ایتا - محفل شعر قند پارسی #رفیق‌غایب

محفل شعر قند پارسی

سخنی از بوستان سعدی

رفیق غایب

رفیقی که غایب شد ای نیک‌نام
دو چیزست ازو بر رفیقان، حرام:

یکی آن که مالش، به باطل خورند
دوم آن که نامش به زشتی برند

هر آن کُاو بَرَد نام مردم به عار*
تو چشمِ نکوگویی از وی مدار

که اندر قفای* تو گوید همان
که پیش تو گفت از پسِ مردمان

کسی پیش من در جهان عاقل است
که مشغول خود، وز جهان غافل است

لغات: 
*عار: عیب.
*قفا: پشت سر.

کلیات سعدی، بوستان، باب هفتم: در عالم تربیت، ص ۳۵۲.
#رفیق‌غایب
#بوستان‌سعدی

45 مشاهده06:39

پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی