ما و این قرن وحشی! مسأله‌ى تربيت وسازندگى بزرگ‌ترين مسئوليت ما در اين قرن وحشى است. اين اولين مسأله است، زيرا هر بقالى، بنايى، نجارى، طبيبى و مهندسى بايد قبلا تربيت شود و نه تنها تربيت كه مربى ديگران هم باشد. اين سازندگى اولين و بزرگ‌ترين وظيفه است و با ساير مشاغل و برنامه‌ها منافات ندارد. عطار هنگامى كه دارد چاى را در پاكت مى‌ريزد مى‌تواند شناختى در مغز و عشقى در دل و وسعتى در روح طرف بگذارد و چاى كشيدنش به او درس‌هايى بدهد. بناء هنگامى كه دارد آجرها را به هم پيوند مى‌زند و بر روى هم مى‌گذارد، مى‌تواند از پيوندها و وحدت‌ها و همدستى‌ها و فداكارى‌هاى خود نمونه‌هايى در دسترس بگذارد و سازندگى‌هايى داشته باشد. هر كس در هر كجا مى‌تواند مربى و سازنده باشد. چراغ روشن در هر كجا كه هست مى‌تواند نور بپاشد و راه‌ها را روشن كند. ✍🏻 استاد علی صفایی حائری کتاب #مسئولیت_سازندگی| ص ۴۴ #تربيت #سازندگی https://eitaa.com/hamim1377