(عِلم و ثروت) آن که پیوسته پی ثروت و دنبال زر است ای دریغا که نداند همه عمرش ضرر است دستِ خالی به جهان آمده انسان ، یعنی : دستِ خالی به جهان دگری در سفر است آدمی، خَلق شده تا بکند کسب کمال ورنه از دانش و حکمت به‌جهان بی‌خبر است هر که کوشد؛ بِبَرد بهره‌ی بسیار از آن آنکه سُستی بکند عمر گرانش، هدر است عِلم، سرچشمه‌ی دانایی و فضل است؛ ولی زر فقط موجب راحت‌طلبی بشر است آنکه آموخت به عالَم، ادب و عِلم و هنر هرکجا پای گذارد به یقین مفتخر است ثروتِ مَحض، بشر را نرساند به کمال گرچه قد راست کند؛ سروِ بدون ثمر است آنکه در فقرِ کمال‌ است چه سودیش ز زر؟ ثروتش گرچه فزون است؛ خری باربر است عِلم در معرکه، حتیٰ بشود جوشن ِ جان همچنین خنجر بُرّان بوَد و هم سپر است ثروت اما چو شود دستخوش دزد قضا صاحبِ ثروت بیچاره یقین دربدر است تا به کی غرّه بر این جاه و جلال عبثیم غافل از عمر، که چون آبِ روان در گذر است ای‌خوش آنکس که ز ثروت به تعهد برسد دستگیری کند از خَلق ، ولو مختصر است پندِ ناصح ، ندهد سود در این عصر فریب چونکه بر گوش زراندوختگان، بی اثر است (ساقیا) خویش میازار و ، زبان رنجه مکن! گرچه تلخ است کلامِ تو ولی چون شِکر است سید محمدرضا شمس (ساقی) 1403/07/14 eitaa.com/shamssaghi

جمعه نصر در آینه " سید علی " روی نورانی ، تو محو کند ظلمت را نطق گویای تو تفسیر کند نصرت را صولت حیدریت قوّت قلب همه است دم عیسایی تو زنده کند امّت را خطبه ات نقشه ی راه است به میدان عمل درس دادی به همه خلق جهان حکمت را شیعه و سنّی و احرار فدایی تواند عشق تو شرح دهد قصه این وحدت را بحر طوفان زده را فُلک نجاتی ای مرد قلب آرام تو تسخیر کند شدّت را غیرتت عزت اسلام و مسلمانان است هیبت توست که تحقیر کند ذلّت را با وجود تو خدا داده به ما صبر و ظفر به دعای تو کند باز دَر رحمت را شیعه امروز عزیز است و علمدار سپاه حق به یمن تو عطا کرد به ما عزت را اخم تو می شکند هیمنه ی صهیون را می چشاند به شیاطین جهان خفّت را با عصای تو شود سِحر یهودا باطل کم کنی از سر خوبان جهان نکبت را جمعه نصر چه خواندی تو ، که با آیه فتح در دل اهرمن انداخته ای وحشت را حق به پاداش جهادی که نمودی با خصم میرساند پس از این حیرت ما حجت را عطر گلهای " شقایق" ز قدمهای علیست می کشد از دل و جان منّت این نعمت را حمید رضازاده " شقایق" کرمان ۱۴۰۳/۷/۱۳ https://eitaa.com/rezazadeh_shaghayegh

#شوق_الهی آنکه پیوسته نشسته‌است به غمخواری ما نتوان گفت نشیند به دل‌آزاری ما باز کن دیده‌ی دل را که ببینی به عیان نیست جز او به همه عمر، پی یاری ما باش هشیار و مکن رنجه دلت را به‌جهان که شود حاصل رنجیدن دل ، زاری ما دل که از شوق الهی بتپد در همه حال می‌شود آینه‌ی کثرت و بسیاری ما وآن‌دلی که بشود غرق جهان غیر خدا پَهن کرده‌است بساطِ غم و ناچاری ما با خدا باش و مده دل بجز او تا دمِ مَرگ که نبیند اَحدی، رنج و گرفتاری ما دل اگر غرق خدا گشت از ایّام شباب می‌گشاید گره از پیری و دشواری ما نیست غم، گر که ز بیداری و آگاهی دل نیست یک تن، که بیاید به خریداری ما این بوَد پاسخ این شعر صبوحی که سرود «ای بسا فتنه که برخاست ز بیداری ما» (ساقی) بزم ازل ریخت به جامم می ناب که رُبود از دل و سر ، غصه‌ و هشیاری ما... سید محمدرضا شمس (ساقی) 1403/07/13 @shamssaghi

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام صبحتون عـالی امیـدوارم نگاه پر مهر خدا،همراه لحظه هاتون،،، سلامتی و نیکبختی،گوارای وجودتون،،، بارش برکت و نعمت جاری در زندگیتون،،، و نور و عشق الهی مهمون دلتون باشه،،، روزتون زیبا و در پناه خداوند❤️

(میلاد حضرت عبدالعظیم مبارک) #سیدالکریم ای آنکه «ری» ز نام تو گردیده ناموَر زیبنده است مدح و ثنایت ز هر نظر هستی کریم و حضرت عبدالعظیم، تو چون جدّ خود ، بیانگر خُلق عظیم، تو ای در مَقام و عِلم چو اختر به آسمان ای پُر فروغ ـ شمع شبستان شیعیان! وقتی زیارت حَرمت همچو کربلاست یعنی که بارگاه تو گنجینه‌ی شِفاست با مَعرفت کسی که ببوسد تراب تو دردش دوا شود به یقین در رکاب تو خاکِ ری از وجود تو گردیده کیمیا مِس را غبار درگه تو ، می‌کند طلا دل بسته بود چونکه به ری اِبن سعدِ دون در حسرتش ز برج طمع، گشت سرنگون هرگز نخورد گندمی از خاکِ پاکِ ری هرچند بود در طمع و سینه‌چاکِ ری اما تو شاهِ ری شدی و ، ری شد استوار چون مَرقد تو گشت درین خاک، پایدار درکِ چهار امام چو کردی به لطفِ حق اََعمال و عِلم تو، به یقین گشت منطبَق فرمود چون امام، به اصحاب، در غیاب: دارند اگر سؤال از ایشان ، دهی جواب یعنی که احترام تو شایسته و سزاست این گفته‌ی امامِ دهُم سبط مصطفاست با احترام ، سر بنهم بر تراب تو... چون واجب‌است بوسه بخاک جناب تو یا سیدالکریم ، که بحر کرامتی! یا سیدالعظیم ، که نور هدایتی! بر (ساقیِ) شکسته‌دل از لطف کن نظر ای آن که «ری»، ز نام تو گردیده ناموَر سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi

میلاد حضدت سید الکریم عبدالعظیم حسنی علیه السلام مبارک باد ای امین و مَحرم اسرار آل مصطفی می وزد از تربتت هر دم نسیم کربلا وارث خُلق و صفات خاندان عصمتی حضرت عبد العظیم ای مظهر جود وسخا همنشین چار حجت بوده ای در عصر خود ای که پیمان بسته ای با هر امامی از وفا بعد شهر مشهد و قم ای امین اهل بیت ع شهر ری از مقدمت شد محور اهل ولا هر امامی با دعای خیر وصفت کرده است عارف و زاهد، فقیه و پیشوا و مقتدا نا امید از درگهت هرگز نرفته سائلی ای کریم، از نسل پاک حیدر و خیر النسا بانگ تکبیر ملائک می رسد بر گوش جان روز میلاد تو ای آیینه دار مجتبی می وزد عطر شقایق از حریم قدسیت ذاکران وصف تو می گویند با مدح و ثنا حمید رضازاده " شقایق" کرمان ۱۴۰۳/۷/۱۶ https://eitaa.com/rezazadeh_shaghayegh

✅ 20 مهرماہ، سالروز بزرگداشت حضرت لسان ‌الغیب، حافظ شیرازی بر اهالی شعر و ادب و فرهنگ، گرامی باد. #بر_مزار_حضرت_حافظ به سرِ کوی تو با سوز و گداز آمده‌ام به مداوای دل ای مَحرم راز ، آمده‌ام ای‌که در بزم سخن، صدر نشین غزلی شاعری کوچکم از روی نیاز آمده‌ام مرغ دل در قفس سینه به تنگ آمدہ بود که به دیدار تو از راہ دراز آمده‌ام تا ز شیراز حضورت ببرم توشه‌ی فضل از قم از جاده‌ی پر شیب و فراز آمده‌ام تا زنم بوسه به درگاہ رفیعت ز خلوص با سمند دلِ دیوانه ، بتاز آمده‌ام دل چو آهنگ طربخانه‌ی عرفان تو کرد بی دف و بربط و چنگ و نی و ساز آمده‌ام تو خدای غزل و حکمت و عرفانی و من سوی درگاه تو ای بندہ نواز ، آمده‌ام همدم شام غریبانه‌ی من شعر تو شد که ز شام دل زارم به حجاز آمده‌ام زائر کعبه‌ی عشق تو شدم از سرِ جان که به اِحرام تو اکنون به نماز آمده‌ام بر درِ میکده‌ی شعر تو ای (ساقی) عشق بهرِ یک جرعه‌ی پرسوز و گداز آمده‌ام. سید محمدرضا شمس (ساقی) 1373 - شیراز eitaa.com/shamssaghi

(امام عسکری) میــلاد امـام عسکـــری شد که جهــان چون گل شده از نسیم رویش خنـدان زیـــرا رسد آن لحظــه که نـــور دل او بر ظلمـت این جهــان ببخشد پــایــان سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi

(میلاد امام حسن عسکری مبارک) #نور_عین تافت تا روی زمین ، روی چو ماهِ عسکری ماه شد ماتِ شعاعش گشت او را مشتری تیر و کیوان از تحیّر در سما سوسوزنان خیره بر انوار قدسی امامِ عسکری ‌همنوا با زهره آن خنیاگر چرخ فلک می‌نوازند اختران گنبدِ نیلوفری قدسیان در عرش اعلیٰ در سُرورند و سماع در حلول ماه‌رویی از تبار حیدری فرشیان در پای‌کوبی و نشاط و هلهله در مدینه گوییا روییده گلبرگِ طری بلبلان چهچه‌زنان بر شاخ چون فصل بهار در هوای شهر در پرواز... کبکان دری شد مدینه غرق بحر شادمانی و سُرور چون برون شد از صدف دردانه‌‌ای با دلبری بر دهُم شاه ولایت شد عطا از سوی حق ماه‌رویی تا کند بر شیعیان روشنگری دَه امامِ قبل؛ دَه انگشت و او انگشتر است همچنین پورش نگین حلقه‌ی انگشتری دل‌سیه کی می‌کند درک، این شب فرخنده را «قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری» هست مولود امامی که بوَد فرزند او : حضرت مهدی که بر عالم نماید سَروری آن امامی که دهد پایان به تیغ مَعدلت ظلم و بیداد و جفا و سرکشی و کافری... در حکومت بی بدیل و در عدالت بی‌قرین پادشاهان را سزد نزدش به امر چاکری (ساقیا) زآن راح روح افزای روحانی بریز در شبِ میلادِ مسعود امام عسکری (ع) سید محمدرضا شمس (ساقی) 1399 eitaa.com/shamssaghi

✅ 20 مهرماه، سالروز بزرگداشت حضرت لسان ‌الغیب، حافظ شیرازی بر اهالی شعر و ادب و فرهنگ، گرامی باد. #بر_مزار‌_حافظ خواجه برخیز که شیدای تو از قم آمد عاشقی دلشده با درد و تألّم آمد گرچه قم شهر فضایل بود و مهد ادب زائرت شاعرکی با ادب از قم آمد حافظا کودک نو مکتب و نو پای سخن به تلمّذ چو پذیری به تعلّم آمد تو خدای سخن و بنده‌ی طبعم چو کلیم به سرِ طورِ کلامت به تکلّم آمد عارفان، مست گر از جام ولای تو شدند دُردنوش سخن اکنون به سرِ ُخم آمد هر که آدم صفت آمد به بهشت شیراز تا خورد دانه‌ای از خرمن گندم آمد مفتی شهر عجب نیست که از بهر نماز به سر تربت پاکت به تیمّم آمد تو به عرش سخن و نظم و ادب جا داری غزلت زیورِ خضراییِ طارم آمد تو محیط ادب و قلزم عرفانی لیک منم آن قطره که در گوشه‌ی قلزم آمد قطره‌سان محو تو گشتم چو ادیبان دگر تو که دیوان محیطت به تلاطم آمد مرغ دل راه چو در گلشن عرفان تو یافت به طفیلِ نغماتت به ترنّم آمد طبع تو چشمه‌ی فیّاض علوم و حِکم است که به تعلیم حکیمان به تحکّم آمد دستِ غیبی چو کمالِ سخنت را پرداخت شعرِ جاوید تو را حکم تداوم آمد چونکه در عرصه‌ی گفتار، لسان الغیبی خامه‌ات بر سر بدخواه تو صارم آمد در شبستان سخن شاهچراغ غزلی که فروغ تو ، به سرحدّ تقدّم آمد حافظا مصحفی و دفتر شعرت زین فضل به تفأل همه دم ، رهبر مردم آمد تو شدی حافظ خمخانه‌ی عشق ازلی که شراب ابدی بهر تو ُخم ُخم آمد در پناه تو امیران جهان معتکف‌اند چو پناهت خَلف حجّت هفتم آمد به گدایی سرِ کوی تو ای خواجه‌ی عشق! عجبی نیست اگر قیصرت از رُم آمد شهسوار غزل استاد سخنور سعدی پیشبازت سَده ای بهر تفاهم آمد باغ فضل و چمنِ حکمت و گلزارِ ادب در قیاس غزلت توده‌ی هیزم آمد فهم گفتارِ تو را عقل نیارست که دل از ره عشق به کویت به تفهّم آمد کمترین چاکرت از ظلم سخن‌های خلاف به درِ عدلِ کلامت به تظلّم آمد حالیا کام من و جام تو ای ساقی عشق گر ز احوال خماران به ترحّم آمد کن مداوای دل غمزده‌ای از دل خاک زآنکه در کوی تو با درد و تألّم آمد دست‌گیری کن اگر خواجه‌ی درویشانی که فقیری سرِ خوانت به تنعّم آمد درِ مینا بگشا ، گنبدِ مینای ، بهِل که دل از گریه‌ی مینا به تبسّم آمد (شمس قم) آمده تا تربت پاکت بوسد خواجه برخیز و ببین زائرت از قم آمد. شادروان سید علیرضا شمس قمی تابستان 1357 - شیراز https://eitaa.com/shamseqomi

وفات حضرت فاطمه‌ی معصومه (س) #دریای_رحمت در و دیوار «قم» از غم به تن، رخت عزا کرده چنان‌که «شهر قم» را در غمت، ماتم‌سرا کرده تو مهمان بودی ای دریای رحمت! در کویر قم ولی قم را غم جان‌سوز تو ، صاحب‌عزا کرده به دیدار برادر راهی مشهد شدی ؛ اما... به ساوه دشمنت مَسموم با زهر جفا کرده سعادت داشت شهر قم که باشد میزبان تو چنان‌که مَرقدت این شهر را دارالشِفا کرده ببالد قم به‌خود که هرکه آمد در حریم قم غبار بارگاهت را به چشمش توتیا کرده تویی اسطوره‌ی عصمت پس از زهرا درین عالم که حق، نام تو را هم‌شأن دختِ مصطفا کرده تو هستی فاطمه، معصومه، دخت حضرت موسیٰ که از تو فخر بر عالم، علی موسی الرضا کرده نه تنها خواهر هشتم امام و، دخت موسایی که ایزد شافعت از رتبه در روز جزا کرده اگرچه عشّ آل مصطفیٰ باشد یقیناً قم ولی قم را کرامات تو فارغ ، از بلا کرده چو در تقوا و زهد و عِلم ، دارای مقاماتی ـ چنین کشف و کراماتی، خدا بر تو عطا کرده چو هستی مَظهر عِلم و فضیلت «حائری‌یزدی» جوار بارگاهت، «حوزه‌ی قم» را بنا کرده که قم شد مرکز عِلم و فقاهت در همه عالم بسی عالِم که زیر سایه‌ات کسب ضیا کرده خوشا آن‌کس که بوسد آستانت را به قم زیرا عنایات تو ، زُوّار تو را از غم ، رها کرده ببالد (ساقی) ای بانوی آب و آینه! بر قم که از بَدو ِ تولد ، با تو ، او را آشنا کرده... سید محمدرضا شمس (ساقی) 1403/07/06 eitaa.com/shamssaghi

(اَلسَّلامُ عَلَیكِ یا فاطِمَةَ المَعصومَه) مشهد چو قم به روی زمین، رَشکِ انجم است چون زینتش حـریـم رضا، شمسِ هشتم است صحنی که بعد صحــن رضــا دل بـَـرد ز خـلق الحق حـــریـم حضرت معصـومه‌ی قــم است سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi

"اَلسَّلامُ عَلَیكِ یٰا فاطِمَة المَعصومَه"​​​​​​​ #دارالشفا اگر داری هزاران درد بی‌درمان بیا اینجا که با اذن خدا باشد طبیب دردها اینجا اگرچه هست پنهان مرقد خیرالنسا ، اما به‌شوق مرقد آن بانوی عظما ، بیا اینجا مزار حضرت معصومه‌ی قم را زیارت کن که باشد جلوه‌ای از مرقد خیرالنسا اینجا دعاهایت اجابت می‌شود در این حرم زیرا که خفته، اخت سلطان سریر ارتضا اینجا دلِ درمانده و غمدیده‌ی خود را مداوا کن که بی‌شک هست هم دارو و هم دارالشفا اینجا بنوش از آب سقاخانه‌‌اش در صحن آیینه که می‌باشد یقیناً چشمه‌ی آب بقا اینجا ببوس این بارگاه و رفعت آن را تماشا کن که باشد بوسه‌گاه مرتضی و مصطفی اینجا دلِ خود را گرهْ زن بر ضریح این حرم با عشق که دل را می‌کُند از بند این دنیا ، رها اینجا دو رکعت با خلوص دل نماز عشق ، برپا کن به بالاسر، که تا بینی به چشم دل، خدا اینجا نمی‌ماند به‌جا ، کاخی همیشه جاودان اما بقا را می‌توان بینی در این دار فنا ، اینجا غبارِ غم بشوی از دیده و دل با نمِ اشکی ـ که بی‌شک می‌دهد هم دیده و دل را جلا اینجا مِس زنگاری دل را جلا ، نَه!... بل طلا دارد به اکسیری که بر دل می‌زند این کیمیا اینجا مشو غرّه به مال و جاه و... قلبت را مصفا کن ندارد فرق زیرا در نظر، شاه و گدا اینجا نه تنها این حرم در قم ندارد مثل و همتایی که هم شأن است حتی با مقام اولیا اینجا نه تنها اهل قم بالد به خود ، از شأن این بانو که می‌بالد به‌خود زین خواهری، حتی رضا اینجا به غیر از شهر خود، هر آشنا باشد غریب اما تفاوت نیست بین هر غریب و آشنا اینجا چنانکه شهر قم را عُشّ آل مصطفی خوانند بنازد شیعه بر این بارگاهِ باصفا ، اینجا خوشا چشمی که دل، بندد به دیدار حریم او چو اهل قم، که گردیده به گنبد، مبتلا اینجا خوشا آنکس که عادت کرده تا آید به‌گوش او مناجات و اذان از مأذن ِ گلدسته‌ها اینجا خوشا آنکس که سر را می‌گذارد بر حریم او بدون ادعا و عاری از روی و ریا اینجا چو می‌بوسد ضریح باصفایش را به صدق دل زیارت کرده گویی مرقد شمس الضحا اینجا شفاعت می‌کند چون شیعیان را در صف محشر چگونه می‌توان دل کَند، از صحن و سرا اینجا اگر گم کرده‌ای راه خودت را از سر غفلت بیا در این حرم، زیرا که باشد رهنما اینجا گنهکاری اگر حتی دمی آید به این درگاه شود شرمنده‌ی کردار، بی‌چون و چرا اینجا دخیل مِهر می‌بندد ضریح زرنگارش را که بخشیده شود از جرم و عِصیان و خطا اینجا خلاصه دست خالی رد نمی‌گردیم ازین درگاه «اگر از صدق‌ دل‌، آریم‌ روی‌ التجا اینجا» ۱ دل زنگاری‌ات را پَهن کن در این حریم مِهر که پای زائرانش می‌دهد آن را جلا اینجا مَشام جان، معطر کن به عشق (ساقی) کوثر اگر خواهی شوی مست از شراب جانفزا اینجا سید محمدرضا شمس (ساقی) 1402/07/22 eitaa.com/shamssaghi ۱ـ استاد مجاهدی

#حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها 🏴 وفات کریمه اهل بیت حضرت معصومه (س) تسلیت باد. هم فاطمه هم دخت ولی الله است در قم به زیارتش شتابان ماه است آن لاله ی عشق زود پرپر می شد افسوس که عمر لاله ها کوتاه است #امیررضا_فرجوند https://eitaa.com/goollvajhehay_ahlbeyt12

(اَلسَّلامُ عَلَیكِ یا فاطِمَةَ المَعصومَه) #بحر_رحمت ‌ ‌كسی كه بر همگان می‌دهد اميــد اینجاست كسی كه شام سـيه را كند سپــيد اینجاست ‌ ‌مــزار «حضرت معصومه» است اين درگــاه شفیـع و شـافی مـرضـاى نااميــد اینجاست ‌ ‌مـُـريــد هــر كــه شــوى ، بـی‌بهـــا بـوَد زيـرا كه هم مـراد در اينجا و هم مـريد اینجاست ‌ ‌نـــواى نـــالــه اگـــر ســر كنــی ز راهِ بعیــــد كسی که نـاى تو را می‌توان شنيد اینجاست ‌ ‌مشـو ز رحمـت حــق ، نـااميــــد در عـــالــم كه بحــر مرحمت و گـوهــر اميــد اینجاست ‌ ‌غميــن مبـــاش! اگـــر قفـــل بســته‌‌ای داری «فـزون‌تـر از عدد قفــل‌ها كليــد اینجاست» ۱ ‌ ‌بگيـــر دامــن او را ، كــه هـــرچــه را طــلبی چه از ســياه گرفته چه از سپــيد اینجاست ‌ ‌شكــوفــه‌‌هاى اجـابـت، چو غنچه‌‌هاى بهــار كه از نسـيم دعــا می‌توان دميــد اینجاست ‌ ‌به شعــر (ساقی) شوريده‌ دل درنگــی كــن! كسی كه می‌دهدت مستی مـديـد اینجاست ‌ ‌سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi ۱ ـ مرحوم هادی رنجی