نسیم سرد آخر تابستان، خبر از پاییزی زودرس داشت. محمد کنار دیوار کاه گلی باغ راه گرفته بود و صدای راه رفتنش روی برگهای ریخته در کف کوچه، با قارقار دم غروب کلاغها که آماده خواب می شدند، در هم آمیخته بود. احساس میکرد حوصله انجام هیچ کاری، حتی خانه رفتن را ندارد. این حال مبهم، حال امروز و دیروزش نبود. ماه ها بود احساس میکرد چیزی از زندگی اش کم شده که دیگر جایگزین نخواهد داشت، درست از همان روزی که خدیجه خانم را در قبرستان عریض و طویل قم مدفون کرده بودند و او زیر بغل پدر را که نای روی پا ایستادن نداشت، گرفته بود و از کنار قبر خانم جان به خانه برده بود. تصمیم گرفت تا آفتاب غروب نکرده، سری به قبرستان بزند. حالا قبرستان قم تنها جایی بود که به او کمی آرامش می داد و فکر و خیال های مبهم ذهنش را، حتی برای چند دقیقه از سرش بیرون می کرد. برگرفته از صفحه 120 کتاب #رزق‌مطالعه🌱 #تن‌های‌هزار‌ساله #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج