eitaa logo
امام حسین ع
18.7هزار دنبال‌کننده
397 عکس
2هزار ویدیو
1.9هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
. سلام‌الله‌علیها پر می‌کشم تا عرش اعلی با رقیه ذکر عروج ما زمینی‌ها رقیه گفتم زمان ناتوانی یا علی و در موقع بیچارگی‌ام یا رقیه عرض توسل می‌کنم هر روز و هر شب تا کربلایم را کند امضا رقیه قلب مرا با یک نگاهش زیر و رو کرد خشکیِ دل را می‌کُند دریا رقیه تنها نه اینکه ساخته امروز ما را ما را شفاعت می‌کند فردا رقیه پیچید عطر یاس احمد در مدینه وقتی قدم بگذاشت بر دنیا رقیه زهرا اگر آئینهٔ ختمُ الرُّسُل شد مرآت زهرا گشت سر تا پا رقیه با گفتنِ "بابا" دل از اربابمان برد شد دلربای خانهٔ مولا رقیه جبریل محو دیدن این صحنه می‌شد: می‌خُفت وقتی در بَرِ سقّا رقیه افسوس بعد از کربلا و آن هیاهو محروم شد از نعمت بابا، رقیه از کربلا تا شام از هِجرِ پدر سوخت همراهِ آهِ زینب کبری، رقیه کنج خرابه سرزده مهمانش آمد دلتنگ بابا بود از عاشورا، رقیه کاری بجز جان دادن از او برنیامد وقتی که بی تن دید بابا را، رقیه کاخ یزید و آن‌همه شوکت فرو ریخت می مانَد و مانده‌ست پابَرجا رقیه «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .
. علیه‌السلام ای سرو رشید یا اباعبدالله آقای شهید یا اباعبدالله ظلمت زده‌ایم رحم کن بر دل ما ای نور امید یا اباعبدالله غیر از تو که رحمت خدایی ما را یک تن نخرید یا ابا عبدالله دل خون شد و، خون اشک‌غریبیِّ تو شد از دیده چکید یا ابا عبدالله ما روضه شنیدم و چنینیم، بگو زینب چه کشید یا ابا عبدالله از جانب خیمه با تمامیِّ توان سوی تو دویید یا ابا عبدالله هی خورد زمین و پا شد و خورد زمین فریاد کشید یا ابا عبدالله وقتی که رسید شمر بود و بدنت از غصه خمید یا ابا عبدالله لعنت به کسی که چنگ زد بر مویت آن موی سپید یا ابا عبدالله سر تا سر دشت پر شد از آیاتت قرآن مجید یا ابا عبدالله بعد از تو نبودی که ببینی در شام طفلت چه شنید یا ابا عبدالله دنبال کنیز بود مردی بی شرم در بزم یزید یا ابا عبدالله «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .
. دوبيتی های توسل به حضرت اباالفضل عليه السلام تویی مولا، تویی سرور اباالفضل منم عاشق، منم نوکر اباالفضل به حق آن دو دستان بریده شفاعت کن مرا محشر اباالفضل منم ظلمت تویی ماهم اباالفضل منم رعیت تویی شاهم اباالفضل زِ دستان تو ای باب الحوائج جوازِ کربلا خواهم اباالفضل منی که پیش زهرا زیرِ دینم مُريدِ مرتضی، شیرِ حُنینم به لطف حضرت ارباب تا حشر گدایِ کاشف الکرب الحسینم منی که مست بوی یاس هستم به رفع حاجتم حساس هستم الهی روز تاسوعا ببینم حریم حضرت عباس هستم (از زبان امام حسين(ع)) شکستی پشت من را، آه عباس که می گِریَد به حالم ماه عباس بدون تو زِ علقم تا خِيَم را چگونه طی کنم این راه عباس تنت پاشیده در صحراست عباس کنارِ نعش تو غوغاست عباس رسيدم علقمه ديدم برادر که زائر بر تَنت زهراست عباس .
. سلام‌الله‌علیها ✍ ای دختر خورشید، ای خواهر دریا زهراترین زینب، زینب ترین زهرا ماه مقیم قم! مهتاب بیت‌النور! در سایه‌سار توست سرتاسر دنیا فهم حقیر ما، پایین‌تر از پایین وصف بلند تو، بالا تر از بالا لبخند معصومت مهر رضایت زد بر شوق خواهرها عشق برادرها تنها به دست توست ای سورۀ انفاق دنیای ما امروز عقبای ما فردا ماییم و چشمی تر، ای چشمۀ کوثر! بر ما عطایی کن، از فیض اعطینا وقتی ضریحت را با گریه می‌بوسیم در چشممان پیداست آن قبر نا پیدا باز از تو می‌گویم، یا حضرت زینب! باز از تو می‌خوانم یا حضرت زهرا از آه لبریزم از اشک سرشارم این قطره را دریاب، دریاب ای دریا! «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .
امام حسین ع
#مدح_امام_رضا ( علیه السلام ) #حاج_سید_مهدی_رضایی به شاهِ تشنه قسم تشنه ی وصال توام خمار جرعه ای
. الا که عالم هستی طفیل خلقت توست وجود ریزه خور سفرۀ عنایت توست ولیّت الله و دخت رسول و کفو امام برون ز حیطۀ ادراک ما جلالت توست جواب طعنۀ ابتر تویی، عطیّۀ حق! که شام قدر محمّد، شب ولادت توست در آن دیار که می‌گشت‌دخت، زنده به گور رسول بوسه زنِ دست با لیاقت توست ز بذل جامۀ شام زفاف شد معلوم به هر زمان و مکانی،کرم سجیّت توست گرسنه خفتن و انفاقِ نانِ شب به فقیر بوَد دلیل که احسان به خلق، عادت توست چنان لباس علی، وصله داشت چادر تو بلی، تعجّب سلمان هم از قناعت توست مباد از من دلخسته رو بگردانی تمام دلخوشی‌ام درجهان حمایت توست نه من، که روز قیامت، تمام امّت را زمان محکمه، امّید بر شفاعت توست عیان ز روی تو، حُسنِ خدای لَم یَزلی نهان رضای خداوند در رضایت توست ولیِّ حق به وجود تو دیده سرمد را چرا که آینۀ حق،خجسته‌طلعت‌ توست حسین با همه ایثار و غیرت و مردی رهین تربیت کامل و طهارت توست به روی دامن تو یافت پرورش زینب که خطبه خواندن او، پیرو بلاغت توست فرشته‌ای که به رتبت، امین وحی خداست درون بیت ولا مفتخر به خدمت توست در آستانه‌ات افروخت شعله، دشمن دین نگفت این حرم امن، جای راحت توست گهی به خانۀ احزان و گاه کوه احد طنین گریۀ بی‌وقفه، با شکایت توست مرا مران ز در، از دوستان حسابم کن سرشک چشم ترم وقف بر مصیبت توست «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .
. علیه‌السلام ای سرو رشید یا اباعبدالله آقای شهید یا اباعبدالله ظلمت زده‌ایم رحم کن بر دل ما ای نور امید یا اباعبدالله غیر از تو که رحمت خدایی ما را یک تن نخرید یا ابا عبدالله دل خون شد و خون اشک‌غریبیِّ تو شد از دیده چکید یا ابا عبدالله ما روضه شنیدم و چنینیم، بگو زینب چه کشید یا ابا عبدالله از جانب خیمه با تمامیِّ توان سوی تو دویید یا ابا عبدالله هی خورد زمین و پا شد و خورد زمین فریاد کشید یا ابا عبدالله وقتی که رسید شمر بود و بدنت از غصه خمید یا ابا عبدالله لعنت به کسی که چنگ زد بر مویت آن موی سپید یا ابا عبدالله سر تا سر دشت پر شد از آیاتت قرآن مجید یا ابا عبدالله بعد از تو نبودی که ببینی در شام طفلت چه شنید یا ابا عبدالله دنبال کنیز بود مردی بی شرم در بزم یزید یا ابا عبدالله «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .
. علیه‌السلام ✍ لب ما و قصه زلف تو، چه توهمی، چه حکایتی! تو و سر زدن به خیال ما، چه ترحمی، چه عنایتی! به نماز صبح و شبت سلام، و به نور در نَسَبت سلام و به خال کنج لبت سلام، که نشسته با چه ملاحتی به جمال، وارث کوثری، به خدا محمد دیگری به روایتی خود حیدری، چه شباهتی، چه اصالتی! بلغ‌العلی به کمال تو، کشف‌الدجی به جمال تو به تو و قشنگی خال تو، صلوات هر دم و ساعتی پ تو که آینه تو که آیتی، تو که آبروی عبادتی تو که با دل همه راحتی، تو قیام کن که قیامتی زد اگر کسی در ِخانه‌ات، دل ماست کرده بهانه‌ات همه جا گرفته نشانه‌ات، به چه حسرتی، به چه حالتی! نه مرا نبین، رصدم نکن، و نظر به خوب و بدم نکن ز درت بیا و ردم نکن، تو که آستان سخاوتی «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .
. علیه‌السلام ✍ نه فقط حال ما پریشان است در عزایش رسول گریان است خشکسالی چشم مان کافیست وقت وقت نزول باران است می‌روم روضه بعد هر روضه رعیتی سوگوار سلطان است من نوکر سیاه تن کردم شاه عالم به خاک عریان است کوفه مهمان نواز خوبی نیست رسم این شهر قتل مهمان است .
. علیه‌السلام ✍ میان این همه مخلوق برگزیده شدم برای گریه به داغ تو آفریده شدم اگرچه "وصل" نصیبم نشد، همین کافی‌ست یکی‌دوبار حوالیِ یار دیده شدم همین که اهل توأم، کار من نه، کارِ تو بود رمیده از همه‌جا سمت تو کشیده شدم اگرچه هیچ ندارم، سلاحِ گریه که هست به لطف خشکی لب‌هات آب‌دیده شدم نبود آتش داغ تو! خام می‌ماندم به مجلس تو رسیدم اگر رسیده شدم به ذکر نام شریفت گذشت عمرم و من خوشم که پیش نگاه خودت خمیده شدم .
. یا اباعبدالله الحسین(ع) هرکه در ذهنش زیارت را تجسم می کند گاه گریان میشود گاهی تبسم می کند هرشب جمعه دلم سمت حرم پرمی کشد کفتر جلدت همیشه  میل گندم می کند درد دلها میکنم با گنبد و گلدسته ات عشق تو عشاق را گرم تکلم میکند نوکر این خانه در وقت نبود آب با تربت کرببلای تو تیمم می کند اربعین هر نوکری دل را به دریا می زند موج عشقت درمیان دل تلاطم می کند حق بده ماسر فرود آریم در صحن نجف پیش اقیانوس٬قطره٬دست و پا گم می کند با مدال نوکریِّ تو به جنت می رویم روز محشرهم خدا برما ترحم می کند از ته دل می نویسم دوستت دارم حسین مادرت بر دوستدارانت تبسم می کند (بهار)✍ .............................. . 📋 به گوش می‌رسد از آسمان اذان حسین (ع) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ به گوش می‌رسد از آسمان اذان حسین زمین از آنِ حسین ، آسمان از آنِ حسین هزار سال گذشت و هنوز در گذر است... کسی مرا برساند به کاروان حسین عجیب نیست اگر بر کویر خشک یزید ببارد ابر کرامت از آسمان حسین مرا به دست کسی جز حسین نسپارید قسم به جان عقیله ، قسم به جان حسین به ریگ های بیابان بگو قیام کنند به احترام کف پای دختران حسین حسن غریب ترین نام عالم هستی ست و عاشقانه‌ترین نامِ عاشقانه ؛ حسین به کام ماست اگرچه به نام او باشد چه شعر ها که نگفتیم از زبان حسین... هزار سال گذشت و بلندتر از قبل به گوش می رسد از نیزه‌ها اذان حسین شاعر : ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ . علیه‌السلام ای در دلم محبّت تو! هست و نیستم! هستی تویی بدون تو من هیچ نیستم اشک است و آه نام تو، آن را تمام عمر هر صبح و شام زمزمه کردم، گریستم آخر مگر تو هستی من نیستی حسین؟! پس من در این زمانه به دنبال چیستم؟ حُرّم و یا که شمر در این کربلای نفس؟! اصلاً خودت بگو که در این صحنه کیستم؟ اصلاً در این مبارزه‌ها جای من کجاست؟ ای وای اگر که روبروی تو بایستم آخر شهید می‌شوم آری به راه تو در این مسیر اگر که شهیدانه زیستم! .
. بسم الله الرحمن الرحیم رهایم کرد هر دستی ولی این آستان هرگز قفس شد هرکجا رفتم ولی این آسمان هرگز به قم می‌آیم و در مشهدم ، دیدی که هر دفعه نخوردم چای و سوهانی بدون زعفران هرگز به دوشم دوزخ آوردم ولی بُردم بهشتِ قرب از اینجا برنمی‌گردیم با بارِ گران هرگز تو بوی فاطمه داری نمی‌دانم چه سری هست دلم در پیش تو از او نمی‌خواهد نشان هرگز تو را باب الحوائج کرد بابایت ، یقین دارم من و دست تُهی حاشا من و غم همچنان هرگز خدایا  آبرو داریِ اهل قم چه غوغا کرد که حتی در دل تنگت نخورد آبی تکان هرگز تمام شهر می‌گفتند ناموس رضا اینجاست نبیند گَردِ راهی یا نگاهِ این و آن هرگز ببین آنقدر حُرمت دیده‌ای اینجا که در شرحت نمانده روضه‌ای از تو برای روضه‌خوان هرگز برادر داشتی اما برای تو نگفتیم از... سر و سنگ و سنان اصلا صدای خیزان هرگز دویدی نه ، زمین خوردی نه، اُفتادی به مقتل نه... به روی تَلِّ خاکی ، خاکی و چادر کشان هرگز نه با هولِ حرامی‌ها نه با طفلانِ در آتش میان خارها هرگز به چنگ ریسمان هرگز..‌. *** اگر بر نیزه می‌گردی از این منزل به آن منزل مرا دنبال خود آور ولی با ساربان هرگز (حسن لطفی ۴۰۲/۰۸/۰۴) ................... سلام الله‌علیها ✍ بر در دولت سرای بنت خیرالمرسلین دختر موسی بن جعفر مقتدای متقین حضرت معصومه اخت قبله گاه مسلمین می‌زند صبح و مسا فریاد جبریل امین هذِهِ جَنّات عَدنٍ فَادخُلوها آمِنین دخت و اخت و عمّۀ پاک امام ابن الامام عالیه قدر و رفیعه جاه و مرضیه مقام عصمت‌الّلهی به ذاتش منطوی* باشد تمام می‌رسد بر زائرینش مژده از عرش برین هذِهِ جَنّات عَدنٍ فَادخُلوها آمِنین در جلالت همچوحوّا، همچومریم در جمال در اصالت همچوزهرا،چون‌خدیجه‌در جلال در محبت همچوزینب،چون‌سکینه در مقال درگه علیا جنابش رحمةً للعالمین هذِهِ جَنّات عَدنٍ فَادخُلوها آمِنین @emame3vom مشعل افروز حریمش در مسا مهر و مهند با ملک روح‌القدس دربانی از این درگهند پاسبانان حریم حضرتش شاهنشهند آید اندر گوش‌جان پیوسته آواز این‌چنین هذِهِ جَنّات عَدنٍ فَادخُلوها آمِنین اَر به‌مژگان حوریان‌روبند درگاهش رواست ور ملک پرگستراند در گذرگاهش رواست پرده دارد گر فلک بر بام خرگاهش رواست زیبد اَر جن‌و‌بشر ساید بر این‌درگه جبین هذِهِ جَنّات عَدنٍ فَادخُلوها آمِنین ثانی اثنین حریم حضرت داور قم است طور قدس و سینۀ سینای پیغمبر قم است مظهر نور جمال حیدر صفدر قم است پس شرف‌دارد به کعبه قم‌مکانش از مکین هذِهِ جَنّات عَدنٍ فَادخُلوها آمِنین *حاوی،مشتمل .
. علیه‌السلام ای حسینی که به دل عشق تو درمان من است مهر تو نور دل و اول و پایان من است ای حسینی که عوالم همه گریان تواند گوهر اشک برای تو به دامان است جان نثار حرمت می‌کنم ای محور عشق عشق‌تو دین‌من و مذهب و ایمان‌من است دیده ام تا صف محشر زچه آرام شود که نصیبم برِ تو دیده گریان من است به شب اول قبرم نکنم وحشت و ترس چون در آن‌لحظه حسین‌است که‌مهمان من است به سئوالم اگر آرند به میزان حساب پاسخ آرم به خداوند حسین جان من است «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» https://eitaa.com/emame3vom/87251 .
. الا عزیز فاطمه، قسم به جان فاطمه نگاهی از کرم نما، به سائلان فاطمه بتاب بر قلوب ما، که بی تو غرق ظلمتیم تو ماه نورگستری، در آسمان فاطمه تویی تمام ِ فاطمه،به خَلق و خُلق ومنطقت گرفته از تو هر کسی، همه نشان فاطمه چه مادری که رتبه اش، شده ست کفو مرتضی برای حضرت علی ، شده یگانه فاطمه گره زده ست رزق ما، به سفره ی کرامتش شده ست روزی همه ،از آب و نان فاطمه چه مادری که خلقتش، دلیل خلق عالم است سند گرفته این جهان، شده جهان فاطمه بگو به هر سقیفه ای، که هیزم جهنم است نصیب شیعه می شود برگ امان فاطمه ببر به همرهت مرا ،کنار قبر مادرت ببین که سالها شده ، چه بی نشانه فاطمه تو گفتی ای امام ما، که حاضری میان ما ظهور خود هدیه کن ، به روضه خوان ِفاطمه همیشه روزی ام نما، دعای دیدن فرج که وا کنی به روی من، در ِجنان ِفاطمه به لطف و جود مجتبی،حسینی ام حسینی ام من آبرو گرفته ام ، در آستان فاطمه حسین گفتم و دلم، حریم کربلا شده حسن نوشتم و ره ِروضه به کوچه وا شده همان مسیر دردها،که گوشواره ای شکست چه دیده مجتبی در آن، که عرش بر زمین نشست چه دیده مجتبی درآن ، که موی او سفید شد وَ خنده از لبان او، همیشه ناپدید شد خدا کند که کودکی، نبیند آه ِمادرش که خورده سیلی از جفا،ز دشمن ستمگرش حسن شهید گشته از، غم جنایت عمر بس است جرم کوچه بر وجوب لعنت عمر امام منتقم بیا ، به حقّ اشک مجتبی بیا که خوانده مادرت، تو را میان کوچه ها ✍علی مهدوی نسب(عبدالمحسن) .👇
. علیه‌السلام ✍ تا بفهماند به من طعم محبت را حسین در دلم‌ انداخته شوق زیارت را حسین هر قَدَر در طالع من دوری از او آمده از قضا تغییر خواهد داد قسمت را حسین هرکه آمد تحت قبه مستجاب الدعوه شد زیر دین‌ِ خویش بُرده استجابت را حسین إن‌ّ لِلقتل الحسین.... آتش به پا شد در دلم لحظه‌ای هم کم‌‌نکرده این حرارت را حسین آب اگر از دشمنانش خواسته، کرده تمام بر تمام دشمنان خویش حجت را حسین دست و پا می‌زد اگر در خون میان قتلگاه دست‌وپا می‌کرد اسباب شفاعت را حسین عده‌ای شمشیر ونیزه، عده‌ای سنگ و عصا بر تن خود داشت انواع جراحت را حسین زخم‌های او زیاد و اشک‌های ما کم است می‌پذیرد باز از ما این بضاعت را حسین... .
. علیه‌السلام ✍ منظر دل‌های ماست کربُبَلای حسین مرغ دل ما زند پر به هوای حسین یک نگهِ ، بِه بود از صد بهشت جنّت اهل دل‌ست صحن و سرای حسین دیدن باغ بهشت، مژده به زاهد دهد زاهد و حور و قصور، ما و لقای حسین تربت پاکش بود داروی هر دردمند دار شفای خداست کرببلای حسین ملک سلیمان بود در نظرش بی‌بها آنکه گدایی کند پیش گدای حسین هرکه رود کربلا بوسه به خاکش زند بشنود از قدسیان، بانگ و نوای حسین چون به عزاخانه‌اش پا نهی، آهسته نِه بال ملائک بود فرش عزای حسین خنده کنان می‌رود روز جزا دربهشت هر که به دنیا کند گریه برای حسین .
. هروله به چهارده معصوم در الله بحق محمد الله بحق علی الله بحق زهرا الله بحق حسن الله بحق حسین من رو ببر بین الحرمین جون من به لب رسیده درد من دوا نمی شه واسه این نوکرِ عاشق هیچ جا کربلا نمی شه کربلا جونم کربلا کربلا خونَم کربلا کربلا ای سرو سامونم کربلا بحق الحسین اللهم ارزقنا کربلا(۴) الله بحق سجاد الله بحق باقر الله بحق صادق الله بحق کاظم الله بحق رضا من رو ببر تا کرببلا کشتیِ نجات من تو.. کربلا پهلو گرفته کاشکی زائرش بشم من هر شبِ جمعه ی هفته کربلا شورم کربلا کربلا نورم کربلا کربلا حیفِ از تو دورم کربلا بحق الحسین اللهم ارزقنا کربلا(۴) الله بحق جواد الله بحق هادی الله بحق عسکری الله بحق مهدی الله به چهارده معصوم کُن زائرم به شاهِ مظلوم ای مظلومِ عالمینی ای آقایِ عاشورایی من خوشبخت ترین گدام تا.. تو اربابِ کربلایی کربلا آهم کربلا کربلا راهم کربلا کربلا از خدا می خواهم کربلا بحق الحسین اللهم ارزقنا کربلا(۴) .👇
. ✍ ای کاش که در مدارشان می‌ماندند! یا در تب انتظارشان می‌ماندند! تو جمعه به جمعه آمدی، کاش این قوم یک بار سرِ قرارشان می‌ماندند! با آن که به دیدار تو راغب هستیم بس بی خبریم از آن‌چه طالب هستیم تو در همه جای شهر، حاضر هستی ما منتظرانیم که غائب هستیم .
. علیه‌السلام به ✍ من از این وضع پریشان نگرانم به خدا از فراوانی نسیان نگرانم به خدا پر کشیدند سحر همسفرانم، حالا مانده‌ام خسته، هراسان نگرانم به خدا بی قراری من از حال خرابم پیداست چه کنم با دل حیران؟ نگرانم به خدا تو بگو وسعت این فاصله‌ها را چه کنم ؟ ای گرفتار بیابان! نگرانم به خدا ندبه و ناله من سود نبخشید بیا کور شد دیده گریان، نگرانم به خدا کوچه پس کوچه این شهر دگر ایمن نیست از سر و وضع خیابان نگرانم به خدا هرکه را می‌نگری دین خودش را دارد ! آه ای مجری قرآن نگرانم به خدا خواهری لحظه آخر به برادر می‌گفت : بی تو ای سرو خرامان نگرانم به خدا پیرهن خواستنت لرزه به جانم انداخت ! به کجا راحتی جانم؟ نگرانم به خدا پدرم گفت : به کوفه گذرت می‌ افتد من از آن کوفه ویران نگرانم به خدا ای دعای سحر عمه سادات ، بیا خم شد از غم کمر عمه سادات ، بیا «اللّهُمَّ عَجِّل لوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .
. علیه‌السلام ✍ و رستاخیز تو از چشم‌دنیا خواب خواهد برد شب‌تشویش را آن نور عالمتاب خواهد برد بتاب ای فجر صادق! روشنی‌بخش حقایق باش وگرنه دین ما را جعفر کذّاب خواهد برد رسیده سامری با صوت سحرانگیز دقّ‌الباب اگر دل دل کنیم ایمانمان را «باب» خواهد برد تویی تنها تو باب‌الله و وجه‌الله و سِرّ‌الله کدامین‌مدّعی سهمی از این القاب خواهد برد؟! کسی که رو بگرداند از آن لبخند، خواهد باخت کسی که از نگاه تو شود سیراب، خواهد برد نگاهت نغمۀ باران، نگاهت چشمۀ ایمان نگاهت خستگی‌ها را از این‌مرداب خواهد برد .
امام حسین ع
#تصنیف #امام_رضا #نوید_اطاعتی بارون میزنه توو حرم دوباره باز بارون میزنه یک زائر میگه این صدای
. علیه‌السلام ✍ دلم شوق تو را از باغ رضوان، بیشتر دارد بهشت کویت از فردوس، خواهان بیشتر دارد  هوای روح من ابری است آقاجان! بگریانم هوا وقتی که دلگیر است، باران بیشتر دارد  اسیر پیلهٔ خویشم، پُرم ازحسرت پرواز چنین پروانه‌ای شوق گلستان بیشتر دارد  تو خورشیدی اگر چه بر تمام خلق می‌تابی ولی همسایه با همسایه، احسان بیشتر دارد  بیا دل را به اقیانوس آرام رضا بسپار اگر دل‌شوره از شب‌های طوفان بیشتر دارد  همیشه ازدحام دست‌ها بر سفره‌ات پیداست هر آن‌کس دست‌و‌دل‌باز است، مهمان بیشتر دارد  بزرگی کن مرا کوچک حسابم کن که می‌دانم نظر بر مور، امثال سلیمان بیشتر دارد   اگر دنیا جوابم کرده، دنیای جوابی تو که این دارالشفاء از درد، درمان بیشتر دارد  شفاعت کن مرا پیش خدا با آبروی خود رضای دوست از این راه، امکان بیشتر دارد  غلامی تو را از مادرت زهرا طلب کردم که مادر نقش، در تصمیم سلطان بیشتر دارد  اگر چه عطر رضوان در جهان پیچیده با نامت ولی فیض حضورت را خراسان بیشتر دارد .
. روشن آن چشم که در سوگ تو پُر نم باشد دلربا، نرگس این باغ به شبنم باشد تا بدانند کجا بزم عزای تو به پاست دود آه دل عشاق تو پرچم باشد دل، حسینیه؛نفس،نوحه؛تپش،سینه‌زنی‌است دم بگیریم که عمر همه این دم باشد به خدای حرم و کعبه قسم! ای حُجاج! هر که مُحرم به محرم شده، مَحرم باشد آن که دارد غم عشق تو ندارد غم هیچ که نشاط دل عالم، همه زین غم باشد خانۀ تنگِ دلم نیست شبی بی‌مهمان لحظه‌ای نیست که دل بی‌غم و ماتم باشد مطلع «صائب تبریز» به یادم آمد آن که در طرزخود استاد مسلم باشد: گر صفای حرم کعبه به زمزم باشد زمزم اهل صفا دیدۀ پُر نم باشد «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» .
. ‍ علیه‌السلام ایوان علی قبله مردم به به لب‌هاش ندیده نان گندم به به دریای علی و فاطمه یلتقیان به به به دو بحر پر تلاطم به به به به به نم باران نجف بر قبله عشق ایوان نجف به به به شه ملک لا فتی به به به علی سلطان نجف به به به علی به به به نجف «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» https://eitaa.com/emame3vom/107108 .👇
2.03M
منظر دل های ماست کرببلای حسین 🎤 کعبه یک زمزم اگر در همه عالم دارد . علیه‌السلام ✍ منظر دل‌های ماست کربُبَلای حسین مرغ دل ما زند پر به هوای حسین یک نگهِ ، بِه بود از صد بهشت جنّت اهل دل‌ست صحن و سرای حسین دیدن باغ بهشت، مژده به زاهد دهد زاهد و حور و قصور، ما و لقای حسین تربت پاکش بود داروی هر دردمند دار شفای خداست کرببلای حسین ملک سلیمان بود در نظرش بی‌بها آنکه گدایی کند پیش گدای حسین هرکه رود کربلا بوسه به خاکش زند بشنود از قدسیان، بانگ و نوای حسین چون به عزاخانه‌اش پا نهی، آهسته نِه بال ملائک بود فرش عزای حسین خنده کنان می‌رود روز جزا دربهشت هر که به دنیا کند گریه برای حسین ....... کعبه ، یک زمزم اگر در همه عالَم دارد چشم عشّاق تو نازم که دو زمزم دارد ... هر کجا مُلک خدا هست حسینیه ی توست هر که را می‌نگرم شورِ محرّم دارد نه محرّم ، نه صفر ، بلکه همه دوره‌ی سال کعبه با یاد غمت ، جامه‌ی ماتم دارد ( یا حسین و یاحسین یاحسین و یاحسین ) تکرار روضه‌خوانِ تو خدا، گریه‌کنِ تو آدم اشک ، ارثی است که ذریّه‌ی آدم دارد جان هر شیعه به قربانِ اباعبدالله به فدای لب عطشانِ اباعبدالله مادرم گفته به من در عوضِ لالایی پسرم جان تو و جانِ اباعبدالله مادرم حضرت زهرا به روی قبرم بنویسید ز خویشان اباعبدالله ... ( یااباعبدالله ، یااباعبدالله ) .
یا حضرت معصومه(س) ای مه و شمس و ضیاء بی قرینِ شهر قم بارگاه و قبه ات باشد نگینِ شهر قم فاطمه نامی و در عصمت مثال مادری عطر زهرائی دهد با تو زمینِ شهر قم باب حاجاتی و احسان عادتت یا فاطمه شد حریم پاک تو خلد برینِ شهر قم زائرانت حرف دل ، با دُر غلطان آورند اشک ها را می خری ، دُر ثمینِ شهر قم زینت آرای سماوات و زمین ، اجداد تو کوکب اقبال دارد سرزمینِ شهر قم سر فرود آورده اند علامه ها در محضرت فادخلوها بسلام آمنینِ شهر قم فیض فیضیه بُود از چشمه ی فیاض تو خیر واسع بوده ای بر مومنینِ شهرقم درمقام عصمت و عفت توئی الگو ز حق بر بنات عالم و حتی بنینِ شهر قم عمر تو مانند زهرا مادرت کوتاه بود بوی غربت میدهد بعد از مدینه شهر قم ............... . سلام‌الله‌علیها اگر درمان‌ درد خویش‌ می‌خواهی‌ بیا اینجا دوا اینجا، شفا اینجا، طبیب‌ دردها اینجا شکسته‌بالی ما می‌دهد بال و پری‌ ما را اگر از صدق‌ دل‌ آریم‌ روی‌ التجا اینجا طلب‌ کن‌ با زبان‌ بی‌زبانی‌ هرچه‌ می‌خواهی‌ که‌ سر داده‌ست گلبانگ‌ اجابت‌ را خدا اینجا به‌ گوش‌ جان‌ توان‌ بشنید لبّیک‌ خداوندی‌ نکرده‌ با لب‌ خود آشنا حرف دعا اینجا هزاران‌ کاروان‌ دل‌ در اینجا می‌کند منزل‌ اگر اهل‌ دلی‌ ای‌ دل‌، بیا اینجا، بیا اینجا دل‌ دیوانۀ‌ من‌ همچو او گم‌‌کرده‌ای‌ دارد ز هر دردآشنا گیرد، سراغ‌ آشنا اینجا... صدای‌ پای‌ او در خاطر من‌ نقش‌ می‌بندد مگر می‌آید آن‌ آرام‌‌جان‌ها از وفا اینجا؟... مشو از حرمت این بارگه غافل که مهدی را زیارت کرده‌اند اهل بصیرت بارها اینجا حریمش را اگر دارالشفا خوانند، جا دارد که می‌بخشد خدا هر دردمندی را شفا اینجا علاج درد بی‌درمان کند لطف عمیم او نباید بر زبان آورد حرفی از دوا اینجا! حدیث‌ عشق‌ با «پروانه‌» می‌گویی،‌ نمی‌دانی‌ که‌ می‌سوزد به‌سان‌ شمع،‌ از سر تا به پا اینجا .
. از ما نمی ماند به جا غیر از محبت دور تو می گردیم پس نوبت به نوبت ما طبق معمول همیشه شرمساریم در کوله بار ما ندیدی جز خجالت اما گناهم کمتر از آقایی توست سر می رود از این دل کوچک ارادت با غم سبک تر می شوم در خانه ی تو با کل غم ها فرق دارد این مصیبت تو دستگیر عالمی ، من دست و پاگیر شرمنده ام از اینکه افتادی به زحمت مردم همه شادند در ایام تعطیل دلداده ها دلخوش به شبهای زیارت با صد امید و آرزو دور تو گشتیم در حشر هم داریم امید شفاعت.... من در توانم نیست دنبالت بگردم بلکه تو پیدایم کنی روز قیامت ... رفتی و از دنیا گرفتی دلخوشی را کردی در آغوش حصیری استراحت کنج خرابه روی لبهای تو جان داد جان را گرفت از دخترت، شوق وصالت دلداده ها باید شبیه هم بمیرند پهلو به پهلو، مو به مو ، صورت به صورت ✍ ..................... . علیه‌السلام ای حسینی که به دل عشق تو درمان من است مهر تو نور دل و اول و پایان من است ای حسینی که عوالم همه گریان تواند گوهر اشک برای تو به دامان است جان نثار حرمت می‌کنم ای محور عشق عشق‌تو دین‌من و مذهب و ایمان‌من است دیده‌ام تا صف محشر زچه آرام شود که نصیبم برِ تو دیده گریان من است به شب اول قبرم نکنم وحشت و ترس چون در آن‌لحظه حسین‌است که‌مهمان من است به سئوالم اگر آرند به میزان حساب پاسخ آرم به خداوند حسین جان من است .