eitaa logo
📚📖 مطالعه
101 دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
1.8هزار ویدیو
169 فایل
﷽ 📖 بهانه ای برای مطالعه و شنیدن . . . 📚 توفیق باشه هر روز صفحاتی از کتاب های استاد شهید مطهری را مطالعه خواهیم کرد... @athar_shahid و برخی کتاب های دیگر ... https://eitaa.com/ghararemotalee/3627 در صورت تمایل عضو کانال اصلی شوید. @Mabaheeth
مشاهده در ایتا
دانلود
| ۲۶ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🤔 سؤال : آيا انسان آزاد است يا مجبور؟ مرز آزادى تا كجاست‌؟ ____________ 💬 پاسخ : خداوند، انسان را آزاد آفريده است و به او اختيار داده تا كارهايش را انتخاب كند. 🗣 گرچه بعضى گفته‌اند: انسان در كارهايش مجبور است و گمان مى‌كند كه آزاد است؛ 🗯 امّا دلايل بسيارى بر اختيار انسان وجود دارد كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم: الف) هر انسانى در كارهاى خود گاهى دچار ترديد و شك مى‌شود كه آيا انجام دهد يا ندهد؟ همين شك، دليل بر آزادى اوست كه مى‌تواند كارى را انجام دهد و مى‌تواند انجام ندهد. ب) گاهى انسان‌ها به كار يكديگر انتقاد دارند. انتقاد نيز دليل آن است كه كسى كه كار را انجام داده، مى‌توانسته انجام ندهد. ج) هر انسانى در عمر خود بارها از گفتار و رفتار خود پشيمان شده است و همين پشيمانى دليل آن است كه مى‌توانسته انجام ندهد و لذا با خود مى‌گويد: اى كاش انجام نمى‌دادم! د) همه مردم فرزندان خود را تربيت مى‌كنند و يا به معلّم و مربّى مى‌سپارند و اين دليل آن است كه فرزند انسان مى‌تواند مسير كج را رها و به راه حق برود. ✓ بنابراين شك، انتقاد، پشيمانى و تربيت، دليل آزدى انسان است. علاوه بر آنكه آزادى خواستۀ تمام انسان‌ها بلكه حيوانات است. شما اگر گربه‌اى را در قفس كنيد، هر نوع غذا براى او در قفس قرار دهيد، باز ناراحت است و ترجيح مى‌دهد در كوچه و خيابان ساده‌ترين غذا را بخورد؛ امّا در قفس نباشد. در بهشت نيز اگر آزادى نباشد، مؤمن رنج مى‌برد و لذا مؤمنان هنكامى كه وارد بهشت مى‌شوند، خدا را به خاطر آزادى در بهشت سپاس مى‌گويند: «ألحمدُ لِلّه الّذى نَتبَوّء من الجنّة حيث نشاء» با اين همه، انسان بنده خداست و بايد به دستورات او عمل كند و اگر آزادى مرز نداشته باشد و انسان اختيار خود را به نفس و تمايلات شخصى يا تمايلات ديگران بدهد او را به دره هلاكت سقوط‍‌ خواهد داد. بايد در چارچوب فرامين خدا و عقل باشد تا سبب سلب آزادى ديگران نشود. ╭─────๛- - - 📖 ┅╮ │📚 @ghararemotalee │📱 @Mabaheeth ╰───────────
هدایت شده از مباحث
6.29M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 امام خمینی ره: ⚠️ شما فساد و فحشا را آزادی میدانید!!! ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────
| ۲۷ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🤔 سؤال : چرا خداوند كارهايى را كه ذرّه‌اى شرك و ريا در آن باشد، نمى‌پذيرد؟ ____________ 💬 پاسخ : خداوند مى‌فرمايد: « أنا خير شَريك فمَن عَمل لى و لِغيرى فهو لِمَن عَمله غيرى» من بهترين شريك هستم، اگر كسى عملى را انجام بدهد كه هدفش هم من و هم غير من باشد، من سهم خود را به آن شريكى كه براى من پنداشته واگذار مى‌كنم تا پاداش خود را از او بگيرد. آرى، هركَس و هر چيز را در كنار خدا قرار دادن، توهين به مقام الهى است. اگر كسى به شما بگويد: من شما و سنگ🪨 را دوست دارم، اين توهين به شماست. اگر بگويد: از غذايى كه تهيّه كرده‌ام، هم شما بخوريد هم گربه‌ام مى‌خورد، توهين است. علاوه بر آنكه هدف خداوند از انجام دستوراتش، رشد و كمال انسان است و شرك و مايۀ سقوط‍‌ انسان است. اگر يك موش در ديگ غذا بيفتد، تمام غذا از قابليّت مصرف مى‌افتد. يك روز تمام مسافران هواپيما را پياده و بارى را كه بسته شده بود تخليه كردند و گفتند: يك موش🐭 در هواپيما ديده شده است. پرسيديم: اين همه مسافر و بار به خاطر يك موش بايد پياده شود؟ گفتند: بله؛ زيرا ممكن است اين موش يكى از سيم‌ها را بجود و رابطه خلبان با فرودگاه قطع❌ شود و موجب سقوط‍‌ هواپيما شود. آرى، موش شرك، سيم را مى‌جود و رابطۀ بنده با خالق قطع مى‌شود. ╭─────๛- - - 📖 ┅╮ │📚 @ghararemotalee │📱 @Mabaheeth ╰───────────
| ۲۸ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🤔 سؤال : خدا كه به همه مَحرم است، پس چرا در نماز، مردان و زنان بايد خود را بپوشانند؟ ____________ 💬 پاسخ : هميشه پوشيدن لباس به خاطر مَحرم و نامَحرمى نيست، بلكه گاهى پوشيدن لباس جنبه تكريم و دارد. معمولاً افراد در خانۀ خود، لباس ساده مى‌پوشند ولى وقتى مهمان وارد خانه مى‌شود، به احترام مهمان، لباس كامل و مناسب مى‌پوشند و اگر قرار باشد در مجلس عروسى شركت كنند، لباس كامل‌ترى بر تن مى‌كنند. اين تغيير لباس‌ها، به خاطر ادب و احترام مهمانان مجالس است. حضور خداوند در حال نماز نيز مقتضى پوشيدن لباس مناسب و كامل است. ╭─────๛- - - 📖 ┅╮ │📚 @ghararemotalee │📱 @Mabaheeth ╰───────────
| ۲۹ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🤔 سؤال : چه كنيم تا روح ما بزرگ و ظرفيّت ما زياد شود؟ ____________ 💬 پاسخ : حضرت على عليه السلام به همام مى‌فرمايد: « عَظُمَ‌ الخالِقُ‌ فى أنفسِهم و صَغُر ما دون ذلك» يعنى چون خداوند در روح آنها عظمت دارد، غير خدا هرچه باشد كوچك جلوه مى‌كند. تا وقتى روى زمين هستيم، يك هكتار زمين براى ما بزرگ است؛ امّا اگر سوار هواپيما✈️ شديم هرچه هواپيما بالاتر برود، اين قطعه زمين براى ما كوچك‌تر مى‌شود. اگر توجهى به پولهاى 💸 موجود در بانك بكنيم، سرمايۀ خود را ناچيز خواهيم ديد. اگر به تسبيح گفتنِ همه موجودات توجه داشته باشيم، گفتن چند «سبحان اللّه» را چيزى نمى‌دانيم. اگر به كتابخانه‌هاى بزرگ و مهم دنيا نگاه كنيم، مطالعه چند كتاب📚 ما را مغرور نخواهد كرد. وقتى به عليه السلام گفتند: چرا اينقدر عبادت مى‌كنى‌؟ فرمود: عبادت من كجا و عبادت علىّ‌بن ابيطالب [علیهماالسلام] كجا! خداوند در قرآن به پيامبرش مى‌گويد: يادى از سختى‌هاى انبياى گذشته كن تا سختى‌ها براى تو آسان و سبك شود. ✓ آرى، اگر به پشت سر نگاه كنيم و راه رفته را ببينيم مى‌شويم، بايد به راه نرفته نظر دوخت تا به فكر رفتن بيفتيم. ╭─────๛- - - 📖 ┅╮ │📚 @ghararemotalee │📱 @Mabaheeth ╰───────────
| ۳۰ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🤔 سؤال : چه گناهانى را خدا نمى‌بخشد؟ ____________ 💬 پاسخ : در روايات مى‌خوانيم: « اِتّقوا المُحقّرات من الذّنوب فانّها لاتغفر»، از گناهان كوچك پرهيز كنيد كه بخشيده نمى‌شود. ← شايد به اين دليل كه در گناهان كوچك، انسان احساس شرمندگى نمى‌كند و لذا به فكر هم نمى‌افتد، بلكه جسارت و جرأت او بر تكرار آن زياد و زمينه‌اى براى بخشش فراهم نمى‌شود. اگر كسى كه مقدار كمى بدهى دارد، به طلبكار بگويد: تو كه از من‌طلبى ندارى، مقدارى كه مى‌خواهى ارزشى ندارد، او طلب خود را نمى‌بخشد، ولى اگر مبلغ بيشترى بدهكار باشد و نزد طلبكار آيد و عذرخواهى كند، طلبكار يا به او مى‌دهد و يا او را مى‌بخشد. ✓ آرى، طلبكار، مقدار كم را با جسارت نمى‌بخشد، ولى مقدار زياد را ممكن است با عذرخواهى😥 ببخشد. ╭─────๛- - - 📖 ┅╮ │📚 @ghararemotalee │📱 @Mabaheeth ╰───────────
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
| ۱۵ 📜 متن | ... ثُمَّ اخْتَرْ لِلْحُکْمِ بَیْنَ النَّاسِ أَفْضَلَ رَعِیَّتِکَ فِی نَفْسِکَ، مِمَّنْ لاَ تَضِیقُ بِهِ الاُْمُورُ وَ لاَ تُمَحِّکُهُ الْخُصُومُ وَ لاَ یَتَمَادَى فِی الزَّلَّةِ وَ لاَ یَحْصَرُ مِنَ الْفَیْءِ إِلَى الْحَقِّ إِذَا عَرَفَهُ وَ لاَ تُشْرِفُ نَفْسُهُ عَلَى طَمَع وَ لاَ یَکْتَفِی بِأَدْنَى فَهْم دُونَ أَقْصَاهُ وَ أَوْقَفَهُمْ فِی الشُّبُهَاتِ وَ آخَذَهُمْ بِالْحُجَجِ وَ أَقَلَّهُمْ تَبَرُّماً بِمُرَاجَعَةِ الْخَصْمِ وَ أَصْبَرَهُمْ عَلَى تَکَشُّفِ الاُْمُورِ وَ أَصْرَمَهُمْ عِنْدَ اتِّضَاحِ الْحُکْمِ مِمَّنْ لاَ یَزْدَهِیهِ إِطْرَاءٌ وَ لاَ یَسْتَمِیلُهُ إِغْرَاءٌ وَ أُولَئِکَ قَلِیلٌ، ثُمَّ أَکْثِرْ تَعَاهُدَ قَضَائِهِ وَ افْسَحْ لَهُ فِی الْبَذْلِ مَا یُزِیلُ عِلَّتَهُ وَ تَقِلُّ مَعَهُ حَاجَتُهُ إِلَى النَّاسِ وَ أَعْطِهِ مِنَ الْمَنْزِلَةِ لَدَیْکَ مَا لاَ یَطْمَعُ فِیهِ غَیْرُهُ مِنْ خَاصَّتِکَ لِیَأْمَنَ بِذَلِکَ اغْتِیَالَ الرِّجَالِ لَهُ عِنْدَکَ. فَانْظُرْ فِی ذَلِکَ نَظَراً بَلِیغاً، فَإِنَّ هَذَا الدِّینَ قَدْ کَانَ أَسِیراً فِی أَیْدِی الاَْشْرَارِ، یُعْمَلُ فِیهِ بِالْهَوَى وَ تُطْلَبُ بِهِ الدُّنْیَا. ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────
🗞️ :
📄 ... سپس از ميان رعاياى خود برترين فرد را نزد خود براى قضاوت در ميان مردم برگزين. کسى که امور مختلف وى را در تنگنا قرار ندهد و برخورد مخالفان و خصوم با يکديگر او را به خشم و لجاجت وا ندارد، در لغزش و اشتباهاتش پافشارى نکند و هنگامى که خطايش بر او روشن شود بازگشت به سوى حق بر او مشکل نباشد و نفس او به طمع تمايل نداشته باشد، در فهم مطالب به اندک تحقيق اکتفا نکند و تا پايان پيش رود و در شبهات از همه محتاط تر باشد، در تمسک به حجت و دليل از همه بيشتر پافشارى کند، و با مراجعه مکرر اطراف دعوا کمتر خسته شود، در کشف حقيقت امور شکيباتر، و به هنگام آشکار شدن حق در انشاى حکم از همه قاطع تر باشد. از کسانى که ستايش فراوان، او را مغرور نسازد (و فريب ندهد) و مدح و ثناى بسيار او را به ثنا خوان و مدح کننده متمايل نکند، البته اين گونه افراد کم اند. سپس با جدّيت هرچه بيشتر داورى هاى او را بررسى کن و در بذل حقوق به او سفره سخاوتت را بگستران، آنچنان که نيازش را از بين ببرد و حاجتى به مردم پيدا نکند (مبادا خداى نکرده آلوده به رشوه خوارى گردد) و از نظر منزلت آن قدر مقامش را نزد خود بالا ببر که احدى از ياران نزديک تو نسبت به نفوذ در او طمع نکند، و به اين طريق از توطئه و زيان رساندن اين گونه افراد در نزد تو در امان باشد؛ سپس در آنچه گفتم با دقت بنگر (و همه اين دستورات را به طور دقيق اجرا کن) زيرا اين دين اسير دست اشرار بود با هوا و هوس درباره آن عمل مى شد و به‌وسيله آن دنيا را طلب مى کردند (از يک سو هواپرستى و از سوى ديگر دنياپرستى همه ارکان دين را متزلزل ساخته بود). ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────
فراز ۱۵ بخش اول ۱۵ / ۱ ... ____________ قضات باید واجد این دوازده صفت باشند. امام(علیه السلام) در این بخش از نامه خود به مالک اشتر بحث مهمى درباره قضات بیان داشته و آن را از بحث هاى دیگر مستقل کرده تا اشاره اى به استقلال قضایى باشد که در دنیاى امروز به آن اهمّیّت زیادى مى دهند و قوه قضائیه را قوه مستقلى در برابر قوه اجرایى (دولت) و قوه قانونگذارى مى شناسند. اضافه بر این، ذکر ویژگى هاى قضات بعد از ویژگى هاى فرماندهان لشکر این پیام را دارد که لشکر، کشور اسلام را در مقابل اجانب حفظ مى کند و قوه قضائیه در مقابل نزاع هاى داخلى و به بیان دیگر یکى ضامن امنیتى برونى است و دیگرى ضامن امنیتى درونى. نخست مى فرماید: «سپس از میان رعایاى خود برترین فرد را نزد خود براى قضاوت در میان مردم برگزین»;(ثُمَّ اخْتَرْ لِلْحُکْمِ بَیْنَ النَّاسِ أَفْضَلَ رَعِیَّتِکَ فِی نَفْسِکَ). ← این تعبیر مى رساند که در مورد قضات حتماً باید به سراغ برترین ها رفت، چرا که مسأله قضاوت امرى بسیار سنگین، حساس و سرنوشت ساز است که تنها برترین ها مى توانند آن را سر و سامان بخشند. تعبیر به «اخْتَرْ» نشان مى دهد که قضات با آراى مردم ـ آن گونه که در بعضى کشورهاى امروز رایج است ـ انتخاب نمى شوند، بلکه زمامدار و رهبر آنها را مستقیماً یا به وسیله افراد مورد اعتماد خود برمى گزیند؛ زیرا مسأله صلاحیت قضایى چیزى نیست که مردم بتوانند درباره آن داورى کنند و رأى بدهند. آن گاه دوازده صفت براى آنها برمى شمارد که در واقع از قبیل تفصیل پس از اجمال است و نشان مى دهد برترین ها چه کسانى اند: ۱. مى فرماید: «کسى که امور مختلف وى را در تنگنا قرار ندهد»; (مِمَّنْ لاَ تَضِیقُ بِهِ الاُْمُورُ). اشاره به اینکه آگاهى آنها درباره مسائل مختلف و قوانین اسلام و شناخت موضوعات در حدى باشد که هر مسأله پیچیده اى پیش آید راه حل آن را بدانند و در تنگنا قرار نگیرند. به سخن دیگر هم به احکام شرع واقف باشد و هم در تشخیص موضوع آگاه تا بتواند رد فروع به اصول و استخراج فروع از اصول کند و این وصف تنها در مجتهدان مبرّز وجود دارد. ۲. در بیان دومین وصف مى فرماید: «و برخورد مخالفان و خصوم با یکدیگر او را به خشم و لجاجت وا ندارد»; (وَلاَ تُمَحِّکُهُ(۱) الْخُصُومُ). یعنى آن چنان سعه صدرى داشته باشد که اگر گاهى طرفین دعوا در محضر او به نزاع و جنجال برخیزند از کوره در نرود و حکم عادلانه الهى را درباره آنها هرچند جسور و بى ادب باشند صادر کند. ۳. امام در سومین وصفِ قضات لایق و کارآمد مى فرماید: «کسى که در لغزش و اشتباهاتش پافشارى نکند»; (وَ لاَ یَتَمَادَى(۲) فِی الزَّلَّةِ). به یقین افراد لجوج هنگامى که مرتکب خطایى شوند و متوجه گردند، به آسانى حاضر نیستند مسیر خود را تغییر داده و به سوى راه راست و صراط مستقیم باز گردند و همین سبب مى شود داورى هاى آنها ظالمانه و غیر واقعى باشد آن هم ظلمى از روى عمد که غیر قابل بخشش است. قرآن مجید درباره گروهى از کافران مى فرماید: «(وَ لَوْ رَحِمْناهُمْ وَ کَشَفْنا ما بِهِمْ مِنْ ضُرّ لَّلَجُّوا فی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ); اگر به آنان رحم کنیم و ناراحتى ها (و مشکلات) آنان را برطرف سازیم (نه تنها بیدار نمى شوند بلکه) در طغیانشان لجاجت مى روزند و سرگردان مى شوند».(۳) بسیار مى شود که لجاجت در فکر انسان چنان اثر مى گذارد که باطل را حق مى بیند و حق را باطل. امیرمؤمنان(علیه السلام)مى فرماید: «اللِّجاجُ یُفْسِدُ الرَّأْىَ; لجاجت فکر انسان را خراب مى کند».(۴) در جاى دیگر مى فرماید: «اللِّجاجُ أکْثَرُ الاْشْیاءِ مَضَرَّةً فِى الْعاجِلِ وَ الآْجِلِ; لجاجت زیان بارترین امور در دنیا و آخرت است».(۵) ۴. در چهارمین وصف مى فرماید: «و هنگامى که خطایش بر او روشن شود بازگشت به سوى حق بر او مشکل نباشد»; (وَ لاَ یَحْصَرُ(۶) مِنَ الْفَیْءِ إِلَى الْحَقِّ إِذَا عَرَفَهُ). این وصف در واقع چهره دیگرى از عدم لجاجت است و یا به تعبیرى دیگر، نتیجه آن است. انسانى که لجوج نباشد هنگامى که حق براى او روشن شود به راحتى به سوى حق باز مى گردد و تمام آثار خطاى خود را اصلاح مى کند. به سخن دیگر کسى که شجاعت پذیرش خطأ و اصلاح اشتباه خود را داشته باشد و این گونه شجاعت از مهم ترین شاخه هاى این فضیلت انسانى است.