✳️ تزکیه نبوی؛ کلاس اخلاق یا نظام‌سازی؟
🔻 «هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ»؛ اوست خدايى كه به ميان مردمى بى‌كتاب پيامبرى از خودشان مبعوث داشت تا آياتش را بر آن‌ها بخواند و آن‌ها را پاكيزه سازد و كتاب و حكمتشان بياموزد. اگر چه پيش از آن در گمراهى آشكار بودند. (جمعه، ۲)
🔸 در آیه‌ی شریفه، تلاوت با حرف اضافه‌ی «علی» متعدی شده است. #علی به معنی #استعلا است، یعنی بالا. یعنی «بر» جامعه تلاوت می‌کرد، نه «برای» جامعه. این مفهوم، بار معنایی خاصی دارد که در #نظام_سازی و #تغییر_ارزش‌ها موثر است.
🔺 در این آیه فقط بحث #تعلیم، #بیان و #اخلاق نیست. پیامبر(ص) مانند #علمای_اخلاق، #درس_اخلاق نمی‌داد که گفته شود «یعلمهم الاخلاق»، بلکه می‌فرماید «یزکیهم»؛ این فراتر از بیان و گفتن است. یعنی فقط می‌توان به نظام‌سازی تعبیرش کرد. یعنی فضایی را ایجاد می‌کند که در این فضا افراد #رشد کنند و تزکیه شوند. این‌گونه نیست که فقط بگوید این کار را بکن اخلاقت خوب شود. پس فقط بحث بیان نیست بلکه بحث نظام‌سازی و ایجاد فضا برای رشد است.
👤 #استاد_عینی‌زاده_موحد
📌 #جلسه_قرآن | ۹۹/۰۹/۲۹
زهرا ابوترابی:
📚📚📚
📚📚
📚
📝 نکات تفسیری
"اِن تَتَّقُوااللهَ یَجعَل لَکُم فُرقاناً"
(اگر خدا را [برای خود] صیانت کنید، او قوّه ی تمیز حق از باطل را عطایتان می کند)
به چند نکته برای فهم بهتر ترجمه دقت کن:
۱ - تقوا همه جا به مفهوم پرهیزکاری نیست و در اینجا یعنی در فعل "تَتَّقُوااللهَ"، نیز پرهیز کردن معنا نمی دهد زیرا در این صورت ترجمه آیه می شود؛ "اگر از خدا پرهیز کنید، او..."!!
۲ - ترجمه کردن “اِن تَتَّقُواللهَ” به؛ "اگر تقوای الهی پیشه کنید" هم خالی از اشکال نیست، زیرا "اللهَ" در این جمله، مفعول فعل "تَتَّقُوا" است. حال آنکه "تقوای الهی" یک اضافه ترکیبی است و در اینجا افاده ی مفعولی ندارد.
۳ - ترجمه کردن آن به؛ "اگر از خدا بترسید، او..."، اگرچه ظاهری منطقی می گیرد اما اشکال دیگری پیش می آید و آن اینکه تقوا به معنای ترس نیست. ترس، واژگان قرآنی خود را دارد.
می ماند "صیانت کردن و تَحفّظ"، که البته معنای اصلی خود تقوا نیز هست. اگرچه ترجمه ی فوق الذکر تا بحال متعارف و مرسوم نبوده، اما راستش را بخواهی، آن به حقیقت آیه، هم ظاهراً و هم باطناً نزدیکتر می نماید، همچنانکه در حدیث نبوی نیز آمده: "اِحفظِ اللهَ یَحفظکَ" (خدا را حفظ کن تا او نیز حفظ ات کند). ای دوست! حفظ کردن خدا، یک هنر است، و سالکان این هنر را در سلوک شان می آموزند. زیرا نیک می دانند که این خدا، قهار هم هست و قهر می کند! سالک می داند که معشوق را باید با عشق و تسلیم و توجه، حفظ کرد و از برای خود صیانت نمود. نباید گذاشت با ندانم کاریها و حماقت هایمان، نظرش برگردد و ما را ترک کند و به خودمان واگذارد! "وَاتَّقُوااللهَ" یعنی خدایت را با عشق و اخلاص صیانت کن. حفظش کن. داشته باش اش. اگر بتوانی او را برای خود داشته باشی، او توانایی شناخت حق از باطل را به تو عطا می کند. آن که خدا را دارد، نور خِرَد را دارد و فریب هیچ امر موهومی را نمی خورد. با داشتن خدا، تو آگاه می شوی، به آگاهی او. می فهمی به علم او. در می یابی به بصیرت او. زیرا تو "او" را در خود و با خود داری! پس ای دوست، اگر خدا را داری، خوب حفظش کن. محترمش بدار. و اگر هنوز او را نداری، چنان خودت را برایش جذاب و خواستنی کن تا بسویت آید و رفیق راهت شود.
🔰 تقدير و سرنوشت و قضا و قدر و شانس چيست و چه تفاوت‌هايی دارند؟ آيا اصلا وجود دارند يا نه؟
✍️ پاسخ: تقدير و سرنوشت وجود دارد ولی شانس وجود ندارد بدين بيان که: شانس همان بخت و اقبال خوانده می‌شود كه در ميان عرف مردم بسيار رواج دارد و نوعی فرصت بهره‌مندی بيشتر از موفقيت‌ها محسوب می‌گردد؛ اما شانس و تعابيری مانند آن مثل بخت و طالع، واقعيت ندارد. اين امور ريشه در ناآگاهی از علت حوادث و رويدادهايی طبيعيی، اجتماعی و روانی دارد. هر کجا انسان‌‌های سطحی‌نگر، نتوانستند علت بروز رويدادهای تلخ يا شيرين را تحليل کنند، آن را به شانس و بخت حواله می‌کنند.
🔸 عموميت قانون عليت، به اين که هر حادثه‌ای علتی دارد و هر موقعيتی برای انسان (فرد يا جامعه) و غير انسان پيش آيد، معلول علتی است و تقدير و اندازه‌گيری هر پديده‌ای نيز متناسب با وضع علت آن می‌باشد، امری قطعی است، چون آيات قرآن نظير «قد جعل الله لکلِّ شي‌ءٍ قدراً» آن را بيان کرده و علمای اسلامی از آن تحت عنوان قضا و قدر تکوينی و تشريعی و ساير انديشمندان جهان به عنوان «قانون علت و معلول يا اسباب و مسبّبات» بحث کرده‌اند.
🔹 در نتيجه اگر منظور از شانس اتفاقات خارج از چارچوب عليت باشد يقينا نادرست خواهد بود. به طور كلی سرنوشت انسان‌ها و عزت و ذلت آنان مرهون کارکردهای آنان و امور واقعی است نه امور خيالی و توهمی مانند شانس؛ قرآن به صراحت می‌فرمايد: «کلُّ نفس بما کسبت رهينة»؛ هر کس در گرو اعمال خويش است.
🌐 مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی
سلام علیکم بزرگواران محبت کنید بانشر مطالب کانال در گروه ها وکانال هایتان توجه به قرآن ومعارف بلند وارزشمند آن باطنمان رابانور قرآن نورانی گردانیم وبدانیم تنها مصباحی که مارابه عاقبت خیر وسعادت ابدی رهنمون می‌کند وحی الهی وکلام شیرین ودرر بار اهلبیت خازنان وحی الهی هستند که به صراط مستقیم مارادعوت می‌کنند ودارالسلام ابدی رضوان الهی را با شفاعتشان انشاءلله مقدر می‌کنند لینک کانال رابه دوستان معرفی کرده وبه اشتراک گذارید