✍️#سانسور و #تحریف در یک سوی #مناظره چهارشنبه قبل مناظره‌ای داشتم با مهدی نصیری؛ با موضوع «مناسبات حجاب و سیاست در ایران» دوست و دشمن دست به دست هم دادند که موضوع مناظره را تحریف کنند: عنوان «بحث درباره #حجاب_اجباری» ‌روی آن گذاشتند. موضع آقای نصیری به طور کامل دیده شد؛ الحمدلله! موضع بنده کاش فقط سانسور می‌شد؛ یکسره تحریف شد! شدم «طرفدار حجاب اجباری»!!! دریغ از ذره‌ای فکر! 💢من راهکار دادم برای اینکه #قانون_حجاب بماند؛ اما زور و اجباری در کار نباشد؛ و حکومت تا حد امکان مداخله نکند. ▫️گفتم به جای نگاه کیفری و جزایی به قانون، بیایید فهم «قانون مدنی» از مسأله حجاب را بگسترانیم: نه «بی‌قانونی»؛ و نه «زور و اجبار» در اجرای قانون؛ ▫️گفتم مثال قانون مدنی، قوانین معاملات است و قانون رانندگی؛ آیا برای معاملات بین مردم نباید قانونی باشد؟! آیا عبور و مرور وسایل نقلیه نباید قانونمند باشد؟! باید باشد؛ اما نه قانونی در افق مجازات و کیفر؛ بلکه قانونی که صرفا پشتوانه برقراری روابط صحیح بین افراد است؛ و تنها در شرایط خاص و اضطراری کار را به کیفر و دادگاه می‌رساند. ▫️گفتم مشکل ما در بد اجرا شدن قانون است؛ و توضیح دادم: در کشور ما همه از قانون، فقط «قانون کیفری» می‌فهمیم: وقتی چیزی قانونی می‌شود، انتظار داریم حکومت با زور و اجبار آن را پیاده کند. و در این زمینه همه مقصریم؛ مثلا همین الان مشکلات اقتصادی گریبانگیر همه شده؛ ولی فقط انتظار داریم حکومت با تکیه ابزارهای نظارت و مجازات اوضاع را درست کند! ▫️من نه وضع موجود را تایید کردم؛ و نه فقط نسبت به آن اعتراض کردم؛ بلکه برای اینکه «قانون» برقرار باشد اما «محور آن زور و اجبار نباشد» #راهکار دادم؛‌ راهکاری بسیار ساده و شدنی؛‌ راهکاری که در عمده روابط اجتماعی دیگر ما (همه عرصه‌های حقوق مدنی: از معاملات و روابط اقتصادی بین مردم، تا مسائل ازدواج و طلاق، تا عرصه قوانین رانندگی، تا ...) عملا در حال پیاده شدن است؛ و هیچگاه هیچ دوقطبی‌ای هم ایجاد نکرده. ▫️نشان دادم هم کسانی که از وجود قانون دفاع می‌کنند حق دارند؛ و هم کسانی که به اجرای قانون بر مدار زور و اجبار معترض‌اند؛ و راه علاج، نه حذف قانون، و رها کردن عرصه عفت عمومی در هرج و مرج است؛ و نه اصرار بر اجرای قانون با ابزار زور و اجبار؛ راه برون‌رفت از این دوگانه تصنعی «اجبار» و «هرج و مرج»، آن است که قانون شرعی حجاب را همچون یک قانون مدنی پیاده و اجرا کنیم؛ همانند قوانین معاملات؛ همانند قوانین رانندگی؛ و همانند صدها قانون مدنی دیگر. 💢افسوس که در این هیاهوی غوغاسالار، این سخنان شنیده نشد؛ فهم نشد؛ و حتی نقد نشد! افسوس! @kalamabeheshti

#شاکین 🤲 اِنْ مَسَّهَا الشَّرُّ تَجْزَعُ وَ اِنْ مَسَّهَا الْخَيْرُ تَمْنَعُ اگر به نفس بدى برسد ناله می‌كند و اگر خوبى به او برسد [آن را از ديگران] منع می‌كند. 🔷 اگر انسان در برخورد با امور ناملايم فزع كند، گاهى نظام اجتماعى و طبيعى‌اش به هم می‌خورد. بنابراین در چنين شرايطى‏ اوصاف شريفه ی ‏نفسانى مانند: ✨#حلم ‏ ✨و #علم شكل می‌گيرد. ❗️حالت جزع، #حلم ‏و بردبارى و توان انسان را كم می‌كند و باعث‏ می‌شود واكنشى #ناعالمانه نشان دهد، درحالى‌كه اگر بخواهد به مشكلات بيشتر دچار نشود، بايد امر ناگوار را بررسى كند و ببيند #راهكار دفعش چيست. 🖤 امام على علیه السلام می‌فرمايد: 💫 «اِيّاكَ وَ الْجَزَعَ، فَاِنَّهُ يَقْطَعُ اْلاَمَلَ وَ يَضْعُفُ الْعَمَلَ، وَ يُورِثُ اْلهَمَّ، وَ اعْلَمْ اَنَّ الْمَخْرَجَ فى اَمْرَيْنِ: ما كانَتْ حيلَةً فَالاِْحْتِيالُ، وَ ما لَمْ تَكُنْ فيهِ حيلَةٌ فَالاِْصْطِبارُ» بپرهيز از ناله و اظهار نگرانى كردن، زيرا جزع، آرزو را از بين می‌برد، عمل را ضعيف می‌كند و همّ‌ و غم ايجاد می‌نمايد و بدان‏ راه ‏بيرون‌رفتن [از گرفتاری‌ها] دو گونه است: 1⃣تا وقتى چاره دارد، بايد چاره‏ انديشى كرد 2⃣ و زمانى ‏كه در آن چاره‏ [و راهكارى] نباشد، بايد صبر کرد. 👈 مثلاً اگر با حیوان درنده‏اى برخورد کنیم، برخورد با آن، راهكار موقت و نیز دائمى دارد که هر دو را بايد به كار بنديم. راه اوليه‏ اش فرار است و سپس ساختن وسايلى كه با آن مقابله كند. مسائل ديگر نیز چنين است 👌اين برخوردهاى گوناگون با ناملايمات، مخصوص #انسان است و حيوانات يک راهكار بيشتر در وجودشان نهاده نشده و آن هم #نیروی_غریزی است که خداى متعال به آن‌ها بخشیده که با آن، خطرات را درک می‌کنند؛ و راه فرار و دوری از آن‌ها را نیز درک کرده و آن را به کار می‌گیرد، و درنهایت با ابزار خدادادی‌اش مانند نیش، چنگال، از خود #دفاع می‌کند. 📚 برگرفته از کتاب درد دل به درگاه الهی 📚 ☘ @kalamabeheshti