💥وجه تسمیه شهر سنندج:
✍سنندج (سنه یا سنه دژ) که از شهرهای کهن و مقدس است به آیین مهر و زردشت این بخش ایران باز میگردد.
📌ارتباط این شهر و نواحی مجاور آن با اساطیر پهلوانی آریایی از اهمیت و قدمت این شهر حکایت میکند.
📌این شهر در قدیم روی تپه بزرگی در کنار رودخانه قشلاق به نام «پیالکه توش نوذر» قرار داشته.
📌قلعه حسنآباد که دژی ساسانی بود، نزدیک این شهر واقع بود و هماره به عنوان پادگانی برای حمایت از این شعر عمل میکرد.
📝ژاک دمورگان که در اواخر پادشاهی ناصرالدینشاه به ایران آمده، همهجا از این شهر با نام سنه یاد کردهاست.
📝بابا مردوخ روحانی در کتاب خود دربارهٔ ریشه نام سنندج مینویسد:
👇
((خود کردها سنندج را «سنه» میخوانند و نام اصلی آن گویا همین بودهاست؛ اما بعد از بنای برج و باروی حکومتی آن را «سنهدژ» گفتهاند که سنندج تحریف و تعریبی از آن است. برخی معتقدند که اصل آن «سانان دژ» بوده به معنی قلعه و محل سانها، زیرا سان در لهجه کردی گورانی، معنی سلطان میبخشد چنانکه «کانی سانان» نیز به معنی محل سلاطین است.))
📌شهر جدید سنندج در دورهٔ صفوی و در روزگار شاهصفی در سال ۱۰۴۶ هجری قمری توسط سلیمانخان اردلان پایهگذاری شدهاست. نام سنه به احتمال زیاد از ریشهٔ اوستایی گرفته شدهاست.
📌تا پیش از دورهٔ قاجار از این شهر بهعنوان #سنه یاد میشده است اما پس از این دوره به سنندج تغییر نام یافت.
📌پس از نابودی دژ حسنآباد در سال ۱۰۴۶ هجری قمری در زمان حکومت شاهصفی، سلیمانخان اردلان پسر تیمورخان اردلان از بستگان مورد اعتماد شاهصفی به کردستان آمد، مرکز ایالت کردستان را از حسنآباد به سنندج انتقال داد و شهر سنندج را در محل روستای سینه پی نهاد و دژ حکومتی را بر بالای تپهای به بلندای ۲۰ متر در کنار روستای سینه (که امروزه به باشگاه افسران معروف است) ساخت و در بیرون و پیرامون دژ؛ خانه، گرمابه، بازار و مسجدی ساخت و رشته کاریزی نیز در دشت «سرنوی» پی نهاد و آب آن را به شهر و میان دژ آورد.
📌دژی را که «سلیمانخان» بنا نهاد «سنهدژ» نامیدند که بر اثر گذشت زمان و تلفظهای گوناگون به «سنهدج» و سپس «سنندج» دگرگون شد. سازهٔ اصلی آن از زمان خسروخان اول تا اماناللهخان اول طول کشید.
📌حسنعلیخان اردلان، والی سنندج در سال ۱۱۱۶ هجری قمری درمیان دژ حکومتی چند تالار و عمارت بنا میکند و سپس مسجد و مدرسهای بزرگ در شهر سنندج بر پا میکند که دو منار بلند داشتهاست. این دو منار یکصدسال پابرجا بود تا اینکه «اماناللهخان اردلان» والی کردستان که مردی سخت مذهبی و تندرو بود، آن را ویران کرده و به جایش مسجد و دو منار و باغی به نام فردوس ساخت.
─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ 📚 ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─
#پژوهش_تبارشناسی_اِدمُلّاوَند
@edmolavand ﷽
📎#کانال_تخصصی_در_ایتا
📡✦࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
#بندپی #مقریکلا
🕌#تکیه مقریکلا
✍تکیه ایست در روستای مقریکلا بسیار زیبا و با نقاشی ها و کنده کاری ها و گچ بری های ظریف دارای اطاقها و تالار بزرگی در وسط.
📌دور در ورودی شمالی و جنوبی دارد که از دو راهرو وارد فضای اصلی تکیه می شود.
📌دو اطاق در دو کنج این فضا در آورده و میان آن دو را شاهنشینی ترتیب داده اند.
📌دو اطاق دیگر در طبقه بالای این دو اطاق ساخته اند.
📌شاهنشین نیز دو طبقه است.
📌در دو طرف راهروهای طرفین تالار اصلی دو اطاق است و بالای این دو اطاق نیز دو اطاق دیگر است.
📌بالای دیوارهای فضای اصلی تکیه زیر سقف اشعاری از هفت بند محتشم کاشانی است که بر چوب حک کرده اند و در فواصل آنها عبارت یا ابا عبدالله الحسین [علیه السلام] تکرار شده است.
📌جلوی اطاق های طبقه بالا پنجره #ارسی است. ارسی ها تمام قاب و آلت ظریف دارد در بالای درهای ورودی اصلی ابیاتی را گچ بری کرده اند. در انتهای این گچ بری ها تاریخ شهر محرم الحرام #سنه ۱۲۹۶ دیده می شود.
📌دو ستون چوبین جلوی تکیه خوش تراش و دارای سرستون های زیبا با نقاشی های رنگارنگ است .
📌لبه بیرونی بنا یک چکش گردان و یک پشته است. زیر این چکش گردان ها نیز کنده کاری هایی بر چوب دیده می شود.
انتهای این اشعار کنده کاری شده شهر محرم الحرام سنه ۱۱۷۹ خوانده می شود.
🖊+ نوشته شده در پنجشنبه سی ام آذر ۱۳۸۵ ساعت 15:49 توسط #موسی_قنبرزاده_سماکوش
https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3575
─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─
📑#پژوهش_ادملاوند
@edmolavand
📚#آوات_قلمܐܡܝܕ
📡✦࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─