#کتاب‌دا🪴 #قسمت‌چهارصد‌هفدهم🪴 🌿﷽🌿 یک روز برادر علی عچرش مرا صدا کرد و گفت: خواهر حسینی منو یادت هست؟ من پیکر برادرت علی را از آبادان منتقل کردم. گفتم: نه، گفت: چطور یادت نمیاد من رانندة آمبوالنسی بودم که جلوی در مسجد جامع منتظر مجروح بودم، وقتی گفتی میخواهی پیکر برادر شهید را کنار پدرت به خاک بسپاری دیگر نتوانستم که بگویم. آن روز شما حال عجیبی داشتی، در راه برگشت به خرمشهر من از توی آینه فقط شما را می دیدم که پیکر برادرت را بغل کرده بودی، اشک می ریختی و با او حرف می زدی. حرفهای شما همه ما را آتش می زد. من اصلا نمی توانستم رانندگی کنم. جلویم را نمی دیدم. خیلی آهسته مسیر را آمدیم. خدا به شما صبر بده... در تیم اعزامی از تهران، پزشک هیکل دار و نسبتا چاقی بود که یک ته استکانی به چشم می زد. چهل، چهل و پنج ساله به نظر می رسید خودش را به ما معرفی نکرد و اسمش را به ما نگفت. ما هم اسم او را گذاشته بودیم دکتر عالیجناب، چون معمولًا موقع صدا کردي مردها یک عالیجناب قبل از اسمشان می آورد. خودش هم کم کم فهمیده بود که به عالیجناب معروف شده است. آدم افتاده و فروتنی بود. عجیب با دیدن او به یاد دکتر سعادت می افتادم. نمازهایش را هم با همان حس و حال دکتر سعادت می خواند. شب ها که مریضی کمتر بوده توبتی یکی از امدادگر ها توی سالن پشت میز می نشستند تا اگر مریضی مراجعه کرد، بقیه را خبر کد آنوقت ما کف اتاق بزرگتر می نشستیم و دکتر عالیجناب آیات قرآن را تفسیر می کرد. چون چشم هایش ضعیف بود خیلی برایش سخت بود که از روی قرآن کوچکش بخواند. یک بار که به نمایشگاه کتاب در سربندر رفته بودم، برایش یک کتاب قرآن با خط درشت تهیه کردم و به دکتر هدیه دادم. خیلی خوشحال شد شب های چهارشنبه و جمعه هم دعای توسل و کمیل می خواندیم. چراغ ها را خاموش و شمعی روشن می کردیم، اکثر اوقات دکتر عالیجناب دعا را می خواند. من در کنار این آدم ها که دور از تخصص و حرفه شان فقط به درست کار کردن فکر می کردند، احساس آرامشي می کردم و تا حدی از خودخوری هایم کم شده بود..... 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 ☘ 💖☘ 💖💖☘ 💖💖💖☘ 💖💖💖💖☘ ↷↷↷ #کانال‌کمال‌بندگی #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef