قرار بود دیشب با زن و بچه برم شیراز طبق معمول هم نماز مغرب میرسیدم شیراز و یه راست میرفتم حرم، مشغله کاری اجازه نداد و کنسل شد بعد از شنیدن خبر حمله تروریسیتی حالم خیلی بد شد تو جلسه بودم یکی از دوستان زنگ زد گفت یکی از اقوام که از بهمئی رفته بودن شیراز به همراه زن و بچش موقع حمله تو حرم بودن هرچی زنگ میزنیم خبری ازشون نیست چیکار کنیم غریبیم کسی رو نمیشناسیم گفتم باشه خبرت میکنم از طریق چندتا از دوستان پیگیری و تونستم با پزشکی قانونی شیراز تماس بگیرم، در میان همهمه و شلوغی بیمارستان اقایی جواب داد و خیلی کوتاه گفت متاسفانه شهید شدن به خانواده ش اطلاع بده بیان بیمارستان مسلمین؛ برق از سرم پرید بنده خدارو میشناختم تو خونواده رو اسمش قسم میخوردن دنیا دور سرم چرخید اخه چطور به یه خانواده غریب و تنها اطلاع بدم نفس عمیقی کشیدم تماس گرفتم گفتم شهید شدن، بیمارستان مسلمین، یاعلی روایت عارف درخشان از شهادت هوشنگ و امید خوب که از بهمئی به شیراز آمده بودند @hafezeh_shz

با یه تیم از بچه‌ها خودمون رو رسوندیم بیمارستان نمازی یکی از بیمارستان هایی که بهمون گفته بودن مجروحین رو بردن اونجا داغ تازه بود و سنگین. تا برسیم بخش اتفاقات، کلی با خودمان مرور کردیم چه بگوییم چه نگوییم که همان ورودی اتفاقات خوردیم به یک جمع شلوغ، به نظر یک خانواده می رسیدن، چون مدام ریش سفیدشان داشت جو را آرام می کرد و بهشان دلداری می داد. مستأصل شدیم. شک داشتیم اینها اصلا خانواده شهدا یا مجروحین باشند یا نه. به قدری صدای زجه و فریادهاشان بلند بود و به اندازه ای حال همگی خراب که صحیح ندانستیم وارد حریمشان بشویم برای سوال و جواب کردن. همانجا بغل بوفه ایستادیم تا حساسیتی ایجاد نکرده باشیم. تنها کاری که کردم رکوردم را روشن کردم. فقط زجه و مویه و گریه های بلند بود که داشت ظبط میشد. چندی بعد راننده تاکسی که روی نیمکت اتفاقات نشسته بود مطمئنمان کرد که این جمع از خانواده حادثه دیده شاهچراغ هستن. همزمان جلوی در اتفاقات چند تا ماشین پارک شد دو خانم چادری، دو خانم مانتویی، زیر بغل خانم مسنی را گرفته و در حالی که به پهنای صورت اشک می ریختند وارد اتفاقات شدند. خانم مسن عزاداری می کرد و با غم جانکاهی مدام می‌گفت: «آرتین» «آرتین» تازه داشت چیزهایی دستگیرمان می شد که بچه های حفاظت فیزیکی بیمارستان به ما نزدیک شدند و ما را بستند به تفتیش کردن که: «خودتان را معرفی کنین. از کجا هستین؟ کارت شناسی بدین؟ هر چه جواب می دادیم سوال دیگری می پرسیدن و آخر سر هم گفتن: «افراد دیگری هم اومدن برای مستندسازی ما بهشون اجازه ندادیم» با ما هم همکاری نکردند. با حراست علوم پزشکی، حوزه هنری، صدا سیما و همکاران تاریخ شفاهی و هر که می‌شناختیم لینک زدیم تا بتوانیم روایتی بگیریم. نشد. فقط یکی از بچه های حراست که متوجه شد ما که هستیم و نیتمان چیست بهمان گفت: «این ها همگی خانواده آرتین پسر هفت هشت ساله‌ای هستن که الان تو اتفاقات بستریه» گفتم: «چرا انقدر گریه و زاری می کنن پس، مگه حال آرتین وخیمه» گفت: «نه آرتین رو به راهه ولی پدر و مادر و برادرش هر سه تا شهید شدن...» بامداد ۵ آبان ۱۴۰۱ روایت میدانی سید محمد هاشمی محقق تاریخ شفاهی بیمارستان نمازی #آرتین_سرداران @hafezeh_shz

داشتیم با هم حرف میزدیم و به سمت بیمارستان مسلمین می‌رفتیم که صدای جیغ و نالهٔ زنان، برق از سرمان پراند. هفت هشت ده نفر زن روی زمین نشسته بودند، مویه میکردند و بر سر و صورت خودشان می‌زدند. ناله‌هایشان سوزناک است. نمی‌توانم تحمل کنم. ازشان فاصله میگیرم و کمی دورتر می‌ایستم. مرد جوان قدبلندی به در بیمارستان تکیه داده بود و گریه میکرد. چند متر آن‌طرف‌تر هم چند گروه از مردان ایستاده بودند. نگهبان، پشت میله‌های بیمارستان ایستاده بود و چندبار اسم مجروحین را خواند. از پنج شش نفری که خواند، فقط یک نفرشان بود. نگهبان رو کرد به بقیه و‌ گفت: بزرگواران! این چندنفر مجروحینی هستن که توی این‌ بیمارستان بسترین. بقیه توی بیمارستان‌های دیگه هستن. اگه هم شهید شده باشن، الان پزشک قانونین. نای حرف زدن نداشتم. فضای حرف زدن هم نبود. هر چند ثانیه یک بار صدای مویهٔ زنان بالا می‌رفت و فضا را به هم می‌ریخت. به خودم مسلط شدم و رفتم جلو. سلام کردم: -شما از خانوادهٔ مجروحین هستین؟ - نه. آشنای ما رو شهید کردن -‌ شهید شدن؟ - آره. دو نفرشون شهید شدن. پدر و بچه‌ش بودن. - همون‌که عکسشون منتشر شد؟ -آره. بدبختا از بهمئی اومده بودن اینجا. فردا عمل داشت. اومده بود شاه‌چراغ برای زیارت. خشکم زد. همین‌طوری حرفم نمی‌آمد. وقتی فهمیدم غریب بودند حالم بدتر شد. زبانم قفل شده بود. اشک توی چشم مرد پر میخورد. -اسمش هوشنگ بود. هوشنگ خوب. اینم پسر خواهرشه. پسر قدبلند چهارشانه‌ای را در آن سمت خیابان نشانم می‌دهد که به ماشینی تکیه داده و گریه می‌کند. سرم را به نشانهٔ تاسف پایین می‌اندازم. دوباره صدای زن‌ها بالا می‌رود. وسط ضجه‌ها یک نفرشان این جمله را مدام تکرار می‌کند: -عامو درد زده به قلبُم. عامو دلُم درد گرفته. نمی‌توانم خودم را کنترل کنم. درد به قلب من هم اصابت کرده. بامداد ۵ آبان روایت میدانی *محمدحسین عظیمی* از مصاحبه با خانواده شهید هوشنگ و امید خوب @hafezeh_shz

شیون خانواده خوب در پی شهادت پدر و فرزند @hafezeh_shz

دلم کباب شد یه بچه سه ساله آوردن تو دفتر اسمش امیر بود رنگش مثه گچ گفتم خاله با کی اومدی گفت با مامان بابام گفت مامانم تیر خورد تو دست و پاش بابامم تو کمرش مامانشو تو آمبولانس بردن روایت یکی از خدام خواهر حرم احمد ابن موسی شاهچراغ(ع) @hafezeh_shz

فیلم شیون و ناله خانواده *شهیدان خوب* اهل بهمئی به گویش لری اطراف بیمارستان مسلمین شیراز شامگاه ۴ آبان و‌ بامداد ۵ آبان روایت شهادت را در مطالب قبل بخوانید. @hafezeh_shz

ماشین را بعد از انتقال خون پارک کردیم. به بچه‌ها گفتم برید داخل و با مردم مصاحبه بگیرید. من می‌شینم توی ماشین و هماهنگی‌ها رو انجام میدم. سرم توی گوشی بود که تیبای سفیدرنگی کنارم پارک کرد. دو زن چادری ازش بیرون آمدند و رفتند سمت انتقال خون. چهره‌هایشان گرفته و ناراحت بود. دو سه دقیقه بعد، پراید زیتونی رنگی، سمت چپ ماشین پارک کرد. دو زن که روسری سرشان نبود، پیاده شدند. سریع روسری را روی سرشان انداختند. راننده‌شان هم پسری با موهای دم‌اسبی بود که پیاده شد و همراهشان به سمت انتقال خون رفت. راوی: محمدحسین عظیمی @hafezeh_shz

*روایت مادر و همسر دو شهید از استان کهگیلویه و بویراحمد که در حادثه تروریستی شاهچراغ شیراز به شهادت رسیدند* : به گزارش پایگاه تحلیل و اطلاع رسانی صبح زاگرس غروب روز گذشته زائران حرم مطهر حضرت احمدبن‌موسی (ع) در شیراز هدف یک حمله تروریستی قرار گرفتند تا در این حادثه تروریستی دو تن از هم استانی های عزیز به نام شهید والا مقام هوشنگ خوب از اهالی شهرستان بهمئی در استان کهگیلویه و بویراحمد و فرزند دلبندش شهید امید خوب از فعالان فضای مجازی این استان به درجه رفیع شهادت نائل آیند. همسر شهید هوشنگ خوب و مادر امید خوب از فعالان فضای مجازی استان در گفتگو با صبح زاگرس در خصوص جزئیات این حادثه تروریستی گفت: همراه با همسر و فرزندم برای زیارت و خواندن نماز،قبل از اذان مغرب وارد صحن حرم شاهچراغ شدیم، پس از زیارت و خواندن نماز از درب صحن خارج شدم و مننظر همسرم و فرزندم در حیاط حرم بودم که ناگهان با صدای مهیب صدای گلوله درب های حرم بسته شد و زائران وحشت زده به گوشه ای پناه می بردند. مادر شهید والا مقام خوب درخصوص شهادت همسر و فرندش گفت: فردی با ورود به داخل حرم زائران را به رگبار گلوله بست که همسر و فرزند جگرگوشه ام را که در داخل حرم مشغول زیارت و خواندن نماز بودند، به ضرب گلوله به شهادت رساند. مادر این شهید والا مقام در ادامه نتوانست بیش از این به گفتگو بپردازد و مویه کنان به شهادت همسر و فرزندش که بالاترین درجه فضیلت ها است افتخار کرد. @hafezeh_shz http://sobhezagros.ir/News/211525.html?catid=4&title=روایت-مادر-و-همسر-دو-شهید-کهگیلویه-و-بویراحمدی-از-حادثه-تروریستی-شیراز

*روایت خادم شاهچراغ از وقایع بعد از حادثه تروریستی* یک ساعت بعد از حادثه رسیدم حرم دوستانم تلفنی مرا خبردار کرده بودند به اندازه ای روبه‌روی حرم شلوغ بود که تا خودم را ورودی باب الرضا رساندم زمان زیادی گذشت. مردم هجوم آورده بودند و چسبیده بودند به درها هم قصدشان کمک بود و هم می خواستند ببینند چه خبر شده. ساعتی شد تا با دیگر خدام و با کمک نیروهای امنیتی مجابشان کردیم که کمی عقب تر بروند. مدام سوال می کردند چند نفر کشته شده؟ چه شده؟ بگذارید برویم داخل. نمیشد بگذاریم بروند داخل ممکن بود جان آنها هم در خطر باشد. ساعتی طول کشید تا مردم متفرق شدند و به هر ترتیبی بود داخل حرم شدم. همه‌جا پر از خون بود.. جسد بچه ی کوچکی کنار مادرش اجسادی که روی یک قالی ردیف کنار هم گذاشته بودند با ملحفه های خونی پیچیده دورشان صحنه ی تأثرامیزی ایجاد کرده بود که قلبم را به درد آورد. اما باید حواسمان به بازماندگان و دیگر زوار بود. فورا با کمک خادمان زائران وحشت زده و داغ دیده را با امنیت کامل از درهای دیگر حرم خارج کردیم. عده ای از زائران را که خیلی ترسیده بودند. سوار ماشین های خدام کردیم و خادم ها خودشان آنها را تا خانه هایشان همراهی کردند. کم کم اجساد را به بیرون منتقل کردند و مجروحان هم که همان ابتدا برده بودند بیمارستان. ما ماندیم و صحن های غرق خون و قالی های آغشته به خون و قرآن ها و مهرهای ریخته روی زمین و شیشه های شکسته. با کمک خادم های افتخاری که مثل همیشه پشتیبان حرم هستند، همه جا را تمیز کردیم و حرم را شست و شو دادیم. نیمه های شب تولیت آستان و امام جمعه و نیروهایی از استانداری و دیگر مسئولین شهر شیراز همه و همه آمدند و برای تسکین قلبشان عزاداری و سینه زنی کردند. ساعت چهار صبح بود. حرم امن و طاهر و همه چیز مهیای برپایی نماز صبح... مصاحبه با آقای توکلی خادم شاهچراغ تدوین: خانم اسما میرشکاری فرد @hafezeh_shz

هم‌اکنون : مراسم سنج و دمام زنی درب منزل خانواده شهدای سرایه‌داران شاپور جان @hafezeh_shz

سنج و دمام زنی در میان عزاداری خانواده شهدای سرایه‌داران @hafezeh_shz