💠 سوت‌زنی یا افشاگری ✳️ حامد کاشانی معتقد است که در مقوله عدالت‌طلبی، نباید سوت‌زنی را اصل قرار داد چرا که بازار اتهام‌زنی داغ می‌شود. به نظر ایشان حریم خصوصی افراد نباید به راحتی دستخوش سوت‌زنی عده‌ای افراطی قرار بگیرد. مضاف بر اینکه سوت‌زنی محدوده و شرایط خاص خود را دارد که در صورت عدم رعایت آنها، مفاسدش بیشتر از مصالحش است. ✴️حمیدرضا مهدوی‌ارفع اگرچه افشاگری به معنای رایج امروز را خارج از چارچوب اسلام و ممنوع می‌داند ولی معتقد است که مسائل همچون مطالبه‌گری، عدالت‌خواهی، پیگیری تا رسیدن به سرانجام، احقاق حق، تظلم‌خواهی و... در اسلام موجود است که با معنای عرفی افشاگری بسیاری متفاوت است. از نظر ایشان افشاگری موجود در فرهنگ‌های دیگر به این معناست که فردی برای نشان‌دادن قدرت یا اطلاعات خود، حرف‌هایی را فاش می‌کند که اصلاً صلاح نیست ولو اینکه حق هم باشد. 📖نشریه دیده‌بان اندیشه شماره 40 #حریم_خصوصی #سوت‌زنی 🆔 @didebane_andisheh

💠 عدالت‌خواهی در ایران ✴️ پرویز امینی امکان نظریه‌پردازی و سخن‌گفتن در راستای عدالت‌خواهی را خارج از وسع و توان زبان جامعه‌شناسی در ایران می‌داند و علوم اجتماعی را به دلیل مسائلی همچون عدم وجود تئوری‌های منسجم و عدم وجود نهادهای مستقل در جامعه ایرانی، از ارائه نقدهای عدالت‌خواهانه ناتوان توصیف می‌کند. ✳️ حمیدرضا باقری با ترسیم نسخه عدالت‌خواهی مطلوب امام خمینی(ره) که از ابتدای انقلاب در مقابل رویکردهای راست و چپ ایستادگی کرده، امکان وقوع این نسخه را در زمان حال ممکن تلقی می‌کند؛ اما نسبت به این مساله هشدار می‌دهد که باید مراقب سوق‌یافتن این نسخه به سمت رویکردهای آنارشیستی و بدون منطق بود. 📖نشریه دیده‌بان اندیشه شماره 40 #عدالت‌طلبی_ایرانی 🆔 @didebane_andisheh

💠 دین نوین جهانی ❇️ مرحوم فرج‌نژاد دین نوین جهانی را از دل عملکرد معنویت‌های نوظهور برداشت می‌کرد. به نظر ایشان در پی به بن‌بست رسیدن مدرنیته در اندیشه‌های فلسفی و بنیادین، برنامه‌ریزان راهبردی غرب، چنین پنداشتند که با تشکیل حلقه فرانکفورت و پذیرش برخی از قسمت‌های نظام‌های حمایتی سوسیالیستی و تأمین اجتماعی برای طبقات آسیب‌پذیر برای کنترل شورش‌های فقرا، می‌توان باز هم خط استثمارِ آدمیان را در کارخانه‌های زرسالاری و توهم اومانیستی، زنده نگه داشت؛ اما بنا به سنت الهی «لِلبَاطِلِ جُولَه وَ لِلحَقِّ دَولَه»، ناکارایی سوسیالیسم نیز بر همگان مسلّم گشت و فروپاشی قطب شرقی اومانیسم، توهم «نظم نوین جهانی» را در سر غربی‌ها انداخت. ✴️ با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، خطر راهبردی «عرفان حماسی دینی» ذات تمدن غربی را نشانه گرفت و ضربات متعددی بدان وارد کرد. داعیه‌داران نظم نوین جهانی برای «مدیریت معنویت» با کمک رسانه‌های غربی و همیاران آنان در سایر ممالک، تکاپوگرِ معنویت نوینی شدند که مبتنی بر اومانیسم بود و با توجه به برخی سنت‌های غیر الهی و التقاطی سنتی، ادعای راهبری معنویت در جهان جدید را داشت. معنویتی که می‌توان آن را مقدمه‌ای برای جعل «دین نوین جهانی» برشمرد. 📖نشریه دیده‌بان شماره29 #حسین_فرج‌نژاد #دین_نوین_جهانی #اومانیسم 🆔 @didebane_andisheh

💠 سلطه‌گری عرفان‌های نوظهور ❇️ یکی از مسائل بسیار مهمی که مرحوم فرج‌نژاد نسبت به آن تذکر می‌داد، استفاده صهیونیسم جهانی از مقوله معنویت و عرفان برای تسلط بر جهان امروز است. به نظر ایشان رسانه‌های وابسته به زرسالاران، به بودیسم تبتی (لامائیسم) و کابالیسم (تصوف یهودی) و فرقه‌های جدید و دین‌های ساختگی گرایش پیدا کردند و فیلم‌های متعددی با نام معنویت‌گرایی از سینمای پرقدرت هالیوود به تمام نقاط جهان سرازیر شد و ساده‌دلان چنین پنداشتند که تراست‌های هنری ـ تجاری هالیوود به سمت انسان‌گرایی و معنویت پیش می‌روند. ✴️ به تدریج آشکار گشت که بخشی از معنویت‌گرایی رسانه‌های وابسته به قدرت‌مداران، برنامه‌ای حساب‌شده است برای کم‌رنگ ساختن معنویت‌گرایی اصیل و همچنین همراه‌کردن جوامع مختلف شرقی با غرب. سرمایه‌داران و دنیاطلبان همچنان در این اندیشه بودند که با شیوه و برنامه‌ای جدید، بر ثروتشان بیافزایند و استعمار نویی را جایگزین سنت‌های استثماری خود کنند. ☑️ بهترین راه، نقد پست‌مدرنیست‌ها از یک‌سو و همراهی تاکتیکی با آن‌ها از سوی دیگر بود. چنین شد که پست‌مدرنیست‌های سنت‌گرا مانند روژه گارودی و حامد الگار و رنه گنون که همراهی با دین را تنها راه رهایی می‌دانستند، نفی و با فشارهایی روبه‌رو شدند؛ و مکتب‌های پست‌مدرنی که به سمت معناگرایی بدون دین پیش می‌رفتند، تقویت شدند؛ مانند معنویت‌های متمایل به بودیسم و هندوئیسم و تائوئیسم و کابالیسم و رهبانیت مسیحی. 📖نشریه دیده‌بان شماره29 #حسین_فرج‌نژاد #سواد_رسانه #عرفان_نوظهور 🆔 @didebane_andisheh

💠 الزام قانونی حجاب ✴️ سید محمدعلی ایازی، معتقد است الزام به حجاب، مقتضای ادله دینی نیست: «ما در هیچ‌یک از منابع در تاریخ تفسیر و فقه نداریم که اگر کسی حجاب نداشت باید او را الزام کنیم؛ مثلاً بگوییم ما چنین زنانی را استخدام نمی‌کنیم. بر عفت عمومی هم دلیلی نداریم، اتفاقاً دلیل بر خلاف آن داریم. عفت زن و خانواده مؤمن داریم، ولی عفت جامعه مطرح نیست؛ زیرا در جامعه اسلامی دوره پیامبر و امام علی (ع) و خلفا، اهل کتاب اصلاً حجابشان را رعایت نمی‌کردند؛ لذا اگر مسئله عفت عمومی مطرح بود پیامبر (ص) و امام علی (ع) باید برخورد می‌کردند.» ✳️ آقای خالدالغفوری در نقطه مقابل با استناد به قانونی‌ و الزامی‌بودن امر به معروف در دین اینگونه می‌گوید: «در تعالیم دینی، امر به معروف و نهی از منکر به عنوان امری الزامی وارد شده و حاکمان را مامور به اجرای آنها دانسته است. دو معیار عقل و شرع و نه متشرعه، ملاک تعیین معروف و منکر است؛ یعنی چیزی را که عقل و شرع بپذیرند، معروف است و آنچه را که این دو نپذیرند ولو متشرعین بپذیرند، معروف و منکر نخواهد بود؛ لذا عرف متشرعه در اینجا ملاک نیست. از سوی دیگر حلال خداوند تا قیام قیامت معروف و حرام آن منکر خواهد بود و این ربطی به خواست و اراده عرف ندارد.» 📖نشریه دیده‌بان اندیشه شماره 46 #حجاب 🆔 @didebane_andisheh

#خبر ✅ بازخوانی نهایی چهل و نهمین شماره از نشریه دیده‌بان اندیشه با حضور اعضای شورای سیاست‌گذاری ✴️ اولین شماره از دیده‌بان در سال جاری، با موضوع نقد مدل توسعه مدرن و با طراحی جدید، به زودی رونمایی خواهد شد. #با_ما_همراه_باشید