#نت‌برداری_از_کتاب_خدا #قرآنها_را_منتشر_کنید @abdollahemadi

🌻 استاندارد بودن _ یه رفیق داشتم که از هفت دولت آزاد بود. شعار «شهر ما خانه ما» رو اصلا واسه اون ساخته بودن انگار؛ همون‌جور که تو خونش بود بیرونم بود، همون مدلی که با خانوادش تعامل داشت با بچه محل‌ها و بقیه شهروندان هم داشت، همون طور که سر میز آشپزخونشون چیز می‌خورد، توی رستوران هم همون‌طور بود. یا مثلاً می‌دیدی با همون لباس توخونش اومده بیرون حالا فوقش یه لباس بیشتر _ چه راحت _ آره ولی بعضی‌ها این طرز رفتارشو هضم نمی‌کردند و می‌گفتند: رفتارهایی که بیرون انجام می‌دیم و جلوه بیرونی داره، «رفتار اجتماعی» آدمه. _ خب باشه _ خب رفتارهای اجتماعی از استانداردهای اجتماع پیروی می‌کنند دیگه نه فقط از استانداردهای شخصی. حتی توی حالت بدن و کلامی که از ما دیده و شنیده میشه... باید استانداردهای جامعه رو رعایت کنیم خلاصه _چه اشکال داره یکی میخواد خودش باشه راحت باشه رسمی نباشه، یا اصن یکی میخواد متفاوت باشه. _ من میگم رفتارهای اجتماعی مثل نمای ساختمونه؛ نمیشه آدم فقط و فقط طبق سلیقه خودش نما بده چون نمودش در معماری شهر هم مهمه. اگر فقط طبق سلیقه خودش بسازه، ممکنه خونه قشنگی داشته باشه اما تضمینی نیست که نمای خیابان یا شهر هم قشنگ باشه. _ درسته ولی مگه استاندارای جامعه رو کیا ساختن؟ خود آدما دیگه. پس خودشونم میتونن عوضش کنن _ اگه کسی دیگه ساخته باشه، کسی دیگه تعیین کرده باشه چی؟ _ کی؟ _ خدا ✍️ عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۶/۱۰ @abdollahemadi

🌻 قربون شکلت همیشه شکل‌ها (صورتها)، با معنا همراهند. ولی همه افرادی که آن شکل را می‌بینند، آن معنا را درک و دریافت نمی‌کنند. تا بوده همین بوده! شکل و صورت آیین اربعین هم همینطور است؛ «شکل» آیین اربعین و عزاداری، «معنا» دارد؛ معنایش خدمت و عشق است، تولا و تبراست، همراهی با مستضعفان است، تقویت مسیر کربلاست. اما خب لزوما همه عزاداران و پیاده‌روندگان، این معنا را دریافت نمی‌کنند؛ همانطور که عده‌ای کربلا می‌روند و واقعا کربلایی می‌شوند، عده‌ای هم کربلا می‌روند و به راه یزیدی خود ادامه می‌دهند. شکل برپایی محفل روضه و عزاداری هم همینطور؛ میخانه‌ای است برای عشق‌بازی بعضی‌ها، کلاس درسی ست برای رشد بعضی‌ها و بساط تفاخر و ریاکاری برای بعضی دیگر. اصلا خود کربلا همان‌طور که جایگاه عُشاق حسینی است، جایگاه فُساق یزیدی هم است؛ در همین زمین، همانطور که هفتاد و دو پاک، خاک شدند، چندین هزار از دشمنان هم دفن شدند. ▪️همه اینها درست، اما نباید موجب شود در مقام قضاوت در مورد اربعین و عزاداری، بی‌طرف و خنثی باشیم و بگوییم خوب و بدی آن بستگی به فرد دارد. بلکه برای ارزیابی اخلاقی یک آیین، باید به شکل و معنای آن توجه کرد نه افرادی که در آن شرکت می‌کنند. معانی و کارکردها ثابتند ولی افراد، متغیر. معانی و کارکردها، ذاتی‌ و درونی‌اند ولی افراد، غیری و بیرونی. هر چند اگر افراد نباشند، آیین، شکلی به خود نمی‌گیرد و بروز عینی نمی‌یابد اما معنا آن چیزیست که فراتر از افراد است و ارتباط تنگاتنگی با کارکردها دارد. بنابراین بهتر است اینطور قضاوت کنیم: آیین اربعین و عزاداری در این شکل و معنا، ارزش مثبت دارد. اکثر افراد ارزش آنرا درک و دریافت می‌کنند و کمتر افراد، نه. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۶/۱۲ @abdollahemad

خلاصه مصاحبه ام با خبرگزاری قرآنی ایکنا رو در لینک زیر مطالعه بفرمایید. https://iqna.ir/fa/news/4166406/ تاریخ انتشار: ۱۴۰۲/۶/۱۳ @abdollahemadi

همچنین برای کسب اطلاع کامل‌تر و بهتر، مشروح مصاحبه رو در فایل‌های زیر بشنوید👇🏻

#نت‌برداری_از_کتاب_خدا #قرآن_را_منتشر_کنید @abdollahemadi

🌻آیا کار با موبایل در رانندگی، غلط است؟ مهمترین عاملی که منجر به تصادفات و سوانح میشود، عدم توجه به جلوست. و بیشترین چیزی که توجه به جلو را می‌گیرد، توجه به گوشی کوفتی است. واقعا ناموسا چرا حواسمان به گوشی می‌رود؟ چرا حین رانندگی هم دست از گوشی برنمی‌داریم؟! چون اولا عادت کرده‌ایم به گوشی و ثانیا بارها این کار را کرده و دیدیم اتفاقی نیفتاده، آسمانی به زمین نیامده! تازه کارمان هم راه افتاده و بهینه‌ترین استفاده را از وقت کرده‌ایم! طرز فکر ما عمل‌گرایی است نه قاعده‌گرایی. خب اگر بخواهم با متر راننده‌های عمل‌گرا حرف بزنم باید بگویم به رویه‌ها و سبک‌های رفتاری خود توجه کنید. اگر سبکتان مثل کج چیدن ستون برج هیجان باشد، بالاخره می‌ریزد. شاید ۹۹ بار گوشی را پشت فرمون برداشتید و اتفاقی نیفتاده اما در صدمین بار بیفتد. البته محال نیست کسی تا آخر عمر رانندگی خود، موبایل به دست باشد و تصادفی نکند، اما عمل شما در حالت ابهام است؛ نمی‌دانید شما هم مانند آن کس خواهید بود یا نه، نمی‌دانید ستون شما در کدام ردیف می‌ریزد؛ آیا قطعه ردیف چهارم ستون را بگذارید می‌ریزد یا ردیف دهم! عمل کردن در حالت ابهام مانند رانندگی در جاده مه‌آلود است حتی اگر یک متر باشد. هر چقدر مه شدیدتر و ابهام بیشتر، عمل هم نادرست‌تر. کار ریسکی هم همینطور است؛ هر چقدر ریسک بیشتر، احتیاط لازم‌تر. درست است که عمل کردن در حالت ابهام، هیچ چیزش مشخص نیست و دو طرف دارد. اما اگر به صورت عقلانی احتمال ضرر و ضربه در آن زیاد باشد یا پیامدش فجیع باشد، حساسیتش بالا می‌رود و طرف خطایش می‌چربد. پس وقتی سبک راننده اینطور است که در حالت رانندگی، یک دستش و چند دانگ از حواسش به موبایل مشغول است، چون احتمال ضرر و ضربه خوردن فجیع می‌رود کار غلطی می‌کند حتی اگر در مواردی از آن، عملا ضرر و ضربه‌ای پیش نیاید. اینکه در موبایل گرفتن راننده، احتمال ضرر و ضربه بر احتمال ایمنی می‌چربد، یک دلیلش به خاطر آن است که رانندگی از سنخ کارهایی است که حواس کامل و دقیق می‌طلبد مثل مطالعه و حسابداری. فرض کنید یک حسابدار وسط کارش هی دست به موبایل شود و چت کند یا فیلم ببیند، همه او را حسابدار احمق و بی‌مسئولیت نمی‌دانند؟ آن وقت احتمال اینکه عدد و رقم‌ها جابجا شود چقدر زیاد است؟ یک خطای فکری در مورد رانندگی این است که حواس بالایی لازم ندارد ماشین خودش می‌رود. به خصوص اگر اتومات باشد. ولی اتفاقات پیش‌بینی ناپذیر در جاده، ماشین اتومات و دستی نمی‌شناسد. حرف آخر اینکه علم، برای استفاده ضروری از موبایل در هنگام رانندگی، راهکاری ساخته، اسمش هندزفری بی‌سیم است. لطفا هزینه کارتان را با خرید یکی از آنها بپردازید نه زبانم لال با جان عزیزتان. ✍️ دکتر عبدالله عمادی (معین) ❁---❁---❁---❁------ 📅 ۱۴۰۲/۶/۲۱ @abdollahemad

🐪شتر بزرگوار از کار خسته میشم و میرم کنار فنجون، دستشو می‌گیرم و با هم میریم لب پنجره.. با چشام سلام میکنم به چند شتری که در زمین روبرو غذا می‌خورند: خدایا چقدر این بزرگوار، آروم و صبوره، چقدر متین زندگی میکنه، متین راه میره، متین چیز میخوره! نگاش کن جیکش در نمیاد توی این ذله گرما! هیچ کاری ام با دور و برش نداره ها؛ یعنی یه گنجیشک فسقلی، هزار رقم سرصدا داره و یه جا بند نیست اما ایشون با این هیکل عضلانی تنومند، ساکت و آرووم.. تازه، علفایی که میخوره چیاست؛ یه چیزایی که گاو و گوسفند سوسول‌بازی درمیارن و حاضر نیستن بخورن؛ با این حال، استقامت داره مثل چی‌چی مثل سنگ خارا مثل پهنه کوه. اصلا شاید واسه همینا خدا گفته: افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت؛ چرا انسانها دقت نمی‌کنند به شتر که چجور آفریده شده؟ شاید واسه همینا آوردنش اینجا جلوی من پژوهشگر که بلکه استقامتم بره بالا... در همین افکار بودم که یهو صبر فنجون تموم شد و گفت: بسه دیگه چیز بافتی بیا بریم... کم‌ظرفیت، صبر و حوصلش کمه دیگه! همه که شتر نمیشن! ✍️ عبدالله عمادی ۲۲ شهریور ۰۲ @abdollahemadi