✅ صلوات بر پیامبر اعظم، سایر انبیاء و ائمه علیهم‌السلام #گزیده_کتاب #احکام_کاربردی 📚 مستحب است هنگام شنیدن نام حضرت خاتم الانبیاء، محمد مصطفی، صلوات فرستاده شود و هنگام نوشتن نام ایشان هم صلوات نوشته شود. همچنین هنگام شنیدن نام سایر انبیاء و ائمه نیز صلوات بر آن‌ها مستحب است؛ اما هنگام صلوات بر سایر انبیاء اول باید (این «باید» به معنای وجوب نیست؛ به معنای استحباب است) بر حضرت خاتم الانبیاء و اهل بیت ایشان صلوات فرستاده شود و بعد بر سایر انبیاء؛ مثلاً گفته شود: حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام). بجز حضرت ابراهیم که جایز است تنها بر ایشان صلوات فرستاده شود: حضرت ابراهیم (علیه السلام). 📌 برگرفته از ص ۱۲۱ کتاب «احکام کاربردی»، پژوهش علیرضا کریمی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

⁉ آیا برای درمان بیماری می‌توان شراب نوشید؟ 📝 اگر انسان مبتلا به بیماری شدیدی باشد که معمولاً تحمّل نمی‌شود، درمان آن به وسیلۀ شراب (خمر) جایز نیست؛ مگر در صورتی که ترک درمان سبب هلاکت شخص یا مانند آن گردد و تنها راه درمان، آشامیدن شراب باشد، هرچند این امر به سبب اتّفاق نظر عدّه‌اى از پزشکان حاذق و متدیّن برای فرد ثابت شود؛ در غیر این صورت، فرد بیمار باید بر مشقّت و سختی بیماری صبر نماید، به این امید که خداوند متعال به جهت صبر بنده بر دینداری‌اش، او را شفا و عافیت عنایت فرماید. ـــــــــــ تحریر الوسیلة، کتاب الاطعمة و الاشربة، القول فی غیر الحیوان، م 35؛ منهاج الصالحین، ج 3، م 948؛ توضیح المسائل جامع، ج 2، م 1416

✅ عاریه (1) 📝 عاریه یعنی در اختیار قرار دادن مالی (باید به صورت عین شخصی باشد نه کلی در ذمه) برای دیگری تا از منافع آن به صورت مجانی استفاده کند. مثلا ظروف خانه را به همسایه عاریه دهد تا از مهمانانش پذیرایی کند. به عاریه‌دهنده «معیر» و به عاریه‌گیرنده «مستعیر» گفته می‌شود. 📝 اگر مالی که عاریه داده می‌شود، به طور معمول قابلیت بهره‌برداری‌های گوناگون داشته باشد، مثل زمینی که هم قابلیّت زراعت داشته و هم قابل درخت‌کاری باشد و یا ماشینی که قابل باربری و مسافربری باشد، حکم تعیین نوع استفاده از آن دو صورت دارد: الف. انتخاب نوع منفعت و بهره‌برداری به عاریه گیرنده واگذار شده، طوری که وی مجاز باشد هر یک یا چند نوع استفاده‌ای که می‌خواهد ببرد؛ در این صورت، عاریه بدون تعیین نوع استفاده صحیح است؛ ب. مال تنها برای برخی از انواع بهره‌برداری‌ها، عاریه داده می‌شود؛ در این صورت، باید آن استفاده در هنگام عاریه دادن مال مشخّص شود. هر کدام از این دو صورت احکام خاص خود را دارد. ادامه دارد ...

✅ عاریه (2) 📝 اگر هنگام عاریه دادن مال، قید و شرط و توافقی برای نوع استفاده از آن ذکر نشود - مثلاً بگوید: «این ماشین را به تو عاریه دادم» یا بدون اینکه قید و شرطی شود مال را به عنوان عاریه به دیگری بدهد و او هم به همین عنوان بگیرد - هرنوع استفادۀ معمول و متداول حلال از آن، برای عاریه‌گیرنده جایز است؛ ⚠ البتّه، گاه برخی از انواع استفاده‌ها طوری است که هرچند قرارداد عاریه بدون قید و شرط منعقد شده باشد، ولی عرفاً نمی‌توان عاریه را شامل آن دانست؛ مثل اینکه عاریه ‌گیرنده زمینی را که بدون قید و شرط عاریه گرفته، بخواهد برای دفن اموات به کار گیرد؛ در این موارد، هرچند دفن یکی از انواع استفاده از زمین است، ولی برای آنکه عاریه شامل آن باشد، باید به همان مورد تصریح شود یا طوری بیان شود که معلوم باشد عاریه شامل آن هم می‌شود. ادامه دارد ...

#گزیده_کتاب        #احکام_کاربردی           ✅ اصل حرمت اذیت و توهین به مؤمنان و یکی از موارد استثناء این اصل    📚 یکی از قواعد فقهی که همۀ فقها هم آن را قبول دارند، این است که اذیت کردن مؤمنین و توهین به مؤمنین چه با گفتار و چه با رفتار، قطعاً حرام است؛ مگر اینکه خود دین در بعضی موارد به ما اجازه داده باشد که توهین کنیم؛ یکی از این موارد، در مراتب بالای امر به معروف و نهی از منکر است؛ اگر شرایط امر به معروف و نهی از منکر فراهم بود و مراتب پایین‌تر هیچ تأثیری نداشت و وادار کردن به معروف یا باز داشتن از منکر فقط با شیوه‌ای امکان‌پذیر باشد که دربردارندۀ اهانت یا آزار مؤمن است، مثلاً با فریادی همراه باشد که نوعاً بی‌احترامی محسوب می‌شود، این مقدار توهین و اذیت اشکالی ندارد. ⚠ باید دقت کنیم که اگر مؤمن، گناهکار باشد، ما هیچ مجوزی نداریم که به او توهین کنیم. اگر مؤمنی یکی از حدود الهی را رعایت نکرد، احترامش از بین نمی‌رود! این یک اصل است که البته استثنائاتی دارد و آن استثنائات را خود دین تعیین کرده‌است.       📌 برگرفته از ص ۱۶۵ کتاب «احکام کاربردی»، پژوهش علیرضا کریمی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

✅ ضمان عاریه‌گیرنده (1) 📝 مال عاریه در مدّت عاریه، نوعی «امانت» در دست عاریه‌‌گیرنده به شمار می‌رود. بنابراین، اگر تلف شود یا عیب و نقصی بر آن وارد آید، در صورتی که وی در نگهداری از مال کوتاهی کرده، یا در آن تصرّف غیر مجاز نموده، ضامن است؛ در غیر این صورت ضامن نیست. البته اگر عاریه‌دهنده شرط ضمان کند مثلا بگوید «اگر هرگونه آسیبی دید ضامن هستی» عاریه‌گیرنده ضامن است، حتی اگر کوتاهی یا زیاد‌ه‌روی نکرده باشد. همانطور که در عاریۀ طلا یا نقره چنانچه آن از بین برود یا نقصی بر آن وارد آید، عاریه‌‌گیرنده ضامن است، هرچند وی در نگهداری از مال کوتاهی نکرده و تصرّف غیر مجاز نیز ننموده باشد، مگر اینکه عاریه‌‌گیرنده شرط کرده باشد که ضامن نباشد..

✅ ضمان عاریه‌گیرنده (2) 📝 مقدار و کیفیّت استفادۀ عاریه‌گیرنده از مال مورد عاریه در موارد مجاز، باید بر اساس روش معمول و مرسوم در میان مردم باشد. بنابراین، مثلاً اگر ماشینی را برای حمل بار عاریه کرده، نباید بیش از مقدار باری که در آن زمان و مکان برای ماشین مورد عاریه معمول و متداول است، حمل نماید. همچنین اگر مالی که عاریه داده می‌شود به‌طور معمول، قابلیّت برای یک نوع خاص از بهره‌برداری دارد، باید به همان نوع اکتفا شود؛ مثلاً لباس برای پوشیدن است و اگر شخصی از شخص دیگر لباسی را عاریه بگیرد، نمی‌تواند از آن استفادۀ دیگری کند؛ پس از اگر با لباس عاریه شیشه را پاک کند، تخلف کرده و غاصب است. حال اگر مال مورد عاریه بر اثر استفاده و تصرّف عاریه‌‌گیرنده از بین برود یا نقصی بر آن وارد آید، چنانچه آن تصرّف مجاز بوده - مثلاً حیوانی که برای حمل بار عاریه کرده بر اثر حمل بار به‌طور متعارف و معمول تلف شود – عاریهگیرنده ضامن نیست، وگرنه ضامن است. یا مثلاً اگر موتور رفیق خود را عاریه گرفته و در اثر استفادۀ متعارف زنجیر پاره کند ضامن نیست؛ اما اگر آن را به راه خاکی کوهستانی ببرد که موتور مدام به پستی و بلندی‌هایی برخورد کند و فنرش خراب شود، ضامن است.

چاپ دوم کتاب «خمس» با ویرایش جدید، منتشر شد. خوشبختانه این کتاب پس از چاپ نخست در اوایل سال 1400، مورد توجه بسیاری از از اساتید و طلاب قرار گرفت و حتی در یک کارگاه 11 جلسه‌ای به صورت حضوری و مجازی تدریس شد. طی مباحثاتی که انجام گرفت، برخی قسمت‌های کتاب اصلاح شد و نیز فروعات جدیدی به آن افزوده شد تا چاپ دوم کتاب ان‌شاءالله صحیح‌تر و کامل‌تر از چاپ اول باشد. در آخرین مراحل آماده‌سازی کتاب برای چاپ دوم، توضیح المسائل جامع آیت‌الله سیستانی در چهار جلد منتشر شد که موضوع خمس در جلد دوم آن آمده‌ است. بخش خمس مورد مطالعه قرار گرفت و مسائل جدیدی که مناسب کتاب حاضر است، به متن افزوده شد و نیز در مواردی که شاهد تغییر در نظر معظم‌له بودیم، آن موارد را در کتاب حاضر ذکر کردیم. در نتیجه، آنچه پیش روی خوانندگان است با جدیدترین فتاوای آیت‌الله سیستانی تطبیق داده شده‌ است. همچنین این کتاب قبل از چاپ دوم به نظر چند تن دیگر از کارشناسان دفتر آیت‌الله خامنه‌ای نیز رسید و پس از مباحثه در مورد برخی نکات، در نهایت مورد تأیید دفتر معظم‌له قرار گرفت. چاپ اول کتاب، 104 صفحه بود، اما چاپ جدید 160 صفحه است.

جهت رفاه حال عزیزانی که چاپ اول کتاب خمس را خریداری کردند، در این فایل، اکثر تغییرات نسبت به چاپ اول (اصلاحات و اضافات) آمده است تا مؤمنین گرامی با تطبیق این موارد با چاپ اول کتاب، همچنان بتوانند از آن استفاده کنند. گرچه توصیۀ ما خرید چاپ دوم کتاب است.

جهت تهیه کتاب «خمس؛ بیان مسائل خمس درآمدها و مال حلال مخلوط به حرام به صورت مبنایی» می‌توانید به فروشگاه‌های شرکت چاپ و نشر بین‌الملل در تهران و قم مراجعه نمایید: تهران- ضلع شمال شرقی میدان فلسطین شمارۀ تماس: 021-88912057 قم- میدان جانبازان- انتهای بلوار نیایش- جنب مصلی قدس شماره تماس: 025-37838957

برای خرید اینترنتی کتاب «خمس؛ بیان مسائل خمس درآمدها و مال حلال مخلوط به حرام به صورت مبنایی» تألیف حجت‌الاسلام‌والمسلمین علیرضا کریمی پیوند زیر را لمس کنید: https://nashrebeynolmelal.ir/?p=8479

✅ ضمان عاریه گیرنده (3) 📝 اگر عاریه‌‌گیرنده در نوع یا کیفیّت استفاده و تصرّف در مال تخلّف نموده و مال را در غیر موارد مجاز بکار گیرد، اگر به مال آسیبی برسد ضامن است و طبق نظر آیت‌الله سیستانی علاوه بر جبران خسارت، باید اجرت‌المثل استفاده از مال (اجاره‌بهای معمول و بازاری مال) را نیز بپردازد؛ اما طبق نظر امام‌خمینی اگر در نوع استفاده تخلف کند،، باید اجرت‌المثل استفاده از مال را بپردازد؛ ولی اگر در کیفیت استفاده تخلف کند، باید اجرت‌المثل استفادۀ زیادتر از حد مجاز را بدهد. برای روشن شدن مطلب دو مثال ذکر می‌شود: الف. فرد ماشینی را فقط برای حمل مسافر عاریه کرده، ولی با آن بار حمل کند (تخلف در نوع استفاده)؛ در این صورت، هم طبق نظر امام خمینی و هم طبق نظر آیت‌الله سیستانی باید کرایۀ کامل حمل بار با ماشین را به عاریه‌دهنده بدهد. ب. فرد ماشینی را برای حمل مسافر عاریه کرده، ولی به جای چهار مسافر (مقدار متعارف)، پنج یا شش مسافر را سوار می‌کند یا وانتی را برای حمل بار عاریه می‌گیرد و بیش از مقدار متعارف بار حمل می‌کند (تخلف در کیفیت استفاده)؛ در این صورت طبق نظر امام خمینی باید کرایۀ مسافر اضافه یا کرایۀ بار اضافی را به عاریه‌دهنده بپردازد، ولی طبق نظر آیت‌الله سیستانی باید کرایۀ تمام مسافران یا کرایۀ تمام بار را به عاریه‌دهنده پرداخت کند.