#انس_با_قرآن هر روزیک صفحه از قرآن کریم سلامتی‌وتعجیل‌حضرت‌صاحب‌الزمان‌(عج) به نیابت از #شهــدا قـرائت امـروز 👇سوره #بقره #صفحه_دوازده @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

#مولا_جان…🍃 …هرکسی دل به کسی داده در این شهر#غریب …ما که غیر از تو نداریم چه باید بکنیم ؟...💔 🍃 #اَلَّلهُمـّ_عجِّل‌_لِوَلیِڪ_َ‌الفَرَج🍃 http://eitaa.com/golestanekhaterat

#نحن_عشاق_الحسین_ع از عشق #حسیـღـن ،دل بریدن ممنوع غیر از غم #ڪربلا شنیدن ممنوع روے دلِ من نوشتہ جز ثارالله رفٺ و آمد هرڪس اڪیداً ممنوع #دل_فقط_جاےحسین_اسٺ❤️✨ http://eitaa.com/golestanekhaterat

گفتم : دگر قلبم شوق شهادت ندارد ! گفت : مراقب ِنگاهت باش ... اَلعَین بَریدُ القَلب ؛ چشم پیغام رسان دل است ... #شهید_حسین_معز_غلامے 🌹 #صبحتون_شـہدایـے http://eitaa.com/golestanekhaterat

خوشبختی حراج روزانه دنیاست... اینکه ما قدمی برنمی داریم و قیمت پیشنهاد نمي كنيم داستان دیگري ست. خوشبختی پیدا کردني نیست، ساختني ست... 💕الهی که خوشبخت باشید. 🌷صبحتان پر از خوشبختی و سلامتی ‌💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۴ تو رفتے و ندیدے چہ آشوبے بہ پا ڪردن،تا الانم مدیون پدرتے ڪہ پیدات نڪردن و سالمے! حالا تصور ڪن تو رو هم اون دورو ورا ببینن! نازنین رڪ بگم برگشتن تو بہ نفع هیچڪس نیست،نہ خودت،نہ پدر و مادرت. اشڪ در چشمان نازنین حلقہ میزند،سریع لیوان آبمیوہ را برمیدارد و ڪمے مے نوشد. حتما فشارش افتادہ! فرزانہ جدے نگاهش میڪند:بہ اینا فڪر ڪردہ بودے؟ نازنین لیوان را از لبانش جدا میڪند:آرہ! حتے باید از اونام عذر خواهے ڪنم! مخصوصا رضا! فرزانہ پوزخند میزند:بے گناہ ترین آدمِ این ماجرا ڪہ از همہ طرف خورد! هفت سال گذشتہ رضا یہ مرد سے و دو سہ سالہ س اما ازدواج نڪردہ! شاید یہ ترس یا بدبینے رو تو بہ جونش انداختے! نازنین نفس عمیقے میڪشد و میگوید:بیشتر از هرڪسے باید از رضا معذرت بخوام شاید بخشید... همتا میگوید:میشہ گذشتہ رو تا حدے جبران ڪرد! نازنین سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان‌ میدهد:یہ سرے چیزا رو‌‌ نمیشہ جبران ڪرد،مثل شڪستن قلبِ آدما،مثل احساساتشون،مثل آبروشون! همتا سرے تڪان میدهد و آبمیوہ اش را سر میڪشد،انگار دهان همہ مان تلخ است و جو برایمان سنگین! مُردد مے پرسم:پس ما تنها بریم؟ فرزانہ از روے مبل بلند میشود:نہ! همراهتون میام چون نمیخوام روے هادے رو زمین بندازم،همراهتون میام چون من ڪارہ اے نیستم تو این قضیہ بخوام حڪم بدم اما دخالتے نمیڪنم! فقط میام بہ حلما میگم خواستہ هادے بودہ و برمیگردم! از ڪنار میز عبور میڪند و ادامہ میدهد:میرم آمادہ بشم. لبخند پر رنگے میزنم و آرام با شانہ بہ شانہ ے نازنین. آرام میگویم:دیدے درست میشہ؟! نازنین درماندہ میگوید:نمے دونستم رضا اینا نزدیڪ مامان و بابا زندگے میڪنن،اگہ برگردم یا منو اون ورا ببینن ممڪنہ مامان و بابامو اذیت ڪنن. ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:بالاخرہ ڪہ تو باید تو اون خونہ ڪنار مامان و بابات زندگے ڪنے،اما اولش باید احتیاط ڪنیم و آستہ بریم و بیایم. تا ڪم ڪم یہ اطلاعاتے از خانوادہ ے رضا دربیاریم ببینیم چطور باید تو رو بهشون نشون بدیم تا ازشون معذرت خواهے ڪنے. لبش را بہ دندان میگیرد و چیزے نمے گوید،همتا از روے مبل بلند میشود و بہ سمتمان مے آید. آرام میگوید:منم‌ دوست داشتم همراهتون بیام ولے بهترہ نیام تا عمہ حلما ناراحت نشہ اما خبرا رو بهم بدید. سپس دستش را بہ سمت نازنین میگیرد و گرم مے گوید:دوبارہ بہ جمع خانوادہ خوش اومدے. چشمان نازنین برق میزنند،همانطور ڪہ دست همتا را میفشارد جواب میدهد:هنوز ڪہ چیزے معلوم نیست. نیم ساعت بعد فرزانہ آمادہ بہ سمتمان مے آید و میگوید با حلما تماس گرفتہ و گفتہ میخواهد همراہ من بہ خانہ شان برود. همتا با آژانس تماس میگیرد و پنج دقیقہ بعد هر سہ مضطرب سوار ماشین مے شویم. ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ ماشین وارد ڪوچہ اے عریض و زیبا میشود،همہ ے خانہ ها ویلایے و با نماے زیبایے هستند. رانندہ از فرزانہ مے پرسد:فرمودید پلاڪ چند؟ فرزانہ با دست بہ خانہ اے اشارہ میڪند و میگوید:پلاڪ بیست،اوناها! ماشین جلوے خانہ اے با نماے سنگے ڪہ مخلوطے از رنگ هاے قهوہ اے تیرہ و ڪرم است مے ایستد. نازنین با شدت آب دهانش را قورت میدهد و نگران بہ اطراف نگاہ میڪند،حدس اینڪہ نگران دیدن چہ ڪسے ست ڪار سختے نیست! خودم هم ڪمے استرس دارم،نگاهے بہ خانہ ها مے اندازم و مے گویم:خوب موقعے اومدیم خلوتہ. فرزانہ میخواهد ڪرایہ ماشین را حساب ڪند ڪہ نازنین سریع از داخل ڪیفش دو اسڪانس دہ هزار تومانے در مے آورد و بہ سمت رانندہ میگیرد. رانندہ یڪے از اسڪانس ها را بہ سمت نازنین میگیرد و میگوید:این اضافہ ست. نازنین ڪم جان مے گوید:اشڪالے ندارہ. مضطرب روسرے اش را درست میڪند و دستگیرہ ے در را میفشارد. فرزانہ همانطور ڪہ پیاد میشود بہ ساختمان رو بہ رویے اشارہ میڪند و میگوید:خونہ شون اونہ! نازنین خشڪش میزند،آرام میگویم:خوبے؟ _نہ! ڪاش اونا اینجا نبودن! _بالاخرہ ڪہ باید باهاشون رو بہ رو میشدے! _مے ترسم آیہ! آشتے ڪردن با وجود نزدیڪے رضا و خانوادہ ش بہ مامان و بابام خیلے سختہ از طرفے اگہ منو قبول ڪنن چطور میتونم اینجا زندگے ڪنم؟! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ فرزانہ میگوید:نمے خواید پیادہ بشید؟ در را باز میڪنم و میگویم:حالا پیادہ شو! نازنین گردنش را تڪان میدهد ڪہ صداے شڪستن استخوان هایش بلند میشود،اول نازنین و پشت سرش من پیادہ میشوم. ماشین دور میزند و مے رود،نازنین سعے میڪند ڪہ بہ سمت خانہ هاے رو بہ رو نگاہ نڪند! فرزانہ مے گوید:حلما نمیدونہ نازنین همراہ مونہ،ممڪنہ زیاد خوشش نیاد نگفتیم نازنین هم میاد اما چارہ اے نبود وگرنہ اجازہ نمے داد بیایم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۵ سریع میگویم:یہ جورے بہ عمہ میگیم ڪہ اجازہ بدہ نازنین بیاد،نازنین با ما نیاد داخل تو حیاط وایسہ تا عمہ بذارہ. نگاهم بہ خانہ ے رو بہ رویے مے افتد،در پارڪینگ باز میشود و مزداے سفید رنگے نمایان. رنگ‌ از رخ نازنین مے پرد،فرزانہ سریع زنگ را میفشارد. ماشین ڪہ چند متر جلوتر مے آید چهرہ ے پسرے سے سالہ را میبینم. پوست گندمے اے دارد،موها،ابروها و ریش هاے قهوہ اے روشنش تضاد عجیبے با چشم هاے مشڪے رنگش دارند. چهرہ ے معصوم و آرامے دارد! میخواهد از جلوے در خانہ عبور ڪند ڪہ نگاهش بہ ما مے افتد،نازنین بدون حرڪت بہ صورتش زل زدہ. فرزانہ دوبارہ زنگ را میفشارد و میگوید:پس چرا درو باز نمیڪنہ؟! بے اختیار بازوے نازنین را میگیرم و چند قدم عقبش میڪشم،سرش را پایین مے اندازد و انگشتان لرزانش را درهم قفل میڪند. بہ رضا نگاہ میڪنم،بهت و تعجب در چشمانش موج‌ میزنند. چند لحظہ بعد چشمانش برق میزنند! برقِ خشم و ڪینہ! اخم وحشتانڪے ابروانش را در هم گرہ زدہ،صداے حلما باعث میشود نفس راحتے بڪشم. _بلہ؟! فرزانہ سریع میگوید:ماییم حلما جان. _بفرمایید. در باز میشود،فرزانہ جدے میگوید:نازنین اول تو برو! نازنین شرمگین بہ زمین چشم دوختہ و حرڪتے نمیڪند،آرام میگویم:بهترہ بریم داخل! سرش را تڪان میدهد و قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشم راستش مے چڪد. رضا با هر دو دست فرمان را مے فشارد و با غیض صورتش را برمیگرداند. فرزانہ دستش را پشت ڪمر نازنین میگذارد و میگوید:بریم! نازنین ڪہ پشتش را بہ ماشین رضا میڪند،ماشین با آخرین سرعت بہ سمت خیابان میرود! صداے ڪشیدہ شدن لاستیڪ ها روے آسفالت گوشم را اذیت میڪند،نازنین نگاهے بہ سرڪوچہ مے اندازد. چشمان آبے اش معصوم تر از همیشہ بہ نظر مے رسند و خجول. وارد حیاط میشویم،حیاط بزرگے ڪہ زمینش چمن است! سنگ هایے بہ شڪل بیضے ڪنار هم قرار گرفتہ اند و راہ عبورے تا ساختمان باز ڪردہ اند. درخت بید مجنونے وسط حیاط طنازے میڪند،نازنین ڪنار در مے ایستد و میگوید:بہ مامان بگید بعد میام. همراہ فرزانہ بہ سمت ساختمان راہ مے افتیم،فرزانہ آرام مے گوید:ممڪنہ حلما یڪم سرد یا بد برخورد ڪنہ بہ دل نگیر. _اشڪالے ندارہ. لبخندے میزند و نگاهم میڪند،لبخند ڪم رنگے میزنم:چرا اینطورے نگام میڪنید؟ _فڪرشو نمیڪردم اون دختر سرد و اخمویے ڪہ هرڪارے میڪرد تا بہ چشم ما و هادے بد بیاد و ازمون فرارے بود یہ روزے اینطورے بہ روم لبخند بزنہ و سعے ڪنہ تا مشڪلات خانوادہ رو حل ڪنہ! خجالت میڪشم،نگاهم را از فرزانہ میگیرم و حرفے نمیزنم. بہ در ورودے میرسیم،فرزانہ تقہ اے بہ در میزند و گرم میگوید:حلما جان! حلما جواب میدهد:بیا تو فرزانہ جون،دستم بندہ! فرزانہ وارد خانہ میشود و من هم پشت سرش،نگاهے بہ سالن مے اندازم. تلفیقے از دڪور سنتے و مدرن،شادابے و خوش سلیقگے خانہ ے فرزانہ را ندارد! صداے حلما از آشپزخانہ مے آید:من اینجام! بہ سمت آشپزخانہ قدم برمیداریم،حلما موهاے قهوہ اے رنگش را سادہ بستہ،پیراهن سورمہ اے و دامن مشڪے رنگے بہ تن دارد. مقابل ظرفشویے ایستادہ و دستانش را زیر شیر آب گرفتہ،سعے میڪند لبخند بزند:خوش اومدید! سلام و احوال پرسے میڪنیم،حلما جدے میگوید:میخواستم روغن بریزم تو ماهیتابہ ریخت رو دستم مگہ چربیش میرہ؟! فرزانہ میخندد:تو راحت دستتو بشور ما خودمون میشینیم. سپس بہ من اشارہ میڪند بہ سمت مبل ها برویم،همانطور ڪہ قدم برمیداریم چادرم را از روے سرم برمیدارم. فرزانہ مردد مے پرسد:آقا ناصر نیست؟ حلما بلند میگوید:نہ! رفتہ بازار. فرزانہ آهانے میگوید و ادامہ میدهد:تازہ رفتہ؟ _یہ ساعتے میشہ،چطور؟ روے مبل دونفرہ اے مے نشینیم،فرزانہ میگوید:دستتو شستے سریع بیا ڪہ ڪارت داریم! حلما مے پرسد:چیزے شدہ؟ فرزانہ نگاهے بہ من مے اندازد و مضطرب میگوید:حالا بیا! دو سہ دقیقہ بعد حلما بہ سمتمان مے آید و روے مبل ڪنار فرزانہ مے نشیند. نگاهش را میان من و فرزانہ مے چرخاند و میگوید:نگران شدم وسایل پذیرایے نیاوردم. فرزانہ لبخند میزند:چند وقت دیگہ ڪہ هادے برگردہ میخوایم بساط عقدشو با آیہ بہ پا ڪنیم‌. حلما لبخند ڪم رنگے میزند:بہ سلامتے و دل خوش. مهربان میگویم:سلامت باشید. حلما رو بہ فرزانہ مے گوید:پس ڪم ڪم میخواے از عروست رونمایے ڪنے! فرزانہ ڪوتاہ مے خندد:آرہ! دستے بہ بازوے من میڪشد و رو بہ حلما میگوید:از عشقِ هادے! لبخند پر رنگے میزنم و نگاهم را بہ فرش مے دوزم،فرزانہ گلویش را صاف میڪند. _بذار برم سراغ اصل مطلب! میدونے ڪہ هادے با نازنین در ارتباطہ. سرم را بلند میڪنم و بہ صورت حلما چشم مے دوزم،اخم ڪم رنگے میان ابروانش نشستہ. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

✨حاج حسین یکتا✨ 👈توکل به خـدا ، 👈توسل به اهل بیت، 👈توجه به دو لَبِ #سیدعلی ؛ والسـلام. 🔸هیـچ خبـری دیگـه تـو عـالـم نیـســـت! 🔹همـه دنیا رو گشتیم ، خبری نیـســــت. #فداےسیدعلےجانم http://eitaa.com/golestanekhaterat

#شهـید_بهـشتی : شهـادت . . . در راہِ آرمانِ الهـے ، معشوق ماست آیا شنیدہ اے ! عاشقے را . . . از معشوق بترسانند؟ #یاد_و_خاطره_شهید_بهشتے_و_۷۲_یارِ_شهیدش_گرامے_باد http://eitaa.com/golestanekhaterat

🔹🔸یادتون باشه برای دوام زندگی تون همیشه به همسرتون "حال و احساس خوب " بدید ! 🔺حال و احساس خوب یعنی چی؟ یعنی احساس کنه که مهمه، ارزشمنده و بهش نیاز دارید ... 🔹یعنی در کنار شما آرامش داشته باشه و همش نگران نباشه که نکنه الان بهش یه گیری میدید . 🔹 حس استقلال خودش رو حفظ کنه و یه موجود وابسته و چسبنده نباشه 🔹 احساس امنیت داشته باشه. بدونه که در هر شرایطی چه خوشی و چه ناراحتی یک تکیه گاه داره... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

#برای_والدین والدینی که بچه عصبی، #ناآرام و سرکش دارید، فکر نکنید اگه بره #ازدواج کنه بچه‌تون تغییر می‌کنه و #سربه‌راه و مسئولیت‌پذیر میشه... نه... این فکر #غلطیه... اگه بچه‌تون با این شرایط ازدواج کنه، غیر از خودش یه نفر #دیگه رو هم گرفتار می‌کنه. https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🌷پیامبر اکرم (ص): از نشانه‌های برکت زن آن است که: خواستگاریش بی‌تکلف و آسان انجام گیرد. https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

گفتم غـَم تو دارم...گفتا غمت سرآید گفتم ڪه ڪنڪور سخت شد... گفتا ڪه سختـر آید!😐 گفتم ز نرخ قصاب،فریاد ما بلند است😥 گفتا ڪه تلاش ڪن ،تا حاجتت بر آیـد گفتم چرا ڪم است این، رایانه هاے نقدے..😑 گفتا خموش غافل ،این نیز هم نیاید!😏 گفتم ڪه از ڪنڪور،جانم به لب رسیده..😓 گفتا تحملش ڪن ،تا جان تو درآید....!!😢 #بریــدببینیم_چه_مےڪنید💥 #خداقوت_پهلوان😎 #ڪنڪوریاے‌پرانرژے #جمعه یادتون نره دعامون کنید... ڪنڪوریا‌ڪلیڪ‌ڪنید😄👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

کیک تولد #شهیدسعیدبیاضےزاده #ارسالی از پدر معزز و بزرگوارشهید ولادت زمینے: ۱۳۷۳/۴/۵ ولادت آسمانی:۱۳۹۵/۷/۲۲ http://sapp.ir/golestanekhaterat http://eitaa.com/golestanekhaterat

🔻۶ تیر ۱۳۶۰ 🚩سالروز #ترور ولی امر مسلمین جهان حضرت #امام_خامنه_ای در مسجد ابوذر تهران به دست #منافقین کوردل #خدا_میخواست_تو_برای_امت_بمانی 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

🔊 #بشنوید | مداحی #شور 🔺 #سالروز_ترور_امام_خامنه_ای 🔹دست خدا روسر ماست،خامنه ای رهبرماست 🎤 #سید_رضا_نریمانی https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۶-۲۱۷ _هادے میگفت نازنین خیلے عوض شدہ و پشیمونہ،میخواد برگردہ براے عذرخواهے از تو و آقا ناصر. هادے میخواد تا برگردہ نازنین دوبارہ برگردہ تو جمع مون و... حلما حرفش را قطع میڪند،جدے میگوید:هادے چے ڪارہ ے نازنینہ ڪہ اینطور میخواد؟! پدرشہ یا مادرش؟ آرام میگویم:برادرش! حداقل تو این سہ چهار سالے ڪہ نازنین برگشتہ تهران هادے مثل برادر مراقبش بودہ! حلما بہ حرفم توجهے نمیڪند و بہ فرزانہ میگوید:اونایے ڪہ باید بخوان نازنین برگردہ من و ناصریم ڪہ نمیخوایم. مردد میگویم:عمہ شما واقعا نمیخواید نازنین برگردہ؟ فرزانہ سریع میگوید:همراهمون اومدہ الان تو حیاطہ گفتیم تا تو اجازہ ندادے نیاد داخل! حلما پوزخند میزند:میدونستم اومدن یهویے تو و عروست بے دلیل نیست. فرزانہ نفس عمیقے میڪشد:من فقط بخاطرہ هادے اینجام و شیرے ڪہ بہ دخترت دادم! نازنینم مثل همتا و یڪتاے من! نرم میگویم:بگم نازنین بیاد عمہ جون؟ حلما نگاهے بہ صورتم مے اندازد و چیزے نمے گوید،از روے مبل بلند میشوم و میگویم:با اجازہ تون من صداش میڪنم بیاد. حلما محڪم میگوید:این ڪارتون درست نبود! باید بہ من خبر میدادین میگفتم بیاید یا نہ! با قدم هاے بلند خودم را بہ حیاط مے رسانم و بہ نازنین مے گویم ڪہ داخل بیاید. با ذوق و استرس آرام بہ سمتم قدم برمیدارد،آرام مے پرسد:چے گفت؟ _چیزے خاصے نگفت بیا تو. نازنین آب دهانش را قورت میدهد و زیر لب بسم اللہ الرحمن الرحیم میگوید،باهم وارد خانہ میشویم. نازنین گوشہ ے لبش را بہ دندان گرفتہ و بہ اطراف نگاہ نمے ڪند،نزدیڪ مبل ها میرسیم. لبش را رها میڪند،چند بار لب میزند تا بالاخرہ مے تواند آرام بگوید:سلام! حلما بدون اینڪہ نگاهش ڪند آرام و خشڪ جوابش را میدهد،فرزانہ از روے مبل بلند میشود و چادرم را برمیدارد. متعجب نگاهش میڪنم ڪہ رو بہ نازنین میگوید:این تو این مامانت! تا بابات نیومدہ خوب باهاش صحبت ڪن و بگو تو این مدت بہ توام سخت گذشتہ و برگشتے جبران ڪنے. سپس چادرم را بہ دستم مے دهد،همانطور ڪہ چادرم را سر میڪنم نگران بہ حلما و نازنین نگاہ میڪنم. نازنین مقابل مادرش مے ایستد،ڪیفش را روے یڪے از مبل ها میگذارد. حلما توجهے نمیڪند،آسمانِ چشمانِ نازنین ابرے میشوند. همانطور ڪہ قطرات اشڪ روے گونہ هایش سُر میخورند لب میزند:مامان! حلما سرش را تڪان میدهد و حرفے نمیزند،میخواهد خود دار باشد اما اشڪ در چشمانش حلقہ بستہ! فرزانہ بہ سمتم مے آید و آرام میگوید:بریم! خداحافظے میڪنیم و چند قدم دور میشویم ڪہ حلما از روے مبل بلند میشود. میخواهد براے بدرقہ مان بیاید ڪہ نازنین سریع در آغوشش میڪشد و بلند میگوید:مامان! میدونے چند سالہ صدات نڪردم؟! سپس هق هق میڪند،متاثر بہ صحنہ ے رو بہ رویم نگاہ میڪنم. قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشم حلما مے چڪد،دست راستش مردد بلند میشود و روے ڪمر نازنین مے نشیند. همراہ فرزانہ از خانہ خارج میشویم،مے پرسم:بهتر نبود ڪنارشون مے موندیم؟ ممڪنہ مشڪلے پیش بیاد. فرزانہ جواب میدهد:فڪر نڪنم! احساسات مادرانہ ے حلما تحت تاثیر قرار گرفتہ از اولم معلوم بود بخاطرہ ناصر سمت نازنین نمیرہ،فڪر ڪنم بعد از هفت سال ڪہ دوبارہ نازنینو بغل ڪردہ و بوشو حس میڪنہ دیگہ نذارہ ناصر دورش ڪنہ،مادرہ دیگہ! سوار تاڪسے میشویم و از ڪوچہ دور،نفس راحتے میڪشم‌. انگار همہ چیز دارد درست میشود! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ دور حیاط راہ میروم و ڪلمات زبان انگلسے را براے خودم معنے میڪنم،چند دقیقہ ڪہ میگذرد صداے زنگ تلفن بلند میشود. بے توجہ درس میخوانم،چند لحظہ بعد مادرم صدایم میزند:آیہ! بلند جواب میدهم:بعلہ مامان؟! _هادے پشت خطہ! این را ڪہ مے شنوم سریع وارد پذیرایے میشوم،با ذوق ڪتاب زبان انگلیسے را روے مبل مے اندازم و بہ سمت تلفن مے دوم. پدرم و نورا متعجب نگاهم میڪنند،خجول سرم را پایین مے اندازم. گوشے تلفن را از دست مادرم میگیرم و بہ سمت اتاق میروم. همین ڪہ وارد اتاق میشوم پر انرژے میگویم:الو! صداے بشاش هادے مے پیچد:سلام! خوبے؟ _سلام،من خوبم تو خوبے؟ مے خندد:الان خوبم! گونہ هایم گل مے اندازند،مے پرسد:چہ خبرا؟ امتحانا رو خوب میدے؟ با ذوق مے گویم:تا الان ڪہ عالے دادم،راستے راستے! پر انرژے مے گوید:جانم! لبم را از ذوق میگزم،وقتے تلفنے صحبت میڪنیم بے تاب تر و دلتنگ تر میشوم. _امروز با فرزانہ جون رفتیم خونہ ے عمہ حلما،نازنینم بردیم فڪر ڪنم تقریبا آشتے ڪردن. یعنے ما تنهاشون گذاشتیم،یہ ساعت پیش ڪہ بہ نازنین پیام دادم گفت با مادرش ڪلے صحبت ڪردہ. از این هفت سال براے هم گفتن،قرار شدہ بعضے روزا همدیگہ رو ببینن تا عمہ با عمو ناصر صحبت ڪنہ. نازنین هم بعد از صحبت ڪردن برگشتہ خونہ ے خودش. #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۱۸ مُردد ڪتابم را مے بندم و رو بہ مطهرہ میگویم:نمیدونم چرا چند روزہ آروم و قرار ندارم! برمیگردم خونہ شاید هادے زنگ بزنہ! مطهرہ نگاهے بہ صورتم مے اندازد و میگوید:مثلا اومدہ بودے تا قبل از شروع امتحاناے نهایے با من عربے ڪار ڪنے اما انگار عشق و عاشقے برات هوش و حواس نذاشتہ! _دلشورہ دارم نمیتونم تمرڪز ڪنم! مے خندد:پاشو جمع ڪن برو تا آقاتون زنگ نزنہ آروم نمے گیرے! بلند میشوم،چادرم را از روے تخت مطهرہ برمیدارم. مطهر با لحن شیطنت آمیزے میگوید:آیہ اے ڪہ نمیخواست سر بہ تن هادے باشہ ڪجاست؟! لبخند عمیقے میزنم و چیزے نمے گویم،میخواهد آرامم ڪند:راستے چند روز موندہ برگردہ؟ با ذوق مے گویم:بیست و شیش روز! تا برگردہ مے میرم و زندہ میشم خداڪنہ بتونم چهارتا امتحان نهایے رم مثل امتحاناے داخلے خوب بدم. بے هوا گونہ ام را مے بوسد:حتما میتونے بہ این فڪر ڪن امتحانا ڪہ تموم بشہ یہ چند روز استراحت میڪنے و بلافاصلہ بعد بساط عقد و عرویست بہ پا میشہ! مے خندم:عروسے؟! _حالا هرچے! چادر مشڪے سادہ ام را روے سرم مے اندازم و ڪشش را دور سرم تنظیم میڪنم. ناراحت میگویم:ببخشید زیاد نتونستم ڪمڪت ڪنم،حالا تا امتحان عربے بیشتر از دو هفتہ موندہ حوصلہ م بیاد سرجاش حتما باهات ڪار میڪنم. لبخند میزند:اشڪالے ندارہ،اگہ میخواے بریم بیرون یڪم حال و هوات عوض بشہ؟ در اتاق را باز میڪنم همانطور ڪہ قدم برمیدارم میگویم:نہ خونہ باشم بهترہ! پشت سرم مے آید:حالا چند روزہ زنگ نزدہ تو اینطور ماتم گرفتے؟! سرم را تڪان میدهم:سہ روز! میخندد:اوہ اوہ! چقدر زیاد! چپ‌ چپ نگاهش میڪنم:مسخرہ میڪنے؟! _خب عزیزم آخہ زیاد زمان نگذشتہ ڪہ تو اینطور ماتم گرفتے،تازہ مگہ نگفتے دفعہ ے آخر گفت ممڪنہ چند روز نتونہ تماس بگیرہ؟ _چرا! _خب! آیہ جونم اونجا منطقہ نظامیہ اوضاعش با اینجا فرق میڪنہ تازہ بیچارہ بهت خبر دادہ ڪہ ممڪنہ چند روز زنگ نزنہ. لبخند میزنم اما دلم همچنان نا آرام است! از مادر مطهرہ خداحافظے میڪنم و وارد حیاط میشوم،مطهرہ مردد مے خواندم:آیہ! همانطور ڪہ مشغول پوشیدن ڪفش هایم میشوم میگویم:جانم! ڪمے من من میڪند و آرام میگوید:تو مطمئنے؟! گنگ نگاهش میڪنم،سریع میگوید:مطمئنے میتونے با این شرایط هادے باهاش زندگے ڪنے؟! سہ روزہ زنگ نزدہ نگرانے و آروم و قرار ندارہ،تو آینہ خودتو نگاہ ڪردے؟! رنگ بہ رو ندارے،شرط میبندم تو این سہ روز خواب و خوراڪ نداشتے! بغض میڪنم،چطور مے تواند حال من را بفهمد؟! نفسم بندِ نفس هاے هادیست،بندِ ڪسے ڪہ نفس هایش احتمالیست! شاید یڪ دقیقہ دیگر نفس بڪشد شاید... ادامہ ے حرفم را در ذهن خودم هم تڪرار نمیڪنم! نفسم بندِ نفس هاے احتمالیست،این نفس ڪم آوردن ها بے دلیل نیست! دهان ڪہ باز میڪنم بے اختیار قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد:بہ خدا دست خودم نیست،هر لحظہ دلهرہ و نگرانے دارم هادے الان خوبہ؟! پایگاهشونو بمب بارون نڪنن؟! نرفتہ باشن عملیات؟! تو عملیات جلو نباشہ؟! نڪنہ هادے الان دیگہ نفس... حرفم را میخورم،بازوهایم را میگیرد و میگوید:بخاطرہ همین میگم مطمئنے یا نہ تازہ اول راهہ و تو دارے از بین میرے! هادے اینطورے راضیہ؟! بہ چشمانش زل میزنم:دوستش دارم! نفس عمیقے میڪشد:حتے با این عذاب؟! لبخند میزنم و با دست اشڪانم را پاڪ میڪنم:حتے با این عذاب! انگار شیرین ترہ! لبش را بہ دندان مے گیرد،میخواهد چیزے بگوید اما تردید دارد. خداحافظے ڪوتاهے میڪنم و در حیاط را باز. مطهرہ دست روے شانہ ام میگذارد،سر برمیگردانم و مهربان میگویم:حرفتو بزن عزیزم خجالت نڪش. خجول سرش را پایین مے اندازد:وقتے برگشت میتونے براش شرط بذارے دیگہ نرہ! _هزار بار بهش فڪر ڪردم! سرش را بلند میڪند و ڪنجڪاو میگوید:خب! _نہ! وا میرود:چرا؟! _هادے عاشق مدافع حرم بودنہ،عاشق خدا و اهل بیت،عاشق مردم و ڪشورش! اخم میڪند:عاشق تو نیست؟! _من نمیخوام براش شرط بذارم بین عشق خدا و اهل بیتش و عشق بہ من یڪے شو انتخاب ڪن! صد در صد اولے رو انتخاب میڪنہ! پوزخند میزند:این یعنے تو و علاقہ و نگرانے هات ڪشڪ! لبخند پر جانے میزنم:این یعنے هادے تو خدا غرق تر از این حرفاست،جنسش از زمین نیست! من همینطورے عاشقش شدم،همینطورے میخوامش! _یہ چیزے بگم ناراحت نمیشے؟! _نہ! _چرا اون هم خدا رو میخواد هم خرما؟! هم شهادت هم معشوق زمینے! میخندم:اینطور نیست! هادے بخاطرہ همین چیزا مردد بود بهم ابراز علاقہ ڪنہ و ازم خواستگارے ڪنہ! براے اونم همچین آسون نیست،شاید یہ جاهایے براے اون سخت تر هم باشہ! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

#زندگی_به_سبڪ_شهدا🍃🌹 همیشه با #وضو بودند حرف #حق را می گفتند اگرچه به #ضرر آدم بود، #نمازشبش ترڪ نمی شد... #راوی_همسر_شهید💕 #جاویدالاثر_حسن_رجایی_فر 🌸 http://eitaa.com/golestanekhaterat

تصویر قرآن جیبی شهید #احسان_فتحی است که ترکش دشمن، اول از قرآنش عبور کرد، سپس قلب شهید را دَرید...😔 #شهید_مدافع_حرم_احسان_فتحی http://eitaa.com/golestanekhaterat

🗓 ششم تیر سالروز شهادت فرمانده قهرمان تیپ دوم محرم و معاون فرماندهی لشکر۱٦ قدس گیلان در عملیات نصر٤ /ماووت عراق ۱۳٦٦ #شهید_سردار_مهدی_خوش_سیرت http://eitaa.com/golestanekhaterat