرده اند که شرایط اولیه۱۰۰۰ خانوار، احراز  شده است. در فاز اول و دوم که از بهمن۹۹ شروع  شد برای حدود ۵۰۰خانوار، واحدهای مجتمعی در شهر دلیجان درحال ساخت است و ۱۹ واحد نیز در شهر نراق به مرحله بهره برداری رسیده است، در فاز سوم نیز حدود ۳۵۰ واحد دیگر در بهمن۱۴۰۱ کلنگ زنی شده است. تصور می شود با احداث ۱۳۰۰ واحد  مسکونی دیگر، بخش مهمی از مشکل کمبود  فعلی مسکن در شهر دلیجان مرتفع خواهد شد. با احتساب سرانه های خدماتی و عمومی و معابر  شهرک های جدید، برای واگذاری ۶۵۰ قطعه ۳۰۰ متری به ۱۳۰۰ خانواده متقاضی (برای هر دو خانواده یک قطعه) به ۳۵ هکتار زمین نیاز است که حدود ۲۰ هکتار آن مسکونی خواهد بود. با فرض الحاق ۱۰۵ هکتار به اراضی دارای کاربری مسکونی ناخالص در محدوده خدماتی شهر در طرح جامع جدید دلیجان که نزدیک ۶۰ هکتار آن به ۲۰۰۰ قطعه مسکونی اختصاص خواهد یافت (این افزایش اراضی، تایید دستگاههای متولی شهرستان را نیز نیاز دارد) حدود ۴۰۰۰ خانوار فاقد مسکن تا ۵ سال آینده مالک خانه ملکی ویلایی خود خواهند بود. با توجه به وجود اراضی مستعد هموار و ظرفیت های زیرساختی موجود دلیجان، در صورت مطالبه مردم و اهتمام دستگاههای متولی و مسئول مانند شهرداری و شورای شهر و اداره راه و شهرسازی و فرمانداری در ۴، ۵ سال آینده بخش مهمی از معضل فعلی کمبود مسکن دلیجان بر طرف خواهد شد و دستکم ثروتی بالغ بر ۱۰ تا ۱۵هزار میلیارد تومان برای شهر و شهروندان ذیحق، خلق خواهد شد. محمدرضا یوسفی هفتم فروردین ۱۴۰۲ #پایگاه_خبری_دلیجان @delijannet

#نظر_شهروند 🔴 #بسیار_مهم 🔴 خطوط گاز پر فشار حاشیه شهر دلیجان/ سوابق و تهدیدات /خرداد۱۴۰۲ #بخش_اول در سال ۱۳۸۳ عملیات احداث خط چهارم گاز سراسری به حوالی شهر دلیجان رسید. در آذرماه همین سال فرمانداری و شورای شهر دلیجان در نامه ای به شرکت ملی گاز ایران نگرانی خود را بابت عبور خط جدید (چهارم) گاز سراسری از حاشیه شرقی شهر دلیجان  اعلام کردند. در پاسخ به این نامه شرکت ملی گاز اعلام کرد در صورت در نظر گرفتن حریم ۲۰۰ متری از طرفین خطوط و عدم ساخت و ساز در آن، ایمنی خطوط گاز را تضمین خواهد کرد. در این نامه مسیر فعلی که از کنار شهر دلیجان می‌گذشت به عنوان کوتاه‌ترین مسیر برای کاهش هزینه ها که توجیه اقتصادی دارد، مطرح شد. ۴ ماه بعد، در ۲۳ اسفند ۸۳ #شورای_شهر در مصوبه ای رسمی، #مخالفت خود را با عبور خط جدید اعلام و آن را به شهرداری ابلاغ کرد. در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۳۸۴ شهردار وقت در نامه ای به مدیر خطوط گاز اصفهان عبور خط چهارم را از داخل حریم شهر، بدون مجوز دانست و در ۱۰ اردیبهشت ۸۴ در شورای شهر دلیجان مخالفت محکم اعضای شورای شهر ثبت و ضبط شد. در این جلسه مرحوم نویسی امام جمعه و مرحوم امرالله ابراهیمی نائب رئيس شورا و محمدصادق استرابی شهردار، مخالفت شدید خود را با لوله گذاری جدید اعلام کردند و حتی خواستار #جابجایی لوله های قبلی شدند. استرابی شهردار دلیجان در تاریخ ۱۳ اردیبهشت همین سال طی نامه ای به شرکت ملی گاز مخالفت خود را با اجرای این طرح اعلام کرد و شهرداری را مکلف به جلوگیری از آن دانست و ۱۷ اردیبهشت فرمانداری طی نامه ای به استاندار مخالفت شهرستان را اعلام کرد.  ۲۵ اردیبهشت نامه مشترکی در مخالفت با این طرح، به امضای فرماندار، نماینده و امام جمعه وقت، خطاب به #حداد_عادل رئیس وقت #مجلس و در فردای آن روز مجددا نامه ای به امضای همین مسئولین و رئیس شورای وقت شهر خطاب به  رئیس شرکت ملی گاز ارسال شد. در اول خرداد۸۴ طی نامه دیگری از طرف فرماندار وقت به استانداری عبور سه خط قبلی بدون  مجوز  و خط جدید نیز فاقد مجوز از شورای شهرسازی و معماری اعلام شد. در ۱۹ اردیبهشت جلسه مفصل دیگری در شهرداری با حضور مسولین دلیجان و استان و نماینده منطقه۲ شرکت گاز برگزار شد و قویا بر مخالفت با اجرای طرح صحبت شد و این طرح مغایر با برنامه های توسعه آتی دلیجان و موجب تضییع حقوق  و ایمنی شهروندان دانسته شد. در ۲۴ خرداد۸۴ و در پاسخ به این مکاتبات و اعلام نارضایتی ها ، مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران در پاسخ فرماندار وقت مدعی شد خطوط اول و دوم  که در سال های ۱۳۴۹و ۱۳۵۰ اجرا شده بود و دو خط سوم و چهارم در کلاس D بوده و بالاترین استاندارد ایمنی را دارد. در پایان این مکاتبه آمادگی شرکت ملی گاز برای همکاری برای توسعه بهینه دلیجان اعلام شد. در پاسخ به این مکاتبه فرمانداری دلیجان مجددا بر رفع نگرانی های ایمنی و توسعه شهری در شرق دلیجان تاکید کرد. مجددا در جلسه ای  در ۱۴ تیرماه در فرمانداری نگرانی ها مطرح شد و بر انتقال خطوط 1و2و 3 و اخذ مجوز های لازم برای خط چهارم تاکید شد. در تاریخ ۲۳ مرداد ۸۴ شهردار دلیجان  در نامه ای به شرکت ملی گاز عدم رعایت حریم مقرر قانونی در اجرای  طرح انتقال  در مورد شهر دلیجان را تذکر داد و احتمال فرسودگی لول های انتقال قبل از انقلاب  و عدم رعایت طرح هادی شهر  در صورت عبور خط چهارم را مطرح کرد. استانداری در ۲۶شهریور در نامه ای از شرکت ملی گاز خواست ، در انتخاب مسیر عبور خط چهارم تجدید نظر کند. در ۱۲ مهرماه ۱۳۸۴ #نماینده وقت دلیجان در جمع خبرنگاران پارلمانی با اشاره به اعتراض و تجمع مردم دلیجان در روزهای قبل توقف اجرای چهارمین لوله پرفشار گاز از محدوده این شهر و پرداخت حقوق و عوارض سه خط قبلی را درخواست کرد. در روزهای قبل گروهی از مردم دلیجان در اعتراض به عملیات خط چهارم تجمع کرده بودند. در ۸ آبان ۱۴۸۴ شهرداری دلیجان طی نامه دیگری به شرکت ملی گاز ایران بر مسئولیت قانونی این شرکت برای اخذ مجوزهای قانونی قبل از اجرای طرح عبور خط جهارم تاکید کرد. در ۱۸ آبان شرکت ملی گاز ایران اعلام کرد موضوع بررسی برای تغییر مسیر خط چهارم مورد تصویب هیات مدیره شرکت گاز قرار گرفته، اما برای اجتناب از قطع گاز کشور در زمستان۸۴ موقتا خط چهارم در همان مسیر مورد اعتراض باید اجرا شود، در پایان نامه مطلب #عجیبی ذکر  و ادعا شده بود، اجرای خط چهارم #موقت است (بدیهی است پس از قطعی شدن مطالعات و سپری شدن زمستان #جابجایی خط لوله چهارم #آغاز خواهد گردید!! ). فرماندار وقت در ۲۶ آبان۸۴ با این موضوع هرچند موقت مخالفت نمود. سرپرست وقت شهرداری هم در ۳۰ آبان طی نامه ای به شرکت ملی گاز، معذوریت خود را از همکاری با این شرکت اعلام کرد. این آخرین نامه مخالفت مسؤلین دلیجان با اجرای طرح بود و از اینجا به بعد داستان متفاوت شد. #پایان_بخش_اول @delijannet