#روشنفکران_بخوانند من بی حسین هیچ کس و هیچ چیز را نمی پذیرم... اگر میخواهی باور کنم که از مایی، وقتی از محمد می گویی، باید به #کربلا گریز بزنی، از ائمه می گویی، از قرآن می گویی و از هرچه می گویی، باید به کربلا گریز بزنی، بر هرچه می کنی و بر هرچه می گویی، باید امضای #کربلا باشد تا #سندیت داشته باشد و قبول کنم. محمدی را قبول دارم که رسالتش در #عاشورا تجلّی می یابد. نبوّتی را می پذیرم که پیامش را در عاشورا کمال می بخشد. قرآنم، #قرآنی است که به کربلا وصل می شود. ابراهیمم، ابراهیمی است که به حسین می پیوندد. و اسماعیلم، اسماعیلی است که به پسر حسین می رسد. من بی حسین #هیچ کسی را و هیچ چیزی را نمی پذیرم. در وارث آدم هم گفته ام که چون حسین از #طواف بیرون می آید و صف حاجیان را می شکافد و به سوی دیگر می شتابد، تو چه طوافی می کنی و بر گِردِ چه می چرخی؟ اگر به راه حسین نمی روی و به کربلا نمی رسی...بچرخ تا #سرگیجه بگیری، آنقدر که اگر در زیرت دانه های روغنی بریزند، چندین میلیون تن روغن نباتی تولید کنی و تمام ارزش طوافت نیز جز این نمی تواند باشد و نیست. این است که #اساسی ترین کار تبلیغی شیعه، ذکر است، یادآوری آنچه دستگاه، اساسی ترین کاری تبلیغی اش از یاد بردن آن است. و این است که اگر از خدا و قرآن و پیامبر نیز می گوید، به حسین ختم می کند و به #کربلا گریز می زند، چه دستگاه زور و جنایت و جلاد حکومت نیز از خدا و قرآن و سنت پیامبر می گوید. حسین، مرز فاصل حقیقت و دروغ و دیوار جداکننده ی #جلاد و #شهید است، در نظامی که هم شهید و هم جلاد، یک کتاب دارند و یک پیامبر و یک دین. #علی_شریعتی 📚کتاب #شیعه ، صص ۲۱۹ - ۲۲۰ #مجموعه_آثار_7 @Keyfonas

این سه گروهِ متفاوت، یک جنایتِ مشترک کردند! آنهایی که حسین را تنها گذاشتند و از حضور و شرکت و شهادت غایب شدند، اینها همه با هم برابرند؛ هر سه یکی‌اند: چه آنهایی که حسین را تنها گذاشتند تا ابزار دست یزید باشند و مزدور او، و چه آنهایی که در هوای بهشت، به کنج خلوت عبادت خزیدند و با فراغت و امنیت، حسین را تنها گذاشتند و از دردسر حق و باطل کنار کشیدند و در گوشه محراب‌ها و زاویهٔ خانه‌ها به عبادت خدا پرداختند، و چه آنهایی که مرعوب زور شدند و خاموش ماندند. زیرا در آنجا که حسین حضور دارد – و در هر قرنی و عصری حسین حضور دارد! – هر کس که در صحنه او نیست، هر کجا که هست، یکی است، مؤمن و کافر، جانی و زاهد، یکی است. این است معنی این اصل تشیع ، که قبول هر عملی، یعنی ارزش هر عملی، به #امامت و به #رهبری و به #ولایت بستگی دارد! و اگر او نباشد، همه چیز بی‌معنی است و می‌بینیم که هست. #علی_شریعتی #حسین_وارث_آدم مجموعه آثار ۱۹ صفحات ۲۰۴ و ۲۰۵. @keyfonas

من بی حسین هیچ کس و هیچ چیز را نمی پذیرم... #دکتر_علی_شریعتی اگر میخواهی باور کنم که از مایی، وقتی از محمد می گویی، باید به #کربلا گریز بزنی، از ائمه می گویی، از قرآن می گویی و از هرچه می گویی، باید به کربلا گریز بزنی، بر هرچه می کنی و بر هرچه می گویی، باید امضای #کربلا باشد تا #سندیت داشته باشد و قبول کنم. محمدی را قبول دارم که رسالتش در #عاشورا تجلّی می یابد. نبوّتی را می پذیرم که پیامش را در عاشورا کمال می بخشد. قرآنم، #قرآنی است که به کربلا وصل می شود. ابراهیمم، ابراهیمی است که به حسین می پیوندد. و اسماعیلم، اسماعیلی است که به پسر حسین می رسد. من بی حسین #هیچ کسی را و هیچ چیزی را نمی پذیرم. در وارث آدم هم گفته ام که چون حسین از #طواف بیرون می آید و صف حاجیان را می شکافد و به سوی دیگر می شتابد، تو چه طوافی می کنی و بر گِردِ چه می چرخی؟ اگر به راه حسین نمی روی و به کربلا نمی رسی...بچرخ تا #سرگیجه بگیری، آنقدر که اگر در زیرت دانه های روغنی بریزند، چندین میلیون تن روغن نباتی تولید کنی و تمام ارزش طوافت نیز جز این نمی تواند باشد و نیست. این است که #اساسی ترین کار تبلیغی شیعه، ذکر است، یادآوری آنچه دستگاه، اساسی ترین کاری تبلیغی اش از یاد بردن آن است. و این است که اگر از خدا و قرآن و پیامبر نیز می گوید، به حسین ختم می کند و به #کربلا گریز می زند، چه دستگاه زور و جنایت و جلاد حکومت نیز از خدا و قرآن و سنت پیامبر می گوید. حسین، مرز فاصل حقیقت و دروغ و دیوار جداکننده ی #جلاد و #شهید است، در نظامی که هم شهید و هم جلاد، یک کتاب دارند و یک پیامبر و یک دین. #علی_شریعتی 📚کتاب #شیعه ، صص ۲۱۹ - ۲۲۰ #مجموعه_آثار_7 @keyfonas