وب با نگاهی جدید با وضوح بالا به ستاره ی منفجر شده خیره میشود بقایای ابرنواختر Cassiopeia A (Cas A) مانند یک زیور براق و گرد در تصویر جدیدی از تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا میدرخشد 🚀 نمای NIRCam (دوربین مادون قرمز نزدیک) وب از Cas A این انفجار ستاره‌ای را با وضوحی که قبلاً در این طول‌موج‌ها غیرقابل دسترسی بود، نشان میدهد این ظاهر با وضوح بالا جزئیات پیچیده‌ای از پوسته ی در حال انبساط مواد را آشکار میکند Cas A یکی از بقایای ابرنواختری در کیهان است که به خوبی مطالعه شده 🚀 در طول سال‌ها، رصدخانه‌های زمینی و فضایی، از جمله رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا ، تلسکوپ فضایی هابل، و تلسکوپ فضایی اسپیتزرِ بازنشسته شده، چند تصویری از این پدیده ثبت کرده اند با این حال، اخترشناسان اکنون وارد عصر جدیدی در مطالعه Cas A شده‌اند در آوریل 2023، MIRI (ابزار مادون قرمز میانی) وب این فصل را آغاز کرد و ویژگی‌های جدید و غیرمنتظره را در پوسته داخلی باقیمانده ابرنواختر آشکار کرد بسیاری از این ویژگی ها در تصویر جدید NIRCam نامرئی هستند و ستاره شناسان در حال بررسی علت آن هستند @ir_nojoom

تصویری از پروژه ی HLS در پروژه ی آرتمیس یک فضاپیمای starship به سفارش ناسا در مدار ماه خواهد بود و فضانوردان از آن به عنوان لنگرگاه استفاده خواهند کرد @ir_nojoom

تصویری بسیار زیبا از La Palma در جزایر قناری لکه های قرمز سحابی هایی هستند که سرشار از هیدروژن درخشان قرمز هستند همچنین میتوانید خوشه ستاره ای باز Pleiades و کهکشان آندرومدا را مشاهده کنید @ir_nojoom

یوفوی نورانی عجیب بر سطح اقیانوس @ir_nojoom

پدیده نادر گرفتگی ستاره ابط الجوزا؛ سیارک در مقابل ابر غول سرخ در ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳ هنگام عبور یک سیارک کمربند اصلی موسوم به سیارک 319 لئونا با قطر تقریبی ۶۰ کیلومتر از مقابل ستاره درخشان ابط‌الجوزا برای مدت کوتاهی باعث محو شدن این ابر غول سرخ شد که درخشندگی آن به طرز محسوسی کاهش یافت ستاره ابر غول سرخ ابط‌الجوزا یا بتلژوز (Betelgeuse) که روی شانه‌ی صورت فلکی «شکارچی» (Orion) جای دارد، یکی از درخشان‌ترین ستاره‌های آسمان است که در این شب‌ها زمستانی در آسمان نیمکره شمالی دیده می‌شود این ستاره که همچنین با نام شبان‌شانه و آلفای شکارچی نیز شناخته می‌شود حدود ۵۳۰ سال نوری از ما فاصله دارد و اگر در مرکز منظومه شمسی ما قرار داشت، سطح آن فراتر از کمربند سیارک‌ها قرار می‌گرفت و مدارهای عطارد، زهره، زمین و مریخ را در بر می‌گرفت ابط‌الجوزا با عمر کمتر از ۱۰ میلیون سال به دلیل جرم زیاد خود به سرعت تکامل یافته است و انتظار می رود که زندگی خود را با یک انفجار ابرنواختر، به احتمال زیاد طی ۱۰۰۰۰۰ سال آینده، پایان دهد @ir_nojoom

🌟 ستاره دو چهره این یک کوتوله سفید با نام ساده ZTF J2033498 + 3229011 است یک طرف آن تقریباً به طور کامل از هیدروژن و طرف دیگر از هلیوم تشکیل شده است هر دو طرف ستاره به رنگ آبی و روشنایی یکسان هستند، اما سمت هلیوم مانند خورشید دانه دانه است، در حالی که سمت هیدروژن صاف تر است همچنین، این ستاره دو وجهی بسیار سریع حول محور خود می چرخد ​​- تنها 15 دقیقه طول می کشد تا یک دور کامل شود و همه اینها با جرم 135 خورشیدی تا کنون، دانشمندان نمی توانند ماهیت "دو چهره" کوتوله سفید را توضیح دهند @ir_nojoom

ویدئویی که در آن با فنآوری «صدابخشی به اطلاعات رسیده از اجرام و پدیده‌های فضایی» می‌توان به آوای کیهان گوش سپرد @ir_nojoom

چشم خدا سحابی «Helix» که به سحابی‌ «چشم خدا» نیز معروف است، از نزدیک‌ترین سحابی‌های سیاره‌ای به زمین است (این #سحابی حدود ۶۵۰ سال نوری از زمین فاصله دارد). سحابی‌های سیاره‌ای زمانی شکل می‌گیرند که یک ستاره کم‌جرم به پایان عمر خود می‌رسد و گاز و غبار را طی انفجارهای متعددی به فضا پرتاب می‌کند. رنگ‌های آبی نشان‌دهنده برانگیختگی اکسیژن و رنگ‌های قرمز حاصل برانگیختگی گازهای هیدروژن و نیتروژن است. سحابی چشم خدا درواقع به شکل یک لوله با عمق تریلیون‌ها کیلومتر است که دهانه آن به سمت زمین قرار دارد؛ به همین دلیل مانند یک #کره به‌ نظر می‌رسد. @Ir_nojoom

⭕️در 29 مارس 1974 فضاپیمای مارینر 10 به سیاره تیر نزدیک شد ، و اولین فضاپیمای ساخت بشریت شد که به نزدیکترین سیاره به خورشید رسیده است ✅حداقل فاصله این فضاپیما با تیر حدود 700 کیلومتر بود و این فضاپیما تصاویر دقیق و اطلاعاتی از سطح و دما (منفی 183 درجه سانتیگراد در شب ، 187 درجه سانتیگراد در روز) به زمین منتقل کرد همچنین طبق اطلاعات این ماموریت مشخص شد که عطارد در حقیقت فاقد جو است @ir_nojoom

4 میلیارد سال پیش، مریخ سیاره ای مرطوب و گرم بود و اکسیژن در آن وجود داشت @ir_nojoom

سحابی جت‌های دوقلو سحابی «M 2-9» نیز یک نمونه زیبای دیگر از سحابی سیاره‌ای است. اگر این #سحابی را از وسط به دو نیم تقسیم کنیم، هر کدام از ابرها شبیه شعله‌های خروجی از یک موتور جت هستند، به همین دلیل به آن سحابی «جت‌های دوقلو» نیز می‌نامند. سرعت گاز درون این جت‌ها به ۳۲۰ کیلومتر بر ثانیه می‌رسد. تخمین‌ها نشان می‌دهند که عمر این سحابی بسیار کم است و تنها ۱۲۰۰ سال از شکل‌گیری آن می‌گذرد. در مرکز این سحابی دو #ستاره در فاصله‌ای بسیار نزدیک به یکدیگر، به دور هم درحال گردش هستند و اصطلاحا یک «سیستم دوتایی» را تشکیل داده‌اند. احتمالاً کشش گرانشی بین این دو ستاره سبب شده تا گاز اتمسفر آن‌ها به این شکل در فضا پخش شود. @Ir_nojoom

شب پرستاره این تصویر تلسکوپ #هابل شباهت بسیاری به تابلوی «شب پرستاره» اثر «ونسان ون‌گوگ» دارد. ستاره V838» Mon» در فاصله ۲۰٬۰۰۰ سال نوری از زمین، یعنی تقریباً در لبه کهکشان راه شیری، و در صورت‌فلکی «تک‌ شاخ» قرار دارد. این ستاره در یک درخشش ناگهانی در سال ۲۰۰۲ به یکی از پرنورترین ستاره‌های کهکشان ما تبدیل شد. این واقعه ابرهای غبار و گاز اطراف آن را روشن کرد. تلسکوپ فضایی هابل تصاویر متعددی از این ستاره گرفت؛ اما در این تصویر منحصربه‌فرد می‌توانیم آشفتگی جریان گازها را به‌وضوح ببینیم. این گردبادها احتمالاً ناشی از حرکت گازها به‌سمت بیرون است. #اخترشناسان می‌گویند گازها حاصل یک انفجار ستاره‌ای در گذشته هستند. تا پیش از درخشش ناگهانی ستاره، این ابرها قابل‌مشاهده نبودند. @Ir_nojoom