#حضرت_معصومه_شهادت بعد از پدر حالا نگارم را گرفتند از من تمام روزگارم را گرفتند از این جدایی جان من بر لب رسیده هستیِ من تاب و قرارم را گرفتند انگار قسمت نیست وصل ما دوباره در ساوه شوق بی شمارم را گرفتند اما خیالت تخت هر جایی رسیدم خویشان و نزدیکان کنارم را گرفتند حالم بد است اما خدا را شکر در قم با مهربانی حال زارم را گرفتند با احترام و عزت و شوکت کمی از این بار غم هایی که دارم را گرفتند حتی زمان پر زدن از این قبیله مردم همه دور مزارم را گرفتند در شام اما خواهری مضطر چنین گفت: یارب ببین دار و ندارم را گرفتند بالا و پایین رفتن از ناقه چه سخت است وقتی همه ایل و تبارم را گرفتند نیمی ز معجر سوخت...نیمی را کشیدند اصلا تمام اعتبارم را گرفتند در گوش من مانده صدای ذوالجناحش میگفت: با نیزه سوارم را گرفتند یک "یادگاری" بود... اما در خرابه "بنت الحسین" آن یادگارم را گرفتند #محمد_جواد_شیرازی

#حضرت_معصومه_شهادت از گریه چون ابر بهارانم رضاجان ماتم زده از داغ هجرانم رضاجان آرامش قلب پریشانم رضاجان از دوریت پیوسته می خوانم رضاجان جانم رضا جانم رضا جانم رضاجان با کوله باری از غم و آه آمدم من با محرمان خویش همراه آمدم من گفتی بیا و این همه راه آمدم من گرچه برای دیدن شاه آمدم من رویت نبینم،خوب می دانم رضاجان سخت است نور دیده تر را نبینی دل داده باشی روی دلبر را نبینی بالا سر خود سایه سر را نبینی خواهر شوی اما برادر را نبینی ای روی تو خورشید تابانم رضاجان در راه بودم راه من را سد نمودند چها که با ذریه احمد نمودند از دستشان هر آنچه که آمد نمودند خصم علی بودند با من بد نمودند از دست دادم جمله یارانم رضاجان الحمدلله اهل قم اهل ولایند اینها خدایی مردمانی با خدایند در بی کسی با ناله هایت هم نوایند بیمار اگر گردی به درد تو دوایند چه خوب در این شهر مهمانم رضاجان اینجا اگر گریه کنی منعی ندارد همسایه بر همسایه عزت می گذارد هر قدر هم چشمت زغصه خون ببارد جای گلایه ، دایه رأفت بیارد با یاد زهرا دیده گریانم رضاجان شد روضه من بین بستر ، وای مادر ناله زنم این شام آخر ، وای مادر ای وای از آن ضربت در ، وای مادر افتاد پیش چشم دختر ، وای مادر من تا ابد زین غصه نالانم رضاجان زینب تمام صحنه ها را دید ، ای وای مادر ، میان شعله ها ، را دید ، ای وای فرق علی شیر خدا را دید ، ای وای هم تشت هم دشت بلا را دید ، ای وای صبر جمیلش کرده حیرانم رضاجان اینها همه یک سو ، عزای شام یک سو گریه میان خنده های شام یک سو رقصیدن رقاصه های شام یک سو بد چشمی نامردهای شام یک سو من بی قرار شام ویرانم رضاجان گویم به صد شور و نوا ، بیچاره زینب بر درد و غصه مبتلا ، همواره زینب از دست داده هست خود یکباره زینب در کوچه ها و شهرها آواره زینب سر گشته غمهای جانانم رضا جان #علی_سلطانی

#حضرت_معصومه_شهادت #دوبیتی ماییم گدای حضرت معصومه محتاج عطای حضرت معصومه همراه رضا ز دیده خون می باریم در روز عزای حضرت معصومه آمد ز مدینه تا که در قم باشد در مملکت امام هشتم باشد شاید که خدا نخواست تا مرقد او مانند مزار فاطمه گم باشد در سر هوس دیدن دلبر دارد بر سینه ی خود داغ برادر دارد افسوس که تا دیار ساوه آمد دیگر نتوانست قدم بردارد زخمی به جگر داشت و در تب می سوخت از داغ برادرش مرتب می سوخت هر جا که سر دردِ دلش وا می شد می گفت : " امان از دل زینب " می سوخت با ناله دو چشمان ترش را وا کرد تا سِیر کند دور و برش را ، وا کرد نومید ز دیدن برادر بود و با ذکر رضا بال و پرش را وا کرد صد آه اگر بر جگرش افتاده هر چند جدا ز دلبرش افتاده کِی بر بدن برادرش رقصیدند ؟ کی دست کسی به معجرش افتاده او خواهر یک امام بود و زینب... ! او شاهد احترام بود و زینب... ! ظلم بسیار اگر چه دید ، اما کِی - در مجلسی از حرام بود ؟ و زینب... ! #محمود_مربوبی

#حضرت_معصومه_شهادت از غم هجر رضا جز ديدگان تر نداشت  آسمان ديده اش جز اشک غم اختر نداشت  کو به کو صحرا به صحرا راه را پيموده بود  غير ديدار برادر مقصد ديگر نداشت  ارث زهرا بود عمر کوته اش اما دگر  همچو مادر جاي تازيانه در پيکر نداشت  در قم او شد محترم چون بود از نسل رسول  دخت پيغمبر امان در شهر پيغمبر نداشت  اهل قم کردند به عشق حيدر او را احترام  شهر قم آري به سينه کينه ي حيدر نداشت  در مدينه عشق حيدر شد گناه فاطمه تازيانه خورد و دست از ياري او بر نداشت  قسمتش اين شد برادر را نديده جان دهد  تا دم آخر ولي اين غصه را باور نداشت  جان سپرد اما برادر را به جان کندن نديد  ور نه تاب ديدن اين صحنه را خواهر نداشت  بارالها اي خدا زينب مگر خواهر نبود  يا حسينش غير او در کربلا ياورنداشت  «ازحرم تا قتلگه زينب صدا مي زد حسين» آخر آن لب تشنه ديگر طاقت خنجر نداشت  هر چه زد فرياد اما کس جوابش را نداد  چاره اي جز دست بگذارد به روي سر نداشت  خواهرش مي ديد و مي لرزيد و مي زد بر سرش  کاش ديگر در ميان قتلگه مادر نداشت  آن همه شمشير و تيغ و نيزه و يک نيمه جان  حق بده يک جا براي بوسه ي خواهر نداشت #عبدالحسین

#حضرت_معصومه منم غلام سراي حضرت معصومه سگ امام رضاي حضرت معصومه هزار شكرخدا را كه اهل قم هستم به سر مراست لواي حضرت معصومه به پادشاهي عالم مقام خود ندهد كسي كه گشت گداي حضرت معصومه كريمه است زنسل كريم و صد حاتم بود گداي عطاي حضرت معصومه اگر توراست هواي زيارت زهرا برو به صحن و سراي حضرت معصومه فداي او همه هستم كه موسي جعفر  بگفت من به فداي حضرت معصومه برادرش همه دم ياد مادرش ميكرد چو مي شنيد صداي حضرت معصومه #عبدالحسین

#حضرت_معصومه_شهادت  در عمر خود ای دختر موسی ابن جعفر گویا به غیر غم خوشی دیگر ندیدی شوق زیارت داشتی در دل ولی حیف روی برادر را تو در آخر ندیدی هرچند هم چون لاله ای برگ و برت سوخت اما دگر باغ گلی پرپر ندیدی هرچند دوری رضا قلب تو آزرد اما دگر جسم ورا بی سر ندیدی وقتی که در قم آمدی ای دخت زهرا از احترام و عزتت کمتر ندیدی اینجا تو شمع و مردمش پروانه تو اینجا به دورت لشگری کافر ندیدی اینجا تو را کی بر سر بازار بردند اینجا دگر بر روی نی ها سر ندیدی اینجا زنان قم دورت را گرفتند اینجا تو یک لحظه غم معجر ندیدی گل ریختند اینجا به روی محمل تو روی سر خود سنگ و خاکستر ندیدی #عبدالزهرا

#حضرت_معصومه_شهادت دیده بر راهم و با گریه کمی آرامم محتضر ،خسته ،از این بی کسی ایامم ازهمان کودکی ام روزی من هجران شد چهرده سال هم از وصل پدر ناکامم از تو یک نامه فقط مانده برایم چه کنم؟ شده تسکین به همین نامه کمی آلامم چقَدَر خوب شد اینجا سروکارم افتاد میهمانِ قم و این سلسلة خوش نامم چشم ناپاک نیفتاده سوی محمل من فکر آوارگی زینب و شهرِ شامم جز سلام ،  از همه یک بی ادبی نشنیدم سرِبازار ندادست کسی دشنامم داغها دیدم اگر بی کس و تنها نشدم دست بسته سرِهر کوچه تماشا نشدم عزتم را نشکستند خیالت راحت غیرتم را نشکستند خیالت راحت پَرِ خاکی ننشسته است روی چادر من حرمتم را نشکستند خیالت راحت مثلِ کوفه وسط خطبة من کف نزدند صحبتم را نشکستند خیالت راحت دست بر سینه مودب همه ره وا کردند شوکتم را نشکستند خیالت راحت با لگد باز نکردند درِ بیت النور خلوتم را نشکستند خیالت راحت قم کجا شام کجا غربت سادات کجا سرِ بر نیزه و دروازة ساعات کجا دخترِ فاطمه ! بازار! خدارحم کند چادرِ پاره و انظار خدا رحم کند ما که از کوچه فقط خاطره بد داریم شود این حادثه تکرار خدارحم کند یک و زن و قافله و خنده نامحرم ها بر اسیران گرفتار خدا رحم کند یک شبه پیر شدی یا زتنور آمده ای یک سر و این همه آزار خدا رحم کند نیزه داران همه مستند نیفتی پایین حنجرت خوب نگه دار خدا رحم کند گیسویت کم شده و این جگرم میسوزد بر من و زلف ِ خم یار خدا رحم کند ظرفِ خاکسترِ یک عده هنوز آتش داشت شعله افتاد به گلزار خدا رحم کند دست انداخت یکی پرده محمل را کَند جلویِ چشم علمدار خدا رحم کند راهمان از گذرِ برده فروشان افتاد این همه چشمِ خریدار خدا رحم کند زنی از بام صدا زد که کدام است حسین نوبت من شده این بار خدارحم کند یک نفر گفت اگر بغض علی را داری سنگ با حوصله بردار خدا رحم کند #قاسم_نعمتی

#حضرت_معصومه_شهادت دو خواهر در جهان مظلومه باشد یکی زینب یک معصومه باشد یکی دخت امیرالمومنین است یکی معصومه محنت غمین است یکی عصمت همیشه پرده دارد یکی عفت بود آئینه دارد یکی آئینه شرم و حیا بود یکی ناموس ذات کبریا بود یکی نور دل زهرای اطهر یکی دسته گل موسی بن جعفر یکی ریحانه بستان زهراست یکی جان علی جانان زهراست یکی گل بوسه زد مادر به رویش یکی چون گل پدر می کرد بویش یکی نام حسین ورد زبانش یکی هجر رضا آرزده جانش

#حضرت_معصومه_شهادت هزارحيف كه درلحظه هاي آخر من تونيستي به كنار من اي برادرمن به شوق ديدن تو باراين سفربستم تورا نديده بميرم نبود باورمن پس ازپدردل زارم فقط به توخوش بود توهم جدا شدي از من اميد ودلبرمن زراه مانده ام ومانده ديده ام برراه بدان اميد كه آيي دمي تو دربر من توهم بيا وصدايم بزن زمهروببين رضارضاست رضا جان كلام آخرمن خزان نشسته به برگ وبرم به فصل بهار رسيده برمن مظلومه ارث مادرمن اگربه سن جواني ميسپارم جان كبود نيست زسيلي رخ منورمن نه پهلويم بشكسته نه سينه مجروح است نه چارطفل غريب اند دوربستر من شدم چو وارد اين شهراحترام شدم  زنان قم همه كردند سلام محضرمن كسي نگفت دگرخارجي به خواهرتو كسي نكرد جسارت به جد اطهرمن اگر چه بود به سينه غم عزيزانم نبود برسر نيزه سر برادرمن به دور محمل من شاخه گل آوردند نريخت سنگ جفا كس زبام بر سرمن بهانه تو گرفتم تسليم دادند نمي زدند دگر كعب ني به پيكر من نبرده اند مرا سوي بزم نامحرم ويا نبود به كنج خرابه بستر من #عبدالحسین

#حضرت_معصومه_شهادت معصومه،نور چشم عزیز پیمبرم اخت الرضا و دختر موسی بن جعفرم هر چند در کتاب خدا نیست نام من اما قسم به فاطمه،برتر ز هاجرم گر قبر فاطمه ز نظرها نهان شده پیدا بود به قم،که من از نسل کوثرم از بس که داغدیده ام،افتادم از نفس عمرم به سر رسید و شده روز آخرم نام رضا بود به لب و نامه اش به بر دارم به سینه آتش هجر برادرم از هجر سوخت سینه ام،اما لگد نخورد وز سینه آه می کشم ای وای مادرم میسوخت در ز آتش و،زهرا به پشت در هر لحظه یاد سینه و مسمار آن درم دیگر نخورده است به دیوار صورتم از ضربه ای کبود نگشته است منظرم گل ریختند بر سر من اهل قم؛دگر چون شامیان کسی نزده سنگ بر سرم بگذاشت خصم داغ عزیزان به قلب من اما نبود چشم کسی سمت معجرم   با معرفت هر آنکه بیاید زیارتم شائق بگو؛شفیعه ی او روز محشرم #محمود_اسدی_شائق

#حضرت_معصومه_شهادت قم کجا شام کجا عزت و دشنام کجا گل اکرام کجا سنگ لب بام کجا یاری یار کجا بارش آزار کجا لطف ایام کجا رنجش و آلام کجا من گرفتار شدم عمه گرفتار ولی دل آرام کجا هلهله عام کجا من اسیر غم یار عمه اسیر غم یار درک آلام کجا خنده حُکام کجا من شدم ناقه نشین عمه شده ناقه نشین محمل بسته کجا ناقه بی بام کجا من چنان عمه خود داغ برادر دیدم داغ اقوام کجا تهمت بدنام کجا فرصت آل کجا کندن خلخال کجا آل اسلام کجا سیلی و دشنام کجا عنبر و عود کجا آتش نمرود کجا تن تبدار کجا شعله به اندام کجا معجر پاره کجا دختر آواره کجا وحشت طفل کجا حمله به ایتام کجا سرکجا سنگ کجا کوفه گل رنگ کجا نیزه جنگ کجا خنجر گلفام کجا #محمودژولیده

#حضرت_معصومه #دوبیتی جز درگه معصومه مرا نیست پناه بردوش دلم کوله ای ازبار گناه چشمم به شفاعت شما باشدوبس یافاطمه اشفعی لنا عندالله #مصطفی_نظری_طهرانی