eitaa logo
محمد فرزانیان محمدی
13.8هزار دنبال‌کننده
3.6هزار عکس
1.1هزار ویدیو
5 فایل
خبرنگار و سرپرست روزنامه کیهان ارسال اخبار ، انتقاد و پیشنهاد: @farzanyan
مشاهده در ایتا
دانلود
! مدتی است که برخی از محترم در دولت و یا شخصیت‌های مطرح در سایر مراکز و نهادها وقتی درباره -به حق و یا به ناحق- مورد قرار می‌گیرند، برای توضیح و یا خدای نخواسته آن، نام مبارک حضرت آقا را به میان می‌کشند و اصرار دارند فلان اقدام خود را به نسبت بدهند و یا برگرفته از نظر حضرت ایشان معرفی کنند! در این خصوص با دو نوع متفاوت رو‌به‌رو هستیم که اگرچه ماهیت جداگانه‌ای دارند ولی هر دو‌نوع مذموم و است. الف- در نوع اول مسئولانی جای دارند که در انجام وظایف و مسئولیتی که برعهده داشته‌اند و احیاناً به‌بار آورده‌اند. این عده با از متانت و بردباری حضرت آقا و برخی ملاحظات ایشان، ادعا می‌کنند که تمام آنچه انجام داده‌اند از  ابتدا تا انتها به و تحت اشراف و نظارت حضرت ایشان بوده است! بدیهی است این نمی‌تواند کارساز باشد چرا که حضرت آقا نه فقط نظرات خود را درباره مسائل کلان و سرنوشت‌ساز کشور به وضوح و با اعلام می‌فرمایند بلکه درخصوص برخی از مسائل جاری که را به خود مشغول داشته است نیز دیدگاه خود را بیان می‌کنند و مردم در مقایسه نظرات آقا با آنچه برخی از مسئولان به حضرت ایشان نسبت می‌دهند به آسانی سره را از ناسره تشخیص می‌دهند، اگرچه، احتمال ایجاد برای برخی از نیز دور از انتظار نیست! ب- در نوع دوم مسئولانی مورد نظرند که در افکار عمومی به عمد و یا به سهو، نسبت به عملکردشان ایجاد شده است. این عده اگر قصد روشنگری داشته و این روشنگری را ضروری بدانند، می‌توانند موضوع را همراه با مستندات آن برای ملت توضیح بدهند و از آنجا که خود را خالی از نقص و خلل می‌دانند، بدیهی است که توضیح و روشنگری آنها بر دل مخاطبان می‌نشیند ولی بعضاً دیده شده، توضیح درباره عملکرد خود را، با استنادهای پی‌در‌پی به حضرت آقا همراه می‌کنند! به‌گونه‌ای که ممکن است مخاطب با این توهم رو‌به‌رو شود که انگار آنان (از «بای» بسم‌الله تا «تای» تمت) زیر نظر مستقیم حضرت آقا صورت پذیرفته است! و بالاخره باید گفت حضرت آقا، رهبر، مراد و مقتدای مسلمانان جهان و صد‌ها میلیون از آزادگان و سایر ادیان و مذاهب و یا مکاتب دیگر هستند. و به قول آن برادر پاسدار، کسانی از سهم آنها برای مسائلی که به آنها ربطی ندارد . http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339
اظهارات از زاویه‌ای دیگر! اظهارات اخیر جناب آقای روحانی درباره واقعیت امام حسن علیه‌السلام دور از انتظار بوده و تعجب‌آور است که جناب ایشان به‌عنوان یک شخصیت روحانی از واقعیت آن ماجرا بی‌اطلاع هستند. _ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا اگرچه به و لاف‌های گزاف شهرت دارد، تا آنجا که روزنامه واشنگتن‌پست در بررسی اظهارات وی و مقایسه آن با واقعیات اعلام کرده بود، وی به‌طور متوسط هفته‌ای ۱۱ دروغ تحویل مردم آمریکا می‌دهد ولی هر بار که ‌ترامپ سخن بر زبان می‌آورد و یا لاف گزافی می‌زند، رقبای سیاسی او در آمریکا علیه اظهاراتش موضع می‌گیرند و بودن اظهاراتش را برملا می‌کنند. اما، مدتی است که ‌ترامپ به بهانه‌های مختلف ادعا می‌کند که ایران منتظر نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکاست! و در صورت انتخاب مجدد او، حداکثر ظرف ۲ ماه برای مذاکره با آمریکا پیشقدم می‌شود! تاکنون این اظهارات گاه و بیگاه ‌ با مخالفت جدی رقبای سیاسی و یا رسانه‌ها رو‌به‌رو است. چرا؟! اکنون سوال این است که ترامپ با وجود آنکه می‌داند ایران هرگز تن به با آمریکا - بخوانید دیکته آمریکا - نمی‌دهد، چرا هر از چند گاه و مخصوصاً این روزها که انتخابات ریاست‌جمهوری را در پیش دارد، نه فقط از ایران با مذاکره، بلکه از اشتیاق ایران به مذاکره سخن می‌گوید؟! و برای این ادعای سراسر خود چه توضیحی دارد که رقبای سیاسی و رسانه‌های منتقد وی در آمریکا اصراری برمخالفت با نظر او ندارند؟! پاسخ این پرسش را باید در نوشته‌ها و سخنان برخی از و مدعیان اصلاحات جستجو کرد که با وجود اطلاع از ماهیت با آمریکا که دیکته‌نویسی است، بر ضرورت آن تاکید می‌ورزند. متاسفانه اظهارات اخیر آقای روحانی درباره صلح امام حسن علیه‌السلام نیز به همین دامن می‌زند. وقتی رئیس‌جمهور محترم کشورمان، ایران اسلامی را در اوج و برخورداری از جان برکف ارتش و سپاه و رزمندگان پاکباخته و شهادت‌طلب آنها، با دوران امام حسن علیه‌السلام که سرکردگان سپاهش خودفروخته و خواص دورانش خیانتکار بودند مقایسه می‌کند، و صلح - به قول حضرت امام - بر حضرتش را الگوی امروز معرفی می‌کند! باید به ترامپ حق داد که آرزوهای بر باد رفته خود را به خبر تبدیل کند و از این نمد کلاهی برای پیش روی خود بسازد! آقای روحانی می‌داند که مذاکره با آمریکا ناممکن است و از سوی دیگر فاجعه و پیامدهای خسارت‌بار آن به وضوح نشان داده است که اولاً؛ آمریکا اهل مذاکره نیست و مذاکره را برای تحمیل خواسته‌های غیرقانونی و سلطه‌جویانه خود می‌خواهد و ثانیاً؛ دولت ایشان از اصول و مبانی مذاکره اطلاعات چندانی ندارد و به همین علت - اگر از علت‌های دیگر صرف‌نظر کنیم - به جای تحریم‌ها، ده‌ها تحریم دیگر نیز به ملت و نظام کردند و هنوز هم نمی‌توانند برای برجام حتی یک دستاورد قابل ملاحظه ارائه کنند. این در حالی است که تمامی پیش‌بینی‌های منتقدان به واقعیت پیوسته و تقریباً - اگر نگوییم تحقیقاً - هیچ‌یک از وعده‌های دولت درباره نتیجه مذاکرات تحقق نیافته است و... بنابراین چرا جناب پیام می‌فرستند؟! اظهارات اخیر آقای روحانی درباره صلح امام حسن علیه‌السلام که نمونه‌های مشابه دیگری نیز داشته است (ایشان پیام عاشورا را هم مذاکره معرفی کرده بودند!)، چه آگاهانه باشد و چه ناآگاهانه که از سر غفلت و بی‌دقتی باشد، پیام کوتاه آمدن از سوی ایران مقتدر و عزتمند به بحران‌زده و در حال فروپاشی تلقی می‌شود! تأسف‌آور است که جناب روحانی از این نکته بدیهی بی‌خبر باشند! اظهارات آقای روحانی علاوه بر آنکه از سوی آمریکا با عنوان ایران برداشت می‌شود، در داخل کشور هم به این تلقی دامن می‌زند که جناب ایشان - خدای نخواسته- برای انحراف افکار عمومی از پاسخگویی دولت در مقابل ناکارآمدی‌های چند ساله که یکی از آن میان است، واقعیت صلح امام حسن علیه‌السلام را متفاوت از آنچه واقعاً بوده است تفسیر کرده‌اند! http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339
یک ماهه به با کدام انگیزه ؟! روز شنبه اول خرداد، مهلت ۳ ماهه ایران به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی -که از ابتدا نیز ضرورتی نداشت !- به پایان رسید و آمریکا را لغو نکرد. اکنون بر اساس توافق قبلی و در اجرای لازم‌الاجرای مجلس شورای اسلامی، دولت موظف است دسترسی آژانس به اطلاعات تاسیسات هسته‌ای کشورمان را متوقف کند اما، خبری با قید احتمال و به نقل از یک مقام آگاه در شورای عالی امنیت ملی منتشر شده است که قرار است مهلت ۳ ماهه برای یک ماه دیگر هم شود ! اگر مقصود از تمدید یک ماهه مهلت آژانس زمینه‌سازی برای رسیدن به لغو تحریم‌هاست که حریف رسماً اعلام کرده قصد لغو آنها را ندارد! پس علت چیست ؟! و این مهلت یک ماهه غیر از که نیاز حیاتی آمریکاست چه نتیجه دیگری دارد ؟! خبری که به ما رسیده حاکی از آن است که مسئولان هسته‌ای کشورمان به گروسی پیشنهاد کرده‌اند در مقابل امتیازی که با دریافت می‌کند، بر مختومه بودن پرونده PMD که از قبل نیز رسماً مختومه اعلام شده است تاکید کند و گروسی حاضر به دست کشیدن از این آشکار نیز نشده است ! در صورتی که خبر تمدید یک‌ماهه مهلت صحت داشته باشد که امیدواریم نداشته باشد ! قوی‌ترین احتمال -اگر نگوئیم تنها احتمال- را می‌توان در پیش‌روی جست‌وجو کرد! توضیح آنکه دولت طی ۸ سال گذشته بیشترین امکانات و ظرفیت‌های کشور را هزینه کرده بود و نتیجه آن نه فقط به قول آقای سیف بلکه فاجعه‌ای خسارت‌بار بوده و هست. اکنون که دولت به پایان دوره ۸ ساله خود رسیده است اصرار دارد که با وعده لغو حداقل چند تحریم‌، خود را پُر نشان داده و از این رهگذر‌، در انتخابات پیش‌روی، امتیازی در سبد نامزد جریان همسو با خود بریزد! ما هم انتظار داریم و امیدواریم که این برداشت صحیح نباشد ولی مروری گذرا بر اظهارات این روزهای جناب ، این احتمال را قوت می‌بخشد. چرا که آمریکا در جریان مذاکرات وین بارها اعلام کرده است حاضر به لغو تحریم‌های اصلی و اساسی نیست ولی جناب روحانی در همین حال از به کمر تحریم‌ها و شکست آن خبر می‌دهد ! از سوی دیگر، انتخابات ریاست جمهوری کشورمان طی یک ماه آینده (مهلت یک ماهه) صورت می‌پذیرد. بنابراین با تمدید مهلت یک ماهه، وعده لغو می‌تواند تا زمان انجام ادامه داشته باشد! و لغو تحریم‌ها به عنوان یک امتیاز در سبد انتخاباتی جریان همسو با دولت (اصلاحات و کاگزاران و تدبیری‌ها‌) ! ریخته شود ! و... گفتنی است تمدید مهلت یک ماهه در حالی است که آقای رئیس‌جمهور بعد از خروج آمریکا از برجام در یک پیام تلویزیونی فقط یک مهلت چند هفته‌ای اعلام کرده و فرموده بودند: «من به وزارت خارجه دستور دادم که ظرف چند هفته آینده، با مذاکرات با کشورهای اروپایی و دو کشور بزرگ روسیه و چین، رایزنی‌ها‌، هماهنگی‌ها و مذاکرات لازم را انجام دهد؛ اگر در پایان این مهلت و زمان کوتاه، ما به این نتیجه رسیدیم که با همکاری پنج کشور می‌توانیم همه آنچه در برجام خواست ملت ایران بوده به دست آوریم، علی‌رغم میل آمریکا و رژیم صهیونیستی و تلاش‌های آنها و حرف‌های بی‌نزاکت امشب ترامپ، برجام پایدار خواهد ماند و ما می‌توانیم به نفع صلح و امنیت منطقه و جهان قدم‌های خود را برداریم» ! http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339
رفع تحریم‌ها با دادن ! سخنان دیروز (یکشنبه) روحانی مبنی بر اینکه «مصوبه دست و پای ما را بست » ، نادیده گرفتن تمام این دستاوردها در جریان مذاکرات تا همین امروز است. شاید بد نباشد که روحانی از خود در وین سؤال کند که مهم‌ترین کارت آنان برای تهدید طرف‌های اروپایی و آمریکایی برای اعطای امتیازات بیشتر چه بود و اینکه اساساً حد برداشته شدن تحریم‌های آمریکا در صورت اجرایی شدن طرح اولیه آنان چه بود. آیا جز این بود که قرار بود حتی فروش نیز به عنوان امتیازی به ایران فروخته شود یا آزادسازی منابع ایران برای خرید غذا و دارو به صورت قطره‌ای در اختیار بانک مرکزی ایران قرار بگیرد؟ آیا غیر از این بود که تمام این امتیازات باید در قبال توقف برنامه هسته‌ای ایران و شروط هسته‌ای دیگر اتفاق می‌افتاد؟ حتی هم‌اکنون و با توجه به تمام عقب‌نشینی‌های آمریکایی از مواضع قبلی خود حاضر به لغو ۵۰۰ تحریم وضع شده علیه ایران نیست یا هیچ تضمینی در مقابل تبدیل ذخایر ارزهای غیر دلاری ایران به یورو نمی‌دهد که مواهب ایران از برجام را تنها در حد بخور و نمیر کاهش می‌داد. طبیعی است که با چنین چینشی در عرصه مذاکرات به هیچ وجه نمی‌توان انتظار یک بازگشت متوازن و موزون را به برجام داشت، اما هر بار آقای روحانی از در پیش بودن برداشته شدن تمام تحریم‌ها سخن می‌گفت. حتی رد شدن پیش‌نویس فعلی از توافق اولیه وین در مراکز بالادستی نظام نیز به دلیل همین برداشته نشدن تحریم‌ها و نبود تضمینی برای خروج دوباره آمریکا از برجام انجام شد. شاید زمانی بتوان از خاطرات مذاکره‌کنندگان تأثیر این سخنان را بر جریان مذاکرات دانست. http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339
آقای نوبخت از شما بعید بود!   آقای دکتر نوبخت رئیس ‌سابق سازمان برنامه و بودجه با انتشار یک توئیت گلایه کرده است وقتی در حال مذاکره با کشورهایی هستیم که علیه ما جنگ اقتصادی به راه ‌انداخته‌اند، چرا برخی از مسئولین، اقتصاد کشور را در حال ورشکستگی اعلام می‌کنند؟! درباره این اظهار نظر آقای دکتر نوبخت، طرح چند پرسش و اشاره به یک توضیح، ضروری به نظر می‌رسد. ۱- آقای نوبخت به خاطر دارند که آقای در ۶ آذر‌ماه سال ۱۳۹۲ و در اوج مذاکرات هسته‌ای در یک برنامه تلویزیونی اعلام کردند که؛«خزانه خالی است»! سؤال این است که چرا جناب نوبخت در آن هنگام به اظهارات رئیس جمهور وقت کمترین نکردند؟! ۲- در حالی که آمریکا و متحدانش تهدید می‌کردند که علیه ایران از گزینه نظامی استفاده خواهند کرد، جناب آقای ادعا کرد که آمریکا می‌تواند با یک بمب، تمامی تاسیسات نظامی ایران را نابود کند! چرا آقای دکتر نوبخت در مقابل اظهارات آقای ظریف (آنهم در جایگاه وزیر خارجه کشورمان) که آشکارا در جهت ، بزرگنمایی حریف و آب ریختن به آسیاب دشمن بود سکوت کرده و لام تا کام زبان به انتقاد و اعتراض نگشودند؟! ۳- در مرداد ماه ۱۴۰۰ آقای روحانی طی نامه‌ای در پاسخ به درخواست آقای دکتر نوبخت گفت؛ «خزانه خالی است»! چرا جناب در اظهار‌نظر اخیر خود این ماجرا را به فراموشی سپرده‌اند؟! و حال آنکه خود ایشان مخاطب نامه آقای روحانی بوده‌اند! ۴- روز پنج‌شنبه ۱۳ شهریور ماه ۱۳۹۹ آقای دکتر نوبخت در نشست اعضای شورای توسعه و برنامه‌ریزی همدان می‌فرمایند یک قطره هم نمی‌توانیم بفروشیم! و... ده‌ها نمونه دیگر از این دست که خیرخواهی آقای نوبخت در اظهارات اخیرشان را زیر سؤال می‌برد! و جایگاه آن را در حد و ‌اندازه یک برخورد صرفاً تنزل می‌دهد! ۵- گفتنی است در آذرماه سال ۱۳۹۲ که جناب روحانی به خالی بودن خزانه اشاره کرد، نه فقط خزانه خالی نبود، بلکه ده‌ها میلیارد دلار نیز ارزی داشتیم (همان مبالغ کلان ارز که بعد‌ها با بی‌تدبیری دولت تدبیر بر باد رفت و به حلقوم مفسدان اقتصادی و حرامخواران حرفه‌ای ریخته شد). این واقعیت تلخ نمی‌توانست از نگاه آقای دکتر نوبخت پنهان مانده باشد چرا که ایشان رئیس‌جمهور و رئیس ‌سازمان برنامه و بودجه کشور بوده‌اند. ۶- و اما، اظهارات آقای روحانی و سایر مسئولان دولت قبل درباره خالی بودن خزانه، با اظهار نظر این روزهای دولت سیزدهم چند تفاوت جدی دارد. بخوانید! اول؛ آنکه علی‌رغم ادعای آقای روحانی مبنی بر خالی بودن خزانه (در سال ۱۳۹۲) خزانه خالی نبود و حال آنکه دولت سیزدهم نه فقط خزانه خالی بلکه خزانه مقروض را تحویل گرفته است تا آنجا که فقط بابت یک قلم از این بدهی‌های به برده باید تا سال ۱۴۰۵ هر ماه به طور متوسط مبلغ کلان ۱۰ هزار میلیارد تومان پرداخت کند. بعید است که جناب نوبخت با توجه به جایگاهی که در دولت قبل داشته‌اند از این ماجرا بی‌خبر باشند! دوم؛ مسئولان دولت قبل (ظاهراً و ان‌شاءالله که چنین نبوده باشد) با ادعای خالی بودن خزانه در پی القای این بوده‌اند که «هر توافقی بهتر از عدم توافق است» و نتیجه آن فاجعه برجام بود. اما دولت سیزدهم با اعلام خزانه خالی و مقروض، از بلایی خبر می‌دهد که دولت قبل با اعتماد به آمریکا بر سر ملت آوار کرده است و کوتاه سخن آنکه دولتمردان دولت سیزدهم با اظهارات اخیر خود درباره خزانه خالی و مقروض، درس عبرتی از کوتاه آمدن در برابر حریف و بی‌جا و غیر‌قابل توجیه به آمریکا را پیش چشم ملت می‌گذارد تا کمترین تردیدی باقی نماند که ادامه راه دولت قبل، افزودن فاجعه‌ای دیگر به فاجعه است. آیا ضرورت این درس‌آموزی و هشدار درباره خطری که ادامه راه دولت یازدهم و دوازدهم در پی دارد، قابل انکار است؟! آقای نوبخت از شما بعید بود که به این نکته بدیهی توجه نداشته باشید!! http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339