⬅️ #سید_حسن_نصرالله : همین که رهبری بگوید " نظر من این است" کار تمام است و نیازی به دستور نیست ! ما اگر احتمال بدهیم نظر رهبری فلان موضوع است، همان را انجام می دهیم. 👈 آیت الله مصباح در جواب فرمودند، این همان #ولایتمداری حقیقی است! ⁉️ آیا ما هم واقعاً اینگونه هستیم یا هر وقت نظرمان با رهبری فرق داشت دنبال توجیه نظر خودمان هستیم. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#مداحی | راه نزدیکه تا حسین علیه‌السلام { راه نزدیکه از، اینجا تا حسین بشکن دلتُ، باقیش با حسین از غیر اون دل بکنُ، راهی شو دل به دریا بزنُ، باز راهی شو } 🎙حاج سید رضا #نریمانی #اربعین ╭═══════๛- - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth │💌 @arame_janam ╰๛ - - - - - - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۳ 『 #دعای هشتاد و سه – در دو رکعت پیش از نماز شب 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ الف- در رکعت اول حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) پیش از #نـماز_شب، دو رکعت نـماز سبک به جای می‌آورد، که در آنها در رکعت اول سورۀ توحید، و در رکعت دوم سورۀ کافرون را می‌خواند، و دست‌های خود را در تکبیر بالا می‌برد، پس از رکوع و می‌گفت: اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِینُ، ذُو الْعِزِّ الشّٰامِخِ، وَ السُّلْطَانِ الْبَاذِخِ، وَالْمَجْدِ الْفَاضِلِ، أَنْتَ الْمَلِكُ الْقَاهِرُ، الْکَبِیرُ الْقَادِرُ، الْغَنِیُّ الْفَاخِرُ، یَنَامُ الْعِبَادُ وَلاٰ تَنَامُ، وَلاٰ تَغْفَلُ وَلاٰ تَسْأَمُ. خداوندا، تو پادشاه حق آشکار هستی، دارای عزت بلند، و قدرت والا و شکوه برتر، تو پادشاه غالب بزرگ توانای بی نیاز بلند مرتبه هستی، بندگان می‌خوابند و تو نـمی‌خوابی، و غافل نـمی‌شوی و به ستوه نـمی‌آیی. اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْمُحْسِنِ الْمُجْمِلِ، الْمُنْعِمِ الْمُفْضِلِ، ذِی الْجَلاٰلِ وَالْاِکْرَامِ، وَذِی الْفَوَاضِلِ الْعِظَامِ وَالنِّعَمِ الْجِسَامِ، وَصَاحِبِ کُلِّ حَسَنَةٍ، وَوَلِیِّ کُلِّ نِعْمَةٍ، لَمْ یَخْذُلْ عِنْدَ کُلِّ شَدَّةٍ، وَلَمْ یَفْضَحْ بِسَـرِیرَةٍ، وَلَمْ یُسْلِمْ بِجَریِرَةٍ، وَلَمْ یُخْزِ فیٖ مَوْطِنٍ، وَمَنْ هُوَ لَنٰا أَهْلَ الْبَیْتِ عُدَّةٌ وَرِدْءٌ عِنْدَ کُلِّ عَسِیرٍ وَیَسِیرٍ، حَسَنُ الْبَلاٰءِ، کَرِیمُ الثَّنَاءِ، عَظِیمُ الْعَفْوِ عَنّٰا، أَمْسَیْنَا لاٰیُغْنِینَا أَحَدٌ إِنْ حَرَمْتَنَا، وَلاٰ یَمْنَعُنَا مِنْكَ أَحَدٌ إِنْ أَرَدْتَنَا، فَلاٰ تَحْرِمْنَا فَضْلَكَ لِقِلَّةِ شُکْرِنَا، وَلاٰ تُعَذِّبْنَا لِکَثْـرَةِ ذُنُوبِنَا وَمٰا قَدَّمَتْ أَیْدِینَا، سُبْحَانَ ذِی الْمُلْكِ وَالْمَلَکُوتِ، سُبْحَانَ ذِی الْعِزَّةِ وَالْجَبَـرُوتِ، سُبْحَانَ الْحَیِّ الَّذِی لاٰیَمُوتُ. سپاس خدای را، که احسان کننده و نیکی بخش، و نعمت دهنده و بخشنده است، دارای جلال و بزرگواری، و دارای بخشش‌های عظیم، و نعمت‌های بزرگ، و دارندۀ هر نیکی، و سـرپرست هر نعمت، که در هر سختی وا نـمی‌گذارد، و رسوا نـمی‌سازد به کار پنهان، و به گناه رها نـمی‌کند و در جایی رسوا نـمی‌نـماید، و آنکه برای ماست اهل بیت، سـرمایه و یاوری در هر سختی و آسانی، دارای نعمت نیکو و مدح و ثنای ارزشمند است و از ما به بزرگی عفو می‌کند، شام کردیم در حالی که کسی ما را بی‌نیاز نـمی‌کند اگر تو ما را محروم سازی، و کسی ما را از تو باز نـمی‌دارد اگر قصد ما کنی، پس ما را به خاطر کمی سپاس مان، از فضلت محروم مساز، و عذاب مده ما را به خاطر زیادی گناهان‌مان و آنچه پیش فرستاده است دست‌‌های‌مان، پاک است دارندۀ ملک و ملکوت، پاک است دارندۀ عزت و جبـروت، پاک است زنده‌ای که نـمی‌میرد.

ب- در رکعت دوم سپس به رکعت دوم می‌ایستاد و فاتحة الکتاب و سوره را می‌خواند و هرگاه از قرائت فراغت می‌یافت، دو دست خود را می‌گشود و می‌گفت: اَللّٰهُمَّ إِلَیْكَ رُفِعَتْ أَیْدِی السّٰائِلِینَ، وَمُدَّتْ أَعْنَاقُ الْمُجْتَهِدِینَ، وَنُقِلَتْ أَقْدَامُ الْخَائِفِینَ، وَشَخُصَتْ أَبْصَارُ الْعَابِدِینَ، وَأَفْضَتْ قُلُوبُ الْمُتَّقِینَ، وَطُلِبَتِ الْحَوَائِجُ، یٰامُجِیبَ الْمُضْطَرِّینَ، وَمُعِینَ الْمَغْلُوبِینَ، وَمُنَفِّسَ کُرُبَاتِ الْمَکْرُوبِینَ، وَإِلٰهَ الْمُرْسَلِینَ، وَرَبَّ النَّبِیِّینَ وَالْمَلاٰئِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ، وَمَفْزِعَهُمْ عِنْدَ الْاَهْوَالِ وَالشَّدَائِدِ الْعِظَامِ. خداوندا به سوی تو بلند شده است دست‌های درخواست کنندگان، و کشیده شده، گردن‌های کوشش کنندگان و برداشته شده قدم‌های بیمناکان، و دوخته شده چشمان پرستش کنندگان، و خالی گشته دل‌های پرهیزکاران و درخواست شده است حاجت‌ها، ای اجابت کنندۀ بیچارگان، و یاری دهندۀ شکست خوردگان، و برطرف کنندۀ اندوه غمزدگان، و خدای فرستادگان، و پروردگار پیامبـران، و فرشتگان مقرب، و پناهگاه آنان در امور هولناک و در سختی‌های عظیم. أَسْأَلُكَ اَللّٰهُمَّ بِـمَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ مَنْ قَامَ بِأَمْرِكَ، وَعَانَدَ عَدُوَّكَ، وَاعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ، وَصَبَـرَ عَلَی الْاَخْذِ بِکِتَابِكَ، مُحِبّاً لِاَهْلِ طَاعَتِكَ، مُبْغِضاً لِاَهْلِ مَعْصِیَتِكَ، مُجَاهِداً فِیكَ حَقَّ جِهَادِكَ، لَمْ تَأْخُذْەُ فِیكَ لَوْمَةُ لاٰئِمٍ، ثُمَّ ثَبَّتَّهُ بِـمٰا مَنَنْتَ بِهِ عَلَیْهِ، فَإِنَّـمَا الْخَیْرُ بِیَدِكَ، وَأَنْتَ تَجْزِی بِهِ مَنْ رَضِیتَ عَنْهُ، وَفَسَحْتَ لَهُ فیٖ قَبْـرِەِ، ثُمَّ بَعَثْتَهُ مُبْیَضّاً وَجْهُهُ، قَدْ آمَنْتَهُ ِمنَ الْفَزَعِ الْاَکْبَـرِ، وَهَوْلِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ. از تو می‌خواهم خداوندا، به آنچه به کار گرفتی به آن، هر کس را که به امر تو قیام کرد، و با دشمنت مخالفت کرد، و چنگ زد به ریسمانت، و شکیبا بود در عمل به کتابت، دوستدار اهل طاعتت، دشمن اهل معصیت، مجاهد در راه تو به حقیقت جهادت، که نه می‌گیرد او را در راه تو سـرزنشِ سـرزنش کننده‌ای، آنگاه او را ثابت نـمودی به آنچه بر او منت نهادی، همانا که خیر و خوبی در دست توست و تو، به آن پاداش می‌دهی هر کس را که از او خشنود گشته‌ای، و در قبـرش برایش گشایش داده‌ای، و سپس او را برانگیخته‌ای با روی سفید، که او را از پریشانی بزرگ و وحشت قیامت، ایمن کرده باشی. ج – بعد از سلام نماز سپس به رکوع می‌رفت و هرگاه سلام نـماز را می‌گفت، سه بار تکبیر می‌گفت و سپس عرض می‌کرد: اَللّٰهُمَّ اهْدِنِی فِیمَنْ هَدَیْتَ وَعَافِنِی فِیمَنْ عَافَیْتَ وَتَوَلَّنِی فِیمَنْ تَوَلَّیْتَ وَبَارِكْ لیٖ فِیمٰا أَعْطَیْتَ، وَقِنیٖ شَـرَّ مٰا قَضَیْتَ، إِنَّكَ تَقْضِی وَلاٰ یُقْضیٰ عَلَیْكَ، إِنَّهُ لاٰیَذِلُّ مَنْ وَالَیْتَ وَلاٰ یِعِزُّ مَنْ عَادَیْتَ، تَبَارَکْتَ وَتَعَالَیْتَ، سُبْحَانَكَ یٰارَبَّ الْبَیْتِ. خداوندا مرا هدایت کن در زمرۀ آنانکه هدایت کردی و مرا عافیت ده در آنها که عافیت دادی، و سـرپرستی کن مرا در آنها که سـرپرستی کردی و برکت ده مرا در آنچه عطا نـمودی، و حفظ کن مرا از شـر آنچه حکم کردی، که تو حکم می‌کنی و بر تو حکم نـمی‌شود، همانا ذلیل نـمی‌شود هر که با وی دوستی نـمودی، و عزیز نـمی‌گردد آنکه با وی دشمنی کردی، مبارک هستی و بلند مرتبه‌ای، پاکی تو، ای پروردگار کعبه. اَللّٰهُمَّ إِنَّكَ تَرىٰ وَلاٰ تُرىٰ، وَأَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْاَعْلیٰ، وَإِنَّ بِیَدِكَ الْمَمَاتَ وَالْمَحْیَا، وَإِنَّ إِلَیْكَ الْمُنْتَهىٰ وَالرُّجْعىٰ، وَإِنّٰا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزىٰ. اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ ذِی الْمُلْكِ وَالْمَلَکُوتِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ ذِی الْعِزَّةِ وَالْجَبَـرُوتِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْحَیِّ الَّذِی لاٰیَمُوتُ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْعَزِیزِ الْجَبَّارِ، الْحَلِیمِ الْغَفَّارِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ، الْکَبِیرِ الْمُتَعَالِ. خداوندا تو می‌بینی و دیده نـمی‌شوی، و تو در دیدگاه بلند مرتبه‌ای، و در دست تو است مرگ و زندگی، و به سوی تو است سـرانجام و بازگشت، و ما به تو پناه می‌بریم از اینکه خوار گردیم، و رسوا شویم. سپاس خدای را، دارندۀ ملک و ملکوت، سپاس خدای را دارندۀ عزت و جبـروت، سپاس خدای را، زنده‌ای که نـمی‌میرد، سپاس خدای را، که با عزت و قدرت و بردبار و بسیار آمرزنده و یکتای غالب شوندۀ بزرگ بلند مرتبه است.

سُبْحَانَ اللّٰهِ الْعَظِیمِ، سُبْحَانَ اللّٰهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَلاٰ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَـرِیكٌ فِی الْمُلْكِ، وَلاٰ مِثْلٌ وَلاٰ شَبِیهٌ، وَلاٰ عِدْلٌ، یٰا اَللّٰهُ یٰا رَحْمٰنُ. ﴿رَبَّنٰا لاٰ تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنٰا وَلاٰ تَحْمِلْ عَلَینَا إِصْـرًا كَمٰا حَمَلْتَهُ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنٰا وَلاٰ تُحَمِّلْنَا مٰا لاٰطَاقَةَ لَنٰا بِهِ وَاعْفُ عَنّٰا وَاغْفِرْ لَنٰا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُـرْنَا عَلَی الْقَوْمِ الْكَافِرِینَ﴾، پاک است خداوند عظیم، پاک است خداوندی که همسـر و فرزند نگرفته و نـمی‌باشد برای او شـریک و انبازی در پادشاهی، و نه مانند و شبیه و نه نظیری دارد، ای خداوند ای رحمان. «پروردگارا، اگر فراموش كردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانی بر (دوش‏) ما مگذار، همچنانكه بر (دوش‏) كسانی كه پیش از ما بودند نهادى‏. پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مكن، و از ما درگذر، و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور، سـرور ما تویى، پس ما را بر گروه كافران پیروز كن‏.» ﴿رَبَّنٰا لاٰتُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنَا وَهَبْ لَنٰا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ﴾، ﴿رَبَّنَا اصْـرِفْ عَنّٰا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا﴾ ﴿رَبَّنٰا هَبْ لَنٰا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیاتِنَا قُرَّةَ أَعْینٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا﴾. «پروردگارا! دل‌های‌مان را، بعد از آنكه ما را هدایت كردی، (از راه حق) منحرف مگردان! و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش، زیرا تو بخشنده‏ ای!» «پروردگارا عذاب جهنم را از ما بر طرف گردان كه عذابش سخت و پر دوام است! آن بد جایگاه و بد محل اقامتی است.» «پروردگارا! به ما از ناحیۀ همسـران و فرزندان‌مان مایۀ روشنی چشم عطا كن و مارا پیشوای پرهیزگاران قرار ده.» اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَصَلِّ عَلیٰ مَلاٰئِکَتِكَ الْمُقَرَّبِینَ، وَأَنْبِیَائِكَ وَالصِّدِّیقِینَ، وَأُولِی الْعَزْمِ مِنَ الْمُرْسَلِینَ، الَّذِینَ أُوذُوا فیٖ جَنْبِكَ، وَجَاهَدُوا فِیكَ حَقَّ جِهَادِكَ، وَقَامُوا بَأَمْرِكَ، وَوَحَّدُوكَ وَعَبَدُوكَ حَتّٰى أَتَاهُمُ الْیَقِینُ، اَللّٰهُمَّ عَذِّبِ الْکَفَرَةَ الَّذِینَ یَصُدُّونَ عَنْ کِتَابِكَ، وَیُکَذِّبُونَ رُسُلَكَ، وَاجْعَلْ عَلَیْهِمْ رِجْزَكَ وَعَذَابَكَ، وَاغْفِرْ لَنٰا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَأَوْزِعْهُمْ أَنْ یَشْکُرُوا نِعْمَتَكَ الَّتیٖ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ، إِلٰهَ الْحَقِّ آمِینَ. خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و درود فرست بر فرشتگانت، که مقرب هستند، و پیامبـرانت و صدیقان، و اولوالعزم از رسولان آنانکه در راه تو اذیت و آزار شدند، و در راه تو جهاد کردند به حقیقت جهاد، و به امر تو قیام کردند، و تو را یگانه دانستند، و تو را پرستیدند تا فرا رسید اجل‌شان، خداوندا، عذاب ده کافران را، که باز می‌دارند از کتابت، و تکذیب می‌کنند فرستادگانت را، و عذابت را بر آنان قرار ده، و بیامرز ما را و مردان و زنان با ایمان را، و الهام ده آنان را که بجا آوردند شکر نعمتت را، که بر آنها نعمت داده‌ای، ای پروردگار حق اجابت فرما. اَللّٰهُمَّ ارْحَمْ عِبَادَكَ الصّٰالِحِینَ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَالْاَرَضِینَ، یٰارَبَّ الْعَالَمِینَ سُبْحَانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ، وَلاٰ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَکْبَـرُ. خداوندا رحمت کن بندگان نیکوکارت را، از اهل آسمان‌ها و زمین‌ها، ای پروردگار جهانیان، پاک است خداوند و سپاس خدای را، و نیست معبودی جز خداوند و خداوند بزرگ‌تر است. (ده بار) و سجده می‌کرد. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#داستانهای_شگفت ۱۰۱ - کرامت حرّ شهید ـــــــ ــ ـــ ـ ـــ ـــ ـــ ــ ـ ــ ــ ـــ ـ ـ و نیز جناب مولوی مزبور نقل کردند بنده ۲۳ سال قبل در #کربلا بودم و به مرض تب مزمن و اختلال حواس مبتلا بودم. رفقا مرا برای تفریح و تغییر هوا به سمت قبر جناب(حر شهید) بردند. در حرم حرّ بودم و قدرت ایستادن نداشتم، نشسته زیارت مختصری خواندم. در این اثناء دیدم زن عربی بیابانی وارد شد و نزدیک ضریح نشست و انگشت خود را در حلقه ضریح گذارد و این دعا را خواند : ( یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ مَوْلانَا الْحُسَیْنِ علیه السّلام اکْشِفْ لَنَا الْکُرَبَ الْعِظامَ بِحَقِّ مَوْلانَا اَلْحُسَیْنِ علیه السلام ) پس انگشت خود را برمی داشت و در حلقه متصل به آن گذاشته و آن ذکر را می خواند و همینطور می خواند و دور می زد، دور پنجم یا ششم او بود که من هم آن جمله را حفظ کردم، چون توانائی ایستادن نداشتم که از بالا شروع کنم خود را کِشان کِشان به ضریح رسانده و انگشتم را به حلقه پایین ضریح گذاشتم و همان جمله را خواندم و بعد در حلقه دیگر و چون در حلقه سوم مشغول خواندن شدم، گرمی مختصری از داخل ضریح به انگشتانم رسید، به طوری که به داخل بدن و تمام رگهای بدنم سرایت کرد مانند دوای آمپولی که تزریق می کنند، حس کردم می توانم برخیزم؛ پس برخاستم و بقیه حلقه ها را ایستاده خواندم و بکلی آن مرض برطرف گردید و دیگر اثری از آن پیدا نشد. چون بعضی در مقام جناب حر بن یزید ریاحی در شک هستند و گویند چون آن جناب کسی بود که راه را بر #حضرت_سیدالشهداء علیه السّلام بست و مانع شد از برگشتن آقا به مدینه، برای دفع این #شبهه و دانستن مقام آن جناب تذکر داده می شود که جناب حرّ، مردی شریف و بزرگوار و صاحب ریاست در کوفه بود و آمدنش جلو حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) برای حفظ ریاستش و به امید اینکه کار به مسالمت می گذرد. و اما جنگ با آن حضرت و کشتن امام علیه السّلام چیزی بود که حر تصوّر آن را نمی کرد و آن را باور نمی داشت و چنانچه خودش فرمود اگر واقعه عاشورا و اقدام به کشتن امام علیه السّلام را می دانست هیچگاه اقدام به چنین خطائی نمی کرد و چون روز عاشورا پیشنهادهای امام علیه السّلام را شنید که از آن جمله این بود بگذارند تا آقا با باقیمانده اهل بیت (علیهم السلام) از عراق خارج شود و ابن سعد هیچ یک را نپذیرفت، جناب حر آمد نزد عمر بن سعد و گفت آیا می خواهی با حسین (علیه‌السلام) جنگ کنی؟ گفت : آری جنگی که آسانترِ آن، بریدن سرها از بدن و جدا شدن دستهاست ! حرّ فرمود : آیا این خواسته های حسین (علیه‌السلام) را هیچ‌یک نمی پذیری تا اینکه کار به مسالمت و صلح تمام شود. عمر سعد گفت: ابن زیاد راضی نمی شود. حرّ با خشم و دل شکسته برگشت؛ پس به بهانه آب دادن به اسبِ خود از لشکر کناره گرفت و اندک اندک به لشکرگاه حسین علیه السّلام نزدیک می شد. مهاجر بن اوس با وی گفت چه اراده داری، مگر می خواهی حمله کنی؟ حر او را پاسخ نداد و لرزش او را گرفت. مهاجر گفت : ای حر ! کار تو ما را به شک انداخته به خدا قسم ! در هیچ جنگی ما این حال را از تو ندیدیم و اگر از من می پرسیدند شجاعترین اهل کوفه کیست، غیر تو را نام نمی بردم، این لرزیدن تو از چیست ؟ حر گفت : به خدا خود را میان بهشت و دوزخ می بینم، به خدا قسم جز بهشت را اختیار نخواهم کرد اگر چه پاره پاره شوم و به آتش سوخته گردم؛ پس اسب خود را به جانب حسین علیه السّلام دوانید و سپر را واژگون کرد و دو دست بر سر گذاشت و سر به آسمان گفت : خدایا ! به سوی تو توبه می کنم از کردار ناروایم که دل اولیای تو و اولاد دختر پیغمبر تو را آزردم و چون با این حالت عجز به امام علیه السّلام رسید سلام کرد و خود را بر خاک اندخت و سر بر قدم نهاد. امام علیه السّلام فرمود سر بردار تو کیستی (معلوم می شود از شدت شرمساری صورت خود را پوشیده بود) عرض کرد پدر و مادرم فدایت باد! منم ( حُرّ بن یزید ) من آن کَس هستم که تو را مانع شدم از برگشتن به مدینه و بر تو سخت گرفتم تا در این مکان هم بر تو تنگ گرفتم. به خدا قسم ! گمان نمی بردم که خواسته های تو را رد می کنند و آماده کشتن تو می شوند .

آیا توبه من پذیرفته نیست؟ امام علیه السّلام فرمود : آری خدا توبه پذیر است، توبه ات را می پذیرد و می آمرزدت؛ سپس عرض کرد گاهی که از کوفه خارج شدم ، ناگاه ندایی به گوشم رسید که گفت ای حر ! بشارت باد تو را به بهشت ( البته این بشارت به اعتبار آخر کار او بوده است ) من با خود گفتم این هرگز بشارت نخواهد بود من به جنگ پسر پیغمبر صلّی اللّه علیه و آله می روم بشارت معنا ندارد، اکنون فهمیدم که آن بشارت صحیح است. امام علیه السّلام فرمود آن بشارت دهنده برادرم #خضر علیه السّلام بود که تو را بشارت داد. به تحقیق که اجر و خیر را نایل شدی . و بالجمله از امام علیه السّلام اجازه گرفت و به میدان رفت و هشتاد نفر از آن کُفّار را به #جهنم فرستاد تا کشته گردید. اصحاب بدن او را آورده نزد امام علیه السّلام گذاردند، حضرت چهره خون آلود او را مسح می نمود و می فرمود : بَخٍّ بَخٍّ ما اَخْطَأَتْ اُمُّکَ حَیْنَ سَمَّتْکَ حُرّاً اَنْتَ وَاللّهِ حُرُّ فِی الدُّنْیا وَ اْلاخِرَهِ ثُمَّ اسْتَغْفَرَ لَهُ یعنی : به به ! مادرت به غلط نام تو را حرّ ننهاد ، به خدا قسم ! تو در دنیا وآخرت حری پس برایش #استغفار کرد . و در بعض مقاتل اشعاری از امام علیه السّلام نقل شده که در مرثیه حرّ، انشاء فرمود . غرض از آنچه نقل شد دانستن این است که جناب حر از خطای خود توبه کرده و امام علیه السّلام توبه اش را پذیرفت و در برابر آن حضرت جهاد کرد و امام علیه السّلام را یاری نمود تا کشته شد؛ پس با سایر شهدای کربلا در فضیلت شهادت یکی است. بلی سایر شهدا را جز فضیلت شهادت از جهت علم و عمل هر یک دارای فضیلتی بودند، گوییم جناب حرّ هم فضیلتی داشت که به قول مرحوم شیخ جعفر شوشتری نمی توان گفت کمتر از فضیلت سایر شهدا بوده و آن (حالت توبه) است. کسی که سرهنگ و چهارهزار تابع دارد و تمام وسایل عیش و نوش ، برایش فراهم و امید رسیدن به هدفهای بالاتری پس از واقعه کربلا دارد، ناگاه به یاد خدا افتد و از خوف الهی چنان بلرزد و ترسان شود که مورد حیرت قرار گیرد ، آنگاه با یک عالَم شرمساری از گناهش، صورت را پوشیده خود را بر خاک اندازد ، این حالت توبه که عبادت قلبیه است، نزد پروردگار خیلی پر ارج است تا جایی که محبوب حضرت آفریدگار می شود و بدون شک حالت توبه او، امام علیه السّلام را دلشاد کرد و در آن لحظه، همّ و غمهای امام علیه السّلام را برطرف ساخت و ازاین بیان دانسته می شود صحت جمله : یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ مَوْلانَا الْحُسَیْنِ . یعنی: ای کسی که به واسطه توبه ات، غم را از دل امام علیه السّلام زُدودی و آن بزرگوار را شاد ساختی ( ضمناً ما هم باید #بدانیم اگر از گناهانمان توبه کنیم و همان حالت توبه نصیبمان شود ، #امام_زمان علیه السّلام از ما راضی و دلشاد خواهد گردید) . پس دانسته شد که جناب حرّ با سایر #شهدا در ثواب #زیارت قبر شریف و #توسّل به او در حوایج دنیوی و اخروی مساوی است و جمله : ( یا کاشِفَ الْکَرْبِ ) در خطاب به جناب حرّ یا #حضرت_اباالفضل علیه السّلام یا دیگری از شهدا هر چند معنای صحیحی دارد چنانچه ذکر شد لکن چون از معصوم نرسیده قصد ورود از شرع نباید نمود. برای مزید اطمینان به مقام جناب حر داستانی را که مرحوم سید نعمت اللّه جزائری در کتاب انوار نعمانیه بیان کرده نقل می شود : چون شاه اسماعیل صفوی بغداد را تصرف نمود و به کربلا مشرف شد، به زیارت قبر حضرت سیدالشهداء علیه السّلام از بعض مردم شنید که به جناب حرّ، طعن می زند. پس خودش نزد قبر حر رفت و امر کرد قبر را نبش کردند ، چون به جسد حر رسیدند ، دیدند بدن، تازه و مانند همان روزی است که شهید شده و دیدند که بر سرش پارچه ای بسته شده و به شاه خبر دادند که چون روز عاشورا در اثر ضربتی که بر سر مبارک حر رسیده بود، خون جاری می شد، امام علیه السّلام این پارچه را بر سر او بستند و به همان حالت دفن شده؛ پس شاه امر کرد که آن پارچه را باز کنند تا به قصد تبرک آن را برای خود بردارد. چون آن پارچه را باز کردند خون از همان موضع زخم جاری شد. با پارچه دیگری سر مبارک را بستند فایده نکرد و همینطور خون جاری می شد، به ناچار به همان پارچه امام علیه السّلام آن زخم را بستند و خون قطع شد؛ پس شاه دانست حُسن حال و مقام حر را پس قُبّه و بارگاه بر آن قبر بنا کرد و خادمی بر آن گماشت. باید دانست اینکه قبر شریف حر در یک فرسخی واقع شده دو وجه گفته شده : یکی آنکه عشیره حرّ آن جسد مطهر را در نزدیکی اقامتگاه خود برده و دفن کردند. وجه دیگر آنکه در هنگام نبرد با لشگریان، این محل که رسیده افتاده و شهید شده است و وجه اوّل اقرب است . 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳 https://eitaa.com/mabaheeth/52340 —— ⃟‌ ———————— 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#انسان_شناسی ۱۱۴ #آیت‌الله_حسن‌زاده_آملی ره #استاد_شجاعی ▪️چرا قلب بعضی آدمها آنقدر لطیف و رقیق است که مدام خدا را حس می‌کنند و او را در لابلای جریاناتِ ریز و درشت زندگی‌اش می‌بینند، لمس می‌کنند و هرگز در بحران‌ها نیز خدایشان را گم نمی‌کنند؟ 🔺اما قلب اغلبِ ما، آنقدر در تعاملات و ارتباطات دنیا گیر کرده که جز آن، ادراک بالاتری ندارد، و در بحران‌ها پُر از ترس و تنهایی و ناامیدی می‌شوند؟ - علّت اینهمه تفاوت میانِ این دو دسته چیست؟ @Ostad_Shojae ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#متن_و_ترجمه #ثواب_الاعمال_و_عقاب_الاعمال «آنكه بر كارى نيكو راهنما شود همانند آن كسی است كه آن عمل را خود بجاى آورده باشد».

۳- جابر جعفى گويد حضرت(ابى جعفر) باقرالعلوم عليه السّلام روايت كرد كه پيغمبر خدا صلّى اللّٰه عليه و اله و سلّم فرموده:كلمۀ « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ » را بمردگان خود تلقين نمائيد چون باعث آمرزش گناهان آنهاست. عرض كردند: يا رسول اللّٰه گفتن آن در حال سلامتى چطور است؟فرمود: بيشتر گناهان را منهدم مينمايد(تا سه مرتبه) براى اينكه كلمۀ طيّبۀ « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ ». مايۀ انس مؤمن در زندگى و هنگام مرگ و حشر اوست. و رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمود: كه جبرئيل گفت: كاش ميديدى آنها را كه دو گروهند؛ ▫️يكى گويندگان و معتقدين به « اَللّٰهُ » كه با رويهاى درخشان محشور ميشوند و ذكرشان« لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰه و اللّٰه اكبر». است، ▪️و ديگر مشركين كه با صورتهاى سياه 🌚 بمحشر آمده، و شيون كنان ميگويند: اى واى بر ما،تباه شديم، و هلاك گشتيم. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۴- عمرو بن جميع مرفوعاً(يعنى بدون اينكه راويان قبل از خود را ذكر كند روايت كرده)كه پيغمبر اكرم صلّى اللّٰه عليه و اله و سلّم فرموده اند:كلمۀ «لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ » بهاء و قيمت بهشت است. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۵- عبيد اللّٰه بن الوليد مرفوعاً از پيغمبر خدا روايت كرده كه فرموده:هر كه بگويد: «لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ» در بهشت از براى او درختى كاشته مى شود از ياقوت سرخ، و در زمين روئيده مى شود كه مشك سفيد است، در حالى كه شيرين تر از عسل، و سفيدتر از برف، و خوشبوتر از مُشك است، و در آن روئيدنگاه ميوه هائى است ...، كه ظاهر مى شود (يعنى نمايانست) از پس هفتاد حلّه. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۶- جابر بن يزيد جعفيّ از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت كرده كه پيغمبر صلّى اللّٰه عليه و اله و سلّم فرموده: هر چيزى در جهان همتا و نظيرى دارد مگر سه چيز، اوّل ذات مقدّس احديّت كه نظير ندارد، دوّم كلمۀ شريفۀ «لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ» كه هموزن و شبيه ندارد، سوّم اشكى كه از خوف خدا از چشم خارج شود كه براى آن وزنى نميتوان قائل شد و چنانچه بر صورت جارى گردد هيچ خوارى و ناراحتى پس از آن به آن صورت نخواهد رسيد. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۷- ابوطفيل از حضرت اميرالمؤمنين صلوات اللّٰه عليه روايت كند كه فرمود:هيچ بندۀ مسلمانى نيست كه بگويد: « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ » مگر اينكه اين گفتار بالا رود و بهر سقفى كه برسد مى شكافد، و بهر گناهى از گناهانش برخورد كند نابودش بسازد، تا آنكه پس از محو گناهان در صفّ حسنات و كارهاى نيك او قرار ميگيرد. ____________ [ شرح: بنظر ميرسد كه منظور از سقف همان گناهان باشد كه موانع است، و مقصود از شكافتن محو آثام و گناهان باشد و جملۀ آخر تفسير همين معنا است.]

۸- ابو حمزۀ ثمالى گويد: شنيدم از امام محمّد باقر عليه السّلام كه فرمود: هيچ عبادتى از نظر ثواب و اجر بالاتر از شهادت به كلمۀ « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ» نيست ؛ چون كه نه چيزى عديل و نظير حقّ تعالى است، و نه كسى با خدا شريك و انباز در امور اوست. [ شرح: بنظر ميرسد كه حضرت تفسير كلمۀ « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ» » را ميفرمايد كه بيان توحيد ذاتى و افعالى را ميكند. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۹- سكونىّ از امام صادق علیه‌السلام از پدرانش عليهم السّلام روايت كرده كه پيغمبر اكرم صلّى اللّٰه عليه و اله و سلّم فرمود: گفتن « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ » بهترين عبادت است. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱۰ - ابو سعيد خُدرى از پيغمبر اكرم صلّى اللّٰه عليه و اله و سلّم روايت كرده كه فرمود: نه من و نه گويندگان پيش از من، كلمه اى مانند « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ » نگفتيم. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱۱ - ابو عمران عجلى مرفوعاً از پيغمبر خدا صلّى اللّٰه عليه و اله و سلّم روايت كند كه فرمود: هيچ مؤمنى نميگويد: « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ » مگر اينكه گناهان از نامۀ اعمالش محو مى شود، تا آن كلمه كنار بقيّۀ حسناتش قرار گيرد. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱۲ - عبيد بن زراره گويد امام جعفر صادق عليه السّلام فرمود:« لٰا الٰه إلَّا اللّٰه » بهاى بهشت است. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱۳ - فضيل[بن يسار]ميگويد: شنيدم از امام صادق عليه السّلام ميفرمود: ذكر « لٰا الٰه إلَّا اللّٰه و اللّٰه أكبر » را زياد بگوئيد، چون در نزد پروردگار چيزى از اين دو ذكر محبوبتر نيست.  —— ⃟‌ ———————— 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

ثواب من قال لا إله إلا الله مائة مرة ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┈┈┈•••༶༓✤༓༶•••┈┈┈ ۱ - هشام بن سالم و أبو ايّوب گفته اند: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كه صد مرتبه بگويد « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ » عبادت او در آن روز از همه بالاتر است، مگر آن كسی كه زيادتر بگويد. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۲ - سلام بن غانم از حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام روايت كند كه فرمود هر كه در هنگام خواب صد مرتبه بگويد « لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اَللّٰهُ » خداوند خانه اى در بهشت براى او بنا كند، و هر كه وقت خواب صد مرتبه #استغفار كند گناهان او بريزد همچنان كه برگ از درخت ریزد. —— ⃟‌ ———————— 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -