🟨صفحه ۴۴۱ سوره یس🟨
13 - برای این مردم حال آن قریه (انطاکیه) را مَثَل زن که رسولان حق برای هدایت آنها آمدند.
14 - که نخست دو تن از رسولان را فرستادیم و چون تکذیب کردند باز رسول سومی برای مدد و نصرت مأمور کردیم، و همه گفتند: ما (از جانب خدا) به رسالت برای هدایت شما آمده‌ایم.
15 - گفتند: شما جز اینکه مانند ما مردم بشری هستید مقام دیگری ندارید و هرگز خدای رحمان چیزی را فرو نفرستاده است و جز اینکه شما مردم دروغگویی هستید هیچ در کار نیست.
16 - رسولان باز گفتند: خدای ما می‌داند که محققا ما فرستاده او به سوی شما هستیم.
17 - و بر ما جز آنکه واضح ابلاغ رسالت کنیم هیچ تکلیفی نیست.
18 - باز منکران گفتند که ما وجود شما را به فال بد گرفتیم، اگر (از این دعوی) دست بر ندارید البته سنگسارتان خواهیم کرد و از ما به شما رنج و شکنجه سخت خواهد رسید.
19 - رسولان گفتند: آن فال بد که می‌گویید اگر بفهمید و متذکر شوید (آن جهلی است که) با خود شماست، بلکه شما مردم مسرف (و پر هوا و هوس) هستید.
20 - و مردی شتابان از دورترین نقاط شهر (انطاکیه، حبیب نام) فرا رسید گفت: ای قوم من، این رسولان خدا را پیروی کنید.
21 - از آنان که هیچ اجر و مزد رسالتی از شما نمی‌خواهند و خود (به راه حق) هدایت یافته‌اند پیروی کنید.
22 - و چرا باید من خدای آفریننده خود را نپرستم در صورتی که بازگشت شما (و همه خلایق) به سوی اوست.
23 - آیا من به جای آن خدای آفریننده یکتا خدایانی را معبود خود گیرم که اگر آن خدای رحمن بخواهد به من رنج و زیانی رسد هیچ شفاعت آن خدایان از من دفع زیان نکرده و نجاتم نتوانند داد؟
24 - در این صورت پیداست که من بسیار زیانکار خواهم بود.
25 - پس، از من (ای رسولان) بشنوید (و گواه باشید) که به خدای (فرستنده) شما ایمان آوردم.
26 - (و به این مرد با ایمان پس از کشته شدن، در عالم برزخ) گفته شد: بیان داخل بهشت شو، گفت: ای کاش ملّت من هم (از این نعمت بزرگ) آگاه بودند.
27 - که خدا چگونه در حق من مغفرت و رحمت فرمود و مرا مورد لطف و کرم قرار داد.
🟨صفحه ۴۴۱ سوره یس🟨
آیه ۱۸ و۱۹ یس
🔹قالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلِيمٌ
(كفّار به انبيا) گفتند: ما (حضور) شما را به فال بد گرفته‌ايم (وجود شما شوم است و مايه‌ى بدبختى ما) و اگر از حرفتان دست بر نداريد قطعاً شما را طرد خواهيم كرد و از طرف ما عذاب دردناكى به شما خواهد رسيد.
🔹قالُوا طائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَ إِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ
(انبيا در پاسخ) گفتند: شومى شما از خود شماست، آيا اگر پند داده شديد (بايد فال بد بزنيد)؟ بلكه شما قومى اسرافكاريد.
___________________________
💠فال بد يكى از خرافاتى است كه در قديم بوده و امروزه نيز در شرق و غرب هست و هر منطقه و قومى به چيزى فال بد مى‌زنند. اسلام آن را شرك دانسته و با جمله «الطيرة شرك»بحار، ج 55، ص 322. بر آن خط بطلان كشيده و كفّاره‌ى آن را توكّل بر خداوند دانسته است. «كفارة الطيرة التوكل» . كافى، ج 8، ص 198.
❌فال بد آثار شومى دارد، از جمله: سوء ظن به افراد، ركود در كارها، تلقين شكست و احساس حقّارت. بدترين آن، فال بد به مقدّسات و اولياى الهى است.
❌ تكذيب «فَكَذَّبُوهُما»، تحقير «تَطَيَّرْنا بِكُمْ» و تهديد «لَنَرْجُمَنَّكُمْ» از حربه‌هاى كفّار است.
❌ فالگيرى و فال زدن، از آداب و رسوم جاهلى است. «تَطَيَّرْنا بِكُمْ»
❌ كسى كه منطق ندارد به خرافات متوسّل مى‌شود. «تَطَيَّرْنا بِكُمْ»
👈انحراف فكرى مقدّمه‌ى انحراف عملى است. تَطَيَّرْنا بِكُمْ ... لَنَرْجُمَنَّكُمْ
❌ كفر، مايه سنگدلى و جسارت به انبيا است. «لَنَرْجُمَنَّكُمْ»
❌ كفّار كه در برابر منطق و روش پيامبران منطقى ندارند، پس از تكذيب، دست به تهديد مى‌زنند. لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ ...
✅ كار انبيا، غفلت زدايى و توجّه دادن مردم به فطرت سالم است. «ذُكِّرْتُمْ»
❌ يكى از جلوه‌هاى اسراف، سركشى و طغيان است. «بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ»
👈 ريشه‌ى بدبختى‌ها طغيان و اسراف است، نه ايمان به خدا و پيامبران. «بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ»
ایه ۲۰ ۲۱ یس
🔹وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعى قالَ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ
و از دورترين منطقه شهر، مردى با شتاب آمد (و) گفت: اى قوم من! از اين انبيا پيروى كنيد.
🔹اتَّبِعُوا مَنْ لا يَسْئَلُكُمْ أَجْراً وَ هُمْ مُهْتَدُونَ
از كسانى كه پاداشى درخواست نمى‌كنند و خود هدايت يافته‌اند پيروى كنيد.
👈 حمايت از حقّ، مرز و منطقه ندارد. «جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ»
👈 براى حمايت از حقّ، مسافت طولانى نبايد مانع باشد. «أَقْصَا الْمَدِينَةِ»
✅ گاهى يك تنه بايد حركت كرد و فرياد كشيد. «جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ» حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: در راه حقّ از اندك بودن پيروان نهراسيد.
✅حمايت از حقّ، بايد با شدّت، سرعت، منطق و عاطفه همراه باشد. «يَسْعى- يا قَوْمِ- هُمْ مُهْتَدُونَ»
✅ شكستن سكوت و فرياد زدن در محيطهاى انحرافى، براى حمايت از رهبرى حقّ مورد ستايش خداوند است. «قالَ يا قَوْمِ»
✅اخلاص در تبليغ، شرط جذب مردم است. «اتَّبِعُوا مَنْ لا يَسْئَلُكُمْ أَجْراً» مناديان حقّ نبايد از مردم مزدى بخواهند.
👈 هاديان بايد خود مهتدى باشند. اتَّبِعُوا ... مُهْتَدُونَ
🟨صفحه ۴۴۲ سوره یس🟨
28 - و پس از [شهادت] وی بر قومش هیچ سپاهی از آسمان نازل نکردیم و نازل کننده نبودیم
29 - تنها یک صیحه بود و بس، که ناگاه همه در جا خاموش و بی‌جان افتادند
30 - ای افسوس بر این بندگان که هیچ فرستاده‌ای برای آنها نیامد مگر آن که او را مسخره می‌کردند
31 - آیا ندیدند که چه بسیار نسل‌ها را پیش از آنان هلاک نمودیم که دیگر آنها به سویشان بر نمی‌گردند [و زنده نمی‌شوند]
32 - و قطعا همه آنان در پیشگاه ما احضار خواهند شد
33 - و زمین مرده برایشان برهانی است که آن را زنده کردیم و دانه از آن برآوردیم که از آن می‌خورند
34 - و در آن باغ‌هایی از درختان خرما و انگور پدید آوردیم و چشمه‌ها در آن روان کردیم
35 - تا از میوه‌ی آن و آنچه دستانشان به عمل آورده است بخورند آیا سپاس نمی‌گزارند!
36 - پاک است آن [خدایی] که همه زوج‌ها را آفرید، از آنچه زمین می‌رویاند و از خودشان و از آنچه نمی‌شناسند
37 - و نشانه‌ای [دیگر] برایشان شب است که روز را [مانند پوست] از آن بر می‌کنیم و به ناگاه آنان در تاریکی فرو می‌روند
38 - و خورشید به سوی قرارگاه خویش روان است این تقدیر آن مقتدر داناست
39 - و برای ماه منزل‌هایی مقرر کردیم تا [به صورت هلال] چون شاخه خشک خرما [باریک شود و] به حال قبلی بازگردد
40 - نه خورشید را سزد که به ماه رسد، و نه شب پیش گیرنده بر روز است، و هر کدام در مداری شناورند.
🟨صفحه ۴۴۲ سوره یس🟨
❌دریغا همه رسولان را مسخره کردند!
آیه ۳۰ یس
يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ
اى دريغ بر بندگان! كه هيچ پيامبرى بر آنان نيامد مگر آن كه او را به استهزا گرفتند.
___________________________
🤔انسانى كه با موضع‌گيرى حقّ، مى‌تواند فريادگر حقّ باشد و با پيروى از انبيا سعادتمند شود، «جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ» چگونه با لجاجت خود را مورد قهر قرار مى‌دهد؟ يا حَسْرَةً ...
❌ لجاجت، كور كردن زمينه‌هاى رشد و قرب و مقدّمه‌ى حسرت‌هاست. «يا حَسْرَةً»
❌استهزاى انبيا، شيوه دائمى كفّار در طول تاريخ بوده است. «كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ»