سحر دوم...یک روز...گذشت! به همین #سادگی لحظات #مهمانی، به سرعت به پیش می‌روند... و من نمی‌دانم، چند سحر، فرصت آرام گرفتن در آغوش تو را دارم...؟ خدایا همه‌ی سال، دلواپسی، مهمان دلم بود، نکند از سجاده رمضانت جا بمانم! و این تویی که باز #گداپروری کردی... و مرا، گوشه‌ای، در لابلای اشراف ضیافت،جای دادی. خدایا نکند؛ امراضِ دلم، مرا از تو بگیرند. نیمه‌شب را به قصد #علاج آمده‌ام...#طبیب تویی؛ #نفسِ بیمارم را، شفا نداده، رها مکن! دستان خالی‌ام، پر از تکرار "یاطبیب" شده، یقین دارم بی‌اجابت، رهایم نخواهی کرد. #قرارگاه_سیدابراهیم @karrare135

سحر #سوم... سلام...ستاره #غریب زمین دو سحر از رمضان گذشت... و سومین سیاهی هم، آسمان رمضان را فرا گرفت... اما هنوز خبری از #ظهور تو در دلِ زنگار گرفته‌ی من نیست! آموخته‌ام که، #سفره‌دار رمضان تویی... و کسی در این ضیافت، محبوب‌تر است، که #تو، سهم بیشتری از #قلبش را، تسخیر کرده باشی. هر چه در لابه‌لای تپش‌های #دلم، جست‌وجو می‌کنم...؛ خبری از #شیدایی نمی‌یابم. من همان فرزند #گریزپای توام، که به درد نداشتنت #عادت کرده است، و همه سهمش از #انتظار، فقط و فقط هیاهویی #توخالی است! که اگر درد #تو به استخوانش زده بود، سحری از رمضان را، تنها به امید #یافتنت، سجاده‌نشینی می‌کرد. وای #یوسف تنهای من، این رمضان حاجتی عظیم، قلب مرا احاطه کرده است... #تو... #درد نداشتن تو... و دویدن مدام برای #یافتنت... همه‌ی #آرزویی است که در لابه‌لای مناجات سحر، به دنبالش می‌گردم. برای قلب #بیمار من، چاره‌ای بیندیش... قلب بیمارم، جای خالی برای حضور #مداوم تو ندارد، به امید #علاج آمده‌ام. مرا دستِ‌خالی، از گوشه‌ی سفره‌ات، رد مکن، به امید #اجابت آمده‌ام... یا مُجیب... یا مُجیب... یا مُجیب... #قرارگاه_سیدابراهیم @karrare135