【 #خادم‌نوشت】 ما برای شهدا کاری نکردیم جز قول دادن های که تمام شان را از یاد بردیم قول دادیم نماز صبح هایمان قضا نشود اما شد... نگاه مان را کنترل کنیم اما نکردیم... قول داده بودیم منعیت نداشته باشیم اما داریم... شهدا قول دادند تا پای جان هم رفتند این بود فرق بین ما و شهدا... 🙂💔 @khademin_alborz

『 #زندگی‌به‌رنگ‌خادمی 』 بنام خدای مادران چشم انتظار هنگام بدرقه به قد و بالایش نگاهی انداخت و گفت: ای؛ مادر به قربونت پسرم حالا کی برمیگردی؟! چشم هایش را به گل قالیچه دست بافت مادر دوخت آرام گفت: مامان دعا کن؛ جنگ تموم بشه هروقت جنگ تموم بشه ننه ان شاءالله که رزمند ها پیروز میشن. خدا این صدام رو از روی زمین وداره بعدش هم تورو دوماد کنم. پسر خندید گفت: همه اونایی که شهید شدن دلشون میخواست داماد بشن دل مادراشون میخواست داماد بشن حیفه... منم میخوام مثل اونا شهید بشم دعام کن مادر؛ منم شهید بشم هنگام رفتن مادر قدش نمیرسید او را در آغوش بگیرید خم شد دستان مادر را بوسید چند سالی از آن زمستان سرد میگذرد زمستانی های بسیاری رفتند و آمدند اما او نیامد حالا که بعد از سبز شدن درختان در تابستان آمدی مانند علی اصغر شدی مادر باید تورا در اغوش بگیرید... بخواند در آغوش تو... لا لا لا گلم لا لا... علی اکبر رفتند و علی اصغر برگشتند #خادم‌نوشت #شهدای‌گمنام @khademin_alborz

.. یک سینه پر از حسرت دیدار و دگر هیچ‌ یک ساک پر از البسه از قبل و‌ دگر هیچ چند تکه پلاک ، یک تسبیح و یک‌ مهر یک برگ وصیت ته ساکم و‌ دگر هیچ یک پیراهن خاکی جبهه ، یک‌ دست نوشته که فقط حک شده درسینه ی پردرد دگر هیچ یک خاطره نه ،صد خاطره در دل بنشسته اشفتگیش مانده مرا،چشمِ گریان و دگر هیچ یک عکس نه،چند عکس مرا مانده ازایشان دستم برسدبوسه زنم عکس عزیزان ودگر هیچ آیا شود آیاکه به یکباردگربوسه زنم روی شهیدان عطری بنشیند سرورویم؟! خوابم اما ودگر هیچ زخم تیری تن من مانده عزیزان که مهم نیست زخم است غم هجر مرا ، برده توانم و دگر هیچ خجلت زده از بار گناه، زار و‌ پریشان شدم اما امیدشفاعت طلبم،از شهدا ختم کلام ودگر هیچ #دلتنگی‌ازدوری‌رفقا #خادم‌نوشت @khadem_koolebar

#نزدیک_حرم #قسمت_دوم از لحظه‌ای که از کنار پیرمرد ناتوان رد شدم تا برسم به صحن حرم، حالم مثل همیشه نبود.. دیگه به هیچکی و هیچ جا نگاه نمیکردم چشمام باز بود اما انگار چیزی رو نمیدیدم از دست خودمم عصبانی شده بودم که چرا انقدر کم تحملی و به همه چی فکر میکنی! اون فقط یه پیر مرد بود مثل خیلی های دیگه... تمام شد و رفت! ولی چاره ای نبود جز اینکه این حال درهم و ورهم رو ببرم داخل حرم و مرهمی براش پیدا کنم.. رسیدیم حرم.. جمعیت زیادی بود.. سوار آسانسور شدیم و رفتیم پایین.. پایین نزدیکترین مکان به مضجع شریفه.. باید خیلی بیشتر #احترام کرد.. نماز رو خوندیم و زیارت‌نامه برداشتم و خوندم و رفتم سمت ضریح.. ولی نه حرفم می اومد و نه هیچی.. فقط نگاهم رو دوختم به ضریح ... - خانم.. زود باش.. رد شو عزیزم... زیارت قبول.. دستمو کشیدم به ضریحو و با نگاهه وصله زدم به شبکه‌های ضریح گفتم: #چشمان من چندبار دیگه شما رو میبینه؟! #پاهای من چندبار دیگه خدمت شما میرسه؟! در همین حین تا من برم و بیام...خطیب صحبت می‌کرد.. و من تا جایی که میشد صداش رو بشنوم دقت میکردم به صحبت ها.. اولین چیزی که شنیدم این بود: زائران عزیز.. مقام حرمت معصومین رو حفظ کنید..حتی در حرم و نزدیک ضریح با صدای بلند صلوات نفرستید..(جالب بود! حتی صلوات هم!..چقدر این #مقام بالاست..) الان دیگه شارژ روحی شده بودم.. این خاصیته زیارته☺ موضوع خطیب اما انگار #احترام بود.. و شروع کرد از زحمات پدر و مادر گفتن.. از جایی که شاید تاحالا بهش فکر نکردیم! (نهایتا خیلی برگردیم عقب از ۹ ماه دوران بارداری مادر یاد میکنیم!) اما اون از زحمات پدر و مادر از وقتی که هنوز توفیق پدرشدن و مادرشدن پیدا نکردن میگفت.. از زمانی که با هزار #امید و آرزو از خداوند "طلب اولاد" میکنند و برای داشتن اولاد سالم و صالح دعاهاشون برای دلبندشون شروع میشه و چه نذرها که نمیکنن و چه ذکرها که تو #دلشون نمیگن..(و ما هنوز هیچ هیچیم!!) و وقتی بشنون که خدا به اونها فرزندی عنایت میکنه، بارش دعاها شروع میشه و روز به روز دعا پشت دعا... #پدرها اما دعاهاشون بزرگتره انگار.. چون هم برای مادره و هم برای فرزند.. خلاصه از اون اول تا #حقوق پدر و مادر گفت.. چقدر همه چیز خوب چیده شده بود.. موضوع اون روز خطیب و #پدر_ناتوان.. سخنرانیه اون شب کاملا #به_روایت_تصویر بود برام.. اما تا اینجا تمام اون چراهای ذهن من فقط یه چیز انتزاعی بود.. به هرحال مدرکی برای اثبات کم لطفی پسر به پدر نداشتم! ولی نمیدونم چرا حس خوشایندی هم نبود.. باید مطمئن می شدم.. دیگه کم کم آماده خداحافظی و برگشتن شدیم.. موقع برگشت از حرم، کنار خیابون باز همون پدر ناتوان و حاج آقای پسر رو دیدیم.. ویلچر پدر کنار درِ باز شده ماشین پسر پشت اون ایستاده بود. #ادامه_دارد #خادم‌نوشت @khadem_koolebar

رفتیم قرارگاه. نهار شانسشون جوجه دادن ، نمیدونم چه جوری خوردند.. بعد از ظهر مرخصی دو روزه گرفتم و از قرارگاه رفتیم شهرک آناهیتا دیدن دوستان ل ۲۷ و گردان‌های حبیب و عمار وووو و دو روز اونجا با بچه هایی که به صف انتظار شهادت ایستاده بودند خوش گذروندیم و هر وعده غذا و یا هر وعده خواب ،به گردانهای مختلف.... «ناتمام از مبحث سفر به دیار عاشقی» یاد شهیدان حاج علی اکبر صادقی و مصطفی نورایی گرامی باد🌺🌸 #خادم‌نوشت @khadem_koolebar

#نزدیک_حرم #قسمت_سوم موقع برگشت از حرم، کنار خیابون باز همون پدر ناتوان و حاج آقای پسر رو دیدیم.. ویلچر پدر کنار درِ باز شده ماشین و پسر پشت اون ایستاده بود. با دیدن این صحنه انگار موجی از یک انرژی عجیب و غریب کوبید به صورتم! تعجب کردم..اینکه قبل از ورود ما به حرم اونها رو در مسیر دیدیم و حالا هم بعد گذشت چند ساعت!.. به روی خودم نیاوردم! اما ذهن من انگار با این صحنه تازه معمای حل نشدش جون گرفتُ شروع کرد به شکایت... - چطور این پیرمرد طاقت آورده و هنوز بیرونه؟! سوز سرما حتما تا الان سلول‌های بدن پیرمرد رو خسته‌ تر از پیش کرده!.. خوب یادمه "کاش ترین" لحظه زندگیم رو اون #لحظه از ته دلم گفتم که...کاش یه کُته پشمی تن پیرمرد بود یا پتوی گرمی روی سرشونه هاش!... بخار ضعیف دهان پیرمرد از لب‌های نیمه باز و چونه لرزونش می‌جوشید و در تاریکی شب بالا میرفت.. - ای کاش... تو همین حالِ خودم بودم که یکدفعه پسر به من و مرد همراه من نگاه کرد و با تکان سری گفت: آقا میتونی یه کمکی کنی پدرم رو بذاریم تو ماشین؟ - (یه چیزی بگم... احساس من اون لحظه با صغری کبری های ذهن غرغروم(!) اینطور چیده شد که حتی #لحن درخواست کمک بخاطر پدر هم انگار از سر تاسف و شرمندگی بود!!! خدا کنه احساسم زودتر نابود بشه... الهی آمین) من بدون مکثی دسته کالسکه رو از مرد همراهم گرفتم و دایی بدون هیچ تعللی برای کمک رفت سمت ماشین.. از اونجایی که (در اینجور حس و شرایطی) هیچ وقت دوست ندارم بایستم و مثل دوربین تماشاکننده صحنه باشم خیلی عادی به مسیرم ادامه دادم.. این دومین بار بود که من #نزدیک_حرم از کنار ویلچر پدر و پسر همراهش رد میشدم.. هر بار، #چشم‌های پیرمرد باز بود.....و خیره #نگاه می‌کرد!... بعد از چند قدمی که فاصله گرفتم سرعت حرکتم رو کم کردم تا دایی هم بعد ماموریت مددرسانی به ما برسه.. با اینکه خیلی خوب تدابیر گرمایشی و بُقچه‌ بندیل شدن بچه لای پتو و و و (درست مثل لایه‌های پوست پیاز☺) روی نوزاد اجرا کرده بودیم اما باز بابت این توقف زمان، نگران سرمای نوزادِ در کالسکه بودم؛‌ خواستم برگردم ببینم دایی کجاست که یکدفعه صدای دادی از دور شنیدم و سریع سَرم رو برگردوندم به طرف ماشین.. به طرفة العینی #عصبی شده بودم! با اینکه شش دونگ از کمک دایی خیالم راحت بود اما گفتم نکنه(!) خوب دلسوزی نکرده و بی احترامی به پیرمرد غریبه باعث #فریاد پسرش شده! چند لحظه بعد، دایی که مثل باروت شده بود، عصبی‌تر از من برگشت.. هنوز نپرسیده بودم چی شده که خودش گفت:... #ادامه_دارد #خادم‌نوشت @khadem_koolebar

🌱رزق گرباشد شهادت، 🥀شام با تهران یکی‌ست به تفاوت ها فقط شرمنده ترخواهندشد..😭😔 #خادم‌نوشت @khadem_koolebar

#نزدیک_حرم #قسمت_چهارم - خب مرد حسابی تو که اعصاب نداری تو که نمیتونی از پدرت مراقبت کنی تو که هیچی حالیت... لا اله الا الله!!!... نذاشتم ذهنم دستوری بده و ابروهامو به حالت تعجب بالا بردم و سریع پرسیدم: چی شد؟! (دایی که متوجه پیرمرد و پسرش در مسیر رفتن به حرم و جریانی که در ذهن من اتفاق افتاده بود نبود، گفت:) - پدرش پیر بود دیگه.. کسی‌ام که پیره و توان حرکت نداره تکون دادنش مشکله! معلوم بود جملش تموم نشده.. چیزی نگفتم.. منتظر موندم تا نفس تازه کنه و شعله حرارتش بخوابه.. - بجای اینکه از زیر بغل پدرش اون رو بگیره و بلند کنه، از سرشونه‌هاش اونم از لباسش گرفته میکشه بالا!!! پیرمردِ بیچاره!.. دایی که این صحنه رو دیده بود اما دوباره با تعریف کردنش برای من صورتش قرمز شد! همینطور که مستقیم رو نگاه میکرد و من هم فقط به صورت دایی زل زده بودم ادامه داد: - اینطور که پیرمرد رو از ویلچر بلند نمیکنن! - بخّدا اگر.... (نمیدونم برای چی قسم خورد! شاید...) دلم سوخت...؛ دایی حق داشت... دیدن این حجم از کم لطفی فرزند به پدر مثل یه زخم کاری روش اثر کرده بود و حالشُ گرفته بود... انگار پرت شده بود به یه دنیای دیگه و.. چیزی که دیده بود باورش نمیشد.. کلامش بریده بریده شده بود.. یه مکثی کرد و همینطور که قدم هاش تندتر میشد با حالت بغضی گفت: - پاهای پیرمرد از جا پایی ویلچر افتاده شد زمین و پسر با پاهاش زد به پاهای پدرش و بلند گفت: پاهاتو جمع کن دیگه!!! من هنوز سکوت محض بودم.. حالا فهمیدم صدای بلندی که فکر میکردم غیرت پسر از دفاع پدر بوده درست نبود!.. مگه میشه همچین چیزی؟! تو دلم گفتم کاش خواب بودم و همه اینها که شنیدم فقط یه اضغاث احلام بود! اینجا بود که تسلیم ذهن بیدارگرم شدم... واقعا هیچ جوابی برای سوال‌های ذهنم نداشتم! با خودم گفتم الان وقتشه سکوت کنی و بی صدا فقط به #درونت گوش بدی.. خاموش شدم تا هر چه میخواهد بگوید.... #ادامه_دارد #خادم‌نوشت @khadem_koolebar

#دلنوشته #خادم‌نوشت 🌱السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه سلام بر تو ای باقی مانده ی خدا در زمین♡ تکه ای از آسمان تکه ای از قلبم♡ 🥀تو همانی که میان این همه هیاهو می توانم با او نَفس بِکشم! نفسی دور از شیمیایی های گنه آلود! به یاد فطرت نخستینم... به یاد خودم... به یاد خودم... همان خودی که فراموشش کرده ام! مگر نه این است که خودشناسی مقدمه ی خداشناسیت؟! باقی مانده ی خدا در زمین ای همیشه همراه ای که به من تلنگر زدی بارها که به خودآ! بال پرواز ندارم:( اما ... دستی دارم که به سویت دراز کرده ام تا دستگیری ام کنی... ❤️یا اَبانا اِستَغِفر لِذُنوبِنا اِنا کُنا خاطئین❤️ @khadem_koolebar

#تلنگرانه 🥀در روز عاشورا حسین ابن علی (ع )ندای هل من ناصر ینصرنی سر داد و تنهایی و غریب و مظلومیت امامت را به رخ عالم کشید و به غیر از یاران باوفایش هیچ کس به ندایش لبیک نگفت .... 📝حالا هم گوش جان باز کنی میشنوی آری صدای غربتِ مظلومیت امامت را مهدی زهرا (عج )را حسین فاطمه( ع) با ۷۲ نفر قیام کرد و مهدی فاطمه (عج )قرن هاست در پی ۳۱۳ نفر گوش جان باز کن و بشنو صدای هل من ناصر ینصرنی مهدی (عج)را حالا نوبت ماست نوبت لبیک گفتن ما به امام زمانمان (عج) آیا آماده ای در لشگر یاران مهدی عج در کنارش بایستی ؟؟؟؟ #حرف‌دل #خادم‌نوشت @khadem_koolebar