eitaa logo
امام حسین ع
27.7هزار دنبال‌کننده
435 عکس
2.3هزار ویدیو
2.2هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
بر شانه‌های ضریحت،تا می‌گذارم سرم را انگار می‌گیری از من،غوغای دور و برم را حرفی ندارم بجز اشک،نه‌حاجتی نه‌دعایی دست شما می‌سپارم، این چشم‌های ترم را من از جوار کریمه، از شهرِ بانو می‌آیم آقا! بگو می‌شناسم،همسایهٔ خواهرم را عطر هوای رواقت ،آهنگ هر چلچراغت نگذاشت باقی بماند،بغضی که می‌آورم را حتّی اگر دانه‌ای هم،گندم برایم نریزی جایی ندارم بریزم،جز صحن‌هایت پرم را هربار مشهد می‌آیم،انگار بار نخست است هی ذوق دارم ببینم،گلدسته‌های حرم را «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» @emame3vom
قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت نقّاره می‌زنند... مریضی شفا گرفت دیدی که سنگ، در دل آیینه آب شد دیدی که آب، حاجت آیینه را گرفت خورشید آمد و به ضریح تو سجده کرد اینجا برای صبح خودش روشنا گرفت از آن طرف فرشته‌ای از آسمان رسید پروانه‌وار گشت و سلام مرا گرفت زیر پرش نهاد و به سمت خدا پرید تقدیم حق نمود و سپس ارتقا گرفت چشمی کنار این همه باور نشست‌وبعد عکسی به یادگار از این صحنه‌ها گرفت دارم قدم قدم به تو نزدیک می‌شوم شعرم تمام فاصله‌ها را فرا گرفت دارم به سمت پنجره فولاد می‌روم جایی که دل شکست و مریضی‌شفاگرفت «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 محفل شاعران آئینی @emame3vom
. از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم با دست تهی و دل پُر غم نرویم از درگه تو که کعبۀ امّید است نومید کسی نرفته، ما هم نرویم « » 📚 همسایه آفتاب .
در طوف کعبۀ تو صفا موج می‌زند در زمزم تو آب بقا موج می‌زند شاها! ز لطف توست که روز و شب این‌همه بر آستانۀ تو گدا موج می‌زند دست نوازشت به سر زائرت گواست اینجا عطا به روی خطا موج می‌زند کس نارضا نرفته از این آستان برون در چشم زائر تو رضا موج می‌زند دارالشّفاست کوی تو، جای شکفت نیست اینجا اگر که شهد شفا موج می‌زند اینجا اگر دعا به اجابت نمی‌رسد تا عرش از چه دست دعا موج می‌زند از هر دل شکسته صدا می‌رسد به گوش در این حرم همیشه صدا موج می‌زند با دست خالی از حرمت کس نمی‌رود تا روی گنبد تو طلا موج می‌زند کویت بهشت ماست که هرجا رویم باز در دیده اشک حسرت ما موج می‌زند «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 همسایه آفتاب الله علیه
. مضمون بکر غیر تو پیدا نمی‌کنم تا مدح توست،لب به سخن وا نمی‌کنم معنای پاک اسم تو در هیچ واژه نیست  من با پیاله دست به دریا نمی‌کنم در وصفت آستین سخن را به هیچ روی صد سینه حرف دارم و بالا نمی‌کنم آنقدر سر بلند بر ایوان نشسته‌ام کز خانه هم بجز تو تماشا نمی‌کنم من ذرّه‌ام که خانۀ خورشید خویش را از هیچ‌کس بجز تو تقاضا نمی‌کنم ای گنبد همیشه مطهّر به عطر اشک جز در حریم کوی تو مأوا نمی‌کنم در آستان بخشش تو چون حضور شمع جز با سرشک و شعله مدارا نمی‌کنم نامم اگر "غلام رضا" هست خویش را با نردبان اسم تو بالا نمی‌کنم  «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 سرمه در چشم غزل
. از عالمی بریدم و اینجا رسیده‌ام یک عمر بال و پر زدم اما رسیده‌ام این قطعه با تمام زمین فرق می‌کند انگار من به عرش معلّی رسیده‌ام با قلب من تمام حرم حرف می‌زند شاید دگر به عالم معنا رسیده‌ام از این به بعد صحبت لب‌تشنگی خطاست وقتی به پای‌بوسی دریا رسیده‌ام کی بی شفای این دل درمانده می‌روم حالا که من به صحن مسیحا رسیده‌ام من از خدا به غیر تو چیزی نخواستم با یک نگاه خود بگو آیا رسیده‌ام؟ توفیق خاک‌بوسی تو لطف خواهری‌ست اینجا به فضل دختر موسی رسیده‌ام قلبم کبوتر حرم زینب قم است در هر سلام منتظر یک علیکُم است مهر تو را زلالی باران نوشته‌اند فردوس را، ز خاک خراسان نوشته‌اند با هر ترنمِ «وَ أنا مِن شُروطِها» حبّ تو را قبولی ایمان نوشته‌اند ای مهربان! تبسّم هر روزهٔ تو را صبح سپید مردم ایران نوشته‌اند در سایهٔ تجلّی شمس‌الشّموسی‌ات خورشید را چراغ شبستان نوشته‌اند وقت طواف قبلهٔ هفتم رسیده است ما را، ز خیل گوشه‌نشینان نوشته‌اند بسته به چشم‌های تو شد سرنوشت ما یک خندهٔ رضایت تو شد بهشت ما هر کس به یک نگاه تو دل داد یا رضا از بند غصّه‌ها شده آزاد یا رضا بار نخست از سوی آزادی آمدم اما دلم به دام تو افتاد یا رضا از مرقد کریمه رسیدم که شد دلم یک یا کریم صحن گُهرشاد یا رضا با هر فراز جامعه شد هم‌صدای من در صحن جامع رضوی، باد یا رضا من را بس است مرحمت گوشه‌چشمی‌ات در بین حجره‌های پریزاد یا رضا در صحن انقلاب تو، شد منقلب دلم از بس کنار پنجره فولاد یا رضا حرف از زیارت و حرم و کربلا زدم گفتم ز عیدی و شب میلاد یا رضا من دست خالی آمده‌ام توشه دست توست اذن طواف مرقد شش‌گوشه دست توست بند آمده زبان ز شکوه زبانزدت بسته دخیل عالم هستی به گنبدت باب الاجابت همهٔ اهل عالم است حلقه به حلقه، پنجره فولاد مرقدت بر تار و پود فرش حرم خورده دل گره از بس گره‌گشا شده هر رفت و آمدت «باب الجواد راه ورودی به قلب توست» امشب شفیع ما شده جود محمّدت تا هست روضهٔ تو به جنّت چه حاجتی‌ست دارد بهشت، حسرت دیدار مشهدت بیت‌الحرام در نظرم جلوه می‌کند وقت طواف ارض و سما گرد گنبدت دارد زیارت تو ثواب هزار حج جانم فدای نام تو «یا ثامن الحُجج» ای آفتاب جود و سخا أیّها‌الرّئوف آئینهٔ امید و رجا أیّهاالرّئوف تو ملجأ توسل هر دلشکسته‌ای امشب بگیر دست مرا أیّهاالرّئوف دیدم به محضر تو رسیده‌ست شاعری حتّی گرفت از تو عبا أیّهاالرّئوف خود را به حلقه‌های ضریح تو بسته است درمانده‌ای برای شفا أیّهاالرّئوف در این حرم ملائکه هم از نگاه تو دارند التماس دعا أیّهاالرّئوف می‌گفت عارفی که خدا را قسم دهیم امشب همه به حق تو یا أیها الرئوف حالا کنار پنجره فولاد آمدیم با اشک و آه و شور و نوا أیها الرئوف اذن عروج تا ملکوتم به دست توست جا مانده‌ایم از شهدا أیها الرئوف ما را به روز حشر و جزا رو سپید کن این کشتگان عشق خودت را شهید کن
. مگو که بی خِرَدم هیچکس نمی‌خردم کرامت تو به بالای دست می‌بردم اگر جدا کنی از خود مرا کم از صِفرم و گر کنار تو باشم فزون‌تر از عددم گدایی درت از خلق بی‌نیازم کرد که در سوال، کسی جز تو را صدا نزدم هزار بار شدم غافل از تو دیدم باز فزونیِ کرمت سوی این حرم کشدم ز کثرت کرمت ای کریم اهل البیت! خجالتی که کشیدم هماره می‌کُشدم زهی کرامت و لطفت که دعوتم کردی بجای آنکه گذاری به سینه دست ردم مرا میان سگان درت پناه بده و گرنه گرگ گنه حمله کرده می‌دردم بهای یک ثمن بخس هم ندارم لیک به لطف خویش امام رئوف می‌خردم مرا به گلبن عشقش پناه داد رضا اگر چه نیست به جز مشت خار در سبدم نهاده‌ام به روی خویش نام"میثم"را بهانه‌ای‌ست قبولم کند، اگر چه بدم « » 📚 نخل میثم .
مزار توست بهشت وصال داور من همیشه در همه جا، قبر توست در بر من ز راه دور همان نیّت زیارت تو بود به نزد خداوند، حجّ اکبر من به خاک زائر کویت قسم! نگاهم کن که خاک مقدم زوّار تو شود، سر من به گوش، همچو اذانم، رضا رضا می‌گفت از آن زمان که به من شیر داد، مادر من من و زیارت قبر تو ، ای امام رئوف! بدون رأفت تو، این نبود باور من رسد چو مرگ ز ره، اوّل حیات من است اگر به روی تو افتد، نگاه آخر من شبی که خواب تو دیدم، سحرگهان می رفت به بوستان جنان، بوی گل ز بستر من شنیده‌ام که سه جا، روز محشری با ما خدا کند که بود لحظه لحظه، محشر من ز بوی عطر نفس های زائر حرمت هماره روح ولایت، دمد به پیکر من ز شعر "میثم" اگر جان مرده، زنده شود رواست، کز تو بود نظم روح پرور من «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 نخل میثم @emame3vom
اگر چه نیست مرا شأن زائر حرمت کبوتری ست دلم دور گندم کرمت اگر تو پای به چشمم نمی‌نهی، بگذار که لحظه‌ای بکشم چشم خویش بر قدمت تو آن امام رئوفی که دشمنانت نیز طمع برند به لطف و عنایت و کرمت عجب نه، گر دو جهان را نهی کف دستش اگر به جان جوادت، کسی دهد قسمت خجسته باد خراسان و زنده باد ایران که مستدام بود زیر سایۀ علمت هزار موسی عمران به طور تو مدهوش هزار عیسی مریم گرفته جان ز دمت نماز برده به صحن مطهّر تو نماز حرم طواف کند در حریم محترمت تو آن امام رضایی که اختیار قضاست به اقتضای خداوند جاری از قلمت هنوز وارد صحن مطهّرت نشده سلام می‌شنود از تو زائر حرمت عنایتت همگان را گرفت و "میثم" هم چو قطره‌ای است که افتاده در کنار یمت «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 نخل میثم
. . مریض آمده امّا شفا نمی‌خواهد قسم به جان شما جز شما نمی‌خواهد برای پیش تو بودن بهانه‌‌ای کافی‌ست بهشت لطف کریمان بها نمی‌خواهد دلیل نالۀ ما یک نگاه محبوب است وگرنه درد غلامان دوا نمی‌خواهد فقیر آمدم و دلشکسته پرسیدم: مگر که شاه خراسان گدا نمی‌خواهد؟ همین قدر که غباری بر آستان باشد رواست حاجت عاشق، دعا نمی‌خواهد ببین به گوشۀ صحنت پناه آوردم مگر کبوتر آواره جا نمی‌خواهد؟ تو آشنای خدایی، کدام رهگذری در این جهان غریب آشنا نمی‌خواهد؟ نگفته است، حیا کرده شاعرت آقا نگفته است، نه اینکه عبا نمی‌خواهد «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» 📚 مسافر .👇
امام حسین ع
👆 . خدایا / میاد و عباشو روی سر کشیده تا حجره / چقد سخت همین چند قدم رو رسیده خیالش / میره پیش یک مادر قد خمیده جوادش / کنارش رسید از مدینه با زاری / روی خاک حجره میشینه حسینو / پیش نعش اکبر میبینه خدایا / نگیر از دل من تو عشق رضا رو رضا جان/ با لطفت شناخته دل من خدا رو ولای ِ / تو شرط تکامل شده دین ما رو رضا جان یه عمره / که روزیمو از تو می گیرم به عشق / علی بن موسی اسیرم یه روزی / جدا شم من از تو میمیرم «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» https://eitaa.com/emame3vom/51613 .