هویت را احساس آدمی نسبت به خود تعریف می‌کنند. می‌توان گفت هویت داشتن، در درون خود تنشی است بین تعریف ما از خودمان و تعریفی که دیگران از ما دارند. از طرفی هویت در بستر و زمینه ای شکل می‌گیرد و از آن جدایی‌ناپذیر است. به عبارتی هر هویتی اعتبار خود را از طریق نسبتش با دیگر هویت ها و به واسطه تفاوت با آنها کسب می‌کند و این بستر و عالم است که هویت می‌بخشد و هویت بدون آن کل، تعریف و تعین نمی‌یابد. گویی در دل این بستر است که هویت معنا می‌یابد و آدمی واجد تاریخ می‌شود و همان نشانه زنده بودن و حیات داشتن اوست. همان که همه افراد در آن تجربه های جمعی از زخمها و تعلقها و... دارند و حتی انگار برای تک تک افراد موضوعی شخصی است. این‌گونه حیات اجتماعی را زندگی می‌کنیم طوری که گویی ما همان وطنی هستیم که در آن زندگی می‌کنیم. #وطن #هویت ✍#صهبا @gharare_andishe