✨قابل استفاده برای دوستانی که با طلاب یا مدارس کار می کنند: 《در همين دوره‏هاى پايين، دوره‏ى #سازندگى و دوره‏ى شكل گرفتن يك طلبه آغاز مى‏شود و در همين دوره‏هاست كه #عاطفه‏ها و يا نفرت‏ها، #ايثار و مساوات و يا خودخواهى‏ها و #خوديابى‏ها، #توحيد و يا شرك، #آزادى يا اسارت، #قدرت روحى و يا ضعف و زبونى، #رشد يا انحطاط در طلبه شكل مى‏گيرد. و اگر #مدرس خودش را #مربى هم مى‏شناخت و اگر سازندگى را در حد #لياقت خود مى‏ديد، ناچار وضع عوض مى‏شد و به اين دوره نيز مى‏پرداخت. در اين دوره، مى‏توان در نهاد #پاك و #خالى طلبه، هر چيزى را كاشت و بارور كرد؛ #خدمت و يا خيانت، #سازندگى و يا بى‏تفاوتى، #توجه به خلق و يا توجه به خود را. و اين همه نه با حرف امكان دارد و نه با خواندن چند روايت در روزهاى پنجشنبه و جمعه. مسأله‏ى معاشرت فرع مسأله‏ى تربيت است؛ چون هنگامى كه افراد ساخته نشده باشند و ملاك بدست نياورده باشند، در نتيجه به هر كجا سر مى‏گذارند و با هر كس دمخور مى‏شوند و در هر دامى مى‏نشينند. اما اگر مربى به طلبه‏اش ديد بدهد و او را متوجه و زرنگ بار بياورد و همچون نهنگ آماده‏اش كند و با ملاك، نه فقط با حرف‏ها و دستورها و بكن نكن‏ها آشنايش بنمايد، او مى‏تواند دوست و معاشر خود را بشناسد و حتى مهمانى رفتن و مهمان آوردن خود را رهبرى كند. و حتى لباس و رنگ لباس خود را بشناسد. آخر طلبه‏اى كه از شهوت سرشار است و به خاطر رسيدن به زن ديوانه است چگونه مى‏تواند به خدا برسد. آخر طلبه‏اى كه #ملاكى براى لباس پوشيدن ندارد و #هدفى براى درس خواندن كه هيچ، براى زنده ماندن هم ندارد و #عشقى و #شناختى در سر و دلش ننشسته چگونه مى‏تواند آن باشد كه #استاد مى‏خواهد و استاد مى‏طلبد. اما اگر #طلبه فهميد كه بايد #رشد كند و در نتيجه با كسانى مى‏نشيند كه يا به آنها #رشد_بدهد و يا از آنها #رشد_بگيرد راستى اگر در افراد #هدفى نُضج بگيرد اين هدف مى‏تواند آنها را #رهبرى كند؛ خواه هدف پول باشد و يا قدرت و يا شهوت و يا قرب حق و تعالى و تكامل و رشد. ما به جاى اين كه در #لباس پوشيدن دخالت كنيم، بايد اين #ملاك‏ها و #هدف‏ها را در دل‏ها بگذاريم و افراد را از #ريشه عوض كنيم.》 #استاد_علی_صفایی

🔺جمله‌ای از یکی از منابع آزمون آموزش‌پرورش 👌 📗مسئوليت و سازندگى ؛ ص۷۶: 🔺ما كه در اين عالم خود را خرج مى‏كنيم، خرج چه كسى شويم كه سزاوارتر باشد؟ 🔺ما اگر اين‏گونه آزاد شويم و اين‏گونه آزاد فكر كنيم و مقايسه كنيم به نتيجه خواهيم رسيد. بگذر از اين كه نفس و خلق و دنيا و شيطان اين‏ها فقط مصرف كننده هستند و هيچ سودى نخواهند آورد و فقط استعدادهاى ما را خواهند بلعيد. اين‏ها چيزى ندارند و چيزى نمى‏دهند و بر فرض كه بدهند بيش از آن كه مى‏دهند پس مى‏گيرند و باز مى‏ستانند. ✨اين‏ها سراسر نيازند. ✨بر فرض هم كه نخواهند ما اسير نيازهايشان خواهيم شد و در يكى از سوراخ‏هايشان مدفون خواهيم گرديد. ولى، اللَّه 🔺نيازى ندارد و 🔺چيزى نمى‏خواهد تا ما را در راه آن فدا كند و به بازى بگيرد. ⚡️بر فرض كه ما به ثروت‏ها و لذت‏ها برسيم و از اوناسيس هم بگذرانيم و در هر دقيقه چند ميليون تومان به چنگ بياوريم، ⚡️آيا اين همه ثروت و لذت در ما چه استعدادى را زياد مى‏كند؟ اين ما هستيم كه ثروت‏ها را زياد كرده‏ايم اما ثروت‏ها، چه؟ ⚡️فقط نيروى ما را مصرف‏ كرده‏اند و روى هم جمع شده‏اند. ⚡️و بر فرض اين كه به ما رفاه و آسايشى بدهند بيشتر از اين‏ها از ما گرفته‏اند . 🔺ما براى رفاه به اين همه استعداد نياز نداشتيم. 🔺ما براى رفاه به انسان بودن نياز نداشتيم. ⚡️ يك بزغاله 🐐، يك گوسفند 🐑و يا يك زنبور عسل 🐝 به رفاه در سطح عالى‏ترى رسيده بدون اين كه اين همه استعداد داشته باشد. بدون اين كه از فكر، عقل، اختيار، وجدان و فرقان برخوردار باشد. آن‏ها لباسشان همراهشان است و خوراكشان دم دستشان و هيچ گاه خودكشى هم نكرده‏اند، زيرا خودآگاهى نداشته‏اند. #خودآگاهی #خودیابی #خدایابی 📕صفايى حائرى، على، مسئوليت و سازندگى، جلد، ليلة القدر - قم، چاپ: اول، ۱۳۸۵ ه.ش. 🌷🇮🇷🌷