📌 حقوق شهروندی را باید داد.
🌞روزی امیرالمؤمنین علی(ع) در #کوفه به پیرمردی سالمند و نابینا برخورد کرد که دست دراز کرده بود تا مردم به او #کمک کنند.
آن حضرت وجود چنین منظری را ناپسند شمرد و با تعجب پرسید این چیست؟!
مردم گفتند:
این #مسیحی است. یعنی با اینکه پیر و نابینا شده و توان کارگری و تأمین مخارجش را ندارد؛ اما چون #مسلمان نیست، لذا کسی متکفلش نشده و مجبور است تکدّی کند.
علی(ع) #نهیبی به اطرافیان زده و فرمودند:
تا #نیرو داشت و می‌توانست کار کند، جوانی و توانش را به کار گرفتید و حال که #سالمند و از کار افتاده شده، رهایش کرده‌اید و آبرومندانه مخارجش را تأمین نمی‌کنید!!
سپس فرمود:
از #بیت_المال برایش "ماهیانه"💰💰 مقرر کنید.
📚 طوسی، تهذيب الأحکام، ج٦، ص٢٩٣، ح١٨.
📌حاکم واقعی
امیرمؤمنان #علی(ع)، برای نشان دادن سیره خود در مقابله با سیره خلفا به ویژه #عثمان که #بیت_المال را به ملک شخصی تبدیل کرده بود، هیچ زمینی به کسی اقطاع نکرد و خطاب به #انصار و #مهاجر فرمود:
«به خدا قسم، تا زمانیکه فقط یک درخت خرما در #مدینه داشته باشم، درهمی از بیت المال برنمی دارم.»
ایشان ضمن پاسخ به مردم #بصره درباره رعایت بیت المال، خطاب به مردم #کوفه نیز فرمود:
«ای مردم ، اگر من جز با زیرانداز، مرکب و خدمتکار از میان شما رفتم، #خیانتکار به حساب می آیم.»
📚کلینی، الکافی، ج8، ص130، ح100.
📚شیخ مفید، الاختصاص، ص151.
📚شیخ مفید، الجمل و النصرة لسيد العترة في حرب البصرة، ص422.
📚ثقفى، الغارات، ج1، ص68.
پ.ن:
امام علی در خطبهء شقشقیه نهج البلاغه:
تا آنکه سومی به خلافت رسید ،دو پهلویش از پرخوری باد کرده همواره بین دستشویی و آشپزخانه سرگردان بود ....آنقدر اسراف کرد که ریسمان بسته او باز شد و اعمال او مردم را برانگیخت و شکم بارگی اش نابودش ساخت.
«الی ان قام ثالث القوم نافجا حضنیه بین نثلیه و معتلفه و قام معه بنوابیه یخضمون مال الله خضم الابل نبتة الربیع الی ان انتکث علیه فتله و اجهز عمله و کبت به بطنته»
📌عدالت علوی
ام عثمان از همسران امیرمؤمنان #علی(ع) نقل کرده است:
«در حالیکه بر آن حضرت وارد شدم که #گردنبندی از مخمل(قَرَنفُل) متعلق به #بیت_المال در مقابل امام بود. گفتم:
این #گردنبند را به دخترم ببخش.
آن حضرت گفت:
این گردنبند مال مسلمانان است. صبر کن تا زمان تقسیم بیت المال فرا برسد. من از سهم خودم، گردنبندی به او می دهیم.»
📚ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ج2، ص109