بهبود یا بهبودی؟
کدام درست است؟
بهبود مصدر مرکب به معنای خوببودن و تندرستی است و به «ی» نیاز ندارد. کاربرد درست «بهبود» است.
#درست_نویسی
#ویرایش
#ساده_نویسی
🌱
@ghalamdar
۱۸ خرداد ۱۴۰۲
روزی روزگاری، ادبیات زینت علم بود و در خدمت آن؛ اما اندکاندک عیب کار روشن شد و اکنون «ادبیاتزدایی» از آثار علمی، اهمیت فراوان یافته است. این هوشیاری را باید غنیمت شمرد؛ اما عدهای به این بهانه که در متن علمی نباید ادبورزی کرد، از آن سوی بام افتادهاند و هیچ ترتیبی و آدابی را تن نمیدهند. این گروه، آراستگی کلام را هم از مقولهی ادبیات پنداشتهاند و به این بهانه «نازیبانویسی» را حُسن میشمارند؛ اما باید بدانیم که «زبان آراسته» نیز از جنس زبان است؛ نه از سنخ ادبیات.
#زبان_ادبی
#زبان_علمی
متن کامل در کانال تخصصی قلم
https://eitaa.com/ghalamdar
🌱
@ghalamdar
۱۹ خرداد ۱۴۰۲
زبان ادبی
#رضا_بابایی
چند سالی است که مخالفت با «زبان ادبی در مقالات علمی»، مد شده است و هرکس به هر مناسبتی دربارهی آن اظهارنظر میکند. کسانی که بر زبان علمی غیرت میورزند، خواستار مرزبندی آن با زبان ادبیاند. در نظر این گروه، «نگارش علمی» یعنی پرهیز از بازیکردن با احساسات خواننده و کوشیدن در پاکیزگی زبان از آرایهها و آویزههای ادبی. حق هم همین است. آب چشمه در کوزهی گلین گواراتر است تا در جام زرین و گرسنه را نان و پنیر باید نه نقل و نبات. تا اینجا سخنی نیست. سخن این است که زبان ادبی چیست که باید از آن در نوشتههای علمی پرهیخت؟ روزی روزگاری، ادبیات زینت علم بود و در خدمت آن؛ اما اندکاندک عیب کار روشن شد و اکنون «
ادبیاتزدایی
»از آثار علمی، اهمیت فراوان یافته است. این هوشیاری را باید غنیمت شمرد؛ اما عدهای به این بهانه که در متن علمی نباید ادبورزی کرد، از آن سوی بام افتادهاند و هیچ ترتیبی و آدابی را تن نمیدهند. این گروه، آراستگی کلام را هم از مقولهی ادبیات پنداشتهاند و به این بهانه
«نازیبانویسی»را حُسن میشمارند؛ اما باید بدانیم که
«زبان آراسته»نیز از جنس زبان است؛ نه از سنخ ادبیات. تشبیه و استعاره و تصویرپردازی و حتی جناس و سجع، زبان را ادبی نمیکند. ویژگیهای مهم و مقوّم زبان ادبی، «مبالغه»، «کلیگویی»، «آشناییزدایی» و «آرایهپردازی بهجای تحلیل و استدلال» است. هر زبانی که در آن
«مبالغه»باشد یا
«آرایه»را جایگزین دلیل کند، ادبی است؛ البته غیبت دلیل، همیشه بهمعنای غلطبودن مدعا نیست. بسا نوشتههایی که در آنها هیچ خبری از ادبیت و زیبایی نیست؛ اما بهدلیل مبالغات یا استدلالگریزی یا خالیبودن از تحلیل علمی، شعر منثورند. نیز ممکن است کسی نوشتهی خود را از تصویر و آرایه بیاکند؛ اما پا از گلیم استدلال یا تحلیل درازتر نکند. این زبان، ادبی نیست؛ اگرچه سرشار از زیبایی و آرایهپردازی باشد. جملهی «من تو را دوست میدارم»، آراستهتر از جملهی «من تو را دوست دارم» است؛ اما جملهی ادبی نیست؛ چون در آن اولاً مبالغهای نیست و ثانیاً سخنی نیست که اقتضای دلیل یا تحلیل داشته باشد؛ اما اگر کسی از سر مبالغه یا بهگزاف، به دیگری گفت: «من تو را میپرستم»، جملهی ادبی گفته است؛ اگرچه در آن هیچ سجع و جناس و آرایهای نیست. #با_نویسندگان 🌱 @ghalamdar
۱۹ خرداد ۱۴۰۲
#با_شاعران
هاتف اصفهانی (سید احمد حسینی، قرن ۱۲ ه.ق)، دیوان اشعار.
جان به جانان کی رسد جانان کجا و جان کجا؟
ذره است این، آفتاب است، آن کجا و این کجا؟
دست ما گیرد مگر در راه عشقت جذبهای
ورنه پای ما کجا وین راه بیپایان کجا؟
ترک جان گفتم نهادم پا به صحرای طلب
تا در آن وادی مرا از تن برآید جان کجا؟
جسم غمفرسود من چون آورد تاب فراق؟
این تن لاغر کجا بار غم هجران کجا؟
در لب یار است آب زندگی در حیرتم
خضر میرفت از پی سرچشمهی حیوان کجا؟
چون جرس با ناله عمری شد که ره طی میکند
تا رسد هاتف به گرد محمل جانان کجا؟
🌱
@ghalamdar
۱۹ خرداد ۱۴۰۲
#اغلاط_مشهور
بهخاطر
کاربرد «بهخاطر» در معنای «بهعلت، بهدلیل، بهسبب و برای» نادرست است. خاطر یعنی ذهن و خیال؛ بنابراین ترکیب بهخاطر معنای درستی نمیدهد.
جملهی غلط: «او بهخاطر احیای ارزشهای الهی قیام کرد». او بهذهن احیای... .
جملهی درست: «او برای احیای ارزشهای الهی قیام کرد».
#درست_نویسی
#ویرایش
🌱
@ghalamdar
۱۹ خرداد ۱۴۰۲
گاهاً یا گاهی؟
کدام درست است؟
«گاه» واژهای است فارسی و چون تنوین مخصوص کلمههای عربی است استفاده از آن در واژگان غیرعربی غلط است.
خواهشاً هم درست نیست؛ چون روی کلمهی فارسی تنوین گذاشتهایم؛ همینطور است واژههای دوم، جان و ناچار.
به کار بردن تنوین روی کلمههایی که ریشهی عربی دارند اشکال فنی ندارد؛ ولی بهتر است از واژگان برابر آنها در فارسی استفاده کنیم. نمونه اینکه به جای اصلاً بگوییم «هرگز» یا از پیشوندهای قیدساز کمک بگیریم؛ مانند اینکه ظاهراً را «بهظاهر» و اصلاً را «در اصل» بنویسیم.
#درست_نویسی
#ویرایش
#ساده_نویسی
🌱
@ghalamdar
۱۹ خرداد ۱۴۰۲
برگزاری حلقهی نویسندگان حوزوی و دانشگاهی
با حضور استاد رضا مصطفوی
#نویسندگان
#رضا_مصطفوی
۲۱ خرداد ۱۴۰۲
✍
#سعید_احمدی
چقدر غمبار است نگفتن حرفهایی که دلخوره دارند برای خودت و دلخوری برای دیگران.
🌱
@ghalamdar
۲۱ خرداد ۱۴۰۲
#با_شاعران
بابا طاهر عریان (قرن ۴ و ۵ ه.ق)
خوشا آنان که الله یارشان بی
به حمد و قل هو الله کارشان بی
خوشا آنان که دائم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی
🌱
@ghalamdar
۲۲ خرداد ۱۴۰۲
شعار و خواستهای جز #دموکراسی ندارند؛ ولی علیه مخالفان علاقه و عقیدهی خود، جنگ و کشتار راه میاندازند. عجیب نیست؟
#شهید_محمد_قنبری
#ایذه
🌱
@ghalamdar
۲۴ خرداد ۱۴۰۲
#باشاعران
شمسالدین محمد حافظ شیرازی (قرن ۸ ه.ق)
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشهی چشمی به ما کنند؟
دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانهی غیبم دوا کنند
معشوق چون نقاب ز رخ در نمیکشد
هر کس حکایتی به تصور چرا کنند؟
چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست
آن بِه که کارِ خود به عنایت رها کنند
بیمعرفت مباش که در من یزیدِ عشق
اهلِ نظر معامله با آشنا کنند
حالی درونِ پرده بسی فتنه میرود
تا آن زمان که پرده برافتد چهها کنند
گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار
صاحبدلان حکایت دل خوش ادا کنند
مِی خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند
پیراهنی که آید از او بویِ یوسفم
ترسم برادران غیورش قبا کنند
بگذر به کوی میکده تا زمرهی حضور
اوقات خود ز بهر تو صرفِ دعا کنند
پنهان ز حاسدان به خودم خوان که مُنعمان
خیر نهان برای رضای خدا کنند
حافظ دوام وصل میسر نمیشود
شاهان کم التفات به حال گدا کنند
🌱
@ghalamdar
۲۴ خرداد ۱۴۰۲
#همزه
✍
#سعیداحمدی
نشانهی «ء» از حروف الفبای عربی است و استفاده از آن در واژگان فارسی درست نیست؛ بنابراین نوشتن «آیین، پاییز، رویید، بویید، بابایی و پایین» بهصورت «آئین، پائیز، روئید، بوئید، بابائی و پائین» غلط است.
* اگر فامیل کسی در شناسنامه «بابائی» باشد باید به همان شکل نوشته شود.
#درست_نویسی
#ویرایش
🌱
@ghalamdar
۲۴ خرداد ۱۴۰۲