✡️ «قرمز شدن» به سبک هالیوود (١) 💥 تخریب مادر و تقدیس هیولای درون 🎬 نقد و بررسی انیمیشن «قرمز شدن» Turning Red 2022 1️⃣ چند هفته‌ای است که انیمیشن #قرمز_شدن محصول کمپانی #پیکسار اکران سراسری خود را آغاز کرده است. کارگردان و نویسندهٔ این انیمیشن، «دومی شی» زن انیماتور کانادایی چینی‌تبار است و داستان فیلم هم در تورنتوی کانادا می‌گذرد. 2️⃣ «قرمز شدن»، عنوانی است که در خود ایهام دارد. یعنی در لایهٔ اول اشاره به تبدیل کاراکتر اصلی فیلم به یک «پاندای قرمز» دارد و در لایهٔ دوم، اشاره به #بلوغ دخترانه و مسألهٔ شروع #عادت_ماهیانه در دختران. 3️⃣ در یک دههٔ اخیر، #انیمیشن تبدیل به رسانه‌ای اصلی برای #هالیوود شده تا گزاره‌های #ایدئولوژیک خود را از طریق آن القاء کند. مخاطب اصلی انیمیشن قرار است کودکان و نوجوانان باشند، لیکن بسیاری از این انیمیشن‌ها ربطی به دنیای معصومانه و زلال کودکان ندارند، بلکه پیام‌های آشکار و پنهان یا #زیرآستانه‌ای آن‌ها، در واقع تزریق نوعی خاص از جهان‌بینی بزرگسالانه به ذهن بی‌دفاع کودکان و نوجوانان است. 4️⃣ از این منظر، «قرمز شدن» نه‌تنها از این قاعده مستثنی نیست، بلکه یکی از سمّی‌ترین و مخرّب‌ترین محصولات هالیوود در دو سال گذشته از جهت پیام‌ها و کُدهای القایی است. 5️⃣ «قرمز شدن» دربارهٔ وقایع عجیبی است که در ١٣سالگی برای دخترکی چینی‌تبار ساکن تورنتوی کانادا به‌نام «مِیلین» رخ می‌دهد. او که دختر خوب و شایستهٔ پدر و مادرش تصویر می‌شود، کم‌کم در ارتباط با دوستان خود، درگیر فعل و انفعالات جسمی و روحیِ ناشی از بلوغ می‌گردد. هم‌زمان، مِیلین دچار طلسمی می‌شود که دختران خاندان مادری او در هنگام بلوغ دچار آن می‌شدند: «ظهور یک خرس پاندای سرخ از درون آن‌ها»! ✍️ نویسنده: سهیل صفاری ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 🇮🇷👉 @jscenter

✡️ «قرمز شدن» به سبک هالیوود (٢) 💥 تخریب مادر و تقدیس هیولای درون 🎬 نقد و بررسی انیمیشن «قرمز شدن» Turning Red 2022 1️⃣ البته فیلم به‌نحوی آشکار، نمادین است و تک‌تک عناصر و اجزای آن در خدمت ترسیم یک پازل نمادین دربارهٔ #معصومیت_دخترانه، شروع زنانگی، نفسانیّت و دست و پنجه نرم کردن با #غرایز در زمانهٔ حساس و بحرانی #بلوغ است. 2️⃣ «پاندای سرخ» در یک نمادپردازیِ نه‌چندان پیچیده، به‌ویژه با توجه به رنگ سرخ آن، نماد و نشان بیدار شدن #غرایز_جنسی در هنگامهٔ بلوغ است. تنها راه رهایی میلین از «پاندای درون» (که بروز بیرونی هم دارد) این است که در شب #ماه_خونین، طی مناسکی، طلسم او باطل شود و پاندای درون او را در یک سنگ یاقوت‌فام به دام بیاندازند. 3️⃣ مادر و مادربزرگ و سایر زنان خانواده تلاش می‌کنند او را برای این #مناسک آماده کنند، اما فکر و ذکر میلین و دوستانش، حضور در #کنسرت یک گروه پاپ نوجوانانه (شبیه گروه‌های #کی_پاپ) است که قرار است در همان شبِ اجرای مناسک در تورنتو برگزار شود. 4️⃣ در جریان تلاش میلین و دوستانش برای جور کردن پول بلیط این کنسرت با هدف دیدن اسطوره‌هایشان، او به‌نوعی #دلبستگی با #پاندای_درون خود می‌رسد. این در حالی‌است که به گفتهٔ مادربزرگش، هرچه دلبستگی او به پاندا و درنتیجه بروز بیرونی آن بیشتر شود، بیرون راندنش در حین مناسک سخت‌تر می‌گردد. 5️⃣ #کنسرت برای این دختران به‌عنوان #نقطهٔ_رهایی (طلوع زنانگی) تصویر می‌شود، در حالی‌که #مادر نماد #سنّت و مظهر «استبداد»ی است که باید از آن خلاص شد! حضور در کنسرت برای ایشان به هدف، معنا و انگیزه‌ی زندگی تبدیل می‌شود. چرا؟ پاسخ را از زبان میلین خطاب به دوستانش می‌شنویم: 👈 «فردا وقتی به اون کنسرت می‌ریم، #دختر بچه‌ایم. وقتی بیرون بیایم، #زن شدیم!» ✍️ نویسنده: سهیل صفاری ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 🇮🇷👉 @jscenter