eitaa logo
احسان تبریزیان
1هزار دنبال‌کننده
152 عکس
121 ویدیو
12 فایل
این کانال جهت به اشتراک گذاشتن و نشر اشعار و معارف اهلبیت تشکیل شده است. نظرات شما یاری دهنده ماست...
مشاهده در ایتا
دانلود
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد پس از گذشت چهل سال آن امين خدا شروع امر رسالت به حکم داور کرد به گوش هوش چو کس، آيه‌اى از او بشنيد خداى را به تمام وجود باور کرد يتيم مکه گر از مال، بهره‌مند نبود خدا محمد را با خديجه همسر کرد عفاف و پاکى آن بى‌نظير مادر دهر دل رسول خداوند را مسخّر کرد شگفت واقعه‌اى بود اين نکو پيوند خداى عشق مه و مهر را برابر کرد خديجه‌اى که در او نور فاطمه تابيد همو که آمدنش خاک را معطّر کرد بدان که آمدن فاطمه عنايت بود که بر تمام جهان کردگار اکبر کرد خدا به پاس گذشتى که در ره دين داشت خديجه را به زنان قريش سرور کرد چه رنج‌ها که به جانش خريد بهر خدا چه خدمتى که به دين آن بلند اختر کرد تمام هستى خود را به پاى احمد ريخت خدا براى خديجه چنين مقدّر کرد اگر که مهر محمّد نبود در دل او چگونه آن همه اندوه و درد را سر کرد به سوى حق شد و سر در نقاب خاک کشيد دل رسول خدا را بسى مکدّر کرد همان عبا که پيمبر در آن تهجّد داشت خديجه موقع لبّيک دوست در بر کرد درود و رحمت خاصان، «خروش»، بر او باد! که هر چه داشت فدا در ره پيمبر کرد
علیه‌السلام آن شب که کوفه شاهد ننگی سیاه بود در گریه آسمان و زمین تا پگاه بود... از ناله‌ای شکسته شد آن شب سکوت شهر طفلی گرسنه بود که چشمش به راه بود ای آسمان بگو که در آن صبح فتنه‌خیز دور فلک، اسیر کدام اشتباه بود بخشنده‌ای که داد نگین در رکوع خویش چون شد که سجده‌گاه بر او قتلگاه بود آن عصمت مجسّم حق در تمام عمر جز حرف حق نگفت و همینش گناه بود در کهکشان درد، علی بود و آسمان تنها گواه حیدر کرّار، ماه بود هر چند خسته بود دلش از جفا ولی بیچارگان و خسته‌دلان را پناه بود... 📝 🆔https://eitaa.com/ehsantabriziyan
علیه‌‌السلام 🔹غریب🔹 مانند تو غریب، زمین و زمان نداشت انبوه دردهای تو را آسمان نداشت افسوس... با تمام بزرگی، زمین ما جایی برای ماندن تو در میان نداشت.. محراب مانده بود در آن صبح فتنه‌خیز می‌خواست نعره سر دهد امّا توان نداشت بعد از شهادت تو سخاوت به خاک رفت دستان مهربان تو را آسمان نداشت پیش از تو ای بهانۀ هر آفرینشی! هستی هنوز هستی خود را گمان نداشت آری عدالتی که بنا ریخت در جهان جز کینه از برای علی ارمغان نداشت گاهی کنار نخل و زمانی کنار چاه شب‌های سوگ فاطمه چشمت امان نداشت یا مرتضی! پس از تو جهان تیره‌روز شد زیرا بدون تو پدری مهربان نداشت من خاک را قدم زدم و هیچ جا دلم جز سایه‌سار مِهر علی سایه‌بان نداشت یا مرتضی! ببخش اگر در رثای تو شعر «خروش»، قدرت شرح و بیان نداشت 📝 @ehsantabriziyan
خاطرم این روز و این شبهاست درهم بیشتر سال را دور تو می گردم محرم بیشتر می وزد نام تو در جان من و گُر می کشم می کند این شعله را داغ تو، کم کم بیشتر هر دلی چیزی برای خود فراهم کرده است من ولی داغ تو را کردم فراهم بیشتر بند بندم سوخت از ترکیب بند محتشم در نیاوردم سر از این راز مبهم بیشتر اول هر ماه پشت ماه خم می شد ولی در عزای اشرف اولاد آدم بیشتر کعبه و رکن و صفا و مروه و خیف و منا جمله می گریند از داغ تو، زمزم بیشتر ای مسیح روی نی، در پرده با اهل حرم می کند گیسو پریشان تو مریم بیشتر هر قَدر نزدیک تر می شد به ظهر سرنوشت می گشودی چهره خود را تو از هم بیشتر لحظه لحظه شد دوتا پشت تو از هفتاد داغ تا شد از داغ برادر قامتت خم بیشتر _____________ 🆔 @ehsantabriziyan
گفت آن که دل تیر ندارد برود یا طاقت شمشیر ندارد برود فرداست که این بیشه شود لجّۀ خون هرکس جگر شیر ندارد برود
خاطرم این روز و این شبهاست درهم بیشتر سال را دور تو می گردم محرم بیشتر می وزد نام تو در جان من و گُر می کشم می کند این شعله را داغ تو، کم کم بیشتر هر دلی چیزی برای خود فراهم کرده است من ولی داغ تو را کردم فراهم بیشتر بند بندم سوخت از ترکیب بند محتشم در نیاوردم سر از این راز مبهم بیشتر اول هر ماه پشت ماه خم می شد ولی در عزای اشرف اولاد آدم بیشتر کعبه و رکن و صفا و مروه و خیف و منا جمله می گریند از داغ تو، زمزم بیشتر ای مسیح روی نی، در پرده با اهل حرم می کند گیسو پریشان تو مریم بیشتر هر قَدر نزدیک تر می شد به ظهر سرنوشت می گشودی چهره خود را تو از هم بیشتر لحظه لحظه شد دوتا پشت تو از هفتاد داغ تا شد از داغ برادر قامتت خم بیشتر _____________ 🆔 @ehsantabriziyan
چشم تو را چقدر به این در گذاشتند؟ گفتی پدر، مقابل تو سر گذاشتند تنها به این بسنده نکردند شامیان پا را از این که بود فراتر گذاشتند... بگذار عمۀ تو بگوید که بر دلش یک روز داغ چند برادر گذاشتند؟ آن آتشی که سوخت درِ خانۀ علی بر جان لاله‌های پیمبر گذاشتند دستان کوچک تو به پهلوست، پیش از این این درد را به پهلوی مادر گذاشتند ای دختر سه‌ ساله تو هم مثل مادری این ارث را برای تو دختر گذاشتند داغ تو ابرهای جهان را بهانه داد داغی که تا سپیدۀ محشر گذاشتند آن شب فرشته‌ها همه از عرش آمدند بر زانوان کوچک تو سر گذاشتند... سهم تو گریه بود و همین گریه‌های تو چشمان شهرهای مرا تر گذاشتند از انتقام گفتم و شعرم تمام شد این فصل را به نوبت دیگر گذاشتند 📝
گفت آن که دل تیر ندارد برود یا طاقت شمشیر ندارد برود فرداست که این بیشه شود لجّۀ خون هرکس جگر شیر ندارد برود
کاروان ستیغ رفتند و کاروان دریغ جا ماندند کاروانی که تا "اَلیسَ الصبح* همه شرمنده از خدا ماندند  بعد از آنکه چراغ را کشتی خواب آمد سراغشان مشتی   در شب وصل پا به پا کردند چشم‌هایی که تا‌به‌تا ماندند    پیش از این پشت بر حرم کردند با شترهای فتنه رم کردند   برخی از اردوی علی رفتند برخی از فیض مجتبی ماندند   کربلا نه... خودِ قیامت بود کربلا داستان عبرت بود از فیوضات "مَن قضی نحبه" خَسِرَ العشق‌ها جدا ماندند خوش به حال درخت‌هایی که پای "مَن ینتظر" تبر خوردند سروهایی که ایستادند و شاهد ما جنازه‌ها ماندند ما همه درد مشترک داریم غمِ یا لیتنا معک داریم کاش بودیم کربلا ای کاش با کسانی که با شما ماندند مثل بُشر بن غالب اسدی* شد گرفتار حسرت ابدی راویان دعای حضرت عشق خبر مرگشان! کجا ماندند؟ عجبا برخی از همین حضرات پیشمرگان مرتضی بودند در همان کربلای صفین هم  اندکی پای ادعا ماندند بعد تو نیزه‌ها علم شده‌اند همچنین تیغ‌ها قلم شده‌اند تا نَمیرد چراغ عاشورا محتشم‌های نینوا ماندند مپسند از غمت به جان برسم صبر کن تا به کاروان برسم توی فهرست خود مرا ننویس در ردیفی که از تو جا ماندند :: از تنش برده‌اند تن‌پوشش روضه می‌ریزد از سر و دوشش در شب قتلگاه خاموشش همه رفتند و انبیا ماندند بیت آخر فقط صدات زدم روضه اینجا رسید و داد زدم چه قدَر زیر بوته‌ها آن شب اشک‌هایی که بی صدا ماندند