#صوت_خلاصه جلسه بیست و هفتم در پیرامون ولایت (۳) (هجرت) [ #کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن] 📻 #استادسیدعلی_خامنه‌ای مدظله العالی ◤ ※∵ [※] ∴ ※ ◢ ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

💠 فایل pdf جلسه بیست و هشتم در پیرامون ولایت (۳) (هجرت) 🏷 " آیا می‌تواند کسی تحت ولایت شیطان باشد و مسلمـان باشد یا نمی‌تواند؟ " #امام_خامنه_ای مدظله العالی ⚜ مسلمان زیستن یعنی تمام امکانات و انرژی‌ها و نیروها و قدرت‌ها و استعدادهای یک انسان دربست در اختیار خدا بودن. همه چیزشان؛ مالشان در اختیار خدا، جانشان در اختیار خدا، فعالیت و حرکت روزانه‌شان در اختیار خدا، خواب شبشان در اختیار خدا، اندیشه و فکرشان در اختیار خدا. ◤ ※∵ [※] ∴ ※ ◢ ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

⬅️ #سید_حسن_نصرالله : همین که رهبری بگوید " نظر من این است" کار تمام است و نیازی به دستور نیست ! ما اگر احتمال بدهیم نظر رهبری فلان موضوع است، همان را انجام می دهیم. 👈 آیت الله مصباح در جواب فرمودند، این همان #ولایتمداری حقیقی است! ⁉️ آیا ما هم واقعاً اینگونه هستیم یا هر وقت نظرمان با رهبری فرق داشت دنبال توجیه نظر خودمان هستیم. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#مداحی | راه نزدیکه تا حسین علیه‌السلام { راه نزدیکه از، اینجا تا حسین بشکن دلتُ، باقیش با حسین از غیر اون دل بکنُ، راهی شو دل به دریا بزنُ، باز راهی شو } 🎙حاج سید رضا #نریمانی #اربعین ╭═══════๛- - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth │💌 @arame_janam ╰๛ - - - - - - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۳ 『 #دعای هشتاد و سه – در دو رکعت پیش از نماز شب 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ الف- در رکعت اول حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) پیش از #نـماز_شب، دو رکعت نـماز سبک به جای می‌آورد، که در آنها در رکعت اول سورۀ توحید، و در رکعت دوم سورۀ کافرون را می‌خواند، و دست‌های خود را در تکبیر بالا می‌برد، پس از رکوع و می‌گفت: اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِینُ، ذُو الْعِزِّ الشّٰامِخِ، وَ السُّلْطَانِ الْبَاذِخِ، وَالْمَجْدِ الْفَاضِلِ، أَنْتَ الْمَلِكُ الْقَاهِرُ، الْکَبِیرُ الْقَادِرُ، الْغَنِیُّ الْفَاخِرُ، یَنَامُ الْعِبَادُ وَلاٰ تَنَامُ، وَلاٰ تَغْفَلُ وَلاٰ تَسْأَمُ. خداوندا، تو پادشاه حق آشکار هستی، دارای عزت بلند، و قدرت والا و شکوه برتر، تو پادشاه غالب بزرگ توانای بی نیاز بلند مرتبه هستی، بندگان می‌خوابند و تو نـمی‌خوابی، و غافل نـمی‌شوی و به ستوه نـمی‌آیی. اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْمُحْسِنِ الْمُجْمِلِ، الْمُنْعِمِ الْمُفْضِلِ، ذِی الْجَلاٰلِ وَالْاِکْرَامِ، وَذِی الْفَوَاضِلِ الْعِظَامِ وَالنِّعَمِ الْجِسَامِ، وَصَاحِبِ کُلِّ حَسَنَةٍ، وَوَلِیِّ کُلِّ نِعْمَةٍ، لَمْ یَخْذُلْ عِنْدَ کُلِّ شَدَّةٍ، وَلَمْ یَفْضَحْ بِسَـرِیرَةٍ، وَلَمْ یُسْلِمْ بِجَریِرَةٍ، وَلَمْ یُخْزِ فیٖ مَوْطِنٍ، وَمَنْ هُوَ لَنٰا أَهْلَ الْبَیْتِ عُدَّةٌ وَرِدْءٌ عِنْدَ کُلِّ عَسِیرٍ وَیَسِیرٍ، حَسَنُ الْبَلاٰءِ، کَرِیمُ الثَّنَاءِ، عَظِیمُ الْعَفْوِ عَنّٰا، أَمْسَیْنَا لاٰیُغْنِینَا أَحَدٌ إِنْ حَرَمْتَنَا، وَلاٰ یَمْنَعُنَا مِنْكَ أَحَدٌ إِنْ أَرَدْتَنَا، فَلاٰ تَحْرِمْنَا فَضْلَكَ لِقِلَّةِ شُکْرِنَا، وَلاٰ تُعَذِّبْنَا لِکَثْـرَةِ ذُنُوبِنَا وَمٰا قَدَّمَتْ أَیْدِینَا، سُبْحَانَ ذِی الْمُلْكِ وَالْمَلَکُوتِ، سُبْحَانَ ذِی الْعِزَّةِ وَالْجَبَـرُوتِ، سُبْحَانَ الْحَیِّ الَّذِی لاٰیَمُوتُ. سپاس خدای را، که احسان کننده و نیکی بخش، و نعمت دهنده و بخشنده است، دارای جلال و بزرگواری، و دارای بخشش‌های عظیم، و نعمت‌های بزرگ، و دارندۀ هر نیکی، و سـرپرست هر نعمت، که در هر سختی وا نـمی‌گذارد، و رسوا نـمی‌سازد به کار پنهان، و به گناه رها نـمی‌کند و در جایی رسوا نـمی‌نـماید، و آنکه برای ماست اهل بیت، سـرمایه و یاوری در هر سختی و آسانی، دارای نعمت نیکو و مدح و ثنای ارزشمند است و از ما به بزرگی عفو می‌کند، شام کردیم در حالی که کسی ما را بی‌نیاز نـمی‌کند اگر تو ما را محروم سازی، و کسی ما را از تو باز نـمی‌دارد اگر قصد ما کنی، پس ما را به خاطر کمی سپاس مان، از فضلت محروم مساز، و عذاب مده ما را به خاطر زیادی گناهان‌مان و آنچه پیش فرستاده است دست‌‌های‌مان، پاک است دارندۀ ملک و ملکوت، پاک است دارندۀ عزت و جبـروت، پاک است زنده‌ای که نـمی‌میرد.

ب- در رکعت دوم سپس به رکعت دوم می‌ایستاد و فاتحة الکتاب و سوره را می‌خواند و هرگاه از قرائت فراغت می‌یافت، دو دست خود را می‌گشود و می‌گفت: اَللّٰهُمَّ إِلَیْكَ رُفِعَتْ أَیْدِی السّٰائِلِینَ، وَمُدَّتْ أَعْنَاقُ الْمُجْتَهِدِینَ، وَنُقِلَتْ أَقْدَامُ الْخَائِفِینَ، وَشَخُصَتْ أَبْصَارُ الْعَابِدِینَ، وَأَفْضَتْ قُلُوبُ الْمُتَّقِینَ، وَطُلِبَتِ الْحَوَائِجُ، یٰامُجِیبَ الْمُضْطَرِّینَ، وَمُعِینَ الْمَغْلُوبِینَ، وَمُنَفِّسَ کُرُبَاتِ الْمَکْرُوبِینَ، وَإِلٰهَ الْمُرْسَلِینَ، وَرَبَّ النَّبِیِّینَ وَالْمَلاٰئِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ، وَمَفْزِعَهُمْ عِنْدَ الْاَهْوَالِ وَالشَّدَائِدِ الْعِظَامِ. خداوندا به سوی تو بلند شده است دست‌های درخواست کنندگان، و کشیده شده، گردن‌های کوشش کنندگان و برداشته شده قدم‌های بیمناکان، و دوخته شده چشمان پرستش کنندگان، و خالی گشته دل‌های پرهیزکاران و درخواست شده است حاجت‌ها، ای اجابت کنندۀ بیچارگان، و یاری دهندۀ شکست خوردگان، و برطرف کنندۀ اندوه غمزدگان، و خدای فرستادگان، و پروردگار پیامبـران، و فرشتگان مقرب، و پناهگاه آنان در امور هولناک و در سختی‌های عظیم. أَسْأَلُكَ اَللّٰهُمَّ بِـمَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ مَنْ قَامَ بِأَمْرِكَ، وَعَانَدَ عَدُوَّكَ، وَاعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ، وَصَبَـرَ عَلَی الْاَخْذِ بِکِتَابِكَ، مُحِبّاً لِاَهْلِ طَاعَتِكَ، مُبْغِضاً لِاَهْلِ مَعْصِیَتِكَ، مُجَاهِداً فِیكَ حَقَّ جِهَادِكَ، لَمْ تَأْخُذْەُ فِیكَ لَوْمَةُ لاٰئِمٍ، ثُمَّ ثَبَّتَّهُ بِـمٰا مَنَنْتَ بِهِ عَلَیْهِ، فَإِنَّـمَا الْخَیْرُ بِیَدِكَ، وَأَنْتَ تَجْزِی بِهِ مَنْ رَضِیتَ عَنْهُ، وَفَسَحْتَ لَهُ فیٖ قَبْـرِەِ، ثُمَّ بَعَثْتَهُ مُبْیَضّاً وَجْهُهُ، قَدْ آمَنْتَهُ ِمنَ الْفَزَعِ الْاَکْبَـرِ، وَهَوْلِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ. از تو می‌خواهم خداوندا، به آنچه به کار گرفتی به آن، هر کس را که به امر تو قیام کرد، و با دشمنت مخالفت کرد، و چنگ زد به ریسمانت، و شکیبا بود در عمل به کتابت، دوستدار اهل طاعتت، دشمن اهل معصیت، مجاهد در راه تو به حقیقت جهادت، که نه می‌گیرد او را در راه تو سـرزنشِ سـرزنش کننده‌ای، آنگاه او را ثابت نـمودی به آنچه بر او منت نهادی، همانا که خیر و خوبی در دست توست و تو، به آن پاداش می‌دهی هر کس را که از او خشنود گشته‌ای، و در قبـرش برایش گشایش داده‌ای، و سپس او را برانگیخته‌ای با روی سفید، که او را از پریشانی بزرگ و وحشت قیامت، ایمن کرده باشی. ج – بعد از سلام نماز سپس به رکوع می‌رفت و هرگاه سلام نـماز را می‌گفت، سه بار تکبیر می‌گفت و سپس عرض می‌کرد: اَللّٰهُمَّ اهْدِنِی فِیمَنْ هَدَیْتَ وَعَافِنِی فِیمَنْ عَافَیْتَ وَتَوَلَّنِی فِیمَنْ تَوَلَّیْتَ وَبَارِكْ لیٖ فِیمٰا أَعْطَیْتَ، وَقِنیٖ شَـرَّ مٰا قَضَیْتَ، إِنَّكَ تَقْضِی وَلاٰ یُقْضیٰ عَلَیْكَ، إِنَّهُ لاٰیَذِلُّ مَنْ وَالَیْتَ وَلاٰ یِعِزُّ مَنْ عَادَیْتَ، تَبَارَکْتَ وَتَعَالَیْتَ، سُبْحَانَكَ یٰارَبَّ الْبَیْتِ. خداوندا مرا هدایت کن در زمرۀ آنانکه هدایت کردی و مرا عافیت ده در آنها که عافیت دادی، و سـرپرستی کن مرا در آنها که سـرپرستی کردی و برکت ده مرا در آنچه عطا نـمودی، و حفظ کن مرا از شـر آنچه حکم کردی، که تو حکم می‌کنی و بر تو حکم نـمی‌شود، همانا ذلیل نـمی‌شود هر که با وی دوستی نـمودی، و عزیز نـمی‌گردد آنکه با وی دشمنی کردی، مبارک هستی و بلند مرتبه‌ای، پاکی تو، ای پروردگار کعبه. اَللّٰهُمَّ إِنَّكَ تَرىٰ وَلاٰ تُرىٰ، وَأَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْاَعْلیٰ، وَإِنَّ بِیَدِكَ الْمَمَاتَ وَالْمَحْیَا، وَإِنَّ إِلَیْكَ الْمُنْتَهىٰ وَالرُّجْعىٰ، وَإِنّٰا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزىٰ. اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ ذِی الْمُلْكِ وَالْمَلَکُوتِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ ذِی الْعِزَّةِ وَالْجَبَـرُوتِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْحَیِّ الَّذِی لاٰیَمُوتُ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْعَزِیزِ الْجَبَّارِ، الْحَلِیمِ الْغَفَّارِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ، الْکَبِیرِ الْمُتَعَالِ. خداوندا تو می‌بینی و دیده نـمی‌شوی، و تو در دیدگاه بلند مرتبه‌ای، و در دست تو است مرگ و زندگی، و به سوی تو است سـرانجام و بازگشت، و ما به تو پناه می‌بریم از اینکه خوار گردیم، و رسوا شویم. سپاس خدای را، دارندۀ ملک و ملکوت، سپاس خدای را دارندۀ عزت و جبـروت، سپاس خدای را، زنده‌ای که نـمی‌میرد، سپاس خدای را، که با عزت و قدرت و بردبار و بسیار آمرزنده و یکتای غالب شوندۀ بزرگ بلند مرتبه است.

سُبْحَانَ اللّٰهِ الْعَظِیمِ، سُبْحَانَ اللّٰهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَلاٰ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَـرِیكٌ فِی الْمُلْكِ، وَلاٰ مِثْلٌ وَلاٰ شَبِیهٌ، وَلاٰ عِدْلٌ، یٰا اَللّٰهُ یٰا رَحْمٰنُ. ﴿رَبَّنٰا لاٰ تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنٰا وَلاٰ تَحْمِلْ عَلَینَا إِصْـرًا كَمٰا حَمَلْتَهُ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنٰا وَلاٰ تُحَمِّلْنَا مٰا لاٰطَاقَةَ لَنٰا بِهِ وَاعْفُ عَنّٰا وَاغْفِرْ لَنٰا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُـرْنَا عَلَی الْقَوْمِ الْكَافِرِینَ﴾، پاک است خداوند عظیم، پاک است خداوندی که همسـر و فرزند نگرفته و نـمی‌باشد برای او شـریک و انبازی در پادشاهی، و نه مانند و شبیه و نه نظیری دارد، ای خداوند ای رحمان. «پروردگارا، اگر فراموش كردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانی بر (دوش‏) ما مگذار، همچنانكه بر (دوش‏) كسانی كه پیش از ما بودند نهادى‏. پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مكن، و از ما درگذر، و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور، سـرور ما تویى، پس ما را بر گروه كافران پیروز كن‏.» ﴿رَبَّنٰا لاٰتُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنَا وَهَبْ لَنٰا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ﴾، ﴿رَبَّنَا اصْـرِفْ عَنّٰا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا﴾ ﴿رَبَّنٰا هَبْ لَنٰا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیاتِنَا قُرَّةَ أَعْینٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا﴾. «پروردگارا! دل‌های‌مان را، بعد از آنكه ما را هدایت كردی، (از راه حق) منحرف مگردان! و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش، زیرا تو بخشنده‏ ای!» «پروردگارا عذاب جهنم را از ما بر طرف گردان كه عذابش سخت و پر دوام است! آن بد جایگاه و بد محل اقامتی است.» «پروردگارا! به ما از ناحیۀ همسـران و فرزندان‌مان مایۀ روشنی چشم عطا كن و مارا پیشوای پرهیزگاران قرار ده.» اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَصَلِّ عَلیٰ مَلاٰئِکَتِكَ الْمُقَرَّبِینَ، وَأَنْبِیَائِكَ وَالصِّدِّیقِینَ، وَأُولِی الْعَزْمِ مِنَ الْمُرْسَلِینَ، الَّذِینَ أُوذُوا فیٖ جَنْبِكَ، وَجَاهَدُوا فِیكَ حَقَّ جِهَادِكَ، وَقَامُوا بَأَمْرِكَ، وَوَحَّدُوكَ وَعَبَدُوكَ حَتّٰى أَتَاهُمُ الْیَقِینُ، اَللّٰهُمَّ عَذِّبِ الْکَفَرَةَ الَّذِینَ یَصُدُّونَ عَنْ کِتَابِكَ، وَیُکَذِّبُونَ رُسُلَكَ، وَاجْعَلْ عَلَیْهِمْ رِجْزَكَ وَعَذَابَكَ، وَاغْفِرْ لَنٰا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَأَوْزِعْهُمْ أَنْ یَشْکُرُوا نِعْمَتَكَ الَّتیٖ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ، إِلٰهَ الْحَقِّ آمِینَ. خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و درود فرست بر فرشتگانت، که مقرب هستند، و پیامبـرانت و صدیقان، و اولوالعزم از رسولان آنانکه در راه تو اذیت و آزار شدند، و در راه تو جهاد کردند به حقیقت جهاد، و به امر تو قیام کردند، و تو را یگانه دانستند، و تو را پرستیدند تا فرا رسید اجل‌شان، خداوندا، عذاب ده کافران را، که باز می‌دارند از کتابت، و تکذیب می‌کنند فرستادگانت را، و عذابت را بر آنان قرار ده، و بیامرز ما را و مردان و زنان با ایمان را، و الهام ده آنان را که بجا آوردند شکر نعمتت را، که بر آنها نعمت داده‌ای، ای پروردگار حق اجابت فرما. اَللّٰهُمَّ ارْحَمْ عِبَادَكَ الصّٰالِحِینَ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَالْاَرَضِینَ، یٰارَبَّ الْعَالَمِینَ سُبْحَانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ، وَلاٰ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَکْبَـرُ. خداوندا رحمت کن بندگان نیکوکارت را، از اهل آسمان‌ها و زمین‌ها، ای پروردگار جهانیان، پاک است خداوند و سپاس خدای را، و نیست معبودی جز خداوند و خداوند بزرگ‌تر است. (ده بار) و سجده می‌کرد. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#داستانهای_شگفت ۱۰۱ - کرامت حرّ شهید ـــــــ ــ ـــ ـ ـــ ـــ ـــ ــ ـ ــ ــ ـــ ـ ـ و نیز جناب مولوی مزبور نقل کردند بنده ۲۳ سال قبل در #کربلا بودم و به مرض تب مزمن و اختلال حواس مبتلا بودم. رفقا مرا برای تفریح و تغییر هوا به سمت قبر جناب(حر شهید) بردند. در حرم حرّ بودم و قدرت ایستادن نداشتم، نشسته زیارت مختصری خواندم. در این اثناء دیدم زن عربی بیابانی وارد شد و نزدیک ضریح نشست و انگشت خود را در حلقه ضریح گذارد و این دعا را خواند : ( یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ مَوْلانَا الْحُسَیْنِ علیه السّلام اکْشِفْ لَنَا الْکُرَبَ الْعِظامَ بِحَقِّ مَوْلانَا اَلْحُسَیْنِ علیه السلام ) پس انگشت خود را برمی داشت و در حلقه متصل به آن گذاشته و آن ذکر را می خواند و همینطور می خواند و دور می زد، دور پنجم یا ششم او بود که من هم آن جمله را حفظ کردم، چون توانائی ایستادن نداشتم که از بالا شروع کنم خود را کِشان کِشان به ضریح رسانده و انگشتم را به حلقه پایین ضریح گذاشتم و همان جمله را خواندم و بعد در حلقه دیگر و چون در حلقه سوم مشغول خواندن شدم، گرمی مختصری از داخل ضریح به انگشتانم رسید، به طوری که به داخل بدن و تمام رگهای بدنم سرایت کرد مانند دوای آمپولی که تزریق می کنند، حس کردم می توانم برخیزم؛ پس برخاستم و بقیه حلقه ها را ایستاده خواندم و بکلی آن مرض برطرف گردید و دیگر اثری از آن پیدا نشد. چون بعضی در مقام جناب حر بن یزید ریاحی در شک هستند و گویند چون آن جناب کسی بود که راه را بر #حضرت_سیدالشهداء علیه السّلام بست و مانع شد از برگشتن آقا به مدینه، برای دفع این #شبهه و دانستن مقام آن جناب تذکر داده می شود که جناب حرّ، مردی شریف و بزرگوار و صاحب ریاست در کوفه بود و آمدنش جلو حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) برای حفظ ریاستش و به امید اینکه کار به مسالمت می گذرد. و اما جنگ با آن حضرت و کشتن امام علیه السّلام چیزی بود که حر تصوّر آن را نمی کرد و آن را باور نمی داشت و چنانچه خودش فرمود اگر واقعه عاشورا و اقدام به کشتن امام علیه السّلام را می دانست هیچگاه اقدام به چنین خطائی نمی کرد و چون روز عاشورا پیشنهادهای امام علیه السّلام را شنید که از آن جمله این بود بگذارند تا آقا با باقیمانده اهل بیت (علیهم السلام) از عراق خارج شود و ابن سعد هیچ یک را نپذیرفت، جناب حر آمد نزد عمر بن سعد و گفت آیا می خواهی با حسین (علیه‌السلام) جنگ کنی؟ گفت : آری جنگی که آسانترِ آن، بریدن سرها از بدن و جدا شدن دستهاست ! حرّ فرمود : آیا این خواسته های حسین (علیه‌السلام) را هیچ‌یک نمی پذیری تا اینکه کار به مسالمت و صلح تمام شود. عمر سعد گفت: ابن زیاد راضی نمی شود. حرّ با خشم و دل شکسته برگشت؛ پس به بهانه آب دادن به اسبِ خود از لشکر کناره گرفت و اندک اندک به لشکرگاه حسین علیه السّلام نزدیک می شد. مهاجر بن اوس با وی گفت چه اراده داری، مگر می خواهی حمله کنی؟ حر او را پاسخ نداد و لرزش او را گرفت. مهاجر گفت : ای حر ! کار تو ما را به شک انداخته به خدا قسم ! در هیچ جنگی ما این حال را از تو ندیدیم و اگر از من می پرسیدند شجاعترین اهل کوفه کیست، غیر تو را نام نمی بردم، این لرزیدن تو از چیست ؟ حر گفت : به خدا خود را میان بهشت و دوزخ می بینم، به خدا قسم جز بهشت را اختیار نخواهم کرد اگر چه پاره پاره شوم و به آتش سوخته گردم؛ پس اسب خود را به جانب حسین علیه السّلام دوانید و سپر را واژگون کرد و دو دست بر سر گذاشت و سر به آسمان گفت : خدایا ! به سوی تو توبه می کنم از کردار ناروایم که دل اولیای تو و اولاد دختر پیغمبر تو را آزردم و چون با این حالت عجز به امام علیه السّلام رسید سلام کرد و خود را بر خاک اندخت و سر بر قدم نهاد. امام علیه السّلام فرمود سر بردار تو کیستی (معلوم می شود از شدت شرمساری صورت خود را پوشیده بود) عرض کرد پدر و مادرم فدایت باد! منم ( حُرّ بن یزید ) من آن کَس هستم که تو را مانع شدم از برگشتن به مدینه و بر تو سخت گرفتم تا در این مکان هم بر تو تنگ گرفتم. به خدا قسم ! گمان نمی بردم که خواسته های تو را رد می کنند و آماده کشتن تو می شوند .