✳️ توصیفی از بازار داخلی ایران در ایام نوروز از زبان یکی از بازدیدکنندگان؛ فروشنده هم برای محصولات خارجی تبلیغ می‌کرد! پایگاه اطلاع‌رسانی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر ؛ «در چند روز نوروز فرصتی به‌دست آمد تا به چند فروشگاه قدیمی و معروف تهران که محصولات داخلی می‌فروختند رجوع کنم، ولی ای کاش رجوع نکرده بودم؛ زیرا در برخی از این فروشگاه‎‌ها اثری از محصولات داخلی نبود و در برخی دیگر، کالاهای خارجی از لحاظ مقدار به کالاهای داخلی می‌چربید! در یکی از فروشگاه‌های تجریش که خاص فروش پارچه‌های عالی و معروف مقدم بود، فروشنده که مرد بصیر و واردی بود گفت: روزی هیچ پارچه‌ای جز پارچه مقدم نداشتیم، ولی امروز پارچه تمام کشورها را داریم جز پارچه داخلی مقدم؛ جالب‌تر آنکه آن روزها فروشمان بیشتر بود، ولی این روزها با وجود اینکه پارچه‌هایمان خیلی خوب است، مع‌ذلک فروشمان کمتر شده است؛ زیرا مردم لباس دوخته خارجی می‌خرند یا با خود می‌آورند. در فروشگاه دیگری که تابلوهای محصولات خانگی ایرانی روی در آن دیده می‌شد، فقط چند یخچال و لباسشور داخلی عرضه شده بود درحالی‌که قسمت اعظم فروشگاه مملو از وسایل خارجی بود؛ مهم‌تر اینکه فروشنده هم برای محصولات خارجی تبلیغ می‌کرد.»[1] #شرح_عکس بازار تهران (دهه 1350) شماره آرشیو: 3580-4ع #منبع [1] #تهران_اکونومیست ، سال 26، ش 1240 (19 فروردین 1357)، ص 16. ✅ ما را در فضای مجازی دنبال کنید؛ eitaa.com/iichs_ir https://instagram.com/iichs.ir https://t.me/joinchat/AAAAAEEF2TeXL178eUH5ug

✳️ وضعیت نهضت ساخت داخله در دوره پهلوی دوم؛ سیاست صنعتی کردن کشور تا چه حد مورد توجه دولت بود؟ پایگاه اطلاع‌رسانی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر ؛ در دهه‌های 1340 و 1350 اقتصاد ایران به سمت تمرکز و برنامه‌ریزی دولتی در همه حوزه‌ها به‌ویژه در حوزه صنعت پیش رفت؛ به‌طوری‌که دولت در این دوران تعیین‌کننده نهایی بسیاری از حوزه‌ها و فعالیت‌های اقتصادی کشور گردید. در دهه 1350، بعد از شوک نفتی، به دلیل کمبودهای جدی در این حوزه، دولت به وارد کردن بسیاری از قطعات از خارج مجبور شد و از این جهت تولیدات صنعتی ایران بیشتر جنبه مونتاژ به خود گرفت. این وضعیت در شماره 1240 نشریه «تهران اکونومیست» (19 فروردین 1357) چنین بیان شده است: «وقتی از صنایع حمایت می‌کنند این حمایت به قدری زیاد است که صنایع به فکر بهبود کیفیت محصولات خود نیستند و وقتی حمایت نمی‌شوند به قدری زیاد است که زندگی آنها به خطر می‌افتد؛ در نتیجه در سه سال اخیر باید اقرار کرد که به طور کلی صنایع کشور ما بر اثر سیاست غلط تعیین و کنترل قیمت‌ها، تشویق واردات و عوامل بی‌شمار بین‌المللی و داخلی، نه تنها پیشرفت نکرده‌اند، بلکه به عقب برگشته‌اند تا آنجا که حتی پیشرفت‌های مهمی نظیر ساخت اتومبیل‌های مدرن و شیک این اصل را رد نمی‌کند؛ زیرا قسمت اعظم آن مونتاژ است و بنابراین کندی رشد صنایع ما یک امر عبثی است؛ با این عبارت که نهضت ساخت در داخله تضعیف شده در عوض مونتاژ و واردات جای آن را گرفته است و این وضع درست در جهت عکس سیاست ملی اقتصادی ماست. با این جهت دولت به‌ویژه وزارتخانه‌های صنایع و معادن و امور اقتصادی و بازرگانی باید برنامه و سیاست خود را روشن کنند تا معلوم شود ما به چه سویی در حرکت هستیم و سیاست صنعتی کردن کشور تا چه حد مورد توجه دولت است».[1] پی‌نوشت: [1]. #تهران_اکونومیست ، سال 26، ش 1240 (19 فروردین 1357)، ص 16. ما را در فضای مجازی دنبال کنید؛ eitaa.com/iichs_ir https://instagram.com/iichs.ir https://t.me/joinchat/AAAAAEEF2TeXL178eUH5ug