کاغذهای مربعی کوچک را بین بچه های دور میز پخش کردم. «اگر می شد یک تکنولوژی امروزی را برای شخصی در تاریخ بفرستید، چی را برای کی می فرستادید؟» قرار شد بچه ها اول «چی» هایشان را بنویسند و بعد «برای کی» هایشان را. جواب ها را پس دادند. همه را قاطی کردم و ریختم روی میز. ـ چرخ خیاطی، دریل، ریکوردر، موبایل، دارو، تفنگ، موبایل، دوربین.... ـآدم و حوا، نوح، پیامبر، مسلم، ایوب، سرخپوستان آمریکا، امام حسین، موسی، ... حالا باید «چی» ها را به «برای کی» های مناسب می رساندند. حدس ها شروع شد و طول کشید تا به این گزاره ها رسیدیم. نوح اگر دریل داشت کار ساختن کشتی زودتر تمام می شد. ایوب اگر دارو می خورد مریضی هایش زودتر خوب می شدند. سرخپوستان آمریکا اگر تفنگ داشتند از خودشان دفاع می کردند. موسی اگر دوربین داشت از قول های بنی اسرائیل فیلم می گرفت که بعدا نزنند زیرش. پیامبر اگر ریکوردر داشت همه ی حدیث هایش را ضبط می کرد که بعدا تحریفشان نکنند. مسلم و امام حسین اگر موبایل داشتند، یک پیام سه کلمه ای جلوی فاجعه کربلا را می گرفت. «حسین نیا کوفه.» گزاره آخری اشکم را درآورد. گفتم به بچه ها ولی شما که موبایل دارید. برایش بنویسید: «حسین بیا به شهر ما. ما اهل کوفه نیستیم.» #داستانک #خیالبازی #روز_اول #جناب_مسلم #یکی_جلوی_تاریخ_را_بگیرد دیمزن دنیای یک مادر زائر نویسنده https://eitaa.com/dimzan https://ble.ir/dimzan