یک دقیقه بعد از بیدار شدن باز به رسم همیشه از خواب میپرم هنوز خستگی ام ازتنم بیرون نرفته اما بیدار شدن یه موضوع از پیش تعیین شده است نفس های عذاب اوری میکشم و سر گیجه بدی دارم قبل از بیدار شدن چندین بار خواب یه تیکه از سناریوی رمئو و ژولیت دیدم عجیبه چندین بار خواب اون تیکه رو دیدم خواب اونجایی که رومئو به پسرعموش بنولیو میگه ساعات اندوه بار چه دیر می گذرند بنولیو میپرسه که چه اندوهی ساعات را برایت طولانی می کند رومئو میگه نداشتن ان چیزی که داشتنش باعث کوتاه شدن ان ساعات می شود چندین و چند بار این تیکه رو خواب دیدم توی یه ساعت ؟ اره همین یه ساعت کوتاهی که خیلی وقته توش خواب اروم نداشتم سرم گیج میره اما انگار کلا گیج ام انگار دنیا گیجه این سر من نیست که گیجه متوجه اید چی میگم ؟ اگه می تونستم به فردا نرم و تو این ساعات گیر کنم حتما اینکارو میکردم چون حال و روزم شبیه یه جون 17 ساله نیست که می خواد زندگی کنه حال روزم فقط برای همین تاریکی و سکوت و تنهایی مناسبه احساس میکنم نمی تونم نفس بکشم وجرینیا وولف نویسنده ی موج ها وقتی که خودکشی کرد برای همسرش نوشته بود عزیزم بازهم دارم دیونه میشم اما این بار خوب نخواهم شد مردم میگن خاطرات کودکی کار دستش داد من میگم شاید دیونه گی کار دستش داد ............. نه تو می تونی تو تو.. تو قول دادی باشه ما باید خوب باشیم ما باید زندگی کنیم ما باید خودمون بمونیم لطفا #آنہ‌باموهاۍمشکے

هر وقت دیدی داری به چیزی اهمیت میدی که ارزش انرژیت رو نداره به خودت بگو: آرامشم مهم‌ تره...🌱

چقدر خوب است که همیشه در زندگیتان کسی را داشته باشید که حتی در نبودنش هم باعث لبخندتان شود‌‌‌‌...

انه 285 روز تا فارغ تحصیلی روز اول مدرسه : کم کم دارم اماده میشم اسمونو نگاه میکنم هوا خیلی خوبه اروم اروم مسواک میزنم و اجازه میدم تو افکارم غرق بشم با خودم تکرار میکنم دیروز همه چی تموم شد و امروز همه چیز شروع میشه دیگه نباید بترسم باید بجنگم و باهمه وجود تلاش کنم دست و صورتمو می شورم صبحانه میخرم لباس ها رو اروم اروم اتو میکنم موهامو شونه میکنم به خودم تو اینه نگاه میکنم مثل همیشه خودمو میبینم و لبخند میزنم شاید بخندید و بگید مگه ممکنه کس دیگه ای رو ببینی؟ باید بگم اره ادم ها داخل این زمان پر از نقاب شدن حتی به خودشونم دروغ میگن و شاید وقتی خودشونو جلو اینه میبینند یه ادم کاملا غریبه می بینند شاید خودشونم هنوز خود واقعی شونو نمی شناسن اما من تا جایی که تونستم تلاش کردم خودم باقی بمونم و اطرافیانم و دوستانم رو بر اساس اینکه چقدر خودشون هستند انتخاب کردم . بابام پیشنهاد میده برسونم اما ترجیح میدم پیاده روی کنم تا یکم هوا بخورم و فکر کنم به این فکر کنم که الان دقیقا وقت جدی شدنه حدود پنج دقیقه قدم میزنم کوچه ها خلوتن و نور خورشید کم کم داره شهر روشن میکنه میرسم درخونه ی بهار* درمیزنم و یکم هیجان دارم و باز در میزنم اینبار زنگ میزنم و اون میاد بیرون سلام میکنم و راه می افتیم قدم میزنیم و راجب اتفاقات این مدت حرف میزنیم مثل همیشه من بیشتر حرف میزنم شاید بعضی وقت ها خیلی حرف میزنم اما انگار .... انگار که قدم زدن و حرف زدنمون موقع رفت و برگشت طبیعی ترین اتفاق مدرسه است کم کم منم ساکت میشم باز یه حسی از درونم بهم حمله ور میشه یه حسی که می خواد منو بترسونه هواسمو پرت کنه برای دور شدن از اون حس تو خیابون میچرخم و میخونم : زندگی کلا همین یه باره یه حس مثبت چاره کاره غصه نداره خوشبختی حس کن تکرار کن که همینطوره .... کم کم میرسیم داخل حیاط خیلی شلوغه خیلی وقت بود مدرسه اینطور شلوغ ندیده بودم اضطراب دهمی ها رو حس میکنم و به دنبال چهره ی اشنا داخل اون چهر ها هستم بچه های مثل و مثال یکی یکی میان و اجازه میدم مثل هزار تا دختر دیگه از دیدن همدیگه ذوق کنیم جیغ بکشیم همو بغل کنیم و اجازه بدیم حرف ها مارو با خودشون ببرن کم کم زنگ میزنن باید صف بگیریم .. الان باید به ایستیم داخل صف دوازدهمی ها ردیف اخر همیشه با خودم فکر میکردم چه ابهتی داره اونجا ایستادن دوازدهمی بودن سال اخری بودن ... اما هیچ چیز خاص یا جدیدی حس نکردم با این حال حس گنگ درونم و سرکوب میکردم هنوز کسی که منتظرش بودم نیومده بود و چشام با انتظار به در نگاه میکرد بچه ها شلوغ میکردن و من با پاره کردن گلوم سعی میکردم به معلم پرورشی مهربونمون کمک کنم می دونم مهربون خیلی کلمه ساده و پیش پا افتاده ای اع برا وصفشون به نظر میرسه اما اما باید با کلمه مهربون بیشتر مهربون باشیم باید مهربون رو مهربون تر بخونیم و سعی کنیم لطافت جمله ای که : اون خانوم واقعا مهربونه و همینطور ارومه رو حس کنیم با این حال همونطور که ساکت کردن کامل بچه ها غیر ممکن به نظر میاد معلم پرورشی شروع میکنه به حرف زدن تبریک گفتن سال جدید اینکه وقت تلاشه باید تکاپو کنیم باید ایام کرونا رو از زندگی مون پاک کنیم و زندگی رو جدی بگیریم اخرین چیزهایی که شنیدم همینا بودن صدای پچ پچ ها شنیده میشع من اونجا ایستادم دارم با دخترا میخندم و میگم دارم به معلم پرورشی خیره میشم لب هاش تکون میخوره اما انگار صداش و نمی شنوم بازم اون حس گنگ اذیتم میکنه شاید نباید راجبش حرف بزنم و فکر کنم...شاید فقط باید بهش توجه نکنم بر میگردم درو نگاه میکنم بارها و بارها اینکارو میکنم هنوز منتظرم .. بعد معلم پرورشی مدیر میاد صبح بخیر میگه و سال جدید تبریک میگه صدای پچ پچ ها بلند میشه و اینجاست که من فهمیدم ساکت شدن بچه ها غیر ممکن نیست با یه جمله همه رو ساکت میکنه انگار که هیچ کس نفس نمیکشه بین حرفهاش همچنان یه پچ پچ های خیلی کوتاهی از طرف ادمهایی که بنظرم خیلی شجاعن شنیده میشه اما اونقدر اروم اع که شنیدنش خیلی سخته و کسی توجه نمیکنه بهشون مدیر داره قوانین مدرسه رو و شرایط رو توضیح میده حرفهایی که بارها و بارها شنیدم و می تونم پیش بینی کنم حرف بعدی شون چیه از بالا تا پایین قامت مدیرمون بررسی میکنم درسته یکم خشنه اما تقریبا همه ی دانش اموز ها ته دلشون مطمعنن که این حرفا این رفتارها بخاطر خودشونه و خوب میدونند مدیرها و معلمها بهترین کمک کننده ها و دوست هاشون هستند حداقل می تونن از خیر خواهی اونا مطمعن باشن اما کادر مدرسه رو مقابل خودشون تصور کردن یه اشتباهه که تقریبا همه دانش اموزها با علم به اینکه اشتباهه انجام میدن اما باید بگم اینا همش تظاهره شبیه یه نمایشنامه طولانی ما دانش اموزها در حقیقت عاشق کادر مدرسه ایم (در اکثر مواقع) اما انگار شبیه یه قانون میمونه مثل اینکه همیشه باید گربه موشو بگیره اما به وقتش خوب می تونیم ثابت کنیم چقدر بهشون اع

اعتماد داریم خوب می تونیم تشکر کنیم و خوب میدونیم هر چی که هستیم بخاطر شماست .... به خیل جمعیت دانش اموزها نگاه میکنم از خودم میپرسم یعنی اوناهم دارن به همین موضوع فکر میکنن همچنان چشام به در نگاه میکنه و منتظرم ... بعد از مدیر معاون شروع به حرف زدن میکنه سعی میکنم از همه ی اون حرفها انگیزه بگیرم و اون حس نابود کنم اما انچنان موفق نبودم همچنان میگفتم و میخندیدم و سعی میکردم اجازه ندم اون حس به بیرون سرایت کنه رفتیم سر کلاس خودمون و من همچنان منتظر بودم تا اینکه نهال* گفت اع ارام* اومد از سرجام بلند میشم و میرم سمتش اونو در اغوش میگیرم و میگم چرا انقدر دیر کردی دقیقا نمی دونم چند دقیقع اونجا ایستاده بودیم اما حس کردم می خوام با اون یکی بشم بوی عطرش ارومم میکرد و اگه می تونستم زمان نگه میداشتم رفتیم داخل کلاس و سلام علیک کردن .هنوز کتاب نیاوردن و ما هنوز کتاب نداشتیم زنگ اول معلم جدیدی داشتیم معلم درس سلامت و بهداشت بعد توضیح دادن راجب کتاب و اهمیتش و اشنا شدن با ما از کلاس خارج میشه تا یه کتاب پیدا کنه که درس شروع کنه ما شروع به حرف زدن میکنیم معمولا تو این شرایط همه باهم حرف میزنیم و پچ پچ نمیکنم وقتی برگشت درس شروع کرد درس بنظر کسل کننده میومد و هوا باعث میشد ادم بخواد بخوابه یکی از قانون های بچه های مثل و مثال البته از قانون هایی که هیچ وقت به طور رسمی به زبون نیاوردیم اینکه موقع تدریس معلم حرف نمیزنیم هیچ کدوم !مگه اینکه راجب درس و مستقیم با معلم یا باصدای بلند با بچه ها باشه اخلاق خوب و مدل درس دادن معلم از کسالت کلاس کاست و یکی در میون میخندیدیم به شوخی های بچه ها جالب اینجاست شوخی های ما همیشه مربوط به درس و کمک دهنده به محور درسه معمولا دانش اموزهایی نیستیم که نظرمونو راجب هیچ چیزی مخفی کنیم پس همیشه توی کلاس ما بحث گروهی و البته منظم راجب درس دیده میشع و این باعث میشه ما متفاوت یا بچه های مثل و مثال باشیم تلاش واقعی برای یادگرفتن و ایمان به تونستنمونه .!) وقتی کلاس تموم شد و زنگ خورد تقریبا همه از معلم جدید راضی و خوشحال بودن و این موضوع ربطی به این نداره که عمه یکی از بچه های کلاسه ... زنگ تفریح دور هم جمع شدیم و حرف زدیم زنگ بعد معلم شیمی معلم همیشه گی و دوست داشتنی مون اومد اما چون کتاب نداشتیم اجازه داد پچ پچ کنیم کنار هم نشستیم و شروع کردیم به حرف زدن اما ساعت هایی که بیهوده میرفتن داشتن عذاب اور میشدن و انگار اون زنگ قرار نبود تموم بشه زنگ بعد تیره داشتیم و توی ازمایشگاه جمع شدیم و برای ماه اینده و نحوه ی درس خوندنمون برنامه ریزی کردیم همه پر امید برگشتیم خونه می تونیم گرمای مسیر برگشت در نظر نگیریم اما اماده ی با همه ی وجود تلاش کردن و شب به دوستام گزارش دادنم تلاش کردنم و امید داشتنم به نابود کردن اون حس گنگ کمک می کنه الان امیدوارم و اماده ی اجرای برنامه امروز و جنگیدن برای ایندمون امروز خیلی تکرار کردم این حدیث امام علی رو امروز همان فردایی است که دیروز به انتظارش نشسته بودی من باور دارم اگه واقعا تلاش کنیم اون بالایی بهترین ها رو بهمون میده #آنہ‌باموهاۍمشکے

آغوش یعنی با یه عطر بیای و با دو عطر برگردی... آره خلاصه : )

خدارو چه دیدی شاید شد :))

چرخ گردون چه بخندد چه نخندد تو بخند مشکلی گر سر راه تو ببندد تو بخند غصه ها فانی وباقی همه زنجیر به هم گر دلت از ستم غصه برنجد تو بخند

ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ، ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ؛ ﺩﺭ ﺩﯾﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ؟ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﻮﺳﺖ؟ ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻝ ﺑﺴﺖ؟ ﺣﺲ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﮔﻮﯾﺪ: ﺑﺸﮑﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ، ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻧﺖ ﺩﺍﺭﯼ! ﭼﻪ ﺳﻮﺍﻟﯽ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﺗﻮ " ﺧﺪﺍ " ﺭﺍ ﺩﺍﺭﯼ... ﻭ " ﺧﺪﺍ " ﺍﻭﻝ ﻭ ﺁخر ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ... #سهراب‌سپهری

ما چون ز کسی دست کشیدیم کشیدیم امید ز هر کس که بریدیم بریدیم دل نیست کبوتر که چو برخواست نشیند از گوشه ی بامی که پریدیم پریدیم صد باغ و صلای گل و گشن گر میوه ی یک باغ نچیدیم نچیدیم ..