گاهی لازم هست همدیگر را حاضرو غایب کنیم.
ببینیم آشناهای قلم ها و فرصت های دیدنمان،
کجای عالمند،
شاید، خسته باشند
و یا منتظر
کافی است برایشان بنویسیم،
رفیق، پیدایت نیست، کجایی،
حواسم به نبودنت هست....
همین...
#حرال
✒️ ★᭄ꦿ @heralpoem
هدایت شده از استاد محمد شجاعی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#پوستر_موشن
💫 ما نسل به نسل در پناه تو هستیم.
| کاری از استدیو انسان تمام |
▪️ویژه میلاد حضرت فاطمه زهرا سلامالله علیها
@Ostad_Shojae
خانه ات آباد
درختانت پر بار
کودکانت آمده اند
تو کجایی؟
دوسال
صدای نفس هایت را نفس نکشیده ام.
هدیه به روح همیشه آگاهت
اللهم صلی علی محمد وال محمد و آل محمد و عجل فرجهم
#حرال
✒️ ★᭄ꦿ @heralpoem
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
به وقت تو، که مادرانگی هایت هم دلبرانه بود.
۱:۲۰'
✒️ ★᭄ꦿ @heralpoem
هدایت شده از *حیات القلـوب*
31.07M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
با صدای شما...
#روزمادر
#حضرت_زهرا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
روز مادر، مبارک دلتون
از خدای فاطمه برای همه شما، فاطمه گی طلب می کنم.
🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰
@heralpoem
آیا در من رویشی اتفاق افتاد؟
این سوالِ بعد از هر عید است.
کاش
قدر یک جوانه
عید در ما رخ دهد.
#حرال
@heralpoem
بلند می شوم و انگار در توانم نیست
برای قامت نیامدنت، قد شوم هرروز
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#حرال
✒️ ★᭄ꦿ @heralpoem
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
دور از نگاه تو ام
یادم بکن عزیز
✒️ ★᭄ꦿ @heralpoem
هدایت شده از استاد محمد شجاعی
✨ بسم الله الرحمن الرحیم ✨
#حرف_اول
ـ چرا من؟
چرا این مصیبت برای من بود فقط؟
چرا هر بلایی فقط برای من پیش میآید؟
چرا فقط من باید در این میدان آزموده شوم؟
※ و پشت این جملهها، حکایتهایی است!
هدایت شده از استاد محمد شجاعی
#حرف_دوم
یکبار باهم برگردیم و از این طرف به موضوع نگاه کنیم!
ـ چرا من نه؟
ـ چرا من نباید در میدانی سخت آزموده شوم؟
ـ چرا برای من نباید مصیبتی پیش بیاید؟
ـ چرا من نباید آزار ببینم؟
ـ چرا من نباید ...
هدایت شده از استاد محمد شجاعی
#حرف_سوم
※ این چراها، همه صدای درد میدهند!
هم چراهای #حرف_اول
و هم چراهای #حرف_دوم
گاهی آنقدر سنگینند که ماهها، کمر آدمیزاد را خم میکنند!
ـ مثل صدای بعضی داغها و عزیز از دست دادنها،
ـ مثل صدای بعضی فقرها و بیماریها
ـ مثل صدای بعضی قضاوتها و تحقیرها و آبرو ریختنها...
اما این دردها، دردهایی است که باید تمرین کنیم؛
※ اول بفهمیم بر ما فرود نمیآیند، بر بخش زمینی ماست که نازل میشوند و نباید سنگینیشان ما را از "من حقیقی" مان غافل کند!
شبیه مادری که در اوج درد هم، رسیدگی و تغذیه نوزادش را فراموش نمیکند!
※ و بعد بیاموزیم اگر سهممان از دلخوشیهای بالاتر و شادمانیهای عظیمتر، بیشتر باشد، تحمل این دردها آسانتر میشود!
دلخوشیهایی در بخش انسانی و حقیقی و جاودانه وجودمان...