صلـوات خـاصه‌ے آقـا امـام رضا(ع)🌺🍃 اللهّمَ صَلّ عَلي عَلي بنْ موسَي الرّضا المرتَضي الامامِ التّقي النّقي  و حُجَّّتكَ عَلي مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثري الصّدّيق الشَّهيد صَلَوةَ كثيرَةً تامَةً زاكيَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه كافْضَلِ ما صَلّيَتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اوْليائِكَ.🌹 التمــاس دعــا🌷 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۲ از حفظ خط هاے آخرِ سورہ ے اول را تلاوت میڪنم. اولین سورہ،سورہ ے صبر بود! از آن روز بہ بعد سورہ ے دوم نازل شد...سورہ ے دلدادگے...! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ ڪتاب فلسفہ را ورق میزنم و دور تا دور اتاق مے چرخم،میخواهم سوال بعدے را بخوانم ڪہ نگاهم بہ سمت سطل زبالہ ے زیر میز تحریر ڪشیدہ میشود. از دیشب دستہ هاے نرگس داخلش جا خوش ڪردہ اند! صداے زنگ آیفون بلند میشود و چند لحظہ بعد صداے مادرم:بلہ؟! چند لحظہ بعد چند تقہ بہ در میخورد،ڪتابم را میبندم:بفرمایید! مادرم در چهارچوب در ظاهر میشود:مطهرہ جلوے در وایسادہ ڪارت دارہ! _خب بگو بیاد تو! _گفتم! نیومد! ڪشیدہ میگویم:وا! ڪتابم را روے تخت پرت میڪنم و بہ سمت ڪمد میروم،ژاڪت بافت یشمے رنگے بہ تن میڪنم و شال مشڪے رنگم را سر. چادر نمازم را هم روے سرم مے اندازم و بہ سمت در میروم. همانطور ڪہ چادرم را روے سرم تنظیم میڪنم نسبتا بلند صدایش میزنم:مطهرہ! از لاے در نگاهم میڪند:جانم! در را ڪمے بیشتر باز میڪنم:چرا نمیاے تو؟! متعجب نگاهش میڪنم،روسرے فیروزہ اے رنگش را مدل لبنانے همراہ چادر مشڪے سر ڪردہ! مردمڪ هاے چشمانش مدام بہ این سمت و آن سمت فرار میڪنند. اصلا آرام و قرار ندارند! وَ گونہ هایش از شرم انارے شدہ،مثل روزهاے اول! آرام میگوید:سلام! نمیخوام مزاحم بشم اومدم ڪہ.... سریع میان حرفش مے پرم:چہ مزاحمتے؟! سرم را ڪمے بیرون میبرم و چپ و راستم را نگاہ میڪنم،میخواهم ادامہ ے حرفم را بزنم ڪہ نگاهم بہ طبقہ ے اول ساختمان رو بہ رویے مے افتد! لبخند شیطنت آمیزے میزنم و میگویم:میخواے چندماہ شما بیاید خونہ ے ما،ما بریم خونہ ے شما؟! مطهرہ گیج نگاهم میڪند:چے؟! آرام میخندم:ڪاش حیاط خونہ ے ما،حیاط خونہ ے شما بود! مطهرہ متعجب میگوید:من ڪہ نمیفهمم تو چے میگے! با چشم و ابرو بہ ساختمان رو بہ رویے اشارہ میڪنم:یعنے بخاطرہ ایشون نیومدے؟! مطهرہ نگاهے بہ مهندس ساجدے مے اندازد و دست پاچہ برمیگردد،صدایش مے لرزد:ببین....چیزہ.... _چیہ؟! آب دهانش را با شدت فرو میدهد:تمریناے ریاضیو حل نڪردم... میخندم:اومدے مهندس برات حل ڪنہ؟ با حرص از بازویم بشگونے میگیرد:ڪوفت! اومدم دفتر ریاضے تو بگیرم! چشمڪے نثارش میڪنم:مطمئنے؟! دوبارہ نگاهم را بہ سمت طبقہ ے اول ساختمان میڪشانم،ساجدے ساڪت و اخمو ڪنار ڪارگرے ایستادہ و بہ توضیحاتش گوش میدهد هم زمان هم روے ڪاغذ چیزهایے مینویسد. گویے سنگینے نگاهم را حس میڪند ڪہ چشم از ڪاغذها برمیدارد و بہ من چشم مے دوزد! سیاهے چشمانش شباهتے بہ هادے ندارند! پر تلاطم اند و نا آرام! و ڪمے بے احساس...! با آرامش نگاهم را از چشمانش میگیرم و بہ مطهرہ میگویم:دارہ نگاهمون میڪنہ! رنگش مے پرد،سریع وارد حیاطمان میشود:واے! آبروم رفت! بیخیال در را میبندم و تعارف میڪنم وارد خانہ شود،آرام میپرسد:هنوزم دارہ نگاهمون میڪنہ؟! همانطور ڪہ وارد خانہ میشوم میگویم:ببخشید دیگہ! من دیدبان جنابعالے نیستم! مطهرہ پشت سرم وارد میشود،با مادرم سلام و احوال پرسے میڪند و بہ سمت اتاقم میرود. چادر و روسرے ام را بہ سمتش پرت میڪنم:تو برو تو اتاقم،منم الان میام. مطهرہ رو بہ مادرم "با اجازہ ای" میگوید و وارد اتاق میشود،ظرف بزرگے از داخل ڪابینت برمیدارم و داخلش را پر از سیب و پرتقال میڪنم. دو پیش دستے و ڪارد میوہ خورے هم برمیدارم و با احتیاط بہ سمت اتاق میروم. با زانو چند ضربہ بہ در میزنم:خانمِ خجالتے! درو باز ڪن! چند لحظہ بعد مطهرہ در را باز میڪند،از ظرف میوہ سیبے برمیدارم و ظرف را بہ دستش میدهم. همانطور ڪہ روے تخت مے نشینم میگویم:خب از برزو خان برام بگو! متعجب نگاهم میڪند:برزو ڪیہ؟! ڪمے فڪر میڪنم و جواب میدهم:مگہ اسمش برزو نبود؟! مطهرہ روے تخت یاسین مے نشیند:نہ! سریع میگویم:آهان! آهان! بهروز! _نچ! _بهرام؟! _نچ! _بهنام؟! _نہ! متفڪر میگویم:ولے مطمئنم اسمش بِہ داشت! لبخندِ نمڪینش با شرم عجین میشود:روزبہ! اسمش روزبہ ست! _آهان! همون! گازے از سیبم میگیرم:خب از خُرزو خان برام تعریف ڪن! مطهرہ با حرص پرتقال بزرگے بہ سمتم پرت میڪند:مسخرہ! جاے خالے میدهم و میخندم،مطهرہ با ترس نگاهے بہ در مے اندازد و میگوید:صدامون بیرون نمیرہ؟! _چرا!‌ مامانمم پشت در فال گوش وایسادہ تا تو برامون از خُرزو خان و چگونگے شڪل گیرے علاقہ ت بہ خُرزو خان بگے! گونہ هاے مطهرہ انارے تر میشوند،بہ شوخے میگویم:میوہ بخور! فڪرِ خُرزو خانو نخور! سپس گاز بزرگے بہ سیبم میزنم و خیرہ خیرہ نگاهش میڪنم. #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۳ مطهرہ سیبے از داخل ظرف برمیدارد و بہ صورتم چشم میدوزد:بهم نخندیا! وقتے احساس میڪنم دور و برمہ قلبم میاد تو دهنم! مے بینمش ریتم نفسام بہ هم میریزہ... آب دهانش را با شدت قورت میدهد:بہ نظرت من خیلے بد و گناهڪارم؟! با آرامش نگاهش میڪنم:مگہ چے ڪار ڪردے؟!‌ نگاهش را بہ میوہ ها میدوزد:دستِ خودم نیست! از چندماہ پیش.... جملہ اش را ڪامل نمیڪند،جملہ اش را ڪامل میڪنم:احساس ڪردے دوستش دارے! سایہ ے لبخند را روے لبانش میبینم،دوبارہ بہ چشمانم زل میزند:شاید بہ قولِ تو یہ حس خام و بچگانہ ست! _نمیخوام ناراحتت ڪنم اما....اما قبول ڪن این احساس درست نیست! نہ اینڪہ ناپاڪ باشہ یا بد! نہ! اشتباهہ عزیزم،چیزے ڪہ از ظاهر قضیہ مشخصہ ماها بہ این آدم نمیخوریم! بغض میڪند:آرہ! چند وقت دیگہ از سَرم میوفتہ مگہ نہ؟ از روے تخت بلند میشوم و ڪنارش مے نشینم:اگہ نخواے بزرگش ڪنے آرہ عزیزم! قطرہ ے اشڪے از گوشہ چشمش جارے میشود:نباید امروز مے اومدم اینجا! با شیطنت میگویم:دیدے براے دفتر ریاضے نیومدے! آرام میخندد،میخواهم بیشتر دلدارے اش بدهم ڪہ دستم را میگیرد و آرام میفشارد:راجع بهش صحبت نڪنیم! با انگشت اشارہ گوشہ ے چشمش را پاڪ میڪند،نگاهش را بہ نقطہ اے میدوزد و میگوید:اِ! چرا اون نرگسا رو انداختے تو سطل آشغال؟! نگاهم بہ گل هاے نرگسِ داخل سطل مے افتد،سریع میگویم:اینا چیزن.... این بار مطهرہ ڪنجڪاو و با شیطنت نگاهم میڪند:چے ان؟! ناگهان صداے زنگ موبایلم در اتاق طنین انداز میشود،با عجلہ بہ سمت موبایل میروم و چیزے نمیگویم! بہ نام مخاطب نگاہ میڪنم "n" ! دیشب شمارہ ے نازنین را با این حرف ثبت ڪردم! نگاهے بہ مطهرہ مے اندازم و دو دل جواب میدهم:بعلہ؟! صدایش در گوشے مے پیچد:سلام آیہ جان! نازنینم شناختے؟! جدے میگویم:سلام! بعلہ شناختم! _خوبے؟ بے حوصلہ میگویم:ممنون خوبم! شما خوبید؟ _ممنون منم خوبم،میخواستم ببینم براے این هفتہ وقت دارے همدیگہ رو ببینیم؟ در دلم آشوب بہ پا میشود:روزش مهم نیست؟ _نہ عزیزم! هر وقت تو بتونے،فقط تاڪید میڪنم فعلا بہ هادے چیزے نگو! _باشہ! دوشنبہ تعطیلم! آرام میگوید:خوبہ! پس دوشنبہ میبینمت! الان آدرسو برات میفرستم،ساعتش با تو! _باشہ! پس فعلا خداحافظ! احساس میڪنم در صدایش خندہ موج‌ میزند،خندہ اے ڪہ بہ زور نگهش داشته:روزت بہ خیر! تماس قطع میشود،نگاهے بہ صفحہ ے موبایل مے اندازم و نفس عمیقے میڪشم. مطهرہ ڪنجڪاو میپرسد:ڪے بود؟! بے اختیار بہ گل هاے نرگس خیرہ میشوم:مطهرہ! میتونے دوشنبہ باهام بیاے بیرون نگاهے بہ تابلوے سر ڪوچہ مے اندازم و بہ رانندہ میگویم:همینجا پیادہ میشیم! رانندہ از داخل آینہ نگاهم میڪند:داخل ڪوچہ نرم؟ در حالے ڪہ از داخل ڪولہ ام دو اسڪناس دہ هزار تومانے بیرون میڪشم میگویم:نہ ممنون! ماشین سر ڪوچہ از حرڪت مے ایستد،مطهرہ شماتت بار نگاهم میڪند و پیادہ میشود. از وقتے همہ چیز را برایش تعریف ڪردم مدام سرزنشم میڪند. سرفہ اے میڪنم و پیادہ میشوم،مطهرہ با حرص میگوید:نباید مے اومدے! محڪم بند ڪولہ ام را میفشارم:حالا ڪہ اومدیم! مُطے همینطوریش استرس دارم لطفا با غُر زدن رو اعصابم نرو! چشم غرہ اے نثارم میڪند و میگوید:اگہ ڪوچیڪترین بے احترامے اے ڪرد بگو بپرم رو ڪلہ ش ڪتڪش بزنم! بے اختیار میخندم:ڪِے انقدر وحشے شدے؟! با حرص نگاهم میڪند:بعلہ؟! سریع میگویم:غلط ڪردم! حالا منو نڪش بذار ببینم این دخترہ چے میگہ ناڪام از این دنیا نرم! مقابل پنجرہ ے خانہ اے مے ایستم و خودم را نگاہ میڪنم،روسرے حریر شیرے رنگے ڪہ گل هاے ریز نقش گلبهے اش هوش آدم را میبرد بہ سبڪ مدل جدیدے ڪہ از نورا یاد گرفتہ ام سر ڪردہ ڪردہ ام،چادر دانشجویے ام اجازہ نمیدهد تا پالتوے شیرے رنگم خودش را نشان بدهد. دستے بہ روسرے ام میڪشم و میگویم:خوبم؟! مطهرہ دستم را میڪشد و بہ سمت ڪافے شاپ میرود:آرہ عروس خانم! بیا! جلوے در ڪافے شاپ میرسیم،آرامش و سردے را مهمان چهرہ ام میڪنم و وارد میشوم. فضاے ڪافے شاپ ڪوچڪ و خلوت است،میزهاے شیشہ اے و صندلے هاے چرمے بہ شڪل جالبے چیدہ شدہ اند. نگاهم را در اطراف مے چرخانم ڪہ نازنین را پشت میزے ڪہ وسط ڪافے شاپ قرار دارد میبینم. آرام رو بہ مطهرہ میگویم:اونجا نشستہ! همینجاها بشین تا بیام! مطهرہ نگاہ بے تفاوتے بہ نازنین مے اندازد و پشت اولین میز خالے مے نشیند. با آرامش بہ سمت نازنین قدم برمیدارم،بہ چند قدمے اش ڪہ میرسم بہ احترامم بلند میشود. لبخندے روے لبانش مے نشاند و دستش را بہ سمتم دراز میڪند:سلام! دستش را میفشارم:سلام! دیر ڪردم؟! دوبارہ روے صندلے اش مے نشیند:نہ! نہ! من یڪم زود اومدم! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

بازی رو بردیم... 😍😍😍😍 تمام چندماه ملت رو از گروه مرگ ترسوندن..‌‌ اما بردیم به همین راحتی... فقط کاش خیابانی گزارشگر بود تا حس غرور و افتخار و حماسه رو به ملت تزریق میکرد عید خوبی داشتیم امسال شکست مفتضحانه عربستان در یمن و روسیه پیروزی شیرین ما در یمن و روسیه و البته واریز یارانه ها در شب عید جای خود دارد😊 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

💠پست اینستاگرامی #فرزند سردار شهید #محمودکاوه: 🌷با اولین مسابقه تیم ملی فوتبال در جام جهانی یادی کنیم از شهیدانی که سرشان را مقابل توپ‌های دشمن قرار دادند تا جوانان ما بتوانند سرافرازانه توپ را روانه دروازه حریفان کنند. 🆔 http://eitaa.com/golestanekhaterat

#انس_با_قرآن هر روزیک صفحه از قرآن کریم سلامتی‌وتعجیل‌حضرت‌صاحب‌الزمان‌(عج) به نیابت از #شهــدا قـرائت امـروز 👇سوره #فاتحه #صفحه_یک @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

💕بسم رب شهید💕 یک نیمِ رُخَت : اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعیدْ یک نیمِ دگر : اِنَّ عَذابی لَشَدیدْ بر گِرْدِ رُخَت نبشته : یُحْیی وَ یُمیتْ مَنْ ماتَ مِنَ الْعِشْقْ ، فَقَدْ ماتَ شَهید دوست شهید من ........ ...💕💕...شهیدمحمدرضادهقان...💕💕.. #صبحتون_شهدایی🌹 http://eitaa.com/golestanekhaterat

در کار عشق دوری و هجران به ما رسید یوسف که رفت غصه کنعان به ما رسید😔 http://eitaa.com/golestanekhaterat

از رفقاش شنیدم داش مجید دنبال کننده پروپاقرص فوتبال بود سه یا چهار تیر به سینه و پهلوش میخوره و شهید میشه آرامش تماشای #جام_جهانی رو مدیون امثال مجید قربانخانی هستیم +محمد پاداش+ http://eitaa.com/golestanekhaterat

🎧🎧 #حتما_گوش_ڪنید👆 🎤استاد #دانشمند 🌸 یه جوری زندگی ڪن ڪه آبروی امام زمان (عج) باشـی مثل شهید #حججی ڪه.... ✅پیشنهاد ویژه #دانلود http://eitaa.com/golestanekhaterat

رضا جانم مالک دو جهانی با گوشه نگاهت هستی را زهم به در کن امام مهربانم. #امام_رئوف #انيس_النفوس http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۴-۱۴۵ رو بہ رویش مے نشینم و ڪولہ ام را روے پایم میگذارم. بارانے براق ڪرم رنگے همراہ با روسرے و شلوار قهوہ اے تیرہ رنگ بہ تن ڪردہ. این بار موهایش را ڪامل داخل روسرے دادہ،فقط ڪمے از ریشہ هاے موهایش دیدہ میشوند. رژ صورتے ڪم رنگے ڪہ زدہ صورتش را ملیح تر ڪردہ،منو را بہ سمتم میگیرد:انتخاب ڪن! منو را از دستش میگیرم ولے باز نمیڪنم:چیزے نمیخورم! لبخندش را عمیق تر میڪند:یہ قهوہ مهمونم باش! نمڪ ندارہ! جدے میگویم:این یعنے فقط میتونم قهوہ سفارش بدم؟! میخندد،آرام و دلبرانه:نہ! ولے قهوہ هاے اینجا معرڪہ ست! مخصوصا قهوہ ترڪ هاش. بہ چشمانش خیرہ میشوم:پس امتحان میڪنم. نازنین اشارہ میڪند گارسون بہ سمتمان بیاید و سفارش ها را میدهد. بعد از رفتن گارسون با چشم بہ جایے ڪہ مطهرہ نشستہ اشارہ میڪند و میگوید:دوستتہ؟! _بعلہ! نگاهم بہ دستبند طلاے ظریفے ڪہ مچِ دست چپش را در آغوش گرفتہ مے افتد،تازہ متوجہ میشوم این دستبند را همیشہ در دستش دیدہ ام! رد نگاهم را میگیرد و بہ دستبند خیرہ میشود:هادے تولدم بهم هدیہ دادہ بود! نگاهم را از دستش میگیرم و بے احساس میگویم:قشنگہ! گارسون نزدیڪ میزمان میشود و فنجان هاے قهوہ را روے میز میگذارد. نازنین فنجان قهوہ اش را برمیدارد و مقابل دهانش میگیرد،آسمانِ چشمانش را بہ چشمانم میدوزد:هادے از من چے برات گفتہ؟! لب میزنم:هیچ چیز و همہ چیز! جرعہ اے از قهوہ اش را مینوشد،چشمانش خبر از واقعہ اے مهم میدهند. جملہ ے بعدے اش بہ هم میریزد قلبم را:فقط بخاطرہ وجودِ من نمیخواے بہ هادے نزدیڪ بشے؟! و آسمانِ آبے چشمانش عجیب نگاهم میڪنند.... باید چہ بگویم...؟! اگر او نبود،هادے را نمیخواستم...؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۶ جملہ ے بعدے اش بہ هم مے ریزد قلبم را:فقط بخاطرہ وجودِ من نمیخواے بہ هادے نزدیڪ بشے؟! و آسمانِ آبے چشمانش عجیب نگاهم میڪنند. باید چہ بگویم....؟! اگر او‌ نبود،هادے را نمیخواستم...؟! سرد جواب میدهم:نہ! دوبارہ جرعہ اے از قهوہ اش را مینوشد:چرا؟! خونسرد بہ چشمانش زل میزنم:خیالتون راحت باشہ! من با خانوادہ ها هم عقیدہ نیستم ڪہ بخوام آقاے عسگرے رو از چنگتون دربیارم! لبخند مرموزے ڪنج لبش مے نشیند،با دو انگشت اشارہ و شصت دستہ ے ظریف فنجان را میگیرم و مقابل دهانم بالا مے آورمش:اگہ علاقہ تون بہ هم جدیہ نیاز نیست نگران باشید! بے توجہ بہ حرفم نگاهش بہ سمت جایے ڪہ مطهرہ نشستہ ڪشیدہ میشود،همانطور ڪہ بہ مطهرہ زل زدہ میپرسد:چرا با دوستت اومدے؟! نگاهے بہ مطهرہ مے اندازم و میگویم:چطور؟! نگاهش را از مطهرہ میگیرد و مهربان بہ من میدوزد:تنها نمیتونے بیاے بیرون؟! جا میخورم،ابروهایم را دَر هم میڪشم:بہ بحثِ ما ارتباطے دارہ؟! با اطمینان لبانش بہ هم میخورند:آرہ! دست بہ سینہ میشود:منم یہ روزے مثل تو بودم! پوزخند میزنم:شما از من چے میدونید؟! مثل چند دقیقہ پیش خودم تڪرار میڪند:هیچ چیز و همہ چیز! میشہ انقدر سرد و رسمے باهام صحبت نڪنے؟! درستہ هفت سال ازت بزرگترم ولے اینطورے خوشم نمیاد! ابروهایم را بالا میدهم،اصلا بہ چهرہ اش نمیخورد بیست و چهار پنج سالہ باشد! صمیمے میخواندم:آیہ! تو هشت نُہ سال پیشِ منے! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چطور؟! _پدرم مثل پدرِ تو بود! یڪم متعصب تر و با افڪار بستہ تر! اخمانم درهم میرود،با خشم میگویم:حق ندارید پدرمو با ڪسے مقایسہ ڪنید مخصوصا ڪہ شناختے ندارید! آرام میگوید:منظور بدے نداشتم! هادے یہ چیزایے بهم گفتہ ڪہ احساس ڪردم... مڪث میڪند،نفس عمیقے میڪشد و ادامہ میدهد:ڪہ شبیہ همیم! یعنے تو شبیہ گذشتہ ے منے! _اینا چہ ربطے بہ ماجراے من و آقاے عسگرے دارہ؟! فنجان قهوہ اش را روے میز میگذارد:حوصلہ ے قصہ شنیدن دارے؟ قصہ ے واقعے! نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم و میگویم:مهمہ همشو بگے؟ لبخند میزند:آرہ! دستم را زیر چانہ ام میزنم:یڪے دو ساعت دیگہ میتونم بمونم. نگاهش را بہ میز میدوزد،گویے غرق خاطراتش شده:پدرم بازاریہ مثل پدرت و دایے مهدے مادرم خونہ دار مثل مادرت! من تڪ فرزند بودمو عزیز دور دونہ شون! صدایش ڪمے مے لرزد:مامانم مشڪل داشت نمیتونست باردار بشہ بہ قول بابام منم لطف و عنایت خدا بودم! بابام‌ عقاید خاصِ خودشو داشت،نماز و روزہ و هیئتش همیشہ بہ راہ بود اما خیلے شدید! توے دین دارے خیلے افراط میڪرد،مثلا میخواست منو بہ سمت مسائل مذهبے راغب ڪنہ از جهنم خدا و عذاباش برام میگفت! انگار فقط خدا رو براے اینڪہ جهنم نفرستدش عبادت میڪرد! از شیش هفت سالگے چادر سَرم ڪردن،نماز خوندن یادم دادن،روزہ ڪلہ گنشجڪے میگرفتم. چون تڪ فرزند بودم بابام همہ ے اعتقاداتشو بہ خورد من میداد! تا بچہ بودم همہ ے اینا رو دوست داشتم،دلم میرفت براے اینڪہ چادر گل گلے اے ڪہ مامانم برام دوختہ رو سر ڪنم،سجادہ اے ڪہ از مشهد خریدمو بندازم و نماز بخونم یا همراہ مامان و بابا براے سحرے بیدار بشم و روزہ بگیرم. عاشق امام حسین و محرمش بودم،عاشق چادرے ڪہ سرم میڪردن؛همہ ے اینا رو دوست داشتم ولے نمیدونستم چرا باید انجامشون بدم! وقتے میپرسیدم چرا؟! میگفتن خدا دوست دارہ! نمیگفتن ڪدوم خدا و چرا! فقط میدونستم خداے مامان و بابام ڪارایے ڪہ میڪنم رو دوست دارہ،اگہ برعڪسشو انجام بدم تو آتیش جهنم میسوزنتم! با دقت بہ حرف هایش گوش میدهم،راست میگفت تا اینجا شبیہ بودیم! سرفہ اے میڪند و بہ چشمانم زل میزند:از نُہ دہ سالگے شروع شد! از اون موقع ڪہ دلم میخواست برم ڪلاس سنتورو نذاشتن! تازہ میرفتم ڪلاس چهارم دبستان،همیشہ روسرے مو محڪم گرہ میزدم،موهامو ڪامل مے پوشوندم،چادرمم بہ توصیہ ے بابام همیشہ سرم بود،حافظ قرآن بودمو افتخار بابا! یڪے از دوستام سنتور داشت،هروقت میرفتم خونہ شون برام سنتور میزد. ڪم ڪم از سنتور خوشم اومد،از بابا خواستم برام سنتور بخرہ و بفرستتم ڪلاس موسیقے. بابام اخم ڪرد و گفت حرفشم نزنم! دخترو چہ بہ این حرفا! گفت اولین ڪسے ڪہ ابزار موسیقے ساختہ و نواختہ شیطان بودہ خدا بدش میاد و قهرش میگیرہ! دیگہ واقعا ترسیدم! از خدایِ بابام ترسیدم! شاید همونجاها بود ڪہ فهمیدم من هیچوقت خدایے ڪہ برام ساختنو دوست نداشتم! فقط ازش میترسم! جرعہ اے از قهوہ ام را مینوشم و بے اختیار میگویم:میفهمم! لبخند تلخے نثارم میڪند و ادامہ میدهد:ڪم ڪم ازشون دور شدم،از مامان و بابام،از اعتقادات و خداشون! از چهاردہ سالگے چادرو گذاشتم ڪنار،پوششم بد نبود ولے اونطورے هم نبود ڪہ بابامو خداش میخواستن! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

اگردلت را داده ای به #شــــهدا 😌✌️ پَسَش مَـــگـیر ... بگذار دراین تلاطم #روزگار دلـــ❤️ـ بماند دلداده را دلی ناب باید....😇 http://eitaa.com/golestanekhaterat

#به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

شبیه هم ... سمت راست شهیدِ دفاع مقدس سمت چپ شهیدِ مدافع حرم به یاد دو طلبه شهید 🌹 شهید صادق مداح 🌹 شهید محمد امین کریمیان بخشی از وصیتنامه تاریخی شهید محمد امین کریمیان : « به همه مردم شریف و شهیدپرور ایران عرض می کنم افتخار می کنم که عضو برادران فاطمیون هستم . مردم شریفی که برای رضای خدا جان را کف دست گرفته اند و از حرم بی بی حضرت زینب {سلام الله علیها} دفاع می کنند و اگر برای خانواده ام مشقت نداشت به خانواده ام می گفتم مرا در گلزار شهدای فاطمیون دفن کنند . خدمت مردم شریف ایران عرض می کنم هاشمی رفسنجانی و عوائد و انصارش خائن به انقلاب هستند و اگر کسی ذره ای ارادت به این شخص دارد زیر تابوت مرا نگیرد!! در ادامه به تمام برادران عرض می کنم حضرت آیت الله سید علی خامنه ای ولی امر تمام مسلمین جهان است اگر کسی می خواهد بداند که تابع و مرید شهدا است باید مطیع این سید باشد هدیه به ارواح مطهر و ملکوتی شهیدان صادق مداح و محمد امین کریمیان الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ أعْداءَهُم أجْمَعِین #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

شهیــد حـاج ابراهیـم همـت:🍃 نشستـن در پشـت میـز مذاکـره با دشمـن برای ما خواری و ذلت و افتضاح به دنبال دارد☝️👌 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

🔆🔆🔆 🔆🔆 🔆 🌸 *زندگی ب سبک شهدا* ناصر؟؟؟ جانم... امشب چقدر خوشگل شدی❤️ خندید...صورتش را برگرداند،بلند شد رفت سمت ساکش. امشب چت شده اکرم؟ راه رفتنش با همیشه فرق داشت حرف که میزد من رو درسٺ یاد اولیڹ بارے ڪہ خونه حاج آقا دیده بودمش انداخٺــــــــــ... ناصر؟ جانم... بهم قول میدے رفتے شفاعتمو بڪنے؟؟؟ چشم از چشمم برنمیداشت،گفت اونی ڪه باید شفاعت ڪنه تویے خانومم اما اکرم جان،جوڹ ناصر اگہ نیومدم دنباڸ جنازم نگرد ... سرمو گذاشتم رو پاش هق هق گریه کردم گفتم بس ڪڹ ناصر،اینو ازم نخواه بذار یادگارے داشتہ باشم ڪمے مڪث ڪرد سرمو گرفت بالا سفیدی چشماش سرخ شده بود میدونسی شهدایی ڪه جنازشون برنمیگرده حضرت زهرا(س) میاد پیش جنازشون دوست داری تو تشییع ناصرت حضرٺـــــ زهــــــــــرا باشه یا آدمای دیگہ؟؟ بغضمو قورت دادم ...قبول ولے یه شرط داره ؛قول بده حوری های بهشتی رو دیدی دست و دلت نلرزه زد زیر خنده گفت:امان از دست تو حوری کیه بابا من اکرممو با دنیا عوض نمےڪنم ... 🌷 #همسرشهیدناصرکمالی🌷 ⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜ #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۷ هر روز بحث و دعوا،هر روز ڪشمڪش و بیشتر از هم دور شدن! من آزادے و زندگے میخواستم،خستہ شدم بودم از خودشون و خدایے ڪہ براے یہ تُپُق زدن سر نماز قرار بود سوسڪم ڪنہ!توهمین گیر و دارا بود ڪہ با ایمان آشنا شدم! با گفتن این جملہ چهرہ اش درهم میرود،نفس عمیقے میڪشد و میگوید:از اینجا اشتباہ هاے بزرگم شروع شدن!دہ یازدہ سال ازم بزرگتر بود،خیلے خوش برخورد بود و منطقے،هیچ شباهتے بہ پدرم نداشت! برام گل میخرید،نامہ هاے عاشقانہ مینوشت،از موسیقے و شعر حرف میزد،از آزادے! از چهرہ و تیپم تعریف میڪرد،از تُن صدام،راہ رفتنم! از استعدادم تو موسیقے،چیزایے ڪہ مامان و بابام هیچ توجهے بهشون نداشتن... بهترین ساعت هاے زندگیمو برام میساخت،پر از انرژے و هیجان! پر از خوشے و تفریح! منے ڪہ فقط جمع روضہ و گریہ و زارے و خفقان دیدہ بودم و ازشون فرار میڪردم دیگہ چے میخواستم؟! لرزش صدایش بیشتر میشود،انگشتانش را درهم قفل میڪند:مامانم یہ چیزایے فهمید‌‌ اما نمیتونست جلومو بگیرہ بابامم شڪ ڪردہ بود اما من راہ هاے پیچوندنو خوب یاد گرفتہ بودم! سہ سال از ارتباط منو ایمان گذشت،سال آخر دبیرستان بودم. زندگیم ڪاملا تغییر ڪردہ بود،دیگہ خبرے از اون نازنین با حجب و حیا و مورد علاقہ ے بابام نبود! احساس میڪردم ڪنار ایمان آزادے و خوشبختے اے ڪہ میخوامو دارم،دبیرستانم ڪہ تموم بشہ میاد خواستگاریمو میریم دنبال زندگے خودمون! یہ روز ڪہ باهم رفتہ بودیم بیرون یهو سر و ڪلہ ے بابام پیدا شد! تعقیبم ڪردہ بود،شروع ڪرد بہ داد و بیداد و ڪتڪ زدن ایمان. مڪث میڪند،سرش را پایین مے اندازد اما من بارانے ڪہ از چشمانش مے بارد را میبینم! بغض تُن صدایش را دو رگہ ڪرده:تو روے بابام وایسادم!جلوے همہ داد زدم ازش متنفرم و برام هیچ ارزشے ندارہ! خواست بزنہ تو گوشم ڪہ... جملہ اش را ڪامل نمیڪند! سریع میگویم:میخواے دیگہ نگو! سرش را بلند میڪند،قطرہ هاے باران پیوستہ و شدید روے گونہ هایش سُر میخورند،انگار اصلا صداے من را نشنیدہ ڪہ ادامہ میدهد:مَن زدم تو گوشش! مبهوت نگاهش میڪنم! بے اختیار بلند میگویم:تو گوشِ پدرت؟! چند نفر بہ طرفمان سر برمیگردانند،خجالت میڪشم. بے اختیار از شرم چادرم را ڪمے روے صورتم میڪشم و نگاهم را بہ میز میدوزم. نازنین دستمالے از ڪیف دستے اش بیرون میڪشد و اشڪ هایش را پاڪ میڪند:بابام شِڪست! اما بہ روے خودم نیاوردم! سخت گیر بود،متعصب و دیڪتاتور بود،اما اون روز... دستمال را مقابل دهانش میگیرد،چہ تضاد عجیب و بدے شدہ چشمانش! دو جفت چشم آسمانے اے ڪہ بہ خون نشستہ اند! لحن شرمندہ و غمگینش قلبم را میسوزاند:اون روز چشماش مظلوم ترین چشمایے بود ڪہ تو عمرم دیدہ بودم! دوبارہ اشڪانش را پاڪ میڪند و ادامہ میدهد:دست روم بلند نڪرد،بہ زور سوار ماشینم ڪرد و بردتم خونہ. همین ڪہ رسیدیم خونہ صورتشو ازم برگردوند و گفت با آبروم بازے نڪن! تو اتاقم حبسم ڪرد و گفت تا وقتے نخواد حق ندارم برم بیرون،منم جرے تر و عصبے تر شدم. چند روز بعد مادرم بهم گفت پسر یڪے از همڪاراے بابام میخواد بیاد خواستگاریم،بدون آبروریزے جواب مثبت بدم و برم دنبال زندگے خودم! خندیدم و گفتم من یڪے دیگہ رو میخوام. مامانم گفت بابات نمیذارہ تو خوابم ببینیش! اصلا اگہ براش مهم بودے چرا چند روزہ یہ خبر ازت نگرفتہ؟! مطمئن‌ جواب دادم چون موبایلمو ازم گرفتید حتما ڪلے بهم زنگ‌ زدہ و نگران شدہ! اما تہ دلم یہ صدایے گفت شمارہ تلفن و آدرس خونہ رو ڪہ دارہ،با اون اتفاقے ڪہ افتاد چرا خودشو نشون نداد! هزار و یڪ دلیل الڪے براے خودم بافتم ڪہ حتما یہ دلیلے داشتہ! مامانم پوزخند زد،موبایلمو پرت ڪرد جلومو گفت:تو این چند روز یڪ بار هم گوشیت زنگ نخوردہ! فقط یہ پیام برات اومدہ. گیج گوشے رو ازش گرفتم و چڪ ڪردم،فقط یہ پیام برام فرستادہ بود! نوشتہ بود ڪہ سر بہ سر پدر و مادرم نذارم و بذارم اوضاع آروم بشہ! همین! اصلا نگرانم نشدہ بود! نمیتونستم بگم زنگ زدہ یا پیام هاے دیگہ دادہ و مامانم پاڪشون ڪردہ،موبایلم رمز داشت و نمیتونستن بازش ڪنن. بدون اینڪہ عین خیالم باشہ مامانم ڪنارمہ سریع شمارہ ے ایمانو گرفتم،بوق پنجم ڪہ خورد جدے جواب داد:بلہ؟! همین ڪہ صداشو شنیدم گریہ م گرفت،دلخور ازش پرسیدم چرا توے این چند روز اصلا سراغمو نگرفتہ؟! هیچ جوابے نداد،منم تند تند از این چند روز و خواستگارے ڪہ میخواست برام بیاد براش گفتم. این بار جواب داد! سرد گفت خب! جا خوردم،ازش خواستم با خانوادہ ش بیاد جلو و خودشو بہ پدرم ثابت ڪنہ. میدونے چہ جوابے داد؟! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چے گفت؟! پوزخند تلخے لبانش را از هم باز میڪند:گفت نازے! تو هنوز خیلے بچہ و سر بہ هوایے چطور زندگے مو با تو شروع ڪنم؟! #ادامہ_دارد. https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۸ من بچہ نمیخوام! دخترے ڪہ جلوے همہ میزنہ تو گوش پدرش فردا با من چے ڪار میڪنہ؟! انگار یہ سطل آب سرد ریختن روے سرم،نمیتونستم حرفے بزنم. بدون حرف دیگہ اے قطع ڪرد،ولے من همونطور موبایل بہ دست وسط سالن وایسادہ بودم. مامانم چندبار سرشو بہ نشونہ ے تاسف برام تڪون داد و هیچے نگفت! تازہ فهمیدم چے شنیدم،تازہ فهمیدم چے ڪار ڪردم،تازہ فهمیدم با ڪے طرف بودم! با حرص موبایلمو روے زمین پرت ڪردم و گفتم به جهنم! دیگہ نہ اشڪ ریختم نہ داد و بیداد راہ انداختم. چهار پنج روز از اتاقم بیرون نیومدم،غذا هم نمیخوردم. مقصر حماقت خودم رو هم پدر و مادرم میدونستم! روز خواستگارے رسید،پدرم جدے و با تحڪم گفت یا آبروشو نگہ میدارم و بهشون جواب مثبت میدم یا باید بمونم تو همین خونہ و هرچے میگن گوش ڪنم! نگاهے بہ ساعتش مے اندازد و میگوید:خیلے حرف زدم؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم:نہ! نگاهے بہ فنجان هاے خالے قهوہ مے اندازد و مهربان میگوید:بہ اندازہ ے یہ فنجون قهوہ دیگہ حرفامو تحمل ڪن! بے اختیار لبخند میزنم،حس بدے بہ او ندارم! معشوقہ ے هادے هم ڪہ باشد،مگر میشود آبیِ زلال چشمان و لبخند مهربانش را نادیدہ گرفت؟! بہ گارسون اشارہ میڪند بہ سمت میزمان بیاید،گارسون ڪہ نزدیڪ میشود سفارش دو فنجان قهوہ ے دیگر میدهد. سرم را بہ سمت مطهرہ برمیگردانم،تنها پشت میزے نشستہ و بستنے شڪلاتے اش را آرام میخورد. دلم ضعف میرود براے بستنے مقابلش،این بچہ بازے ها و دیوانہ بازے هایمان را دوست دارم! دوبارہ بہ سمت نازنین سر برمیگردانم،در موبایلش چیزے مینویسد و روے میز میگذاردش. سرش را بلند میڪند:امان از دست این هادے! سرفہ اے میڪنم و چیزے نمیگویم،براے این بحث اشتیاقے ندارم! نازنین ادامہ میدهد:میگہ زن دایے گیر دادہ زنگ بزن بہ آیہ یڪم بیشتر باهم برید بیرون،هادے ام شمارہ تو ندارہ موندہ چے ڪار ڪنہ! میخندد:زن دایے بفهمہ حتے بہ اندازہ ے شمارہ دادنم باهم حرف نزدید پوستشو میڪنہ! نفسم را بیرون میدهم:امیدوارم هر چہ سریع تر این چهار ماہ بگذرہ! تازہ دو هفتہ ش گذشتہ! گارسون بہ سمتمان مے آید،فنجان هاے قهوہ را با احتیاط مقابلمان میگذارد و میگوید:امر دیگہ اے ندارید؟ نازنین میگوید:نہ! خیلے ممنون. با لبخند سرے برایمان تڪان میدهد و دور میشود،بہ صورت نازنین زل میزنم:داشتے میگفتے! میخندد:خوشحالم حرفام برات جالب بودہ! اون روز یہ فڪرے مثل خورہ افتاد تو جونم،میخواستم بیشتر اذیتشون ڪنم! هیفدہ هیجدہ سال بہ سازشون رقصیدہ بودم ڪافے بود،خواستگارا اومدن،ظاهرشون بیشتر مجابم ڪرد ڪہ بگم نہ! همہ شون تو تیپ بابام بودن،پسرہ یقہ شو تا مرز خفگے بستہ بود! سر بہ زیر بود و محجوب! آروم و سرد براشون چایے بردم و ڪنارشون نشستم. وقتے رفتیم حیاط ڪہ باهم حرف بزنیم میخواستم یہ ڪارے ڪنم ڪہ برہ بگہ صد سال سیاہ نمیخواد من زنش بشم اما اینطورے میشدم اسیرِ بابام! ظاهرمو حفظ ڪردم،یہ مقدار صحبت ڪردیم و یہ هفتہ بعد جواب مثبتو دادم! همہ فڪر میڪردن سر عقل اومدم و پشیمونم! خیلے سریع مراسم خواستگارے رسمے انجام شد و انگشتر نشون دستم ڪردن! خواستن قرار محضر بذارن ڪہ بهونہ آوردم! گفتم روزاے آخر مدرسہ ست و نمیخوام این چند روز مشڪلے پیش بیاد. قرار شد بیست و هفتم اسفند ڪہ مدرسہ م تموم شدہ یہ جشن مفصل بگیرن و بگن عاقد بیاد. روزا پشت سر هم میگذشت و من دقیق برنامہ ریزے میڪردم،بالاخرہ روز عقد رسید! اولش میخواستم سر سفرہ ے عقد بگم نہ ولے اونطورے مرگم حتمے بود! حالا غیر از خانوادہ ے خودم یہ خانوادہ ے دیگہ هم بودن! بہ زور مامان و خالہ مو راضے ڪردم ڪہ زودتر از همہ برم آرایشگاہ و اونا بعد از من بیان! تو ساڪ لباسے ڪہ براے مراسم عقد گرفتہ بودن چند دست لباس جا دادہ بودم،تو ڪیف دستیم هم شناسنامہ و یہ مقدار پول! موبایلمو از قصد تو خونہ جا گذاشتم! مامانم براے اینڪہ خیالش راحت باشہ برام آژانس گرفت و منم عادے برخورد ڪردم. جلوے آرایشگاہ از ماشین پیادہ شدم و همین ڪہ رفت رفتم چند خیابون‌ جلوتر! سوار ماشین شدم و رفتم ترمینال،یڪے از دوست هاے صمیمیم یڪ سال قبل رفتہ بود شیراز؛پدر و مادرش از هم جدا شدہ بودن و با مادرش تنها زندگے میڪرد. بہ قول خودمون خیلے دوست پایہ اے بود اگہ میرفتم ردم نمیڪرد! سوار اتوبوس شیراز شدم و رفتم شیراز،تو راہ زیر زیرڪے براے خودم میخندیدم! بہ اینڪہ الان مامان و خالہ م رفتن آرایشگاہ و دیدن من نیستم! زنگ زدن بہ موبایلم،اما جوابے نگرفتن،نگرانم شدن،دنبالم گشتن اما پیدام نڪردن! بہ اینڪہ بابام زنگ میزنہ بہ مامانم و میگہ شناسنامہ ے نازنینو جا گذاشتم با خودتون بیارید مامانم بهش میگہ خبرے از نازنین نیست! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠پَـــنـــد نــٰـامــہء شٌــــهَــــداء " 21 "💠 🌹 شَـــهــید حسن باقری 🌹 ✅ #پند_نامه_شهدا ✅ #تلنگر @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯